- 5 Ağustos 2024
- 134
- 76
- 26
-
- Konu Sahibi parlayanyldz
- #1
Merhaba. Eşimin ailesiyle uzak mesafede farklı şehirlerde oturuyoruz. 1 haftalığına yanlarına gittik. Benim kahınvalidem özünde iyidir. Benden yardım dahi istemez pek. Onlardayken ben çamaşırımı makinaya atayım. O çıkarır asar kurutur katlar bile. (Tabi ben bundan biraz rahatsızım çünkü ben eşimle kendi kıyafetlerimi atarım sadece bu yüzden iç çamaşırımı görsün istemem)
Neyse bu konuda bir şey dersem yanlış anlar diye demedim. Ama her şey hakkında fikri var ve bu beni rahatsız ediyor. Mesela orada topluca dışarı yemeğe gittik ve benim et yemeği pişmemiş. Masada hemen bunu dile getirdim. Direkt lafa atlayıp pişmiştir dedi birkaç defa. Ben de hayatımda ilk defa bu yemeği yemiyorum pişmemiş dedim. Eşim de pişmemiş dedi hatta onunki de pişmemiş diye mekanın sorumlusunu çağırdık özür dilediler çıktık mekandan. Yine oradayken eşim dışarıya benden ayrı çıktığında aramak isteyeyim. Arama mesaj at yoksa kızar der. Hayır bana kızmaz diyorum. Birkaç defa farklı zamanlarda aramama müdahale etmek istedi. Ben de tersini yaptım.
En son eşim rahatsızdı acile gidecekti ısrarla kardeşini de al öyle git dedi. Ben de neden ben gitmeyeyim dedim. Eşimi arka odaya çağırdım tartıştık. Sonra kaynanam geçerken kapıyı sert kapattım. (Burada hatalıyım çünkü yapmamam lazımdı) o yüzden buraya takılmayın. Eşim geldi çok kızdı annemin suratına nasıl kapıyı kapatırsın dedi. Israrla aranızdaki neyse konuşun dedi ben oralı olmadım. Neyse kayınababam da bir hatamız mı oldu demiş eşine. Eşim ısrarla salona çağırdı ve onlar karşımda ben tek konuşmaya başladık. Eşim neden benim böyle olduğumu anlattı. Annesinin tavırlarından bahsetti ve annem konuşmayı bilmez diye de herkesin önünde söyledi. Bence bu da yanlıştı.sonra kayınbabam çok sakince konuştu yanlış anlaşılma falan olmuş herhalde dedi. Hatta kayınbabam da eşiyle gitmek hakkı belki oğlumuzun o an bir şeye ihtiyacı olur eşi olarak sen yanında olmalısın falan demişti.Neyse kayınvalidem mutfakta ağlamış sessizce. Buna da çok üzüldüm sonuçta o da bir anne. Ertesi gün ben hiç konuşmadım eşim konuşturmak istedi tek tük konuşma oldu. Akşama kadar da çok az konuşma oldu. Sonra kayınbabam gelince moralim düzeldi espri yapınca. Akşam misafir gelecek diye 2 çeşit pasta yaptım ve o sürede kaynanamla eskisi gibi olduk. Hatta eşim yanıma gelip özür diledi keşke aranıza girmeseydim dedi. Ben karışmamalıydım dedi.
Bunun dışında vantilatörü açmak istediğim zamanlarda sürekli neden açmak zorundayım diye de açıklama yapıyordum. Soruyordu çünkü
Öyle işte. Eşimle ben memuruz ve birkaç sene tayin isteyeceğiz. O da ailesiyle aynı şehirde olmak istiyor. Onlar bizim gideceğimiz şehire gelecekler. Ben ise korkuyorum ya çok değişirse diye. Eşim bazen anneme takılma he de geç der bazen de annem öyle demek istememiştir diye başımın etini yer Akıl verin lütfen.
