Evden kaçıp gitmeyi düşünüyorum

İnan bana dışarısı daha daha beter kötü sakın evinden ayrılma bu zor günler zamanla geçecek yaşın büyüdükçe geri bakıp iyiki kardeşlerimleyim diyeceksin ..benimde senin yaşında kızlarım var seni çok iyi anlıyorum
 

seni diğer konularından da biliyorum ve takip ediyorum denk geldikçe. cidden sorunlarını aşman için psikolojik bir destek alman gerektiğini düşünüyorum. bu kötü bir şey de değil üstelik. eğer ilaç da vereceklerse kabul etmen gerek çünkü daha kötüye gidebilirsin.

önceden üzüldüğünü hissederdim konularında şimdi bir de öfke hissediyorum. kaçacağım diyorsun? nereye? elindeki paran ne kadar idare edecek seni? kime güveneceksin? kime dert yanacaksın? baban başınızda. ablan var. kardeşin var. sen ne yaşadıysan onlar da yaşadı. birbirinize kenetlenmeniz lazım dağılmanız değil.

ayrıca ben bir öğretmenim ve sınıfımda 24 öğrencim var. ki bunun haricinde benim başka sınıflara da dersim var. bu ne demek biliyor musun? en az 24 kişinin özel hayatını, başarısını, başarısızlığını aklında tutman ve onlara ihtiyacı olduğunda koşman demek. aralarında boşanmış aile çocuğu olanlar var, annesi ya da babası olmayanlar var, olsa bile ilgi görmediği için büyük anne-babasıyla yaşayanlar var. bunların sonucunda kimisi o kadar hırçın ki yanına yaklamamıyordum o izin vermediği sürece. derste aniden ağlayarak sınıfın kapısını çarpıp çıkan öğrencim oldu mesela sırf sorunları var diye. dinledim. tavsiye verdim. yine dinledim. destek oldum. yanında oldum.

yani öğretmeninin sana ilgi göstermesi sana sınıfta birden nasılsın demesi değil. o adım atmıyorsa sen git yanına.

ayrıca arkadaşların... seni üzüp hatırlatmamak için belki de konuşmuyorlar. benim en en en yakın arkadaşım annesini kaybettiğinde 17 yaşındaydı. o üzülecek diye anneme seslenemezdim yanında mesela. bunlar hep onu düşündüğüm içindi.

yardım al. derslerine tenefüste de çalışıp hafiflemeye çalış. ablana sana yardımcı olması gerektiğini söyle. hırslanıp içine kapanarak aklındaki sorunları çözemezsin güzelim. konuşman ve anlatman lazım.
 
Son konunada yazmıştım.
Rehber öğretmenle olmaz bu iş
Senin doktora gitmen lazım

Babana neden söyleyemiyorsun ? Evden kaçtığın zaman daha mı iyi olacak herşey ?
Lütfen babanla konuş ve doktora git.
 
16 yaşına ve yaşadıklarına göre oldukça aklı başında görünüyorsun. Bence kendi hayatın için daha yaratıcı planlar yapabilirsin aslında.
Evden kaçtıktan sonraki planın ne olur? Nasıl bir yol izlemek isterdin mesela? Düşün ki şu an topladın herşeyini ve çıktın evden.ilk adımın ne olurdu? Planından bahseder misin biraz, ona göre daha objektif bir yorum yapayım.
 
Canım benim başın sağ olsun. Umarım kısa zamanda rahata kavuşursun ama henüz 16 yaşında evden kaçılmaz ki?
Bir de buraya onlarca konu açtın yüzlerce nasihat aldın ama tedaviye yanaşmıyorsun inatla. Bu böyle sürüp gitmesin.
Evden bu yaşta kaçsan kimlerin eline düşersin belli değil.
 
Canım paran varsa psikologa git yaşın daha çok küçük. Psikiyatr a gitmek için daha erken bence psikoterapiye açık birisin. Git anlat dök içini. Seni o kadar iyi anlıyorum ki... 16. yaşım hayatımın dönüm noktasıydı. Ama inan dışarıda hiçbir şey yapamazsın.
 


Öncelikle başın sağolsun canım. Ben 5. sınıfa başlayınca annem calismaya basladi haliyle ev isi kiyafet yemek isleri ayrica lafimi dinlemeyen iki erkek kardes ve ara ara yine kardeslerimle yasit erkek kuzenim benim başımdaydı bu arada lise sona gidene kadar bu durum böyle devam etti. Artık bende bikmistim küçük yasta bu kadar sorumluluk verilmesinden. Universiteyede yasadigimiz sehirde kazanmak kosuluyla ve yine ayni ev hanimi rolüyle gidebilecektim. Bende uniye acikogretimden devam edip işe başladım. Ama tabi is temposunda zamanla okuldanda sogudum ve kaydimi dondurdum. O zmanalar saniyordum ki bu evden kurtulursam daha mutlu olurum. Haliyle erken yasta evlendim. Peki suan mutlu muyum? Eşim yonunden bir skntim yok ama cok daha iyi bir statude olabilirdim. Biraz daha sabredip ders calisip bir ogretmen olabilirdim. Guzel bir sehire atanabilirdim. Bu sekilde uzaklasip biraz kafami dinleyebilirdim.

Şimdi bu kacmak gocmek fikrinden uzaklas ve benim yaptigim hataya düşme. Gerekirse gece kardesin uyurken ders calis iyi yerlere gel. Ama sunuda unutma kardesin henuz cok küçük onu yuk olarak gorme.
 


