Evet var elbette. 1 saat uzaklıkta ama otobüsle gidebilirim. Sorun şu ki geçen yıl ben gitmek istedim birkaç defa gittim de ama ailemle sorun yaşadım. Sürekli kütüphane neymiş ne gerek varmış oraya ne için gidiyorsun ne gerek var ortam sağlamışız diye güvensizlik yaptılar. Babam sürekli arabayla bırakıyor arabada burnumdan getiriyordu elinden gelse gelip akşama kadar beni orada kontrol edecek. Otobüsle gidebilmem için para vermediler.Bulundugunuz yerde kutuphane ya da o tarz bir yer var mi, ders calisabileceginiz. Sabah gidip aksam gelseniz , cok muhatap olmazdiniz, ders calisirken kafaniz dagilmaz. Benim bir ogretmen arkadasim kpssye hazirlanirken oyle yapmisti. Cok iyi bir puanla atandi. Onun da ailesi erkek cocuk duskunu, kiz cocuk dusmani.
Kpss şart mı? Özel sektörde bir iş bulsan, çalışmaya başlasan olmaz mı? Bu modelin tek çaresi evden ayrılıp selamı sabahı kesmek.Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Sımsıkı sarılıyorum size. Ben de yaşadım bunları, 1 yıl önce tamamen iletişimi kestim. Sakın kurtulmak için evlenmeye kalkmayın. Bu hayatınızı mahvedebilir. Ben kurtulus evliligi yaptim, simdi cok pismanim. Biraz birikim yapın ve mümkünse farklı bir şehir planlayin. Ev arkadaşı ilanları var mesela, ya da tek odalik apart. Arastirabilirsiniz.Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Bu zaten beklediğim bir durum, şimdiden diğer evi erkek kardeşime verdiklerini evlenince oraya oturtacaklarını, evlenmesi için para biriktirdiklerini vs vs söylüyorlar. Zoruma gitmiyor bunlar. En ufacık bir insanlığı bile bana çok görmeleri bana koyuyor. Üniversitedeyken sürekli şey derlerdi atanırsın erkek kardeşini sen okutursun kız kardeşine gönderirsin vs bir sürü hayalleri vardı. Atanamıyorum zorlaştı ve ben de evlatlıktan silinmişim sankiZaten genelde böyle yapanlar da şiddet görmüş öteleştirilmiş erkeklerden darbe yemiş kişiler oluyor hemcinslerimiz yani. Bizde de var aynı durum konu açmıştım anneannemler dededen kalma bütün malı mülkü erkeklere verdi kızlara da koca bir hiç. Üstüne ilgi alaka hizmet bekliyorlar
Özel sektörde çalışsam başka bir şehirde max 20-25 binle geçinebilir miyim bilmiyorumKpss şart mı? Özel sektörde bir iş bulsan, çalışmaya başlasan olmaz mı? Bu modelin tek çaresi evden ayrılıp selamı sabahı kesmek.
Kendini sakın ezdirme vur yüzüne anne yarın öbür gün gelin eve almazsa benden bekleme yaşlanınca kapıma gelme ele güne karşı tutmam seni de sesini çıkart Allah ıslah etsin sadece 2 kardeş misinizBu zaten beklediğim bir durum, şimdiden diğer evi erkek kardeşime verdiklerini evlenince oraya oturtacaklarını, evlenmesi için para biriktirdiklerini vs vs söylüyorlar. Zoruma gitmiyor bunlar. En ufacık bir insanlığı bile bana çok görmeleri bana koyuyor. Üniversitedeyken sürekli şey derlerdi atanırsın erkek kardeşini sen okutursun kız kardeşine gönderirsin vs bir sürü hayalleri vardı. Atanamıyorum zorlaştı ve ben de evlatlıktan silinmişim sankibende isterdim yardım etmek elbette ama beni sadece gelecek paradan ibaret görmeleri bu gerçekleşmeyince insan yerine konmamak zoruma gidiyor
Bunlardan iyidir kaç kurtar kendini ilerde erkek kardeşin evlenince çok ararlar seniÖzel sektörde çalışsam başka bir şehirde max 20-25 binle geçinebilir miyim bilmiyorumne düşünüyorsunuz
Bende senin gibiyim. Annem beni hiç sevmez ama kardeşimi çok sever. Onun için her şeyi yapar, benim için hiç bir şey yapmaz. Çok üzüldüm çok canım yandı ama sonunda alıştım, kabullendim. Soruyu görünce yazmak istedimBütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Demiştim bir kez. Aynı felaket durumlar kendi ailesinde de var. Zaten ondan uyguluyor bana da. Ama dediğim gibi tek laf etmemde babamı üzerime salıyor. Babam saygı nedir bilmiyor onurumu kıracak çok sözler ediyor.Kendini sakın ezdirme vur yüzüne anne yarın öbür gün gelin eve almazsa benden bekleme yaşlanınca kapıma gelme ele güne karşı tutmam seni de sesini çıkart Allah ıslah etsin sadece 2 kardeş misiniz
Teşekkür ederim alışmanız ne kadar sürdü? İnsanın annesi böyle olunca başka kimse de sevmezmiş gibi geliyor. Gerçekten öyle mi bilmiyorum.Bende senin gibiyim. Annem beni hiç sevmez ama kardeşimi çok sever. Onun için her şeyi yapar, benim için hiç bir şey yapmaz. Çok üzüldüm çok canım yandı ama sonunda alıştım, kabullendim. Soruyu görünce yazmak istedim
Evet ama bu günleri çektirdiklerini unutmamam gerek. Korktuğum şey azıcık sevgiye ilgiye yine kanacak vicdana gelecek olmamBunlardan iyidir kaç kurtar kendini ilerde erkek kardeşin evlenince çok ararlar seni
yıllar aldı böyleTeşekkür ederim alışmanız ne kadar sürdü? İnsanın annesi böyle olunca başka kimse de sevmezmiş gibi geliyor. Gerçekten öyle mi bilmiyorum.