(Bu arada ben 2 gün sonra çiçek yolladım eve. Çünkü yola çıkmıştık evimize dönüyorduk. Aradı mutlu olmuştu. Yani ben hatamın farkındayım kapıyı çarpmamalıydım. Ama onun dışında müdahalelerini hala sevmiyorum. Ama bundan sonra olursa çok takılmayacagım)
Neyse bu konuda bir şey dersem yanlış anlar diye demedim. Ama her şey hakkında fikri var ve bu beni rahatsız ediyor. Mesela orada topluca dışarı yemeğe gittik ve benim et yemeği pişmemiş. Masada hemen bunu dile getirdim. Direkt lafa atlayıp pişmiştir dedi birkaç defa. Ben de hayatımda ilk defa bu yemeği yemiyorum pişmemiş dedim. Eşim de pişmemiş dedi hatta onunki de pişmemiş diye mekanın sorumlusunu çağırdık özür dilediler çıktık mekandan. Yine oradayken eşim dışarıya benden ayrı çıktığında aramak isteyeyim. Arama mesaj at yoksa kızar der. Hayır bana kızmaz diyorum. Birkaç defa farklı zamanlarda aramama müdahale etmek istedi. Ben de tersini yaptım.
En son eşim rahatsızdı acile gidecekti ısrarla kardeşini de al öyle git dedi. Ben de neden ben gitmeyeyim dedim. Eşimi arka odaya çağırdım tartıştık. Sonra kaynanam geçerken kapıyı sert kapattım. (Burada hatalıyım çünkü yapmamam lazımdı) o yüzden buraya takılmayın. Eşim geldi çok kızdı annemin suratına nasıl kapıyı kapatırsın dedi. Israrla aranızdaki neyse konuşun dedi ben oralı olmadım. Neyse kayınababam da bir hatamız mı oldu demiş eşine. Eşim ısrarla salona çağırdı ve onlar karşımda ben tek konuşmaya başladık. Eşim neden benim böyle olduğumu anlattı. Annesinin tavırlarından bahsetti ve annem konuşmayı bilmez diye de herkesin önünde söyledi. Bence bu da yanlıştı.sonra kayınbabam çok sakince konuştu yanlış anlaşılma falan olmuş herhalde dedi. Hatta kayınbabam da eşiyle gitmek hakkı belki oğlumuzun o an bir şeye ihtiyacı olur eşi olarak sen yanında olmalısın falan demişti.Neyse kayınvalidem mutfakta ağlamış sessizce. Buna da çok üzüldüm sonuçta o da bir anne. Ertesi gün ben hiç konuşmadım eşim konuşturmak istedi tek tük konuşma oldu. Akşama kadar da çok az konuşma oldu. Sonra kayınbabam gelince moralim düzeldi espri yapınca. Akşam misafir gelecek diye 2 çeşit pasta yaptım ve o sürede kaynanamla eskisi gibi olduk. Hatta eşim yanıma gelip özür diledi keşke aranıza girmeseydim dedi. Ben karışmamalıydım dedi.
Bunun dışında vantilatörü açmak istediğim zamanlarda sürekli neden açmak zorundayım diye de açıklama yapıyordum. Soruyordu çünkü
Öyle işte. Eşimle ben memuruz ve birkaç sene tayin isteyeceğiz. O da ailesiyle aynı şehirde olmak istiyor. Onlar bizim gideceğimiz şehire gelecekler. Ben ise korkuyorum ya çok değişirse diye. Eşim bazen anneme takılma he de geç der bazen de annem öyle demek istememiştir diye başımın etini yer Akıl verin lütfen.
(Bu arada ben 2 gün sonra çiçek yolladım eve. Çünkü yola çıkmıştık evimize dönüyorduk. Aradı mutlu olmuştu. Yani ben hatamın farkındayım kapıyı çarpmamalıydım. Ama onun dışında müdahalelerini hala sevmiyorum. Ama bundan sonra olursa çok takılmayacagım)
Son düzenleme: