- 4 Nisan 2017
- 5.037
- 6.530
Konumu açmakla açmamak arası nda çok kararsız kaldım ama açmak istedim yine de..benim sorunum bu eşimin ilgisizliği konuya nerden başlasam bilmiyorum , Biz eşimle çok zor şartlar altında çok büyük fedakarlıklar yaparak evlendik ama gerçekten çok büyük fedakarlıklar yaptık ve birbirimizi çok sevdik bir çok engeller aştık uzun konu buralara girmek istemiyorum şuan diyorum ki eşim hiç bir engele degmezmiş
Ben evlendiğim günden beri eşimin ailesi tarafından hor görüldüm hep yalanlarına inandım kandırıldım zerre kadar hakları yok üzerimizde düğünüme bile babamınlaflarıyla zor gelmişlerdi , eşimi sevdiğim için her şeye göz yummuştum, eşim onlar gibi değil beni seviyor o benim kıymetini biliyorr beni ezdirmez diye eşimle onlarla asla bir tutmadım ama şuan diyorum ki eşimin de hiç bi farkı yokmuş onlardan
4 seneye yaklaşıyor evliliğimiz ilk zamanlar eşiö çok iyiydi üzerime titrerdi ama zamanla değişti hem de çok değişti. Evlendiğim günden beri hayatımızda sağlık yönünden hep sorunlar oldu Önce kendim hastalandım sağlığım gitti elimden , sonra çocuğumuz olmadı tek çareniz tüp bebek denildi o da tutmadı, tam kendimi topladım dedim babamın akciğer kanseri son evre olduğunu öğrendim ve tamamen yıkıldım işte haftalardır hastanedeydim babamın yanında yeni geldim evime, bir de bunlar yetmezmiş gibi eşimin ailesinin bitmek bilmeyen ayırma politikaları..
Artık dayanamıyorum 24 yasındayım ama hiç yas yasamadım en çokta eşime kızıyorum şuan o kadar çok bunalım geciriyorumki, bulunduğum yerde arkadaşım hiç kimse yok derdimi anlatacağım kimsem yok, aşırı bunalım geciriyorum ki gerçekten çok zor günler geciriyorum eşim beni hiç dinlemiyor
O kadar ağlarım o kadar canım yanar eşim bir kere olsun niye aglıyorsun diye sormaz aksine tersler yine başlama der , kızarım bazen konuşmam niye konusmuyorsun demez, hiç bi zaman kötü günümde yanımda olmaz kolayı seçer işim var der gider bir kere olsun bana üzüldüğünü görmedim akşama kadar onu beklerim eve gelir hiç ilgilenmez ben konuşmadan hayatta konuşmaz bunaldım kızlar bi dert anlatmaya kalksam agzıma lafı teper uzatma yine der dinlemez ya bir kere de demediki bu kız kendi hasta babası hasta destek oluyum sadece bir kere sorsun neyin var nasılsın diye ya çok mu şey istiyorum
Eşimle hiç bişeyimi paylasamıyorum hemen kızıyo tersliyo o hep iyi şeyler olsun istiyo kimseyi umursamıyor bunlar yetmiyormuş gibi beni arakadaslarının yanında çok tersliyor çok bozuluyorum , kendisi bi konu anlatsın ben de o konuyu başkasına anlatınca yok öyle değil o diye hemen beni yalanlıyor ben çok utanıyorum yalancı konumuna düşürüyor beni , bir de ailesi her lafı söylüyor her dedikoduyu yapıyor hayatta ağzını acıpta niye öyle dedin2buiz demez ben bi kadın olarak onurumua gururuna yediremediğim için bazı lafları ben çıkıp ailesinin karsısında konusurum o susar hatta derim hep sen ne biçim erkeksin diye beni hayatta savunmaz arkamda hiç bi konuda durmaz.
Bu zamana kadar ben bu yuvayı kolay kurmadım diye herşeye göz yumdum. haklıyken de gider özğr dilerim sırf huzurumuz bozulmasın diye ama artık Yoruldum biz neleri göze aldık diyorum karşılığı bu muydu diyorum çok üzülüyorum ,eşimlede kavgaya kadar varır konusmalarımız pişman olur haklısın der bidaha öyle yapmıycaö davranmıycam der 2 gune kalmaz yine aynısı olur, değişmiyor bu adam değişmiyor nasıl değiştircem ben bu adamı...
K.bakmayın eşim görevde diye alel acele yazıyorum iki gündür konuşmuyorum hiç sormuyo niye konuşmuyorsun diye bıktım vallahi içimde sadece kin ve nefret besliyorum artık cekmediğim kalmadı ya bı adam kötü günümde yanımda olamayacaksa ne zaman olacak, ne zaman arkamda duracak ,ne zaman benimle birlikte gülüp benimle birlikte aglycak inanın çok kötüyüm ya ben neler feda ettim eşim için hayatımı ateşe attıydım zamanında terslenmek için mi hor görülmek için miydi her şey? Çok zoruma gidiyor artık akıl verin kızlar ne yapıyım şimdi bende eskisi gibi değilim artık hiç önemsemiyorum .