Öncelikle başın sağolsun canım. Ben 5. sınıfa başlayınca annem calismaya basladi haliyle ev isi kiyafet yemek isleri ayrica lafimi dinlemeyen iki erkek kardes ve ara ara yine kardeslerimle yasit erkek kuzenim benim başımdaydı bu arada lise sona gidene kadar bu durum böyle devam etti. Artık bende bikmistim küçük yasta bu kadar sorumluluk verilmesinden. Universiteyede yasadigimiz sehirde kazanmak kosuluyla ve yine ayni ev hanimi rolüyle gidebilecektim. Bende uniye acikogretimden devam edip işe başladım. Ama tabi is temposunda zamanla okuldanda sogudum ve kaydimi dondurdum. O zmanalar saniyordum ki bu evden kurtulursam daha mutlu olurum. Haliyle erken yasta evlendim. Peki suan mutlu muyum? Eşim yonunden bir skntim yok ama cok daha iyi bir statude olabilirdim. Biraz daha sabredip ders calisip bir ogretmen olabilirdim. Guzel bir sehire atanabilirdim. Bu sekilde uzaklasip biraz kafami dinleyebilirdim.

Şimdi bu kacmak gocmek fikrinden uzaklas ve benim yaptigim hataya düşme. Gerekirse gece kardesin uyurken ders calis iyi yerlere gel. Ama sunuda unutma kardesin henuz cok küçük onu yuk olarak gorme.
 


Öncelikle başın sağolsun canım. Ben 5. sınıfa başlayınca annem calismaya basladi haliyle ev isi kiyafet yemek isleri ayrica lafimi dinlemeyen iki erkek kardes ve ara ara yine kardeslerimle yasit erkek kuzenim benim başımdaydı bu arada lise sona gidene kadar bu durum böyle devam etti. Artık bende bikmistim küçük yasta bu kadar sorumluluk verilmesinden. Universiteyede yasadigimiz sehirde kazanmak kosuluyla ve yine ayni ev hanimi rolüyle gidebilecektim. Bende uniye acikogretimden devam edip işe başladım. Ama tabi is temposunda zamanla okuldanda sogudum ve kaydimi dondurdum. O zmanalar saniyordum ki bu evden kurtulursam daha mutlu olurum. Haliyle erken yasta evlendim. Peki suan mutlu muyum? Eşim yonunden bir skntim yok ama cok daha iyi bir statude olabilirdim. Biraz daha sabredip ders calisip bir ogretmen olabilirdim. Guzel bir sehire atanabilirdim. Bu sekilde uzaklasip biraz kafami dinleyebilirdim.

Şimdi bu kacmak gocmek fikrinden uzaklas ve benim yaptigim hataya düşme. Gerekirse gece kardesin uyurken ders calis iyi yerlere gel. Ama sunuda unutma kardesin henuz cok küçük onu yuk olarak gorme.
 
Canım sen güçlü biri olmalısın yaşın ve yaşadıklarından dolayı bunları hissetmen çoook normal ama dünyanın en kötü ailesi olsa bile ailen onlar sana dolardaki insanlardan kötü davranamazlar belki asıl sorun okuldan sonra sosyal olmak istemen dışarıya çıkıp arkadaşlarınla buluşup bişeyler yapıp kafanı dağıtsan iyi gelebilir ama evden ayrılman hayatının hatasını yaptırır
 
Dışarda ne hayatlar var ah bi bilsennn, henüz acın taze başın sağolsun Rabbim sabır versin ama kaçmak gitmek çözüm değil, kardeşin de henüz bi bebek sayılır benim de 4yaşında oğlum var eksikliğimi hissettiği an hemen bir arayış içine girer sesimi biraz duymasa panik yapar.. biraz da kardeşinin açısından düşün çok zor bi durum ama inan zamanla aşılmayacak hiç bi dert yok çözümü sakın dışarda arama...
 
Probleminin ders calisamamak olduguna emin misin? 4 yasindaki cocuktan yetiskin insan davranisi ve anlayisi bekleyemezsin. Sabirli ve anlayisli olmalisin. Zor zamanlar geciren sadece sen degilsin. Kesinlikle ve kesinlikle 4 yasindaki anne kuzusunun annesiz kalmasi cok cok cooook daha zordur.
 

Problemim baska ne olabilir merak ettim cidden
 
Böyle Düşünme Herşeyden evvel bir ailem var sen büyüksün ve ablasın annenin yerini artık ailede sen aldın hem derslerinde başarılı olup hem de ailenle ilgili olmalısın. Bu bunalımdan kurtulamıyorsan yardım al
 
kardesini krese verseniz
 
Konularını biliyorum. Yaşadığın durum çok zor, onun da farkındayım. Ve bence sen de evden kaçıp gitmenin mantıklı bir hareket olmadığının farkında olacak kadar akıllı bir kızsın.
Öncelikle kaybın sadece senin değil 4 yaşında olan kardeşinin, ablanın ve babanın da kaybı. Sen ne kadar üzülüyor isen onlar da o kadar üzülüyor. Yaşının küçük olduğu acısının da küçük olduğu anlamına gelmiyor. Hepinizden daha çok ihtiyacı var kardeşinin annenize. Ama ne yazık ki anneniz artık bedenen yanınızda olamayacak. Ama neyse ki siz ablaları var. Onu da anlamaya çalış lütfen.
Çekirdek ailenizde kaybınızın acısı derinden yaşanıyor ama sizin haricinizde kimseden medet ummamayı öğrenmen gerekiyor. Hayatın acımasız yönüyle çok erken tanıştın ama bu acımasızlık seni yıkmasın, aksine güçlendirsin.
Rehber öğretmeninin mesleğinde ne kadar yetkin olduğunu bilemiyorum. Ama ben de sana burdaki diğer ablaların gibi gerçek bir uzmandan yardım almanı öneriyorum. Vereceği ilaç ve tavsiyelerle hayatını daha kolaylaştıracağından eminim. Lütfen metanetli ve mantıklı ol. Sevgiler.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…