merhaba bende senin yaşadığın şeylerin benzerini yaşadım. Eşimin 2+1 duble, geniş teraslı , merkeze uzak, önü geniş bir evi vardı biz evlenmeden kayınvalidelerle beraber o evde yaşıyorlardı. Biz evleneceğiz diye 2 sokak aşagı taşındılar ama kvalidenin tüm komşuları arkadaşları burada kaldı.
Ben eve hiç ısınamadım. 22 yaşında evlendim ve ailem eşimi istemediği için sorunlu bir süreçti.
Ev 2-3 yıllık yeni ev diye tadilat yapmadık. İlk yıl alışmaya çalıştım, bu arada bir yatırım yaptık. 2. Yıl tadilat yapmak istediğim bütçemiz uygun değildi. 3. Yıl tadilat yapmak istediğimde eşim çatı katısın istediğimiz gibi yaparız içine siner vb diyerek bekletti. Bu arada ehliyet aldım, küçük bir araba aldık. Sonra covid geldi, eşimin işleri kötü gitti bizim planlar yattı. Defalarca taşınmak istedim, bu evde ve muhitte kendimi huzurlu hissedemedim.
Şimdi 6. Yıldayız farklı bir şehire taşınmayı düşünüyoruz ama süreç belirsiz. 1-2 ay içinde de olabilir 1-2 yıl içinde de. Tadilat yapsakta, farklı bir eve taşınsakta kısa süre sonra şehir değiştirirsek boşuna yorulmuş olacağız. Yani şuan saçma sapan bir halde kaldık.
Arkadaşlarım ve ailemde hep şükürsüz olduğumu söyler ama sorun şükür değil. Bende sağlıklıyım ilk evim 32 metrekareydi ama evi çok seviyordum, şimdi ilse 20-25 metrekare istanbul şartlarına göre geniş bir terasım var bu yaz bir kere bile oturmadım.