Ben evlendiğim günden beri eşimin ailesi tarafından hor görüldüm hep yalanlarına inandım kandırıldım zerre kadar hakları yok üzerimizde düğünüme bile babamınlaflarıyla zor gelmişlerdi , eşimi sevdiğim için her şeye göz yummuştum, eşim onlar gibi değil beni seviyor o benim kıymetini biliyorr beni ezdirmez diye eşimle onlarla asla bir tutmadım ama şuan diyorum ki eşimin de hiç bi farkı yokmuş onlardan
4 seneye yaklaşıyor evliliğimiz ilk zamanlar eşiö çok iyiydi üzerime titrerdi ama zamanla değişti hem de çok değişti. Evlendiğim günden beri hayatımızda sağlık yönünden hep sorunlar oldu Önce kendim hastalandım sağlığım gitti elimden , sonra çocuğumuz olmadı tek çareniz tüp bebek denildi o da tutmadı, tam kendimi topladım dedim babamın akciğer kanseri son evre olduğunu öğrendim ve tamamen yıkıldım işte haftalardır hastanedeydim babamın yanında yeni geldim evime, bir de bunlar yetmezmiş gibi eşimin ailesinin bitmek bilmeyen ayırma politikaları..
Artık dayanamıyorum 24 yasındayım ama hiç yas yasamadım
en çokta eşime kızıyorum şuan o kadar çok bunalım geciriyorumki, bulunduğum yerde arkadaşım hiç kimse yok derdimi anlatacağım kimsem yok, aşırı bunalım geciriyorum ki gerçekten çok zor günler geciriyorum eşim beni hiç dinlemiyorO kadar ağlarım o kadar canım yanar eşim bir kere olsun niye aglıyorsun diye sormaz aksine tersler yine başlama der , kızarım bazen konuşmam niye konusmuyorsun demez, hiç bi zaman kötü günümde yanımda olmaz kolayı seçer işim var der gider bir kere olsun bana üzüldüğünü görmedim
akşama kadar onu beklerim eve gelir hiç ilgilenmez ben konuşmadan hayatta konuşmaz bunaldım kızlar bi dert anlatmaya kalksam agzıma lafı teper uzatma yine der dinlemez ya bir kere de demediki bu kız kendi hasta babası hasta destek oluyum sadece bir kere sorsun neyin var nasılsın diye ya çok mu şey istiyorum Eşimle hiç bişeyimi paylasamıyorum hemen kızıyo tersliyo o hep iyi şeyler olsun istiyo kimseyi umursamıyor
bunlar yetmiyormuş gibi beni arakadaslarının yanında çok tersliyor çok bozuluyorum , kendisi bi konu anlatsın ben de o konuyu başkasına anlatınca yok öyle değil o diye hemen beni yalanlıyor ben çok utanıyorum yalancı konumuna düşürüyor beni , bir de ailesi her lafı söylüyor her dedikoduyu yapıyor hayatta ağzını acıpta niye öyle dedin2buiz demez ben bi kadın olarak onurumua gururuna yediremediğim için bazı lafları ben çıkıp ailesinin karsısında konusurum o susar hatta derim hep sen ne biçim erkeksin diye beni hayatta savunmaz arkamda hiç bi konuda durmaz.Bu zamana kadar ben bu yuvayı kolay kurmadım diye herşeye göz yumdum. haklıyken de gider özğr dilerim sırf huzurumuz bozulmasın diye ama artık Yoruldum biz neleri göze aldık diyorum karşılığı bu muydu diyorum çok üzülüyorum ,eşimlede kavgaya kadar varır konusmalarımız pişman olur haklısın der bidaha öyle yapmıycaö davranmıycam der 2 gune kalmaz yine aynısı olur, değişmiyor bu adam değişmiyor nasıl değiştircem ben bu adamı...
K.bakmayın eşim görevde diye alel acele yazıyorum iki gündür konuşmuyorum hiç sormuyo niye konuşmuyorsun diye bıktım vallahi içimde sadece kin ve nefret besliyorum artık cekmediğim kalmadı ya bı adam kötü günümde yanımda olamayacaksa ne zaman olacak, ne zaman arkamda duracak ,ne zaman benimle birlikte gülüp benimle birlikte aglycak
inanın çok kötüyüm ya ben neler feda ettim eşim için hayatımı ateşe attıydım zamanında terslenmek için mi hor görülmek için miydi her şey? Çok zoruma gidiyor artık akıl verin kızlar ne yapıyım şimdi bende eskisi gibi değilim artık hiç önemsemiyorum . Son düzenleme:
