Eşimm ve Bebek isteği !!!

Ben 21 yaşında anne oldum... Hemde ikizlre... Üçüncü çocuğumuda 9 ay önce kucağıma aldım.. Allah nasip ederse 4. çocuğuda düşünüyorum...

Genç kızken otobüste, tuvalette, alışverişte, restorantta ne kadar yer varsa zırıl zırıl ağlayan çocuk gördüm mü gidip önce çocuğu sonra anasını boğmayı dilerdim :)Çocuk fikrine okadar uzaktım ki:) Ben ve çocuk ha ben ki sanal hayvanını 2 saatte öldürme rekorunu başarmış biriydim.. Nasıl çocuk bakacaktım Allah aşkına :) Ama oldu hemde ikiz..

5 haftalıktan itibaren tek başıma baktım onlara.. Temizlik için bile yardımcı almadım evime...Ama 3 çocuğu yapmaya cesaret ettim... Hatta dördüncünün planlarını yapıyorum..


Neden mi?


Çünkü doğru adamı buldum.. O doğru adam geceleri çocuk salladı.. Dün gece olduğu gibi.. O doğru adam 3 çocuğa tek başına bakıp sen git gez kafanı dağıt dedi.. Bana nefes aldırttı.. Ve o doğru adam bunca dağınıklığıma bunca kendimi salmama rağmen beni hala çok seviyor bundan eminim..

Anlattığnıza göre sizde doğru adamı bulmuşsunuz emin olun hayat renklenir çocuk ile.. Bizimki rengarenk... Duvarlarımız bile :)) ( serbest çalışma yapmış çocuklar napayım sanat aşkı işte )
 
Son düzenleme:
Kendini anneliğe hazır hissetmen çok önemli bu kararı alırken ama..
2.5 yıllık sorunsuz bir evliliğim olsaydı ben hazır hissetmesem de isterdim sanırım
hamilelik süreci anneliğe hazırlar sonuçta..
Bir de güzel açılardan yaklaş mutlu bir evliliğe çocuk mutluluk katar bence.
Mutsuz evliliği daha da olumsuz etkiler diye düşünüyorum.
Daha olumlu bakmaya çalışmanı öneririm.
Şahsen bir kadın olarak ben evliliğin en güzel yanı hatta evlenme sebebi olarak
anne olma isteğini gösteririm..
Yoksa bir ömür gittikçe değişen,odunlaşan koca,kv,kp,görümce,elti derdi çekilmez:KK14:
 
benımde eşimle 2. çocuk yüzünden ne kavgalar oldu bi bilsen bir oglum var cok şükür ama

adam kız çocuk hastası hep kız olur belki düşücesi ile istedi 2. çocugu hayalleri vardı kızınyla tatile gidicekmiş:KK53:

oglum otizmli 2. bı cocuk asla düşünmüyorum hayatımı ogluma adadım onun egitimi ve gelişimi için ne geliyorsa yapıyorum yapıcamda ömrüm yettigince..

haa adam hak etmiyomu fazlasıyla hak ediyo 8 senedir evliyim 8 ay gibi geçti cok seviyorum eşimi cok anlayıslıdır gece cocuk uyanır benden once fırlar kalkar bakar ılgılenır..

evde oldugu zaman hadı ben bakıyım git arkadasında b kahve ıc kafan dagılır der güzelde bakar sag olsun..

ama ben kendımde o enerjıyı bulamıyorum malesef zaten haftanın 5 gunu oglumu egitime götürüyorum.. pert oluyorum tam anlamıyla

o yüzdendırkı artık eşimde fazla ısrarlı davranmıyo.. arada bı söylenıyo bı kızımız olsa ay parçası gıbı olur bee dıyo sadece gülüyorum artık..