+1 annemin bana yaptıklarını yazsam şok geçirirsiniz. Annem de erkek kardeşime daha düşkün ve genel olarak karaktersiz bir kadın,ne bileyim aldatmak,ihanet ,dedikodu ,iftira bla bla huydur hepsi annem de. Babam da ezik her şeyi kabul eden omurgasız bi adam. Beni de senelerce sömürdü annem maddi hep. Yazsam toplu beddua zinciri başlar burda :) artık umursamıyor ve kendisi ile görüşmüyorum bekar olsaydım da gider çalısır bi şekilde kendi evimi tutar kuru ekmek yer zamanla oturtur yaşamazdım şu anki aklımla. Akıl sağlığı psikoloji her şeyden önemli bunu bu yaşımda öğrendim çıkarıp attım hayatımdan siz de öyle yapın.Ben de çok problemli bir ilişki yaşadım annemle. Beni hiç bir zaman görmedi. Çok üzüldüm, üzdüm. Sonra mesafe koydum insan annesi ile arasına mesafe koyar mi? Ben koydum ve artık beni uzmesine izin vermiyorum. Bizim hiç bir zaman anne kız bağımız olusmadi. Üzüldüm üzüldüm sonra kabullendim artık üzülmuyorum :)
Annemin bana yaptıklarını yazsam agziniz açık kalır
aynı durumu 27 yaşına kadar yaşayan ben sana anlatayım annen narsist kardeşim tek kelime bu annen seni kendine rakip olarak görüyor muhtemelen ona e tip ne huy olrak benzemiyorsundur buda oğlunu daha fazla sevmeye itmiştir çünkü oğlu ona benziyordur annen hiç bir zaman düzelmeyecek bunu kabul et ve bununla yaşa anneni suçlama oda annesinden böyle görmüştür seni hep başkaları ile kıyaslar başkalarının yanında kötüler ne alsan ne giysen beğenmez hayatında hç bir şeyi onaylamaz kabul göremezsin evlenmeye kalktığında bile eşine seni kötüleyecektir içten içe kıskanırlar ben yapamadım o neden yapıyor diye eşimin bana çiçek almasını bile istemezdi annem yani sana diyeceğim bunun kurtuluşu yok anneni böyle kabul et ve o evden uzaklaş başka şehirde iş bul ben bunu yapamadım evlenerek ayrıldım ve hala böyleyiz çok görüşmem aramam sormam annem erkek kardeşimle günde 6 7 defa konuşur benle hiç emin ol bu böyle devam edecek google arattır narsist annelerin kızları diye aynı anneni göreceksinBütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Başka şehir veya yaşadığın şehir. İlk aşamada yer düşünme, sadece mesleki tecrübe edinmeye bak. Öğretmenlik mezunuysan zamanla tanınır özel ders falan da vererek daha fazla kazanmaya başlarsın. Bir ucundan tutman lazım. Kpss bekleyerek yıllarını harcaman çok anlamsız. Bu ortamda sınava da çalışılmaz zatenÖzel sektörde çalışsam başka bir şehirde max 20-25 binle geçinebilir miyim bilmiyorumne düşünüyorsunuz
Ahh canım. Hiç bir acı sonsuza kadar sürmez diye bir söz okumuştum. Beni çok etkilemişti. Gerçekten de öyle hiç bir acımız sonsuza kadar sürmüyor. Sen kendine odaklan, annenle muhatap olmamaya çalış, mecburi konuşmalar dışında iletişimini kes.Onlarla yaşadığım için bu davranışlarına mahkum olduğum için zoruma gidiyor. Her zaman lafı, burası benim evim sen bu evde gidicisin evimin huzurunu bozamazsın beni böyle kabul edeceksin katlanamıyorsan çek git vs. Gitmek kurtulmak istiyorum ama özel bir kurumun verdiği ücret max 25 bin olur ve bu ücretle ben farklı şehirde nasıl geçinirim bilmiyorum. Bu zamana kadar her zaman baskıladılar korkak yetiştim kendi başımın çaresine bakabilmek zor geliyor gözüme. Atanamayacağımı da anladıkları için beni her fırsatta ezerek bana senin bu evde yerin yok diyorlar. Bazen aklımdan evlensem kurtulur muyum düşüncesi geçiyor ama anne baba böyle ise bir erkek bana neler yapar diye düşünüyorum. Kendim çabalayıp başarmak istiyorum. Başardığım zaman da kıymete bineceğimi biliyorum param olunca kıymet verirler. Siz nasıl kurtuldunuz başka bir şehre taşınarak mı evlenip mi? Ben bu evde kendimi atıntı gibi hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?