Evlat ayrımı deyince ben de kendi çocukları arasında sandım. Hayırdır siz ne zaman evlatları oldunuz? Millet kocasına yapılan ayrımcılıktan, kendine yapılana level atlamış.
Ne şanslısınız çok iyi bir aileniz var, hep yanınızda arkanızdalar. Eşinize de çok iyi davranıyorlarmış hastayken ilgilenmişler yemeğini falan ayrı yapmışlar. İyi güzel de eşiniz çocuk mu başının çaresine bakamıyor? Annesi hacı hoca demiş, babanız alıp psikiyatriste götürmüş. Kendi niye gidip bir doktor bulmamış?
Ailenizin yaptığı da bana abartı geldi. Evlenmiş ev kurmuş insanlara böyle çocuk muamelesi yapmak ne kadar doğru? Herkes evinde geçirsin hastalığını, herkesin karısı kocası var. Bana eşinizin ailesi fazla hatalı görünmedi. Herkesin kendi çocuğu önceliktir. Kendi annenizin babanızın yaptıklarını davranışlarını nasıl başkalarından bekleyebiliyorsunuz? Kadın hastalığınızdan onlara ne, kanser olabilirmiş çocuğunuz olmayabilirmiş... Bunlar mahrem konular, eşiniz bile gidip ailesine söylememeli ama siz kendiniz ilan etmişsiniz. Çocuğunuz olmama ihtimali kocanızı ilgilendirir onları değil. Bu sefer gelip çocuğu olmuyormuş boşan mı desinler?
Annenize çok geçmiş olsun ama atladığınız bir konu var. Kemoterapi tedavisi görenlerin bırak eve misafir gelmesini bulunduğu odaya bile girilmez. Dayım babam kardeşim hepsi kemoterapi gördü ve doktorun ilk söylediği; yabancılarla temas yok, ev halkı eve gelince derhal el dezenfekte olup sokak kıyafetleri çıkarılacak. Hasta devamlı maske takacak. Bağışıklık sıfırlanıyor ve en basit mikroba virüse karşı zayıf oluyor bünyeleri.
Onlar umursamazlıktan gelmemişler ama iyi yapmışlar. Ama telefon edip geçmiş olsun dememek tam bir kabalık orada haklısınız. Ayrıca anne sizin anneniz niye eşinizin tüm sülalesi whatsapp grubunda sizinle ilgili konuşsun, o an siz niye grup konuşmalarına dahil oldunuz, ben söyleyeyim herkes sizin durumunuzla ilgilensin istediniz.
Kendiniz yetmiyor kocanızı da darlıyorsunuz anan bunu yapmadı baban şunu demedi diye. Ne saçma bu kadar beklenti içinde olmak, ne alaka ne münasebet? Ben her işlerine koşuyorum, koşmayın bundan sonra. Her hastalıkta her sorunda ben yanlarındayım... olmayın. Sizin durum herkes beni sevsin herkes benimle ilgilensin, beni düşünsün olayı.
Eşiniz sizi zorlamıyormuş annemdir babamdır yapacaksın gideceksin... diye. Yapacağınız şu; herkes evini yolunu bilecek, özel önemli günler dışında evlerine gidilmeyecek, sizi hastalığınızda aramıyorlarsa siz de aramayacaksınız sormayacaksınız. Eşimize de bir adım onlar bir adım ben diyeceksiniz.
Son olarak eşim bana, 1 ay hastanede yatmışım zor nefes alıyorum, bu durumda bin gel derse binip o eve gitmem. Kendisine de gel beni al demem. İletişimi de keserim çünkü bu benim için büyük bir işaret, oturur evliliğimi tekrar düşünürdüm.