Korkmayın çocuklar yetişkin olduklarında neden çocukken beş pantolonum vardı da 15 tane yoktu diye üzülmezler. Sizin çocuğunuzu kıskanmış sadece ufaklık.
Büyükler ne demiş “çocuğun yediği helal, giydiği haram”... Maksimum 6 ay giyebildiği şeylere dünya paralar harcayıp dolapları tıka basa doldurmak normal olan değil, müsriflik.
Benim harcamam savurganlık derecede bunu kabul ediyorum ama varken hiç almamayı normal bulmuyorum.
Aşırı kismaktan bahsediyorum.
Mesela benim yeğenimin her kıyafeti çok çok az.
Genelde kardeşimle ben alıyorum.
Küçükken de dışarı cikarmazdi ablam para gidiyor diye.
Şuan benim çocuğumla beraber gidiyor o zaman da gotururdum ama annesi ile gitmek gibi olmaz.
Herşeyden aşırı mahrum kaldı geçende akuluye bindirirken bende binebilir miyim dedi
3 ile 7 yaş arasindaydi ve yaşı yeğenimin 10 şuan seni almazlar ona dedim başka şeye bindirdim.
Cimri heryerde cimri.
Ablamın tek çocuğu var eside polis.
Ev araba var bankada para da var.
Ablam harcamaya karşı.
Hep kenarda birisin kafasinda.
Yeme içme herşeyden kisar valla çocuk mahrum kendim şahidim mutlu olduğunu düşünmüyorum.
Çünkü birşey buldu mu saldırıyor.
Birde komşu var tanıdık oda oyle.
Herşey aşırı kisitli.
Çocuklar mevlutte düğünde yemeklere saldırıyorlar.
Evde yemek yemek çay içmek hep kısıtlanmis.
Birinde gordumu saldırıyorlar.
Okulda da bir ogretmen var o da öyle okula pasta börek gelince saldırıyor eve asla almam diyor.
Bu tipler çok itici.
Hatta çocukken amcamiza gitmiştim birkere kalmali.
Evde alınan ekmek sınırlıydı.
Dedim ki çocuklara ben acıktım ekmek arası yiyeceğim bizim evde iki tane alınır ve daha alinmaz.
Acıkınca napoyorsunuz dedim erkenden uyuyoruz dedi.
Bu mu hayat?