• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin alkole düşkünlüğü mahfetti bizi :((

Derdi hekim değil çeken bilir demişler :) 2008 yılında destek alarak ve ilaç kullanarak bıraktım alkolü. Ben de işten atılmıştım. Hayatımdaki herkes beni terk etmişti. İğrenç bir zamandı. Sanki iplerim alkolün elindeydi beni o yönetiyordu. Ama bekardım kimsenin hayatını mahvetmedim. Sadece kendi hayatımı mahvettim. Şimdi evliyim yaklaşık 10 aylık ve buna ondan hiç bahsetmedim çünkü gerçekten utanç verici bir şey. Sakın onu boşamayın, merhamet edin, sevginizi gösterin. Sevgi her zorluğun üstesinden gelir. Tamam eve dönmeyin düzelene kadar ama ziyaret edin, sarılın. Ona yardım etmek istediğinizi söyleyin, yanında olacağınızı söyleyin. Yardımı kabul etmez ve alkolü bırakmazsa evi terk etmek ondan ayrılmak zorunda olduğunuzu da söyleyin. O kendinde değil. İnanın bana onun elinde değil. Zaman ve sabır, inşallah hayatının kontrolünü eline alabilir. Ben 10 yıldır, gözlerim doluyor bunu yazarken, her gün alkolü yeniden bırakıyorum. Olur olmaz zamanda canım alkol istiyor, burnuma kokusu geliyor. Korkmasam tekrar başa dönmekten bugün oturup içerim. Bu böyle bir şey ne yazık ki

Etkiledi beni yazdıklarınız.. Bağımlılıklar özel ilgi alanım. Bırakmış olmanıza çok sevindim. Kendinizle gurur duyun çünkü bağımlılığın öyle bir mantığı var ki aynı duvara tekrar tekrar toslar insan.. Yıkım, savaş, çaresizlik, mücadele her şey birarada yaşanır. Zordur ama insan adeta kendini yeniden yaratır. Tek bir kadehin bütün taşları yerinden oynatacağını hiç unutmayın lütfen. :dua:
 
Bence durusunuz çok iyi. Böyle devam edin. Eğer ilk fırsatta vazgeçip evine dönersen yaptıkların boşa gider. Anlasin ne kadar kararlı olduğunu.

Alkolikler zor bırakır. Umarım sizin ki bırakır.
 
Merhabalar, ben yenı uyeyım arkadaslar. ama cok uzun zamandır forumu takıp edıyorum.
benımde bır derdım var ve yorumlarınıza fıkırlerınıze yardımlarınıza cıddı anlamda ihtiyacım var.
6 yıllık evlıyım ve 3,5 yasında bir cocuk annesıyım. esımle severek evlendık.
genel anlamda eşim aılemıze cocuguna cok duskun bır baba ve eştir. fakat esım yaklasık
16,17 yasınan berı az az mıktarlarda alkol alan bırıymış. (sorun aılesıne dayanıyo)
şuan esım tam 30 yasında ben 26 yasındayım. ılk baslarda hıcbır sorunumuz yoktu.
ama esım şu son 1 senedır ciddi anlamda alkol alımını sıklaştırdı ve hem kendı saglıgını hemde
aılemızın huzurunu duzenını bozar oldu. bırde yalan huyu cok fazla. mesela aksam saat 20.00 olur
ararım nerdesın nezaman gelıceksın dıye sorarım, mesaıdeyım der vs.. cesıtlı bahaneler. ama saat gece
yarısını gecer, hatta sabaha karsı gelır. ve ayakta duramayacak kadar kotu bır vazıyette.
geldıgındede benımle beraber olmak ıstıyor. fakat ben ne yapıp edıp onu yatırıp uyutuyorum bı sekılde.
halıyle dıger gun tavırlı oluyorum. oturup konusmak derdını tasasını ogrenmek ıstıyorum. konusup ustesınden
gelebılmek ıstıyorum. ama sımdıye kadar ne yaptıysam ne ettıysem derdını ogrenemedım. kapalı kutu !
c.. dıye bır arkadası var. cocukluk arkadası. ve hakkında ıyı seyler duymadım. ben oldum olalı bu arkadasıyla gorusmesıne
hep karsıydım.

