Ya gerçekten şuan çok kötüyüm çok berbat bir durumdayım ve buraya yazmak istedim
Ben 16 yaşındayım, 3 ay önce annem bir kazada vefat etti. 3 kardeşiz, ablam ben ve kardeşim. Kardeşim aşırı şımarık bir çocuk 4 yaşında, kesinlikle yerinde durmuyor, beni de ders çalıştırmıyor.
Aile apartmanında oturuyoruz, babaannemgil ve amcamgille aynı kattayız. Ben evden gitmek istiyorum artık çünkü evimizde huzur yok. Ders bile çalışamıyorum kardeşim çok haylaz bir çocuk bana fırsat vermiyor. Babaanemgilde zaten yaşlı oldukları için kardeşime fazla tahammül edemiyorlar. Bugün okula gidemedim hastaydım, güya biraz ders çalışırım vs dedim ama tabiki kardeşim durmadı bir sürü şeyi kırdı ben de bağırdım zaten sinirliyim, bir de babaannem geldi o sırada ona da dedim ben ders çalışıcam çalıştırmıyorsunuz sonra da düşük alınca kızarsınız falan diye. Babannemde huysuz birisi o da bana bağırdı güya bize verdikleri manevi ilgiyi yüzüme vurdu resmen . Ya çok çok yalnızım kimse beni anlamıyor. Babam desen o da hem derslerimizde başarılı olalım ister hem de kardeşimle ilgilenelim ister. Bıktım artık ya. Benim yaşımdaki kişiler hafta içlerini sevmezler hafta sonlarını iple çekerler ama bende durum tam tersi. Okul benim için evden bin kat daha iyi. Ama derslere falan da katılamıyorum artık çünkü moralim bozuk oluyor genelde, zaten kardeşim ders çalıştırmıyor bana. Her şeyimde bir sorun var. Sürekli ilaç kullanıyorum organ eksikliğim var hayatım zaten ilaçlarla geçiyor artık, iki üç gün içmeyi aksattım hemen hasta oldum off
Yemin ediyorum şu evden daha kötü bir ortam olamaz. Başıma gelebilecek şeyler bu kadar kötü olamaz. İnsanlar bana ilgi göstermiyor ve kimseye derdimi de anlatamıyorum. Ha bu arada okulu övdüm falan ama öğretmenlerim de durumumu bilmelerine rağmen hiçbirisi bana ilgi göstermiyor. Hepsi için normal bir öğrenciyim yani en azından sınıf öğretmenimizin birazcık benim psikolojimle ilgilenmesi gerekmez mi?? Onun da umrunda falan değilim.
Nereye gideceğimi bilmeden gitmek istiyorum. Zaten daha başıma ne gelebilir ki? Yanımda param da var bana yeter. Evet haberlerde neler neler okuyoruz yani ben de biliyorum ama inanın ben bu evin içerisinde çıldıracak gibi oluyorum, her an sinir krizi geçirecek gibiyim. En azından biraz kafamı dinlemek istiyorum. Kimseye bir şey demeden gitmek bir daha da geri gelmemek istiyorum. Ya ölücem ya da gidicem buralardan gerçekten başka bir yolum yok
kaçta herkeze yem ol bu yaşta işe mi alırlar evli bayanlara neler yapıyorlar sen kaldıki askeri ücretin yarısını koklatmazlar ev kirası yalnız evde kalma bırakılar seni tek çakalların içinde harcanırsın bencede kaç devam et hiç bekleme okula nasıl devam edersin o çok düşündüğün okulun varya işte çalışmaktan ayaklarının sızısını hissetmekten uyuya kalırsın okul mu kalır o hayatın içinde en fazla şanslıysan birinin kapatması olursun dene ve gör kendi akraban böyle kardeşinin yaramazlığına laf ediyorsun başını taşlara vurursunda geç olur devam et sen bencede kaç
Aslında yazdıklarından ne kadar olgun, bu fikirlere uzak bir kız olduğunu sadece sinirle bir anlığına bunlara kapıldığını düşünüyorum. Çok bilinçlisin, yaşadığın duruma rağmen bu kadar güçlü durabilmen bile bence büyük bir başarı. Hassassın, alıngansın, sevdiğini kaybetmenin acısını yaşadın biliyorsun, ailenden geriye kalanları kaybetmeyi göze alabilir misin ? Hepimizin bu yaşlar da böyle düşünceleri oldu, ben çok asiydim anneme dünyayı zehir ederdim, şimdi onlardan çok uzaktayım ve varlıklarının huzurunu o kadar çok arıyorum ki. Evliyim, eşim var, ama ailem kadar sağlam tutunamıyorum ona. Aile bambaşka bir şey, onların sana, senin onlara çok ihtiyacın var. Acın çok büyük, bir şair " tatmadığın acının hakkın da konuşmak kolaydır " diyor, kimse senin kadar acını yaşayamaz, beklenti içine girme. Biraz toparlan, asla kendini bırakma, destek al psikolojik olarak vee buraya başarı öykülerini yaz. Herşey güzel gönlünce olsun, Allah sabırlar versin, anneciğinin mekanı cennet olsun. ♡
Şehir kütüphanesi uzak mi. Yakınsa yanına sandviç yapıp hafta sonları git. aksama kadar ders çalış, kitap oku, dergi oku. Yanına termosla kahve al evden.
Keşke dışarda daha rahat bir ortam olsa. Git şurda kal desek. Ama üniversiteye gidene kadar böyle olacak. Okuluna bakacaksın.
Çook teşekkür ederim harikasınız
Harika olan Sen'sin. Her zaman yazabilirsin. :)
Lütfen bir anlık şeylerle evden kalkıp gitme. Daha ne kötü aileler ortamlar var. Sanırım lise 3 de olman gerek az kaldı sabret biraz. Benden sana tavsiye yakınlarında belediye kütüphaneleri yada fakültede kütüphaneler vardır. Okuldan sonra ve hafta sonları git ve ders çalış. Biliyorum çok zor bir durum. Ama inan evden gitmeye kalkarsan şuan ki hayatını arayacaksın.Ya gerçekten şuan çok kötüyüm çok berbat bir durumdayım ve buraya yazmak istedim
Ben 16 yaşındayım, 3 ay önce annem bir kazada vefat etti. 3 kardeşiz, ablam ben ve kardeşim. Kardeşim aşırı şımarık bir çocuk 4 yaşında, kesinlikle yerinde durmuyor, beni de ders çalıştırmıyor.
Aile apartmanında oturuyoruz, babaannemgil ve amcamgille aynı kattayız. Ben evden gitmek istiyorum artık çünkü evimizde huzur yok. Ders bile çalışamıyorum kardeşim çok haylaz bir çocuk bana fırsat vermiyor. Babaanemgilde zaten yaşlı oldukları için kardeşime fazla tahammül edemiyorlar. Bugün okula gidemedim hastaydım, güya biraz ders çalışırım vs dedim ama tabiki kardeşim durmadı bir sürü şeyi kırdı ben de bağırdım zaten sinirliyim, bir de babaannem geldi o sırada ona da dedim ben ders çalışıcam çalıştırmıyorsunuz sonra da düşük alınca kızarsınız falan diye. Babannemde huysuz birisi o da bana bağırdı güya bize verdikleri manevi ilgiyi yüzüme vurdu resmen . Ya çok çok yalnızım kimse beni anlamıyor. Babam desen o da hem derslerimizde başarılı olalım ister hem de kardeşimle ilgilenelim ister. Bıktım artık ya. Benim yaşımdaki kişiler hafta içlerini sevmezler hafta sonlarını iple çekerler ama bende durum tam tersi. Okul benim için evden bin kat daha iyi. Ama derslere falan da katılamıyorum artık çünkü moralim bozuk oluyor genelde, zaten kardeşim ders çalıştırmıyor bana. Her şeyimde bir sorun var. Sürekli ilaç kullanıyorum organ eksikliğim var hayatım zaten ilaçlarla geçiyor artık, iki üç gün içmeyi aksattım hemen hasta oldum off
Yemin ediyorum şu evden daha kötü bir ortam olamaz. Başıma gelebilecek şeyler bu kadar kötü olamaz. İnsanlar bana ilgi göstermiyor ve kimseye derdimi de anlatamıyorum. Ha bu arada okulu övdüm falan ama öğretmenlerim de durumumu bilmelerine rağmen hiçbirisi bana ilgi göstermiyor. Hepsi için normal bir öğrenciyim yani en azından sınıf öğretmenimizin birazcık benim psikolojimle ilgilenmesi gerekmez mi?? Onun da umrunda falan değilim.
Nereye gideceğimi bilmeden gitmek istiyorum. Zaten daha başıma ne gelebilir ki? Yanımda param da var bana yeter. Evet haberlerde neler neler okuyoruz yani ben de biliyorum ama inanın ben bu evin içerisinde çıldıracak gibi oluyorum, her an sinir krizi geçirecek gibiyim. En azından biraz kafamı dinlemek istiyorum. Kimseye bir şey demeden gitmek bir daha da geri gelmemek istiyorum. Ya ölücem ya da gidicem buralardan gerçekten başka bir yolum yok
Yok yanlış anlamadım haklısınız ama psikiyatri ilaç verirse kullanmak istemiyorum
Bir de babama nasıl derim bilmiyorum
Rehber öğretmenimle görüşüyoruz aslında o gerekli olsa yönlendirmez miydi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?