güzel bı evlılıgın var herseyın var bı bebekle taçlandırabılırsın mutlulugunu bence
 
bence kendini anneliğe hazır hissetme diye bir şey yok.. hiç hazır hissetmiyordum bende kendimi.. çocuk mu aman aman diyordum çocuğum olursa gezemem, tozamam şunu bunu yapamam diye birsürü felaket senaryosu vardı aklımda.. sanki çocuk olursa tüm hayatım bitecekti :) tüm korkularınızı çok iyi anlıyorum şu anda.. kazara hamile kaldım, duyduğumda Allah'ım dünya başıma yıkıldı sanki ne kadar ağladım tahmin bile edemezsiniz. (şimdiki aklım olsa göbek atardım) herneyse aldırmak falan bana göre şeyler kesinlikle değil gün gün hamileliğe bebek fikrine alışmaya başladım.. önce doğumdan korktum nasıl doğuracağım diye sonra çocuktan korktum nasıl bakacağım diye... gezme tozma vs korkularımın yerini çoktan başka korkular almıştı.. velhasıl kelam oğlum oldu çok şükür onu kucağıma aldığımdaki duyguları size kelimelerle ifade edemem.. şu anda geziyorumda, tozuyorumda herbişeyi yapıyorum kuzumla eskisinden arada tek bir fark var daha çok gülüyoruz artık (gezme anlayışımız çocuğumuza göre biraz değişti ama olsun) :) ne saçma korkularım varmış şu anda kendime gülüyorum sizde eminimki aynı şekilde olacaksınız.. eşinizin ilgisinin azalacağından korkmuşsunuz ya hele gerçek bir aile olun gerçek ilgiyi, sevgiyi, gözlerdeki o gülümsemeyi, sıcaklığı o zaman hissedeceksiniz emin olun.. bana hep derlerdi çocuk olunca keşke daha erken yapsaymışım diyeceksin diye bende içimden yürüyün gidin be derdim :) şu anda bu kelimeleri bende size söylemek istiyorum :)
bazen istemek bile yetmiyor dilerim Rab'bim size ve dileyen herkese hayırlı sağlıklı evlatlar nasip eder..
 
