Eşimle nasıl bu hale geldik?

Cevizlipeynir .!.:

Ben sizi çok iyi anladım. Bebekle birlikte hayatınızin bir daha asla eskisi olamayacağı düşüncesi. Bir daha hiç uyuyayamayacak, keyif yapamayacak, rahat rahat temizlik bile yapamayacak gibi gibi düşüncelere kapılıp, esinizin ise böyle sorunları olmadigini bilmek ve ne hissettiğinizin anlaşılmaması sizi hırçın hale getirmiş. Annelik hüznü dediğimiz şey siz de devam ediyor gibi. Değerlerinize de baktirin. Eksik varsa takviye alin

Genişletmek için tıkla...

AAdes .!.:

Sizinle hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız. Lohusalik ve sonrası bende aynı şeyleri yaşadım o uyurdu ben 1 saat uykuyla dolanirdim üstüne üstlük ne yemek hazırlar ne de çocuğun bakımına yardım ederdi. Ben sizin kadar tepkimi gösteremedim ama içten içe sinir olurdum eşime. Sanırım biraz da yanımda yardım edenim olmadığı için ( anne kv vs.) ben birde univ. Okuyorum düşünün hem ev hem çocuk hem eş derken iyice bunalmistim ama dediğim gibi ben sizin kadar dışa vurmadım kendi içimde yaşadım zamanla eşim anladı beni ve artık evde olduğu günler oğlumla eşim ilgileniyor sabahları ben uyuyorum o bakıyor vs. Demem o ki hatanızı anlamışsınız eşinize de aynı burada yazdığınız gibi anlatin herseyi bağıra çağıra değil de daha sakin bir ses tonuyla bebeğiniz 1 yaşını geçtikten sonra hersey çok daha kolay olacak inanın. Herkes hata yapar önemli olan hatanın kendinde olduğunu anlamak. Umarım hersey duzelir

Genişletmek için tıkla...

Tutunamayanlar777 .!.:

Kendinizi suçlamanıza gerek yok lohusa depresyonu normal bunlar.önemli olan bundan sonra dikkat etmemek. Düzenli olarak psikolojik destek alın ama lütfen aksatmayın. Bir de eşinize gerçekten sevdiğiniz insan eş olarak davranın ona kendini özel hissettirin ama bunun karşısında birden değişmesini beklemeyin yavaş yavaş olacak. Yani ee ben iyi davrandım o hala soğuk demeyin öyle birden düzelmez, zamana bırakın siz hatalarınızı düzeltin ona özel davranın gerisi gelir.o yüzden yok sarıldı ama görev gibi falan deyip ne kendinizi ne onu yıpratın, zamanla düzelir siz dikkat ederseniz.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Benim annem senin gibi. Kocasiyla sorunları yok masallah ama ben artik tahammul edemiyorum. Ne kadar kendini torpülese de yilda iki kere (eskiden daha coktu) buyuk ve gereksiz bir kavga cikariyor. Artik onun duzelecegine dair zerre umudum kalmadi. Duzelse duzelse 7 ay duzelir... bir sure sonra insana bikkinlik geliyor. Iyi halleri bile reklammis gibi geliyor. Biz yillardir ayni evin icinde yabanci gibiyiz. Son patlamasi bir bucuk ay onceydi, o gunden beri evi otel gibi kullaniyorum.
Bu saatten sonra duzelse neeeee duzelmese ne... bence esiniz de benim durumumda. Ya da bu duruma ramak kalmis.

Genişletmek için tıkla...

benminikkus .!.:

Bence eşiniz sizi seviyor sadece kırhın ve bıkkın. Sürekli alttan alıp ona iyi davranın değiştiğinizi kanıtlayın. O assa bilr suratını siz asmayın. Bence zamanla düzelecek.

Genişletmek için tıkla...

Cakiltasinsm .!.:

Hatalarinizin farkindasiniz ve esiniz sabirli bi insanmis ne yapman gerektigin ortada hatalarini yapma tam tersine cevir adam az mutlu olsun

Genişletmek için tıkla...

darlyda .!.:

Elimdem geleni yapıyorum terapide alıyorum umarım herşeyi güzel yönde değiştirebilirim.

Genişletmek için tıkla...

kedi annesi fundy .!.:

Ben zaten kanserim. Ama adamın burnundan getirmiyorum. Hatta kanser olduğum için beni el üstünde tutuyo ve beni bırakmadı diye adama hakettiği değeri veriyorum

Genişletmek için tıkla...

ilknurr89 .!.:

Aslında bir çok boşanmaya götüren süreçde böyle başlıyor. Siz inkara yönelmek yerine farketmişsiniz ki asıl güçlü olan kendini eksiklerinide gören kişidir. Canım sevgi sonsuz değil belli bir zaman sonra azalır hatta yok olur. Yazdıklarına bakarak eşinde de bir şeyler bitebilir haksızlığa uğramışlık hissi olabilir. Burada yazdıklarını eşinle konuşarak hataların olduğunu elinde olmadan yaptığını sonra pişman olabildiğini söyleyip kendisinden destek olmasını isteyebilirsin. Sonuna bir de seni seviyorum dersen. Bence herşey düzelir. Umarım ailenle mutlu olursun.

Genişletmek için tıkla...

BalYapanSinek .!.:

Sizi tebrik etmeye geldim. Her şeyin o kadar farkındasınız ki. Demek ki yolun yarısını aşmışsınız,ne güzel. Buraya yazdığınız gibi eşinizle de konuşun yine. Konuşamayacağınızı veya kendinizi ifade edemeyeceğinizi hissediyorsanız bir not yazın eşinize.
Hem bireysel destek alın hem de bir aile terapistine gidin. Eşinizin sevgisinin bittiğini düşünmüyorum ama yorulmuş olabilir.
İnşallah bir an önce kurtarırsınız evliliğinizi.

Genişletmek için tıkla...

Sade frappe .!.:

İşe empati yapmakla başlayabilirsiniz. Kendinizi onun yerine koyun. Eşiniz "bu evlilik icin ben elimden geleni yaptım, artık top onda." Diye düşündüğü icin size karşı tepkisiz kalarak sizin tepkinizi ölçüyor olabilir. Değişmeyecekseniz degiseceginizi söylemeyin cunku bu onun size ve evliliginize olan inancini daha da olumsuz etkileyecektir.

Bu iliskide kabul ettiginiz uzere problemli taraf sizsiniz. Psikoloğa gitmeye devam edin. Esinizi seviyorsaniz yuvanizi yikmamak icin elinizden geleni yapin. Şu ego savaşları durumunu aşın. Eşiniz zaten anlayisli, sevgi dolu, kibar birisi. Bu zamanda boylesini bulmaniz gercekten cok zor. Bu forumda kocasindan bunca dert yanan insanlarin hikayelerini okursanız, ne kadar hata yaptiginizi anlarsiniz. Sizin de itiraf ettiginiz gibi siz şımarmışsınız Hepimizin şımardıgı zamanlar oluyor ama bunu abartmamakta fayda var. Zaten esinizi biraksaniz bile baska kimse sizi bu tribli, kaprisli ve hoşnutsuz halinizle kabul etmez. Bırakın eşi dostu azcık cekilmez biri oldugumuzda ailelerimiz bile offff evlende kurtalalım, seklinde serzenişlerde bulunmaya başlıyorlar.

Silkelenip kendinize gelin. Bu evlilik icin yapabilceklerinizi bir düşünün. Yaz geldi. Esinizle ufak bir tatile cıkın. Mumkunse cocugunuzla birlikte 3nuz cıkın. Aileniz artik 3 kişilik bunu bu sekilde kabul görün. Esinize ufak bir jest yapin. Mesela begendigi bir seyi ya da ona sizi hatirlatacak bir seyi hediye olarak alin. Bu hediyeyi vermeden önce biraz gozune girin (mutlu biri olarak gozukmeniz yeterli) gun sonunda da hediye vererek ve pismanliginizi dile getirerek onu duzeleceginize ikna edin. Tabi önce kendinizi ikna etmeniz gerekiyor. EsiniZ artik sizin onu sevmediginizi dusunuyor. seviyorsaniz sevginizi belli edin. Aranizdaki cinsel soguklugu aşın.

Bunları yapıp yapmamaya karar vermeden önce mutlu olmak için sebeblerinizi kendiniz icin bir sıralayın. Örnegin;
-saglilikli bir evlada sahip olmak - uzun yillar cocuk isteyip basaramayan ve bunun icin kahrolan insanlari dusunun.
- anlayısli bir eş
-saglikli bir beden
- gibi gibi mutlu olmaniz icin yeterli bir cok sebebinizin oldugu gercegini kabullenin.

Genişletmek için tıkla...

asyazeynep01 .!.:

Hatalarınızın farkındasınız.. Belki eşinize ufak sürprizler yaparak onu şımartabilirsiniz. Belki her zamankinden farklı bir sofra hazırlarsınız; ufak bir hediye alırsınız; gün içinde güzel bir iki mesaj atarsınız falan.. Belki eşiniz yorulmuştur; bu şekilde şeylerle farklı hissetmesiniz sağlayabilirsiniz. Açıkçası bebeğim olmadığı için; bebekle nasıl yapılır böyle şeyler zor olur mu onu bilemiyorum malesef

Genişletmek için tıkla...

Nilsibel .!.:

Benim de 8 aylik bebegim var. Uyuyan herkese gicik oluyorum. Surekli moralim bozuk, kavga edesim var. Cinsel hayat sifira yakin. Ama bu yasadiklarimiz cok normal ki. Ikinizin de dert etmemesi lazim. Eninde sonunda gececek. Bosanmanin esigine gelmemeniz lazim.
Zaten depresyona meyilliymissiniz. Ben de oyleyim. Boyle olmasi normal yani. Psikoterapi goruyorum su an. Ama bu uzun bir surec. Bir anda gecmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Filiziniz .!.:

Adamı soğutmuşsun sevgisini bitirmişsin, böyle yardımcı yemek çeşidi istemeyen adam nerde var ??!! Psikoloğa gtmene rağmen düzelmiyorsum aynı şeyleri yapıyorsun düş yakasından bence artık herkes doğuruyor, bir yaparsın iki yaparsında erkeklerin de tahammül sınırı var

Genişletmek için tıkla...

Kova hatunu .!.:

Ah ilk yil bende böyleydim en ufak bunaltida adama carliyordum
Ikinci yil az uysallastim :)
Bu çocuklu 3.yılım şimdi dunya kopsa umrumda değil ,yani bilemedim ki simdi hangisi daha iyi ama allah var adam hic duruşunu bozmadı
Bence esine degisicem gibi sozler verme,birak kendi fark etsin bunu inan geciyor zaten bu haller

Genişletmek için tıkla...

darlyda .!.:

Hayırlı ramazanlar dilerim herkese iyi geceler.

3 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Özünde iyi insandır. Ilk evlendiğimizde kıskançlıkları ve ettiğimiz kavgalarda birbirimizi derinden yaraladık. Zamanla kıskançlık sorunumuz pek kalmadı. 1 oğlumuz var 7 buçuk aylık.

Herşey oğlumun doğumuyla başladı. Dediğim gibi birbirimizi çok severdik uyurken bile elimi tutardı. Bende keza bir dediğini iki etmemeye çalışırdım. Ufak tefek sorunlarımız olurdu her evlilikte olduğu gibi ama ya o ya ben bir şekilde alttan alır büyük kavgalara yer vermez sorunların üstünü örterdik. Sanırım en büyük hatamız da bu hiç konuşmadık, sorunları hep örtük ve doğumdan sonra artık birbirimizin yüzüne vurur olduk hatalarımızı.

Uzatmadan hatalarımdan bahsetmek isterim. Doğumdan sonra eşime karşı tahammülüm hiç kalmadı. Sürekli bir afra bir tafra, trip atan, her dediğini iyi bile olsa yanliş anlayıp laf yetiştirin, en ufak hatasında laf sokmaya çalışan, kendimi üstün görmeye çalışan ve eşimi ezmeye çalışan biri haline dönüştüm.

Orta da sorun yokken surat asmaya başladım. Oğlum kök söktürdü özellikle ilk doğduğu dönemlerde sıfır uykuyla ayakta kalmaya çalıştım ve hep eşimi suçladım. Bana yardım ederdi. Gün içinde eve gelir (kendi dükkanı var esnaf) bebekle ilgilenir benim uyumam için. Sürekli çeşit çeşit yemek yapma bir çorba bir pilav yeter. Onuda yapamazsan ben miss gibi tost yaparım yeriz derdi. Bulaşık, çamaşır, temizlik elinden ne gelirse yardım etti ama ben şımardım. O yaptıkça tepesine çıktım hep dahasını istedim. Agresif, laftan anlamayan herseyi büyüten bir cadıya dönüştüm.
Bu dönemde benden tek istediği sabah erken kalktığı için gece uykusunu almak istemesiydi. Gündüz sen uyu gece ben uyuyayım derdi çocukla gece ben ilgilenirdim. Bu yüzden de yatakları ayırdık. Ben oglumla oğlumun odasında yatmaya başladım.

Gerek tartışmalarımız, gerek bahanelerim, gerekse triplerimle cinsel ilişkimizede zarar verdim. Bu önce 1 hafta sonra 15 gün derken biz birlikte bile olmamaya başladık aylarca.

Eşim en sonunda ayrılmak istiyorsan tahammülün yoksa kendine hayatı zehir etme dedi ve "elimden ne gelirse yaparım şan 20 bin veririm nafakada öderim evde de arabadada hakkınvar yavaş yavaş onlarıda veririm evini tutalım bi işe gir oğlumuzun bakıcı parasınada yardımcı olurum" dedi.

Tabi bana o zaman dank etti. Eşimi seviyorum ama neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Bana önce bir destek alalım psikologdan ama sevgin bittiyse ikimize de hayatı zehir etme dedi.

Terapiye başladım herşey yavaş yavaş düzelmeye başladı. Pat iki hafta sonra şiddetli bie kavga. Evet yine sorun bende. Doyumsuzluğumda...

Eşim halime tavrıma anlam veremesede ilk başta bana destek olan adam gitti yerine ketum, konuşmayan,yüzüme bakmayan birine dönüştü.
Ben hatalarımı anladım elimden geleni yapmak istiyorum ama nasıl başarıcam bilmiyorum. Eşimin sevgisi bitti mi yoksa bana ders mi vermeye çalışıyor bilmiyorum.


Çok uzattım kusura bakmayın ama ne yapmalıyım bana bir akıl verin. Konuşmayı denedim. Eşime daha önce kac kez tamam değişicem dedim ama hep 1 2 hafta anca sürdü sonra eski moduma döndün haliyle bana inanci kalmadı.

Şuan arada gelir sarılır. Birlikte hava almaya çıkarız, bebeğimizle ilgilenir ama anlarsınız ya bakışlarından donuk. Bir görev gibi içinden gelmiyor biliyorum.

Neyse daha fazla uzatmayacağım sizce ne yapmalıyım? Bir süre sessiz kalıp kendi haline mi bırakayım gönlünü almak için mi uğraşayım?

Yada adamın yakasından düşmeli miyim?

Not: Doyumsuzluğum maddi yönden değil genel olarak o uyuyor ben uyuyamıyorum gibi basit ve saçma sebepler. Onun erkek oluşu kadınlara göre erkeklerin daha rahat yaşantısının olmasını kıskanıyorum ve bu beni hırşınlaştırıp doyumsuz isteklere yönlendiriyor.

Okuyan herkese teşekkürler iyi geceler..

Genişletmek için tıkla...