Kızlar ben 14yıllık evli bir kadınım. Öncesinde de 3yıllık bir beraberlik söz+nişan 17yıl.2tane çocuğum var. Eşim uzman doktor ben öğretmen. Evliliğin ücüncü yılında ilk çocuğuma hamileyken aldatıldım. Mesaj gördüm hiçbir şey olmadı sadece mesajdı dedi. Bariz aşk yaşadılar. Sonra kızla da konuştum, bilgisayarda sekreter. Çocuğum babasız büyümesin dedim. Sonra biraz küfür, şiddeti de oldu tartışmalarımızda yıllarca. İçki ve sigarasını laf edince çok geriliyorum bana hiç kimse bir şey diyemez diye. Facebooktan mesajlar yazmıştı kadınlara 2.çocuğum 10aylıkken. Şifresini buldum girdim. Annemlere gittim. Sonra boşanacaktım her gün arayıp ağlamalar, arkadaşları arıyor. İçkiliyken yazmış farkında değilmiş. Kızım çok yalvardı bir daha bir şey olursa ayrıl ama babamız bırakma. beni diye. Affetmesemde içimden , çocuğum için kabul ettim. Sonra sosyal medya hesaplar kapatıldı. Zaten beni kıskanır. Bir yere fotoğraf koymamı, hesap açmam istemez. Fiziksel olarak herkes küçük göründüğümü, iki çocuk annesi olduğuma inanmadıklarını, çok güzel olduğumu söylerler. Ayrıca çok insancıl, uyumlu, hayat dolusun derler. Eşimin bi de at yarışı hastalığı var. Önceden az oynuyordu sonra iki yakın arkadaşıyla durumu daha da abartı. Onlar bundan daha iyi kazanıyor. Bi de at yarışı aldılar ortak. İçkiyi biraz azaltmış son zamanlarda yine güzelce içiyor. At yarışına devam. Borçlar yüzünden evimiz, arabamız, huzurumuz gitti. Bir tek benim arabam kaldı dedim kusura bakma bunu satmayacağım. Tedavi ol kabul etmiyor. Çocuklarıma çok düşkün onlar da babalarına ama bu evliliği sürdürmek için dişimi çok sıktım. Çok şans verdim ama bu insanın düzelmeye niyeti yok. İşinde çok başarılı, çok iyi biri derler. Diyorum sen iyi bir insansın ama iyi bir eş değilsin keşke hiç evlenmeseydin diye. Ben normal bir insan değilim biliyorum diyor. Asosyal bir yapısı var. Spora yönlendirmeye çalıştım, kitap okumaya... vb. Şimdi de gelmiş yanımda muhabbet etmeye, şirinlik yapmaya... Boşanmaya karar verdim.
