Eşimin tavrı normal mi? Parasal konular

Eşimle anlamadığımız bazı konular var. Özellikle parasal konularda. 5 yıllık evliyiz. Eşim 7 yıldır memur ben de 2 yıldır çalışıyorum memurum yine. Ancak hala hiçbir şeyin sahibi değiliz. Çünkü eşimin para yönetimi kesinlikle yok. Kirayı ve faturaları ödüyor. Yaklaşık 10 bin kalıyor kendisine eğer kredi kartından da harcama yaptıysa 7 8 bin ve bu kalan parayı kendisine harcıyor. (Bizi yemeğe götürüyor ya da çocuğa oyuncak falan alıyor bazen ya da marketten abur cubur alır ) geri kalanı yok paranın. Bu ay televizyon çubuğu aldı 1200 verdi. Geçen ay tablet aldı taksitle 7 bin falan. Bu ay kendi netini kapatmayı unuttuğu için telefon faturası 400 TL gelmiş. Böyle Saçma saçma yerlere para gidiyor. İki telefonu iki bilgisayarı bir tableti ve akıllı saatleri var. Kulaklık alır 500 600 verir. Ben de bu huyunu bildiğim için çocuğun kıyafetlerini alırım. ( 3 yaşında çocuğum şu ana kadar yalnızca 4 takım aldı ) msrket alışverişini yüzde 90 ben yaparım eşimden de olabildiğince para isterim ki birikime atayım yoksa yok oluyor çünkü birikime kendi maaşımın yarısını en az atıyorum eşim ise hiç atmıgordu birkaç aydır bin lira falan gönderdi bu ay göndermedi ve para yine çöp oldu gitti. Çocuğu kreşe vermedi pahalı diyip bir akrabamız bakıyor ama para kendisine harcamaya gelince bir kere dünyaya geliyor her şeye hakkı var. Sinemaya gitmek istedi çocuk 100 lira pahalı diyip göndermedi ve beni en çok sinirlendiren dün 200 lira harçlık istedim nakitim yoktu aslında kenarda kartta param var o da sen de çalışıyorsun ben de ben kirayı faturayı ödedikten sonra 7 8 bin kalıyor zaten diyip atmnim önünde sesini yükseltti kimse yoktu takımımızda ama gururuma dokundu. Ben yarın öbür gün işsiz kalsam ya da ücretsiz izine ayrılsam bu adamın maaşıyla geçinmek zorundayız ve bana bakabileceğinden şüpheliyim evliliğin ilk yılları da çalışmıyordum evet kendime bir ayakkabı bile aldırmadım çünkü bu tavırları yüzünden yüzüme vurduğu için idare ettim ya da annem aldı. Çocuğumun ben çalışmazken de kıyafetlerini genellikle dolaptan alıyordu ya da akrabalarım zaten çokça getirdiği için fazla ihtiyaç kalmamıştı konuyu uzattım sizce haklı mıyım haksız mıyım?

Not. Kiramız 2200 2 artı 1 de oturuyoruz

Haklısın. Evin harcamlarına beş kuruş katkıda bulunma. Paranı kendine ayır ve saklamaya başla bu gidişat hayırlı değil, birikim yap.

Dolaptan alıyordum olacak. Son kısımda. Bana verdiği harçlıkla hem market alışverişimi yapar hem de dolaptan çocuğun ihtiyaçlarını karşılardım. Ama aynı maaşı alan arkdaşı çocuk olduktan sonra araba aldı. Gayet de güzel geziyorlar. Ben çalışmadığım dönemde bir kazak almıştı hatırlıyorum buna gerek var mı şimdi demişti. Ve 40 liraydı. Pahalı bir şey de değildi. O zaman maaşı 6 bin falandı

Aracınız da mı yok eşiniz gerçekten savruk ve bencil

Haklısınız, yola getirmek için maaşları ayırın ve sadece kendinize ve çocuğuna yetecek kadar giyim, gıda alışverişi yapın. Eşiniz için bir şey almayın, tutumlu olmayı öğrensin biraz.