Hazır değilseniz sırf eşiniz için elbette çocuk yapmayın,
ama şu da var çocuk için insan hiç bir zaman hazır olmayabilir.
Ben de sizin gibi düşünüyordum önceden, ama düşünmekle hazır olunmuyor,
yaşamak lazım, yaşayınca görüyorsun ki işte o zaman hazırsın.
Tabi ki herşey eskisi gibi kalmıyor.
Ama eskisi kalmaması sadece kötü anlamda değil, güzel anlamda da değişiyor.
Çocuk bazı evliliklerde malesef çok ağır gelebiliyor ama o evliliklerde bence zaten sorun varmış demektir önceden.
Siz ve eşiniz istedikten sonra birbirinize eskisi kadar olmasa da zaman ayırabilirsiniz,
en güzeli de 3 kişilik yaşamak daha da hoşunuza gidecek belki de.
Yaşanmadan bilinmez derler ya, annelik öyle birşey.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
wwwoman .!.:
Arkadaşlar merhaba,, öncelikle hamile veya anne olan arkadaşlardan yorum bekledğimi belirteyim :) Kızlar sorunum şu: Eşimle 2.5 yıllık evliyiz, ben 25 o 31 yaşında. evliğimiz iyi gidiyor, birbirimizi seviyoruz ve aktif bir hayatımız var, gezeriz tozarız eğleniriz. Fakat eşim çok yoğun bi şekilde bebek istiyor. Bir süredir istiyordu zaten ama pek lafı geçmezdi ama son zamanlarda artık iyice istemeye başladı. Öyle kötü şekilde değil, yani baskı, tehdit, küsmeler trip falan yok. Ama o kadar hevesleniyor ki anlatamam. Birinin bebeği olsa hemen kucağına alır, hamile birini görse bak ne kadar yakışmış sana da çok yakışıcak der, Avm'de falan çocuk görse durur sever falan. Çocuklarla arası iyidir her zaman ama ben annelik fikrine hiç sıcak değilim :KK43: Herkes genelde eşi bebek istemiyor diye yakınıyor ama eşim bu kadar isterken ben hiç istemiyorum. ara sıra istesem de konu bebek olunca biraz duruyorum. Ben korunmuyorum hap vs, eşim korunuyor ama bazen özel anlarımızda bile yüzünün düştüğünü hissediyorum (korunmasını istediğim için). Asla zorla olsun istemiyor o istiyor ki ben de çok isteyim heves edeyim. Neden istemiyorsun diye soruyor, bilmiyorum beni daha az seversin diye korkuyorum diyorum, deli olma sen benim herşeyimsin bebeğimiz olunca iki katı severim diyor. Ailelerle ilgili bi sıkıntımız yok her ikimiz için de. Ben evde çalışıyorum homeofis yani, evimin bir odasını çalışma odası yaptım evde fransızca ve ingilizce kitap çevirisi yapıyorum. Ona bile diyor ki sen kendi ellerinle çevirdiğin kitapları çocuğumuza okusan daha güzel olmaz mı diyor:KK43: Maddi açıdan da sorun yok, evimiz arabamız kendimizin, eşim şirket sahibi maddi durum açısından bebek için hiçbi sorun yok. Hamilelikten korkma en iyi doktoru bulcam bulcam diyor. Ama ben eşimin ilgisi azalır diye korkyuorum, hayatımız alt üst olur, çoğu şeyimiz değişir, pek çok şeyi yapamaz hale geliriz diye korkuorum. Anne olmadığım için bencil düşünüyor olabilirm kızlar kızmayın lütfen. Eşim o kadar hevesli ki onu kırmak istemiyorum başka bişey olsa hemen yaparım. Ama ben şu anki hayatımızdan çok mutluyum ve öyle olmak istiyorum sevgili gibi. Bi bebeğimiz olsun senden bi parçam daha olsun, gözleri senin gibi olsun, senin gibi güzel olsun der, ona şunu alıcam onu buraya götürcem, erkek olursa adı şu olsun sence ne olsun falan... Çocuk gibi heves ediyor o kadar mutlu oluyor ki bebek konusu gelince. Ama ben nedense sıcak olamıyorum ya da korkularım ağır basıyor. Sorumluluğunu kaldıramam mı acaba diye düşünüyorum. İyi bi baba olabilr diye düşünsem de bilemiyorum :KK43: Kızlar sizden yorum bekliyorum. hamileyken veya anneyken, eşinizin ilgisi azaldı mı arttı mı, neler değişti, hayatınız ne yönde değişti? İyi kötü yorum yazın arkadaşlar,,, öpüldünüz hepiniz... :)
Genişletmek için tıkla...

herkes gibi bende evlat sevgisi çok başka bi sevgi demek istiyorum çünkü öyle..Benimde bi kızım var rabbime ne kadar şükretsem azdır onu bana verdiği için..ilk doğduğunda eet zordu ama şimdi herşey öyle keyifliki anlatamam.İLk zamanlar asla başka çocuk yapmayız diye düşünürken şimdi 2. ne zaman yapsak diye düşünmeye başladık ve çevremde ilk bebeği olupta 2.için uğraşan bir sürü insan gördükçe acaba bende büyük konuşmuş olabilirmiyim diye korkuyorum.yani anlayacağın :) ilkini kucağına alınca 2. özlemeye başlayabilirsin :KK1: Rabbim herkesin evlatlarına uzun ömürler versin..Dilerim yuvanız güzel bir evlatla renklenir..
 
anaaaaammm çok tatlı bı cıftsınız..
bayıldım eşinin sana olan sevgısıne ve senınde ona olan sevgıne..
evet genelde kocalar bebek ıstemıyor..boyle bı kocan oldugu ıcın cok sanslısın..
benımkı sadece ılk yıl ıstemedı..bırbırımıze doyalım dıye..
sonra karsılıklı ısteyerek hamıle kalmayı becerdım:KK1:
yaşın 25 miş..ve 2 bucuk yıllık evlısın..aslında bıraz daha bırbırınızı yasıyabılırsınız..
ama enınde sonunda o bebıs gelecek yuvanızın ıcıne dimi?
adamda bu kadar heveslıyken aslında yapmanı tavsıye ederım..
bebeklerı bu kadar seven bı koca hamıle esınede gereken ılgıyı,sevgıyı verır zaten..
hem yuvanızda ask varsa,cocuklarınızla daha buyuk bı ask olusur evınızde..:KK16::KK16:
bırbırınıze daha cok baglanırsınız..
aaayy hamıle olmasam,cok heves etcem sımdı hamılelıge:KK1::KK1:
 
GILO .!.:
arkadasım bende bu mantalıteyı anlamıyorum gercekten cocuk yapmayı dusunmuyosun ne dıye evlenıyosun daha rabbım cocuk verecekmı ondan bıle emın degılsın bıde sıddetle korunuyosun senedınmı var sen ısteyınce cocugun olacagına .evlat yuvanın tadı tuzu egerkı rabbım evlat nasıp edıyorsa bence öp te basının ustune koy
kusura bakma
Genişletmek için tıkla...

Hanımefendi ben de bu mantaliteyi anlamıyorum, ben çocuktan nefret ediyorum asla olmasın demiyorum zaten ben de bi gün bebeğim olsun isterim elbette ama bunun için hazır hissetmemek veya daha zamanı var gibi düşünmek suç mu yani? hatta kusura bakmayın hem madden hem de psikolojik olarak beklenmeyen bebeklerin çok da iyi ortamda büyüyeceklerini düşünmüyorum. Çocuk istemiyorsan niye evlendin gibi bi cümleye de hiç anlam veremedim,iki insan bi ömrü paylaşmak için her anı birlikte geçirmek için evlenir. Apar topar bi tane doğuralım diye değil. Tabi o aşkın meyvesi de zamanı gelince evliliği süsler kısmetse. Kaldı ki tabiki bilmiyorum kesin çocuğumun olup olmayacağını, senedin mi var demişsin hayır yok,, kısmet işidir, nasip işidir. Ayrıca çocuk yoksa ne diye evlendin lafın için de ne çocuklar heba oluyor yanlş zamanda, yanlş evlilikler, yanlş kişiler arasında... Çocuk bu,, oyuncak bebek değil, geleceğini düşünmek, ve ebeveynleri olacağımız için de kendimizi düşünmek zorundayız.. Ben sadece hamile olan ve anne olmuş arkadaşlarımızın eşleri ile olan ilişkisini, hayatlarındaki değişiklikleri için yorum ve fikir istedim o kadar. Fikir veren paylaşan arkadaşlarıma da teşekkrler bu arada..
 
Son düzenleme:
millan .!.:
anaaaaammm çok tatlı bı cıftsınız..
bayıldım eşinin sana olan sevgısıne ve senınde ona olan sevgıne..
evet genelde kocalar bebek ıstemıyor..boyle bı kocan oldugu ıcın cok sanslısın..
benımkı sadece ılk yıl ıstemedı..bırbırımıze doyalım dıye..
sonra karsılıklı ısteyerek hamıle kalmayı becerdım:KK1:
yaşın 25 miş..ve 2 bucuk yıllık evlısın..aslında bıraz daha bırbırınızı yasıyabılırsınız..
ama enınde sonunda o bebıs gelecek yuvanızın ıcıne dimi?
adamda bu kadar heveslıyken aslında yapmanı tavsıye ederım..
bebeklerı bu kadar seven bı koca hamıle esınede gereken ılgıyı,sevgıyı verır zaten..
hem yuvanızda ask varsa,cocuklarınızla daha buyuk bı ask olusur evınızde..:KK16::KK16:
bırbırınıze daha cok baglanırsınız..
aaayy hamıle olmasam,cok heves etcem sımdı hamılelıge:KK1::KK1:
Genişletmek için tıkla...

ayy sen de çok tatlısın :) :KK1: sanırım hamilesin,, allah bebeğini sağlıkla kucağına almanı nasip etsin,,, herkese tabiki...
 
sizinle birebir aynı durumdayız:) yaşlarımız aynı ve biz de 2.5 yıllık evliyiz. benim de eşim pek istemiyordu ben de eşin gibi sürekli konuştum en sonunda pes etti:KK1: bu ay korunmayı bıraktım artık bakalım ne olacak. ama en önemlisi senin hazır hissetmen çünkü her şekilde sen etkileneceksin
 
25 yaşımda iken ben de sizin gibi düşünüyorum, ama eşim de pek istekli değildi. dönem dönem babalık duyguları coşsa da, bir şekilde 30 yaşımıza kadar erteledik. ikimiz de artık çocuk istiyoruz diye karar verince ortak kararla istedik.
sonra kısa bir dönem gebelik yaşadım. o dönemde eşim daha ilgiliydi bana karşı, olumsuz hiçbir etkisi olmadı bence. farklı bir sıcaklık, yakınlık oldu aramızda duygusal anlamda.
yakın arkadaşlarıma bakıyorum, bebekten sonra genel olarak hep daha iyiye gitti evlilikleri...
eğer çiftler anlaşıyorsa, anne baba olmak için hazırlarsa, bebek o evliliği daha da güzelleştiriyor bence.
eşiniz baba olmak için çok istekliymiş. inş bu ilgisi, isteği bebek olduktan sonra da hep sürer. o zaman çocuğun zorluklarını hiç hissetmezsiniz.
 
Bizde ilk başlarda aynı durumdaydık.Eşim çok istekliydi ama ben bütün hayatım değişecek,bakabilecekmiyim,eskisi gibi hiçbirşey olmayacak.İşime ara verince evde bunalıcam vs.istemiyordum.En sonunda eşim ikna etti.Ama hamilelik testini yapınca Allahın gücüne gitmesin ağladım bile şok oldum.
Şimdi 2 yasında dünyalar tatlısı bir oğlum var.İyiki doğurmusum diyorum.Hayata bakış açımı değiştirdi resmen.
Herşey oğlumla cok daha güzel.İyi ki eşim o kadar cok istemiş ve beni ikna etmiş.
Değişen ne oldu sadece işime ara verdim.Oğlumu kreşe gönderene kadar evdeyim.İyi ki evdeyim ve onla bol bol zaman geçirebiliyorum. yine gezip tozuyoruz.oğlumu anane veya babaanneye bırakarak istediğim zaman arkadaslarımla tek cıkıp eğlenebiliyorum.Oğlumla cıktıgımız ilk yaz tatilimiz bile şahaneydi.Bu zamana kadar gecirdiğimiz en güzel en mutlu tatildi.Hayatımıza renk neşe huzur kattı.İyi ki doğurmusum.:nazar:
 
canım öncelikle sen ne zaman hazır hissedersen o zaman çocuk sahibi olman en güzeli ancak eşinin tarafından bakalım bir de istersen.. eşin 31 yaşına gelmiş baba olmak için ideal bir yaş çocuğuna yetememekten korkabilir eşin.. zaman geçiyor insan gençken çocuğuyla daha aktif oluyor, insan 30 yaşındayken başkadır 35ken daha başkadır her yı birşey katar, biraz daha yorar :KK66: elif şafak çok güzel söylemiş bak "hayatım alt üst olur diye korkma, kim bilebilir hayatın altının üstünden daha güzel olmadığını" :)
 
Henüz 4 aylık bir anneyim ve tek kelime ile harika bir duygu,,fakat mühim olan bu harika duyguyu doğru zamanda doğru kişiyle yaşayabilmek...evlat kokusu hiçbişeye benzemiyormuş bunu çok iyi anladım:KK16:
 
GILO .!.:
arkadasım bende bu mantalıteyı anlamıyorum gercekten cocuk yapmayı dusunmuyosun ne dıye evlenıyosun daha rabbım cocuk verecekmı ondan bıle emın degılsın bıde sıddetle korunuyosun senedınmı var sen ısteyınce cocugun olacagına .evlat yuvanın tadı tuzu egerkı rabbım evlat nasıp edıyorsa bence öp te basının ustune koy
kusura bakma
Genişletmek için tıkla...

Çok saçma bir düşünce. siz sadece üremek için mi yaratıldığınızı düşünüyorsunuz merak ediyorum gerçekten. Bir eğitimci olarak söyleyebilirim ki okullarımızda sıkıntı çıkaran çocukların anneleri aynı sizin gibi düşünüyor. Neden mi çünkü kadınlar evlendim oh sıra çocukta diye doğurmuşta o yüzden. Ne evdeki ne de ekonomik şartları hazırlamış. kendini bile hiç yetiştirmeden masum bir çocuğu yetiştirmeye çalışmış. Yarın aldatıldım ya da kocam dövdü ama çocuğum var boşanamıyorum diye msj yazarsanız hiç şaşırmayacağım. ya da bugün başınıza koyduğunuz çocuğunuz yarın kötü bir şey yaptığında seni doğuracağıma taş doğursaydım derken. Ben de korunuyorum ama çocuktan korktuğum için değil ona yetememekten, iyi bakamamaktan korkuyorum. Neden benim çocuğum eksik büyüsün neden özel okullarda okumasın. Ama bunu istemek yetmiyor işte önce ortamı hazırlamak gerekiyor maddi ve manevi. Bir çocuk gözünden bakarsam eğer sizin gibi annem olsun istemezdim. Bu yüzden sizde sevmelik çocuk yapmak yerine keşke siz de biraz korunup hem çocuğunuzu hem de toplumu biraz düşünseydiniz.
 
Onun varligini vucudunda bir hisset ondan sonra tekrar konusalim. Ayrica istemiyorum deme lutfen allah arattirmasin. 16 aylik oglum var o dogunca hersey degisti dunya ayri bir guzellesti, esim ayri birsey oldu. Dusunsene cok sevdigin adamdan ve senden bir parca. Hergun sukrediyorum rabbime bize onu verdigi icin. Evliligimin 4.
Senesinde dogdu esim istemuyordu hemen simdi 2. Yi yapariz hatta 3. Yu yapariz dimi diye dolaniyor. Cok gezerdik evde durmazdik ama simdi onsuz saniye bile gecirmuyoruz ve bu durumdan cok memnunuz.
 
sekerportak .!.:
Çok saçma bir düşünce. siz sadece üremek için mi yaratıldığınızı düşünüyorsunuz merak ediyorum gerçekten. Bir eğitimci olarak söyleyebilirim ki okullarımızda sıkıntı çıkaran çocukların anneleri aynı sizin gibi düşünüyor. Neden mi çünkü kadınlar evlendim oh sıra çocukta diye doğurmuşta o yüzden. Ne evdeki ne de ekonomik şartları hazırlamış. kendini bile hiç yetiştirmeden masum bir çocuğu yetiştirmeye çalışmış. Yarın aldatıldım ya da kocam dövdü ama çocuğum var boşanamıyorum diye msj yazarsanız hiç şaşırmayacağım. ya da bugün başınıza koyduğunuz çocuğunuz yarın kötü bir şey yaptığında seni doğuracağıma taş doğursaydım derken. Ben de korunuyorum ama çocuktan korktuğum için değil ona yetememekten, iyi bakamamaktan korkuyorum. Neden benim çocuğum eksik büyüsün neden özel okullarda okumasın. Ama bunu istemek yetmiyor işte önce ortamı hazırlamak gerekiyor maddi ve manevi. Bir çocuk gözünden bakarsam eğer sizin gibi annem olsun istemezdim. Bu yüzden sizde sevmelik çocuk yapmak yerine keşke siz de biraz korunup hem çocuğunuzu hem de toplumu biraz düşünseydiniz.
Genişletmek için tıkla...

O zaman kimse dogurmasin. Yazdiklariniz cok garip geldi. Turkiye sartlarinda yukarida yazdiklariniz pek mumkun degil. Ayrica konu sahibinin maddiyatla ilgili sikintisi yok. Tamamen keyfim kacar duzenim bozulur diyor acik acik.
 
O kadar güzel bir evlilik ve eş anlatmaşsınız ki yazıyı okurken aklımdan geçen tek şey : bu evlılıkle eksık olan sadece güzel bir bebek oldu :))
Bence bir kadın aşıksa,seviyor sevılıyorsa maddı olarak hayatını duzene oturtmussa o muhteşem duyguyu yaşamalıdır..
Muhtemelen anne olmak dunyanın en zor işi.. ama ne bıleyım sıze kosulsuz sartsız bağlı ve sevgı duyan bır ınsana sahıp olacaksınız bu herseye değmez mi..
 
wwwoman .!.:
Arkadaşlar merhaba,, öncelikle hamile veya anne olan arkadaşlardan yorum bekledğimi belirteyim :) Kızlar sorunum şu: Eşimle 2.5 yıllık evliyiz, ben 25 o 31 yaşında. evliğimiz iyi gidiyor, birbirimizi seviyoruz ve aktif bir hayatımız var, gezeriz tozarız eğleniriz. Fakat eşim çok yoğun bi şekilde bebek istiyor. Bir süredir istiyordu zaten ama pek lafı geçmezdi ama son zamanlarda artık iyice istemeye başladı. Öyle kötü şekilde değil, yani baskı, tehdit, küsmeler trip falan yok. Ama o kadar hevesleniyor ki anlatamam. Birinin bebeği olsa hemen kucağına alır, hamile birini görse bak ne kadar yakışmış sana da çok yakışıcak der, Avm'de falan çocuk görse durur sever falan. Çocuklarla arası iyidir her zaman ama ben annelik fikrine hiç sıcak değilim :KK43: Herkes genelde eşi bebek istemiyor diye yakınıyor ama eşim bu kadar isterken ben hiç istemiyorum. ara sıra istesem de konu bebek olunca biraz duruyorum. Ben korunmuyorum hap vs, eşim korunuyor ama bazen özel anlarımızda bile yüzünün düştüğünü hissediyorum (korunmasını istediğim için). Asla zorla olsun istemiyor o istiyor ki ben de çok isteyim heves edeyim. Neden istemiyorsun diye soruyor, bilmiyorum beni daha az seversin diye korkuyorum diyorum, deli olma sen benim herşeyimsin bebeğimiz olunca iki katı severim diyor. Ailelerle ilgili bi sıkıntımız yok her ikimiz için de. Ben evde çalışıyorum homeofis yani, evimin bir odasını çalışma odası yaptım evde fransızca ve ingilizce kitap çevirisi yapıyorum. Ona bile diyor ki sen kendi ellerinle çevirdiğin kitapları çocuğumuza okusan daha güzel olmaz mı diyor:KK43: Maddi açıdan da sorun yok, evimiz arabamız kendimizin, eşim şirket sahibi maddi durum açısından bebek için hiçbi sorun yok. Hamilelikten korkma en iyi doktoru bulcam bulcam diyor. Ama ben eşimin ilgisi azalır diye korkyuorum, hayatımız alt üst olur, çoğu şeyimiz değişir, pek çok şeyi yapamaz hale geliriz diye korkuorum. Anne olmadığım için bencil düşünüyor olabilirm kızlar kızmayın lütfen. Eşim o kadar hevesli ki onu kırmak istemiyorum başka bişey olsa hemen yaparım. Ama ben şu anki hayatımızdan çok mutluyum ve öyle olmak istiyorum sevgili gibi. Bi bebeğimiz olsun senden bi parçam daha olsun, gözleri senin gibi olsun, senin gibi güzel olsun der, ona şunu alıcam onu buraya götürcem, erkek olursa adı şu olsun sence ne olsun falan... Çocuk gibi heves ediyor o kadar mutlu oluyor ki bebek konusu gelince. Ama ben nedense sıcak olamıyorum ya da korkularım ağır basıyor. Sorumluluğunu kaldıramam mı acaba diye düşünüyorum. İyi bi baba olabilr diye düşünsem de bilemiyorum :KK43: Kızlar sizden yorum bekliyorum. hamileyken veya anneyken, eşinizin ilgisi azaldı mı arttı mı, neler değişti, hayatınız ne yönde değişti? İyi kötü yorum yazın arkadaşlar,,, öpüldünüz hepiniz... :)
Genişletmek için tıkla...



