eşimle 11 yıllık evliyiz, bu ekimde 11 bitecek 12. yılımıza gireceğiz, eşim aslında iyi birisi, ama evliliğimizin ilk gününden bu yana sürekli sorun var, ben öyle klasik eşim beni anlamıyor bana şunu diyor bunu diyor da demiyorum artık, biçok şeyi geçtim, benim sorunum sürekli değişken bi kocaya sahip olmam, evlenmeden önce sosyalizmi savunan solcu biriymiş eşim, namaz vs kılmazmış, içki içermiş falan, sonrasında benimle tanıştığında arada bir namaz kılmaya başladı, benim hoşuma gidiyodu tabiki bu durum, evlendiğimizde ikimiz de naamazımızı kılarız, gezmelerimize gideriz diye düşünürdüm, evlendik, evlenir evlenmez eşimin ailesi birsürü borç yıktı başımıza, altında kaldık bu ağır yükün, çok hırpalandık, ben eşime destek olmaya çalıştım ama o beni hırpalamayı tercih etti, onları da geçtim herşey geçmişte kaldı unuttuk bitti, yada unutmaya çalıştık, önceden ben örtülüydüm, bir ara bana kendine baksana sen, azıcık makyaj yapsana sen, kaşını gözünü düzelt demişti, önce direndim ama sonra kabul ettim istediğini, hergün makyajlı gezerdim, fit takılırdım, saçlar başlar ooo, ağzı açık hayranlıkla seyrederdi insanlar beni, her giyindiğimi beğenirlerdi, her halim onlara güzel gelirdi, sonrasında eşim dine ibadete daha sığınmaya başladı, bu beni rahatsız etmiyordu, aksine mtlu oluyordum, ama dozunu kaçırmaya başladı, gece yarıları kalkıp namaz kılmalar, işe gelip giderken mp3den kuran-ı kerim meaili dinlemeler, kuran öğrenme çabaları vs, günün 24 saati sürekli bunlarla uğraşıyordu, ha bu kötü bişey değil görünürdüe, ama ben ona senin bir karın var beni ihmal etme derdim, bak bu da kul hakkına giriyor, bana karşı görevlerin var derdim dinletemezdim, o sürekli bunlarla meşgul olurdu, ben de o ara psikolojik destek alıyordum, allem etim kallem ettim eşimi ikna edip dra götürdüm, dr onu da tedaviye aldı, iki üç gün ilaçları kullandı sonra ben ibadetimi yapamıyorum deyip bıraktı, etme eyleme kullan ilaçları akıl sağlığın yerinde olmazsa nasıl ibadet edersin yaradana dedim dinleetemedim, sonra ben eşimin yakasını saldım, nasıl doğru biliyosa öyle yapsın dedim, ama hiçbirzaman paralel gidemediğimiz için bu sefer de aynı oldu, ben doğum yapana kadar 5 vakit namazımı kılardım, sonra çocuktu uykusuzluktu derken ihmal ettim, beni aşağılar gibi sen ne için yaratıldığını unuttun yolundan saptın gibiş eyler söylemeye başladı, diyordumki bak sen görevini yapıyorsun beni ikna etmeye çalışıyorsun ama hüküm veremezsin ben kusurumu hatamı biliyorum düzeltmeye çalışıyorum ama başaramıyorum, bana destek olacağaın yerde köstek oluyorsun derdim ama beni anlamazdı, sonra sonra durulmaya başladı, beni bu konuda eleştirmemeye başladı, bi süre önce de gayri ihtiyari konuşmaya başladık bu konularda, bana olmadık sorular sormaya başladı, kur-andan ayetler vermeye başladı, cehennem ayetlerini okuyor bana, ezberlemiş onları, haşa allah diyor insanı yakmak içinmi yarattı, biliyor birileinin sonsuz cehenneme gideceğini, zevkmi alıyor eziyet etmekten diyor, niye beni yakacak ya cehenneminde diyor, ne yaptım ben ona diyor, bana sordumu sen insan olarak mı hayvan olarak mı dünyaya gelmek istiyorsun diye diyor, belki ben hayvan olarak yaşayıp ölüp gitmek istiyorum niye bana sormadı diyor, neden sonsuz cehennem diyor, hani allahın rahmeti vardı ya diyor, rahmetinin büyüklüğünden bahsedilirken sonsuz cehennem ne oluyor bu çelişki değilmi diyor, ben kendimce örnekler vermeye çalışıyorum ama öyle kinli öyle öfkeli ki yetiremiyorum kendimi ona, saçmalama olurmu hiç benim bilgim yetmez senin sorularını cevaplamaya bi din alimi bul sor sorunu diyorum ona da gelmiyor, geçenlerde bi arkadaşıma ağlayarak anlattım bunu, el verin dedim, o da eşine söylemiş, eşi de tanıdığı bir iki kişiyi toplamış, ben bilmiyormuş gibi davrandım, eşi bizi eve çaya davet etmiş, akşam gelrdi bana gidecekmisin diye sordu, sen bilirsin olabilir dedim, hiç haberim yokmuş gibi davrandım, hem çocuklar da oynasın mademki dedim, o zaman ben sizi bırakıp geri döneyim dedi, sen gelmezsen benim ne işim var o zaman gitmeyelim diye ayak yaptım, sonra durdu durdu gidelim dedi, neyse biz gittik arkadaşlara, onlar bi odaya çekildiler, ama eşimin bağırır tondaki konuşmasını duyabiliyorum ben, ordaki şahıslar eşimin sorularına cevap vermeye çalışıyorlardı, ama tam net anlaşılmıyordu, kapıları kapalıydı, ertesi gün arkadaşım kocasının kendisine söylediklerini bana söyedi, abi çok öfkeli şaştım kaldım diyormuş, soruyu soruyor cevabını almadan diğerini soruyor diyormuş, sonra da sizin tuzunuz kuru tabi öğretmen olmuşsunuz diye bi cümle de sarf etmiş, eşimle başbaşa konuştuğumuz zamanlarda bana kalbim allahtan nefret ediyor diyor, bu ne kadar büyük bi olay beni anlayabiliyormusunuz arkadaşlar, sanki rüya görüyormuşum gibi geliyor, şu 11 yılın neredeyse tamamında sürekli değişti, bazı zamanlarda evden defettiğim oldu, ertesi gün gelip paçamda ağlar, beni bırakma sen beni bırakırsan ben dağılırım toparlayamam seni seviyorum cart curt, barışana kadar kuyruğumdan ayrılmaz, bi çocuğum var, çocuğum babasına aşık, babası da onu çok sever, babalığına asla laf edemem, altını bile değiştirmiştir bebekken, yemeğini yedirir, oyununu oynatır, her akşam yorgunum demez parkına götürür, çocuğuyla bi problemi yok, derdi kendisiyle ve bana da zarar veriyor, nasıl bir insanla evliyim bilmiyorum, kötü diyorum hayır değil, iyi diyorum hayır değil, gel dra gidelim sen rahatsızsın diyorum sensin deli diyor, ne söylesem anlamıyor, hiç söylemediğim sözleri çıkartıyor konuşmalarımdan, sürekli onu eleştiriyormuşum, insanlar samimiyetsizmiş, herkes kötüymüş vs vs vs. aklıma gelmeyen daha bir sürü sorun, arkadaşlar bi akıl verin, psikiyatrı kabul etmiyor, ayrılmak istiyorum olmuyor, bilmiyrum ne yapacağım 