Esinizle acik acik konusun. Cocuga birsey almadigini yuzune vurun. Eve siz de katki yapmayin bir sure.
Boyle durumlarda en iyisi ortsk hesap acip, oraya her ay ayni miktar para yatirmak ve tum alisverisi ordan yapmak.

Para yönetimi olmadıktan sonra gelir ne kadar çok olursa olsun, bir baltaya sap olunmuyor maalesef.

Kendi babamı gördüm sanki...
Maaşı,babasından kalan mallar vs hepsi kendisinindi. Annemin asla söz söyleme hakkı yoktu. Arkadaşlarıyla gezmeler,yemeler, içmeler,sonradan kumar da oynadığını öğrendik. Hesap sorsak para benim istediğim gibi harcarım derdi,bir kez geliyorum hayata elbet harcayacagim derdi. Hani gizli birikim falan yapsa ses edilmez de ama benim peder sadece kendini düşüşünen ve asla sorumluluğunu bilmeyen bir insandı.Ne kıyafet alırdı ne arkadaşlarımla bir yere gitmeme izin verirdi pahalı diye. Kendine ise en pahali markalardan kiyafetler,en şık restoranlarda yemekler...Üniversite hayatım boyunca çalışmak zorunda kaldım ve kendime belki 4 senede 4 kazak almamişimdir.
Sonunda tabii elde avuçta ne varsa yedi bitirdi üstüne milyarlarca borç.. Annem hayatında hiç calismamiş babama bagimli bir kadın,kardesim küçük.Annemin hatrina ödedik bitirdik tabii şimdi peder bey kedi gibi uysal ama biz bizden gittik.

İçiniz kararmasın ama bu tarz adamlar çaresiz karıncaya kadar böyle yaşıyor siz o zamana dayanabilir misiniz mesele o.

Bu nasıl bencillik kendinden başka kimseye değer vermiyor. Siz kendiniz için birikim yapın devamlı şunu aldım bunu aldım deyin ama almayın

bir_umut_yasamak .!.:

Aracınız da mı yok eşiniz gerçekten savruk ve bencil

Genişletmek için tıkla...

Araba yok ama benim 2 yıllık birikim ve kalan düğün altınları toplamıyla 2. El bir araba alacak paramız kenarda var. Ancak sorun şu ki ehliyeti olsa da araba kullanmayı pek bilmiyor. Araba istiyor ama kullandığını görmeden alamam tüm birikimimi çöpe atmak istemiyorum. Ev almayı çok istiyorum ama eşim çocuk için böyle saçma şeylere gerek yok hazıra alıştırırsın tembel olur gibi saçma bir dönüt veriyor. Bir evimiz olsun biz ölünce çocuğumuza kalır dediğimde. Sanki otuz apartman bırakıcaö çocuk çalışmayacak. Yoruluyorum işte ama gelince de çocukla ne yaparım diye uğraşıyorun kitap alıyorum okuyoruz boyama yapıyoruz tiyatroya götürüyorum ama ben çalışmasam çocuğun bu imkanları olmazdı eminim ki verdiği üç kuruşla anva yine dolaptan kıyafet alır kitap falan almazdım ben işe girdim çocuğa dolap aldık mesela çocuğun beşiğini ve bebek arabasını bile annem aldı halbuki şu an 14 bin maaşı var asgari ücretli insanlar bile çocuğuna bir sürü şey yapıyor bu amca kendine Harcar. Maaşını alır pizza söyler Hamburger söyler gider onu bu u alır

Merkur Retrosu .!.:

Haklısınız, yola getirmek için maaşları ayırın ve sadece kendinize ve çocuğuna yetecek kadar giyim, gıda alışverişi yapın. Eşiniz için bir şey almayın, tutumlu olmayı öğrensin biraz.

Genişletmek için tıkla...

Maaşlar ayrı. Market pazar alışverişi yapılınca elbette evde yemek pişiyor ve birlikte yeniyor tuvalet kağıdını deterjanı ben alıyorum bunları da ayırıp sen kendi çaylarını kendi deterjanla yıla diyecek halim yok. Olabildiğğnce ayda bin lira da olsa para istiyordum ki birikime atayım diye bu ay o 200 lirayı verirken ATM önünde bağırınca verdim onu da almadım. Daha da birşey istemiyorum.

