Eşimle anlamadığımız bazı konular var. Özellikle parasal konularda. 5 yıllık evliyiz. Eşim 7 yıldır memur ben de 2 yıldır çalışıyorum memurum yine. Ancak hala hiçbir şeyin sahibi değiliz. Çünkü eşimin para yönetimi kesinlikle yok. Kirayı ve faturaları ödüyor. Yaklaşık 10 bin kalıyor kendisine eğer kredi kartından da harcama yaptıysa 7 8 bin ve bu kalan parayı kendisine harcıyor. (Bizi yemeğe götürüyor ya da çocuğa oyuncak falan alıyor bazen ya da marketten abur cubur alır ) geri kalanı yok paranın. Bu ay televizyon çubuğu aldı 1200 verdi. Geçen ay tablet aldı taksitle 7 bin falan. Bu ay kendi netini kapatmayı unuttuğu için telefon faturası 400 TL gelmiş. Böyle Saçma saçma yerlere para gidiyor. İki telefonu iki bilgisayarı bir tableti ve akıllı saatleri var. Kulaklık alır 500 600 verir. Ben de bu huyunu bildiğim için çocuğun kıyafetlerini alırım. ( 3 yaşında çocuğum şu ana kadar yalnızca 4 takım aldı ) msrket alışverişini yüzde 90 ben yaparım eşimden de olabildiğince para isterim ki birikime atayım yoksa yok oluyor çünkü birikime kendi maaşımın yarısını en az atıyorum eşim ise hiç atmıgordu birkaç aydır bin lira falan gönderdi bu ay göndermedi ve para yine çöp oldu gitti. Çocuğu kreşe vermedi pahalı diyip bir akrabamız bakıyor ama para kendisine harcamaya gelince bir kere dünyaya geliyor her şeye hakkı var. Sinemaya gitmek istedi çocuk 100 lira pahalı diyip göndermedi ve beni en çok sinirlendiren dün 200 lira harçlık istedim nakitim yoktu aslında kenarda kartta param var o da sen de çalışıyorsun ben de ben kirayı faturayı ödedikten sonra 7 8 bin kalıyor zaten diyip atmnim önünde sesini yükseltti kimse yoktu takımımızda ama gururuma dokundu. Ben yarın öbür gün işsiz kalsam ya da ücretsiz izine ayrılsam bu adamın maaşıyla geçinmek zorundayız ve bana bakabileceğinden şüpheliyim evliliğin ilk yılları da çalışmıyordum evet kendime bir ayakkabı bile aldırmadım çünkü bu tavırları yüzünden yüzüme vurduğu için idare ettim ya da annem aldı. Çocuğumun ben çalışmazken de kıyafetlerini genellikle dolaptan alıyordu ya da akrabalarım zaten çokça getirdiği için fazla ihtiyaç kalmamıştı konuyu uzattım sizce haklı mıyım haksız mıyım?
Not. Kiramız 2200 2 artı 1 de oturuyoruz
Eşiniz düşünmeden harcayan tiplerden benim eşim de öyledir, ben birşey alacaksam gerçekten ihtiyaç değilse on kez düşünürüm genelde alışverişleri internetten yaparım ve bazen sepete atarım ben almaya karar verene kadar ürün stoğu biter , sadece sağlık-gıda-tatil ve eğitim harcamalarından kısmam ama kıyafet elektronik eşya ev eşyası ihtiyacı giderecek kadarı varsa fazlasını almam . Eşim ise eşiniz gibi kıyafete elektronik eşyaya düşkün kaliteli pahalı şeyler alır, çocuğumuza da bana da birşey aldığında hep pahalısından alır ama ondada ne zaman sorsam para yoktur çünkü yatırım yapacak biri değil.
Bizde ailemin desteği ile ev aldık, aracımız yok.
Eşim evin aidat fatura apartman giderleri, kızımın okul taksitlerini öder, pazarı düzer yada günlük market ihtiyacını alır.
Ben de evin kredisi, vergisi, sigortası, toplu market alışverişi arada pazar alışverişini yaparım.
Kişisel harcamalar herkesin kendisine ait kızımın giyim kuşam masrafı ortak. Kim ne isterse alır, kursa gidiyor onu ben veriyorum.
Tatil harcamalarımız da ortak konaklama genelde bende ulaşım ve ek giderler eşimde oluyor.
İkimizdede köşede 1 kuruş yok gelen harcanıyor. Ben kışın az biraz biriktiririm onu da gezmeye harcıyoruz
Sizde eşinize daha çok sorumluluk verin, kendi gelirinizden yatırım yapacak iseniz bağımsız yapın ve kendinizden de kısmayın para biriktireceğim diye ben bir ara kısardım artık bende bıraktım gerçekten ihtiyacım varsa alıyorum. Ödeme gücümü aşmadıktan sonra sıkıntı değil modundayım.