Bakin bu adam arasıra çocuklarını alışveriş merkezine götürüyor, istediklerini alıyor,oyun parklarına.,akşamları satranç vb.oyunlar oynuyor bazen.Beraber sarmaş dolaş cocuk sineması izliyorlar...Kapı çaldığında bir koşup babalarına sarılıyorlar ki ...Geçende kızıma dedim ki anneciğim bazı insanlar anlaşamazlar,ayrılırlar bana dedi ki kardeşimle beni üzme lütfen. Biz seni de babamı da çok seviyoruz ...Yanlarında bile tartışmıyorum nerdeyse ,cepten mesajlasıp yazışarak, tartışıyoruz.Size yemin ederim çocuklarım olmasaydı bir dakkika evli kalmazdım kendisiyle yoksa doktorluğu zerre umramda degil hatta ayrilsam bir doktor yanaşsa aşkimdan ölse, evlilik istese dahi asla istemem o kadar itici geliyor bu meslek grubu evlilikte . Psikoterapi diyorum da Emdr diye bir yöntem varmış.Ama beynimi mi temizleyecekler destek alırsam kırgınlığım,kızgınlığın,öfkem geçer mi zannetmiyorum bu konuda da içten içe umutsuzum aslını isterseniz.Bosanan aile çocukları öğrencilerimin çoğunda sıkıntılar oluyor...Bu durum beni kaygılandırıyor. Pedagog desteği gerçekten çok etkili olur mu bilemiyorum.Ögretmenleri maşallah her anlamda çocuklarından çok memnunlar gerilemelerini istemiyorum.Onlarda yoksunluk yaratmak istemiyorum.Bosanma olunca babalarının başka birine aşık olup onları boşlamalarını istemiyorum.Çocuklarımın böyle bir durum karşısında bana öfkelenmelerini istemiyorum.Sözde çocuğuna çok düşkün tanıdığım iki adam vardı.Arkadaslarimla boşandılar. Hayatlarına biri girdi .Ve gözleri artık çocukları görmüyor...