Kutusut .!.:

Eşimle anlamadığımız bazı konular var. Özellikle parasal konularda. 5 yıllık evliyiz. Eşim 7 yıldır memur ben de 2 yıldır çalışıyorum memurum yine. Ancak hala hiçbir şeyin sahibi değiliz. Çünkü eşimin para yönetimi kesinlikle yok. Kirayı ve faturaları ödüyor. Yaklaşık 10 bin kalıyor kendisine eğer kredi kartından da harcama yaptıysa 7 8 bin ve bu kalan parayı kendisine harcıyor. (Bizi yemeğe götürüyor ya da çocuğa oyuncak falan alıyor bazen ya da marketten abur cubur alır ) geri kalanı yok paranın. Bu ay televizyon çubuğu aldı 1200 verdi. Geçen ay tablet aldı taksitle 7 bin falan. Bu ay kendi netini kapatmayı unuttuğu için telefon faturası 400 TL gelmiş. Böyle Saçma saçma yerlere para gidiyor. İki telefonu iki bilgisayarı bir tableti ve akıllı saatleri var. Kulaklık alır 500 600 verir. Ben de bu huyunu bildiğim için çocuğun kıyafetlerini alırım. ( 3 yaşında çocuğum şu ana kadar yalnızca 4 takım aldı ) msrket alışverişini yüzde 90 ben yaparım eşimden de olabildiğince para isterim ki birikime atayım yoksa yok oluyor çünkü birikime kendi maaşımın yarısını en az atıyorum eşim ise hiç atmıgordu birkaç aydır bin lira falan gönderdi bu ay göndermedi ve para yine çöp oldu gitti. Çocuğu kreşe vermedi pahalı diyip bir akrabamız bakıyor ama para kendisine harcamaya gelince bir kere dünyaya geliyor her şeye hakkı var. Sinemaya gitmek istedi çocuk 100 lira pahalı diyip göndermedi ve beni en çok sinirlendiren dün 200 lira harçlık istedim nakitim yoktu aslında kenarda kartta param var o da sen de çalışıyorsun ben de ben kirayı faturayı ödedikten sonra 7 8 bin kalıyor zaten diyip atmnim önünde sesini yükseltti kimse yoktu takımımızda ama gururuma dokundu. Ben yarın öbür gün işsiz kalsam ya da ücretsiz izine ayrılsam bu adamın maaşıyla geçinmek zorundayız ve bana bakabileceğinden şüpheliyim evliliğin ilk yılları da çalışmıyordum evet kendime bir ayakkabı bile aldırmadım çünkü bu tavırları yüzünden yüzüme vurduğu için idare ettim ya da annem aldı. Çocuğumun ben çalışmazken de kıyafetlerini genellikle dolaptan alıyordu ya da akrabalarım zaten çokça getirdiği için fazla ihtiyaç kalmamıştı konuyu uzattım sizce haklı mıyım haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

Kiz erkek farketmez. Ben cocugumu birine boyle enayi gibi baksin diye yetistirmiyorum. Esi calismaz ama ev yukunu sirtlamistir amenna. Ya da calisirlar birlikte birikim yapar ya da yer icer gezerler yine tamam. Ama benim cocugum kendine bi kazak bile alamasin. O kadar paranin icinde kendi evladina dolaptan giyirsin. Ama esi kendine ayda 8 10 bin harcasin. Bosa bu adami sen. Cunku senin sirtinda bi kambur.

Bir kıyameti koparin o olmadan iflah olmuyorlar. Para kontrolü yoksa adamın ki yok anlaşılan maaş kartini alın hepsini siz idare edin. Hem çocuğu niye akrabaya veriyorsunuz kreşe gitsin akranları ile olsun çocuk. Orada etkinlik yapıyorlar ayrıca.

Bu kadar para hesabinin dondugu bir evlilik modeli bir tek bana mi garip geliyor ya. size normal gelmese bu gune kadar evliliginizi ve esinizi sorgulardiniz cunku hala dert bir seyin sahibi olamamak.

Kutusut .!.:

Market pazar alışverişi yapılınca elbette evde yemek pişiyor ve birlikte yeniyor tuvalet kağıdını deterjanı ben alıyorum bunları da ayırıp sen kendi çaylarını kendi deterjanla yıla diyecek halim yok.

Genişletmek için tıkla...

Kutusut .!.:

bu ay o 200 lirayı verirken ATM önünde bağırınca verdim onu da almadım.

Genişletmek için tıkla...

İşte sizin böyle diyecek haliniz yok ama onun gayet var. Sorun sizin onu düşündüğünüz kadar onun sizi düşünmemesi.

Ben olsam cidden hizaya getirene kadar kendime ve çocuğuma göre alışveriş yapıp yine kendime ve çocuğuma kadar yemek, bulaşık, ev işi yaparım. 200 tl için herkesin içinde bağıran adam da gitsin yemeğini deterjanını kendi alsın kendi pişirip yıkasın…

_Winner_ .!.:

Kendi babamı gördüm sanki...
Maaşı,babasından kalan mallar vs hepsi kendisinindi. Annemin asla söz söyleme hakkı yoktu. Arkadaşlarıyla gezmeler,yemeler, içmeler,sonradan kumar da oynadığını öğrendik. Hesap sorsak para benim istediğim gibi harcarım derdi,bir kez geliyorum hayata elbet harcayacagim derdi. Hani gizli birikim falan yapsa ses edilmez de ama benim peder sadece kendini düşüşünen ve asla sorumluluğunu bilmeyen bir insandı.Ne kıyafet alırdı ne arkadaşlarımla bir yere gitmeme izin verirdi pahalı diye. Kendine ise en pahali markalardan kiyafetler,en şık restoranlarda yemekler...Üniversite hayatım boyunca çalışmak zorunda kaldım ve kendime belki 4 senede 4 kazak almamişimdir.
Sonunda tabii elde avuçta ne varsa yedi bitirdi üstüne milyarlarca borç.. Annem hayatında hiç calismamiş babama bagimli bir kadın,kardesim küçük.Annemin hatrina ödedik bitirdik tabii şimdi peder bey kedi gibi uysal ama biz bizden gittik.

İçiniz kararmasın ama bu tarz adamlar çaresiz karıncaya kadar böyle yaşıyor siz o zamana dayanabilir misiniz mesele o.

Genişletmek için tıkla...

Böyle adamlar evlenip,çocuk yapmasın.Baba denmez de,neyse.Çok üzüldüm adınıza.

Sakın o altınlarınızla ve birikmiş paranızla araba almayın. Bir de o kullanacak falan. Aman diyeyim. Hatta o birikimi çocuğunuz adına hesap açıp orada biriktirin. Ben bu gidişatı pek iyi görmedim. Adam çekilecek çile değil. Hiç sevmem evlenmiş, aile olmuş bir adamın para muhabbetlerine girmesinden, bencil davranmasından. İnsan çocuğuna da cimrilik yapamaz yahu! 100 lira sinemaya çok ne demek?! Yediği bir pizza zaten o kadar ediyor. O çocuğun sosyalleşip eğlenmesinden daha mı önemliymiş 100 lira?
Allah sabır versin. Ama lütfen ev için bir şey almayın. O karşılasın her şeyi. Çocuğunuza ve kendinize kullanın parayı.

Kutusut .!.:

Eşimle anlamadığımız bazı konular var. Özellikle parasal konularda. 5 yıllık evliyiz. Eşim 7 yıldır memur ben de 2 yıldır çalışıyorum memurum yine. Ancak hala hiçbir şeyin sahibi değiliz. Çünkü eşimin para yönetimi kesinlikle yok. Kirayı ve faturaları ödüyor. Yaklaşık 10 bin kalıyor kendisine eğer kredi kartından da harcama yaptıysa 7 8 bin ve bu kalan parayı kendisine harcıyor. (Bizi yemeğe götürüyor ya da çocuğa oyuncak falan alıyor bazen ya da marketten abur cubur alır ) geri kalanı yok paranın. Bu ay televizyon çubuğu aldı 1200 verdi. Geçen ay tablet aldı taksitle 7 bin falan. Bu ay kendi netini kapatmayı unuttuğu için telefon faturası 400 TL gelmiş. Böyle Saçma saçma yerlere para gidiyor. İki telefonu iki bilgisayarı bir tableti ve akıllı saatleri var. Kulaklık alır 500 600 verir. Ben de bu huyunu bildiğim için çocuğun kıyafetlerini alırım. ( 3 yaşında çocuğum şu ana kadar yalnızca 4 takım aldı ) msrket alışverişini yüzde 90 ben yaparım eşimden de olabildiğince para isterim ki birikime atayım yoksa yok oluyor çünkü birikime kendi maaşımın yarısını en az atıyorum eşim ise hiç atmıgordu birkaç aydır bin lira falan gönderdi bu ay göndermedi ve para yine çöp oldu gitti. Çocuğu kreşe vermedi pahalı diyip bir akrabamız bakıyor ama para kendisine harcamaya gelince bir kere dünyaya geliyor her şeye hakkı var. Sinemaya gitmek istedi çocuk 100 lira pahalı diyip göndermedi ve beni en çok sinirlendiren dün 200 lira harçlık istedim nakitim yoktu aslında kenarda kartta param var o da sen de çalışıyorsun ben de ben kirayı faturayı ödedikten sonra 7 8 bin kalıyor zaten diyip atmnim önünde sesini yükseltti kimse yoktu takımımızda ama gururuma dokundu. Ben yarın öbür gün işsiz kalsam ya da ücretsiz izine ayrılsam bu adamın maaşıyla geçinmek zorundayız ve bana bakabileceğinden şüpheliyim evliliğin ilk yılları da çalışmıyordum evet kendime bir ayakkabı bile aldırmadım çünkü bu tavırları yüzünden yüzüme vurduğu için idare ettim ya da annem aldı. Çocuğumun ben çalışmazken de kıyafetlerini genellikle dolaptan alıyordu ya da akrabalarım zaten çokça getirdiği için fazla ihtiyaç kalmamıştı konuyu uzattım sizce haklı mıyım haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

Yerden göğe kadar haklısınız.Siz çalışıp,kazanıyorken bunları yapan adam,işsiz kaldığınızda neler yapmaz.

Kutusut .!.:

Araba yok ama benim 2 yıllık birikim ve kalan düğün altınları toplamıyla 2. El bir araba alacak paramız kenarda var. Ancak sorun şu ki ehliyeti olsa da araba kullanmayı pek bilmiyor. Araba istiyor ama kullandığını görmeden alamam tüm birikimimi çöpe atmak istemiyorum. Ev almayı çok istiyorum ama eşim çocuk için böyle saçma şeylere gerek yok hazıra alıştırırsın tembel olur gibi saçma bir dönüt veriyor. Bir evimiz olsun biz ölünce çocuğumuza kalır dediğimde. Sanki otuz apartman bırakıcaö çocuk çalışmayacak. Yoruluyorum işte ama gelince de çocukla ne yaparım diye uğraşıyorun kitap alıyorum okuyoruz boyama yapıyoruz tiyatroya götürüyorum ama ben çalışmasam çocuğun bu imkanları olmazdı eminim ki verdiği üç kuruşla anva yine dolaptan kıyafet alır kitap falan almazdım ben işe girdim çocuğa dolap aldık mesela çocuğun beşiğini ve bebek arabasını bile annem aldı halbuki şu an 14 bin maaşı var asgari ücretli insanlar bile çocuğuna bir sürü şey yapıyor bu amca kendine Harcar. Maaşını alır pizza söyler Hamburger söyler gider onu bu u alır

Genişletmek için tıkla...

Ev almak saçma şey mi Sen bu adamı boşa kardeşim. Bu mantıktaki adamı ne yaparsan yap düzeltemezsin.

Bu evliliğin sonu iyi değil gibi. Bence şimdiden birikim yap kendine.