Benim halam da o kadınlardan biri. Biliyorum yasal düzenlemeyi. O da annemi aynı şekilde zorbalarmış. Hatta asalak bile demiş yüzüne. Kendisi çalıştı çalıştı 50 yaşında öldü gitti emekli ikramiyesini bile vasıfsız, bencil kocası yedi. Aferin mi diyelim rahmetli canım halama? Kuzenlerime sorsan keşke annem çalışmasaydı da daha çok vakit geçirseydik diyorlar. Annelerine doyamadan kaybettiler. Yazık değil mi?
Çocuğunu zorla bırakmak ile atıp kaçmak arasında fark var. Çocuğunu atıp kaçmayan bir kadın, analık iznindeki başka bir kadına "koca parası yemek zoruna gitmiyor mu?" de-mez. Çünkü bilir çocuğunu bırakmanın ne kadar zor olduğunu. Ve evet, bunu yaşadığı halde aklınca küçük görmeye çalışıyorsa kıskanıyordur.
Eşten değer görmek eş kişisi ile ilgilidir. Önemli olan bizim kendimize nereden değer biçtiğimiz. Kendini sadece meslegin üzerinden değerlendirirken, başkalarını da öyle değerlendirirsin ve insanları mesleğine göre aşağılar yada yüceltirsin. Sonra hiçbir mesleği (yani bu kadınlara göre hiçbir değeri) olamayan kadın normal hayatını yaşayınca, bu kadınlar öfkelenir. Ben meslek sahibiyim o nasıl benimle aynı değeri görür? Iste bu kıskançlıktır.