Merhaba;
Aynı şeyleri yaşamışız benim eşim de yoğun bi şekilde bebek istiyordu ve bizde çok sosyal,sürekli gezen tozan bi çiftiz.
4 yıl olacak evliyiz bende hiç istemezdim çocuk fikrine hiç sıcak bakmazdım o sorumluluktan çok korkardım.3 yılın başında eşimin yoğun istekleri sonucunda korunmayı bıraktık ve ertesi ay hamile kaldım.
Hatta hamileliğimi öğrendiğim zaman sevinemedim bile hazır hissetmedim kendimi.

Amaaa taa ki kalp atışlarını duyana dek..
Hamileliğim sorunsuz geçti,doğumum çok rahat geçti çok şükür ve şu an 2,5 aylık oğlum var herşeyimiz o bizim,hayatımıza anlam katan canımız aşkımızdan,sevgimizden hiçbişey eksilmedi çok şükür:nazar:
bence hiç sorun yapma gezmemize de gidiyoruz oğlumuzla da çıkıyoruz Allahım isteyen herkese nasip etsin bu duyguyu,zamanında istememekle hata etmişim..
 
Son düzenleme:
Ben 28 yaşında evlendim 8 ay sonra hamile kaldım. Tesadüfen olmuştu. Eşim öyle havalara uçmadı. Bense zaten kadının içindeki annelik duygularıyla hamileliğimin her ayında biraz daha isteklendim. Ama hep şunu düşündüm, Allahım bebeğimi eşim kadar çok sevebilecekmiydim. Hatta bunu kayınvalideme bile sordum, güldü kızım dedi eş ne ki anne baba bir tarafa çocuk bir tarafa dedi. İçimden mümkün değil eşimi çok seviyorum dedim. Hamileyken eşim askerdeydi, her hafta sonu gelirdi yanıma ama öyle baba adayı gibi değil, benim için gelirdi. Zaten çok yeni evliydik. Sonra kızım doğdu, hastanede eşimin bakışlarındaki pırıltıyı şuan bile hatırlıyorum. Öyle mükemmel bir baba oldu ki anlatamam. Zaman zaman evliliğimizin hiç tadını çıkartamadığımızı düşünsem bile, kızımın evliliğimize kattıklarını bize yaşattığı o eşsiz duyguyu düşündükçe iyi ki olmuş diyorum. Sizin ki evliliğiniz 2.5 yıl olmuş, mutlusunuz da evet herşey inanılmaz değişecek, çok bunaldığınız anlar olacak, ama şöyle aranıza yatırıp seyrederken hissettiğiniz duyguları inanın anlatamam. Ve eşinize tekrar aşık olacaksınız, O da size tabii.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Lady Guinevere
Yenidoğan bebekle yolculuk ve yalnız kalma.
7 8 9
Yorumlar
161
Görüntüleme
4K
littleemom
littleemom
L
Eşim çalışmak istemiyor
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
CiRiLLA
CiRiLLA
N
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
5K
Nida1234
N
P
Doğuma Gelmek İsteyen Kayınvalide
6 7 8
Yorumlar
149
Görüntüleme
7K
niloya27
N
T
Kayınvalidem annemi rahat bırakmıyor
5 6 7
Yorumlar
123
Görüntüleme
7K
Ajim aj
A
X