Canım kim ne derse desin sen biraz iyi olup sonra tekrar acabalara başlıyosun.. Ben bunun ona inanmak veya öbürüne inanmaktan çok yaşanan tramvanın bıraktığı psikolojik hal olarak yorumluyorum. Yoksa sen en baştan aslında kime inandığına karar verdin.. Yani bu 100 insanın başına gelse senin yaptığın gibi kocasıyla kalacak 10 kişiyi geçmez.. Hatta konuyu ilk okuduğumdaki yorumum kadınlar tacize uğradıklarını bu ülkede işte bu yüzden saklıyorlar çünkü ablası ve annesi bile ona inanmıyor, suçluyor olmuştu. Ama açıkçası kardeşin sizin eve döndüğü an benim kardeşinle ilgili fikrim değişti. Eşine de anlam veremeyip ilişkileri olduğunu düşündüm. Ama taciz olmadığından yüzde yüz emindim. En son kardeşinin ruh halinden biraz bahsedince yok saçını yoluyormuş falan aslında kardeşin oldukça problemli bir tip izlenimi uyandırdı bende. Senin de annenin de niye onun yalan söylediğini düşündüğünüzü anladımm. Eşine de ilk defa adam suçsuz mu acaba gözüyle baktım. Ama dediğim gibi senin sıkıntın bence yaşadıklarının sonucu.. Yani yüzde yüz emin olsan bile sanki aynı şeyleri yaşayacaksın gibi geldii.. Çünkü artık bu şekilde geçirdiğin ayların için öfkelisin. Yaşadıkların için. Ve bence bunları destek almadan çözemeyeceksin. Suçsuzsa eşin bile almalı bence.. Düşünsene adam senden daha öfkeli olmalı. Hem iftiraya uğradı, hem yuvasından huzuru kalmadı, hem eşi onu bırakmasa da tam olarak ona inanmadı da, iftirayı atan kız geri adamın evine geldi, eşi kabul etti, hala kardeşim ne de olsa diye onunla konuşuyor... Eğer adam iftiraya uğradıysa senden çok daha zor durumda.. Bir de şimdi ayrı kalalım dedin. Sen neyi bahane edersen et o biliyo altında yatan gerçek sebebi. O zamandan beri senin eskisi gibi olmadığını da biliyor. Bence eşini karşına al.. Asıl ayrılık sebebinin bu aylarda yaşananlar için öfkeli olduğunuz olduğunu, onu da bu açıdan anladığını ve ikinizin de yardım almanız gerektiğini, bu işi ancak böyle halledebileceğinizi anlat. Ben huzurlu mutlu yuvamızı geri istiyorum ama sana olmasa da kızkardeşime öfkeliyim. Belki bir sebepten sana da öfkeliyim. Belki kendime de öfkeliyim. Bunları aşmam lazım de. Yoksa kocama inanıp oturayım dersen 3 ay sonra kendini yine aynı girdapta bulacaksın. Yine acabalara döneceksin, kardeşin her saçma sapan konuştuğunda bu konu gelecek aklına.. Artık yardım alın... Kendine ve ailene bunu daha fazla çektirme. Zaten 1 senedir herkes bir kabus yaşıyor.
Herşey çok güzel olacak...
