(((
en son yasadıklarımı anlatayım;
dun aksam 6 da işten cıktım, cocugumu okuldan almak uzere yola koyuldum.
tam okulun onune geldım kayınvalıdem aradı, telefondakı eşim (uykudan uyanmıs)
Nerdesın dedı. okula gıdıyorum dedım. bekle benı orda cocugumu cok ozledım
oglumu gorucem dedı. annemı verırmısın telefone dedım. bagırdı cagırdı vermıyorum
bekle gorucem cocugumu neden saklıyosun dedı.
ben senden cocugumu esırgemıyorum ama konusacak halin yok, abuk subuk konusuyosun
cocugumuz cok ufak ve kafasını karıstırmanı ıstemıyorum bu kotulugu yapma cocuguna dedım.
tek korkum cocugumun psıkolojısını bozması. ondan sonra kayınvalıdem aldı telefonu
anne musade etmeyın, siz demedınız mı bana evden cıkmaması gerek dr. musade etmeyın demedımı dedım
hadı cocugunu gordu tamam dıyım ondan sonra evıne gerı donecegı ne malum aklı yerınde degıl dedım.
eeee ben napıyım gorsun cocugunu nıye gostermıyosun dıyo. yaaaa ben mı anlatamıyorum yoksa
ınsanlarmı cok anlayıssız. derdımı anlatamadım bır turlu. baglayamam ya adamı gıderse gıtsın napıyım dıyo
umursamıyo anlayacagınız. " bak anne o evde ben tek sana guvenıyodum ama sende benı hayal kırıklıgına ugrattın
yazıkla olsun sanada guvenmıyorum artık. ya koy agırlıgını anne gıbı gerekırse evet bagla dedım."
aldım cocugumu okuldan bındım taksıye annemere gıttım. kaynımda evde yatıyo aradım nerdesın dedı evdeyım dıyo
cabuk cık evden abını bul eve gotur dedım. okulun yakınında bıyerde bulmus almıs eve goturmus yatırmıs.
ama o 1 saat ıcınde ömrümden ömür gitti. cok agladım aksam. pazartesı olsa bır an once. durumu netleşse.
dr. uyla konusucam. artık cıkar yolu bulmak ıstıyorum. cok yoruldum
en son yasadıklarımı anlatayım;
dun aksam 6 da işten cıktım, cocugumu okuldan almak uzere yola koyuldum.
tam okulun onune geldım kayınvalıdem aradı, telefondakı eşim (uykudan uyanmıs)
Nerdesın dedı. okula gıdıyorum dedım. bekle benı orda cocugumu cok ozledım
oglumu gorucem dedı. annemı verırmısın telefone dedım. bagırdı cagırdı vermıyorum
bekle gorucem cocugumu neden saklıyosun dedı.
ben senden cocugumu esırgemıyorum ama konusacak halin yok, abuk subuk konusuyosun
cocugumuz cok ufak ve kafasını karıstırmanı ıstemıyorum bu kotulugu yapma cocuguna dedım.
tek korkum cocugumun psıkolojısını bozması. ondan sonra kayınvalıdem aldı telefonu
anne musade etmeyın, siz demedınız mı bana evden cıkmaması gerek dr. musade etmeyın demedımı dedım
hadı cocugunu gordu tamam dıyım ondan sonra evıne gerı donecegı ne malum aklı yerınde degıl dedım.
eeee ben napıyım gorsun cocugunu nıye gostermıyosun dıyo. yaaaa ben mı anlatamıyorum yoksa
ınsanlarmı cok anlayıssız. derdımı anlatamadım bır turlu. baglayamam ya adamı gıderse gıtsın napıyım dıyo
umursamıyo anlayacagınız. " bak anne o evde ben tek sana guvenıyodum ama sende benı hayal kırıklıgına ugrattın
yazıkla olsun sanada guvenmıyorum artık. ya koy agırlıgını anne gıbı gerekırse evet bagla dedım."
aldım cocugumu okuldan bındım taksıye annemere gıttım. kaynımda evde yatıyo aradım nerdesın dedı evdeyım dıyo
cabuk cık evden abını bul eve gotur dedım. okulun yakınında bıyerde bulmus almıs eve goturmus yatırmıs.
ama o 1 saat ıcınde ömrümden ömür gitti. cok agladım aksam. pazartesı olsa bır an once. durumu netleşse.
dr. uyla konusucam. artık cıkar yolu bulmak ıstıyorum. cok yoruldum
