Nereden başlasam bilemiyorum. Öncelikle bu anlatacaklarım için lütfen beni yargılamayın yargılayacak olanlar lütfen bu konuya cevap vermesin moral olarak yeterince çöküşteyim.
Eşimle aramda çok fazla yaş farkı var. Kendisi karısıyla senelerdir evli, çocuğu yok. Onu ilk tanıdığımda evli olup olmadığı sormadım ve sormaya da çekindim açıkçası sorabilecek pozisyonda da değildim öyle diyeyim. O da hiç evli olduğunu belirten bir şey demedi. Ben belki de evliyim diyecek diye korktuğum için soramadım, kendi kendime bekardır ya diyip avuttum kendimi bilmiyorum. Uzaktan uzağa sevmeye başladım (birkaç yıl). O da benim ilgimi sonunda anladı ve benim ona açılmalı istedi. Bu süreçte evli olduğunu sonunda bir cesaret ona sorarak öğrenmiştim. O da saklamadı zaten hemen söyledi. Başta evli olması beni çok itmişti ama bana karşı o kadar ilgiliydi ki evli olma durumunu silip atmıştım adeta kafamdan, tamamen kendi mutluluğuma odaklanmıştım. Ben ona açılınca o da benim ona olan sevgimin onu çok cezbettiğini söyledi. Aslında eşini sevdiğini, çok iyi biri olduğunu ancak buna rağmen evliliklerinde bazı eksiklikler bulunduğunu (bu çok özel açıklayamam) belirtti. Gel zaman git zaman görüşmeye başladık ve artık böyle olmayacak evlenelim sonu ne olursa olsun, nereye kadar giderse gitsin dedik. Çünkü ben ağlamaktan artık helak oluyordum. Bu noktada diyebilirsiniz eşinden boşanıp seninle evlenseydi madem. Haklısınız ama olmazdı arkadaşlar. Onu boşasa benimle her insanın yaşadığı normal evliliği yaşayabilecek miydi? Ailem yaşı büyük diye evlenmemi (resmî nikah) kabul edecek miydi? Hayır. Ben geçiciydim bunu ben de o da biliyor. Ama her şeye rağmen gizli saklı görüşmeye başlayıp sonunda da evlendik. Çok güzel zamanlarımız oldu o benimle ben ise onunla ilklerimi yaşadım. Kafa yapımız çok uyuşuyor hiç tartışmıyoruz desem yeri. Görüşme kısmına gelince de ben ayrı evde yaşıyorum aynı zamanda okuyorum. Bulduğu her fırsatta yanıma geliyor, görüşüyoruz bazen birkaç gün kalma şansı oluyor yanımda. Buna da şükrediyorum buna dahi razıyım. Lütfen aciz gözüyle bakmayın. Ne yapayım başka seçeneğim yoktu. Bana belki diyebilirsiniz o adam seni kullanıyor, senden faydalanıyor. Hayır arkadaşlar. Ne ben onu parası için ne de o beni güzelliğim için seviyor. Zaten ne ben afroditim ne de o milyoner. Günün birinde ömür boyu ayrı kalmak zorunda kalacağız diye ikimiz birden ağlayıp duruyoruz. Ne ben onu ayarttım ne o beni. Tamamen saf duygularla sevdik birbirimizi. Ben önceden bu konulara çok sert bakardım. Asla derdim asla evli adamla olmaz, adam eşine ihanet edemez. Çok büyük konuştum. Yaşamayan bilmiyor, anlamıyor. O an öyle bir noktaya geliyorsunuz ki tek istediğiniz sizin mutlu olmanız. İnsan şu hayatı kendisi için yaşamayacaksa neden dünyaya geldi? Benim kimsenin yuvasını yıkma derdim yok. Ona hiçbir şeyi zorla, baskıyla yaptırmadım. Tek isteğim onunla mutlu olmak. Şimdi ailemden uzak farklı şehirdeyim ancak okulum bitiyor ve bana geri dönüş yolları gözüküyor. Böyle olursa nasıl görüşeceğiz diyorum kendi kendime. Yiyip bitiriyorum kendimi. Burada bir iş mi bulsam diyorum kalabilmek için. Günümüz şartlarında da ev geçindirmek çok zor kirası, faturası bir sürü derdi günden güne artan zammı. O da elinden geldiğince yardım ediyor ama nereye kadar. Herkesin durumu belli. Ne yapsam çok kafam karıştı. Bazen diyorum dön aile evine bul başkasını kurtar kendini bu bataktan nereye kadar böyle sürünüp gideceksin. Ama bu fikir bile beni delirtiyor. Ben başkasını istemiyorum ki başkasıyla mutlu olmak istemiyorum. Yaşıtlarım olan erkekler ya da benden birkaç yaş büyük olanlar bana afedersiniz asalak gibi geliyor. Sonra birini severken nasıl başkasını tanımak isteyeceğim? Hadi diyelim tanıdım sonra ne olacak? Ondaki özellikleri arayacağım hep yeni tanıştığım kişide. Bu nasıl çıkmaz gerçekten aklımı kaçıracağım. İntiharı bile düşündüm bitsin bu çile artık diyorum. Yok işte yok çözümü yok ne yaparsam yapayım olmayacak. Ne aileme söyleyebiliyorum ne de o kendi ailesine durumu açıklayabiliyor. Bazen diyorum keşke aile engelim olmasa. Keşke istediğim hayatı kimseye hesap vermeden yaşayabilsem. Ne kadar çok isterdim...
Tekrar söylüyorum lütfen beni yargılamayın. Uzaktan tuzu kuru olanın konuşması çok kolay. Bu şehirde kalıp ondan kopmak istemiyorum. Ne yapmalıyım sizce
hiç kavga olmayan ilişki mi olur zaten adam sizi kavga edecek kadar takmıyor, sevmiyor. Boşuna ailem engel oluyor diye üzülmeyin aileniz olmasa da onun karısı olmazdın kapiş.
