bu maalesef ülkemizin annelerinin ortak sorunu. ben 26 yaşındayım, abim 40 yaşında. abim bu kadar sorumsuz ve 40 yaşında olmasına rağmen babama bu kadar zorluk çıkarmışken, hala babamın gölgesinde yaşarken ve gerçekten özellikle bu yıl ailemize çok büyük problemler getirmişken benim annem hala abime laf söyletmez, ne yapmış ki üzerine geliyorsunuz der. asla kötü laf ettirmez, konuşturmaz. benim ise aileme bu güne kadar en ufak bir sorun çıkartmışlığım yok, annemin benimle alakalı şikayet edebildiği tek konu biraz dağınık biri olmam. ama bunu öyle bir anlatır öyle bir mesele haline getirir ki ben dünyanın en iğrenç, en leş, en hayırsız evladı olarak görürüm kendimi. en ufak hatamda (akşam eve geleceğim söylediğim saatten yarım saat geç gelmişsem mesele çıkarır, babam onu susturur mesela) günler boyu konuşur, surat yapar, evi cehenneme çevirir. anneler için erkek evlat bir nimet ve ayrıcalık odağıdır.