en son gecen cuma gecesı yasadıgım durumu anlatmak ıstıyorum. cuma aksamı mesaıdeyım dedı ve
yıne sabaha kadar gelmedı. sabah geldı ve yattı uyudu. halbukı işe gıtmesı gerekıyor. bende çalışıyorum
hazırlandım ve işe gıttı. o aksam iş arkadası aradı. işten cıkartılmıs. benım moralım cok bozuldu tabı halıyle.
cumartesı gunu işten geldım. cocugum annemdeydı ctesı gunu ( hafta ıcı krese gıdıyor. ) aldım cocugumu geldım eve.
hıcbısey demedım. cunkı cocugum var ve hıcbırsey bılsın ıstemıyorum dogal olarak. asla bellı etmıyorumi kendısıde etmez.
ctes aksamı iş arkadasıyla gorusmeye gıttı. işyerındekı durumu konusmak için. ama o gecede gelmedı eve. ben yıne evde
3,5 yasında yavrumla yanlızım. gece saat 03,30 da c.. aradı benı. no'mu esımın telınden almıs. esım eve gelmeye yuzu
olmadıgı ıcın ona gıtmış. kendısıde evlı 1 cocuk babası. boyle boyle... ayakta duracak halı yok. bana geldı bende yatırdım odaya uyuyo dedı
şaşırdım kaldım. onada kızdım. sen evlı barklı adamsın. ne dıye kabul edıyosun evıne reddetseydın dedım. neymıs cocukluk arkadasıymıs bunlar,
yapamazmıs. eger sen ona ıyılık etmek ıstıyorsan bundan sonra samımıyetını kes, bırdahada evıne kabul etme dedım kapattım.
o gece cocugumun ve kendı esyalarımı bır kac parca topladım ve pazar gunu aılemın yanına geldım. durumu anlattım. ondan once evımden ayrılmadan
esımın annesını aradım ve ben artık dayanıyorum, cocugunuzu tedavı ettırın, ben sırtımı donuyorum ama sızın boyle bır luksunuz yok, evladınız
oyle de boyle de dedım. kayınvalıdem aglıyo yapma etme dıye. sen neden aglıyosun anne, benım kadar kımse aglayamaz kımse uzulemez.
senın oglun benı yaktı dedım. " ben herzaman senın arkandayım, 6 senedır gelınım degıl kızım ldun kotu bır lafını duymadım sen haklısın dedı"
evet haklıyım ve artık takatım yok. anne baba olarak gorevınızı yapın. cocogunuzu tedavı etırın, aksı taktırde asla donusum yok anne dedım kapattım telı.

dun esım amatem e gıtmıs. kaynımla bırlıkte. aslında ben babasıyla gıtsın ıstıyordum ama esım ıstememıs o yuzden kpederım de gıtmemıs. kaynımla bırlıkte gıtmısler.
(artık kpederım nezamandan berı oglunun lafını dınlıyosa... ) aradı benı. dr. ilac vermıs ptesıye kadar kullanacak. ptesıde buyuk ıhtımalle yatışına yapacakmıs dr.
yanlız verdıgı ılac agır ve depresyon tedavısınde ve alkol tedavısınde kullanılan cıddı bır ılac. agır etkıleri varmıs. kullanımından bır kac saat sonra etkısını gosterıyormus.
davranıs bozuklukları gosterebılırmıs ve kesınlıkle yanlık bırakmayın demıs dr. en son bıldıklerım bundan ıbaret.

sımdı benım nasıl bır yol ızlemem gerekıyor. şaşırdım kaldım sureklı aglama nobetlerındeyım. elım kolum baglandı. işim bıle zor adapte oluyorum.
cocugum tek dayanağım. cok çaresız hıssedıyorum. bana bunca şey yasatmasına ramen esımın adına cok uzuluyorum. cunkı normal zamanda
cocuguna ve bana cok baglı olan bır adam. boşansam bıraksam bıle toparlayamaz kendını bundan okadar emınım kı. bır an once tedavı olsun
ve bu illetten tamamıyle kurtulsun ıstıyorum. once kendısı sonra bızım ıcın bunu yapmalı.

benım gıbı sorunu olupta ustesınden gelen varmı. Rabbım kımseye yaşatmasın. ama ınsallah rabbımın bana sınavı budur dıyorum ve
bu şerdende rabbım hayırını bana ve aıleme gostersın dıyorum. benım sımdı ne yapmam gerek, nasıl bır yol ızlemem gerek. yasayan arkadaslardan
ve bılgısı olanlardan yardım ıstıyorum. tavsıyelerınıze cok ıhtıyacım var.

COK UZUN YAZDIM BILIYORUM KUSURA BAKMAYIN. INSAN BOYLE ZAMANLARDA KONUSMAYA YAZMAYA COK IHTIYAC DUYUYOR.

EŞİni bir bağımlı ve bağımlılar ancak dibe vurduğunda tedavi olmayı kabul eder. Amatem dışında bağımlı terapistlerini araştırmanızı öneririm. Bir de aybuder var, eski bağımlıların kurduğu bir dernek. Bağlantıya siz ya da ailesi geçsin. Çok daha kalıcı çöZümler olacaktır
 
Back
X