Bu akşam yapma neden diyw sorarsa seningetirdiğin parayı bende getiriyorum bu eve sen yap o zaman yemegi de he yapamıyorsan tek işi ev olan annene git o yapsın de.17 yaşinda evlendim allaha binlerce şükğr yemekte aıkıntı hiç yasamadık en işteyken eşim internetten okuyarak karnıyarık bile yapmıstı.eve geldiğimde dünyalar benim olmustu hazır yemek1 yıllık evliyim. Şimdiye kadar pek bir sıkıntımız olmamıştı çok şükür. Aslında varmış ama erteleye erteleye bu zamana kadar beklemişiz artık bardak taştı.
Eşim boğazına çok düşkün bir insan. Ama annesinin yemeklerinden başka yemek beğenmez. Üniversite hayatım boyunca doğru düzgün mutfağa girip yemek yapmış biri değilim. Evlendiğimizden beri de elimden geldiğince her gün yemek yapmaya çalışıyorum. Ama çalışan bir bayanım. Akşam 5ten sonra eve gelebiliyorum o saatten sonra ne yemek yapabilirim, kaç çeşit yapabilirim ki? Üstelik yaptığım yemeklerin de tadı tutmuyor, bazen salçasını fazla kaçırıyorum bazen yağını eksik koyuyorum bazen baharatı yoğun oluyor. Olabilir, bunlar zamanla düzelecek şeyler diyorum ama eşim kabullenmiyor. Dün bu yüzden kavga ettik. 1 yıldır hala yemek yapmayı öğrenememişim, evde doğru düzgün yiyecek bir şey bulamıyormuş. Dışarıdaki yemekler benim yaptığımdan daha lezzetli oluyormuş vs vs demediği kalmadı. Beni annesiyle karşılaştırdı ben de kızdım annen 30 yıldır ev kadını yemek bulaşık çamaşırdan başka ne yapmış ki dedim. ben çalışan biriyim vaktim var mı, yorgun muyum hasta mıyım iyi miyim diye sormuyorsun anca annemin yemekleri diyorsun dedim. Beğenmiyorsan gelir yemeğini kendin yaparsın dedim.
Neymiş efendim, benim yemek çeşidim azmış. önce 1 haftalık yemek sayamazsın dedi saydım sonra 30 günlük sayamazsın dedi. kim 30 gün değişik yemek yapıyor da ben yapayım dedim. Yok böyle devam edemez ayrılalım boşanalım bilmem ne demeye başladı. ben de dayanamadım mahkeme orda avukat orda git başvur ben de çok meraklı değilim senle evli olmaya. Biz niye evlenmişiz ki zaten keşke evlenmeseymişim dedim. Üstelik 5 aylık gebeyim. 9 yıllık bir birliktelikten sonra 1 yıllık evliliğimiz var. Çocuk için geç kalmak istemedim. Oysa çok erken davranmışım. Her şey çok güzel sanıyordum meğerse değilmiş. O kadar mutsuzum o kadar huzursuzum ki bu sıkıntılarım bebeğime de yansıyor. Dün gece 1i geçiyordu ben hala ağlıyordum. Ağlaya ağlaya uyuyakalmışım. Şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor. Ben bunun için evlenmedim. Mutlu olmak, huzur içinde yaşamak için evlendim.
bu kadar kısa zamanda bosanma lafı geçiyorsa üstelik hamile bir kadına bosansın anasının sıcak kollarında uyusun
yemek için boşanacaksa Allah ıslah etsin ,ona daha dün ülkesindeki savaştan ve sefaletten kaçarken denizde boğulan bebeği izletin azıcık insansa anlar bazı şeyler için şikayet edilmeyeceğini..1 yıllık evliyim. Şimdiye kadar pek bir sıkıntımız olmamıştı çok şükür. Aslında varmış ama erteleye erteleye bu zamana kadar beklemişiz artık bardak taştı.
Eşim boğazına çok düşkün bir insan. Ama annesinin yemeklerinden başka yemek beğenmez. Üniversite hayatım boyunca doğru düzgün mutfağa girip yemek yapmış biri değilim. Evlendiğimizden beri de elimden geldiğince her gün yemek yapmaya çalışıyorum. Ama çalışan bir bayanım. Akşam 5ten sonra eve gelebiliyorum o saatten sonra ne yemek yapabilirim, kaç çeşit yapabilirim ki? Üstelik yaptığım yemeklerin de tadı tutmuyor, bazen salçasını fazla kaçırıyorum bazen yağını eksik koyuyorum bazen baharatı yoğun oluyor. Olabilir, bunlar zamanla düzelecek şeyler diyorum ama eşim kabullenmiyor. Dün bu yüzden kavga ettik. 1 yıldır hala yemek yapmayı öğrenememişim, evde doğru düzgün yiyecek bir şey bulamıyormuş. Dışarıdaki yemekler benim yaptığımdan daha lezzetli oluyormuş vs vs demediği kalmadı. Beni annesiyle karşılaştırdı ben de kızdım annen 30 yıldır ev kadını yemek bulaşık çamaşırdan başka ne yapmış ki dedim. ben çalışan biriyim vaktim var mı, yorgun muyum hasta mıyım iyi miyim diye sormuyorsun anca annemin yemekleri diyorsun dedim. Beğenmiyorsan gelir yemeğini kendin yaparsın dedim.
Neymiş efendim, benim yemek çeşidim azmış. önce 1 haftalık yemek sayamazsın dedi saydım sonra 30 günlük sayamazsın dedi. kim 30 gün değişik yemek yapıyor da ben yapayım dedim. Yok böyle devam edemez ayrılalım boşanalım bilmem ne demeye başladı. ben de dayanamadım mahkeme orda avukat orda git başvur ben de çok meraklı değilim senle evli olmaya. Biz niye evlenmişiz ki zaten keşke evlenmeseymişim dedim. Üstelik 5 aylık gebeyim. 9 yıllık bir birliktelikten sonra 1 yıllık evliliğimiz var. Çocuk için geç kalmak istemedim. Oysa çok erken davranmışım. Her şey çok güzel sanıyordum meğerse değilmiş. O kadar mutsuzum o kadar huzursuzum ki bu sıkıntılarım bebeğime de yansıyor. Dün gece 1i geçiyordu ben hala ağlıyordum. Ağlaya ağlaya uyuyakalmışım. Şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor. Ben bunun için evlenmedim. Mutlu olmak, huzur içinde yaşamak için evlendim.
Yani?
Yaşamak için yapılması gereken bir aktivite sonuçta, niye bu kadar anlam yükleniyor buna? Yemekten başka gayesi yok mu bu adamın? Akşama kadar yemek mi düşünüyor bu adam?
