Arkadaşların çoğu konu sahibini çok fazla eleştirip konu dışına çıkmış. Ancak arkadaş haksız sayılmaz. Çoğu kişi ortak iş olayına girmeseydiniz demiş çok haklılar. Ama bu da çözüm değil. Nedense erkek aileleri - kadınlar için de olan vardır ama onlar genelde daha dikkatliler- çocuklarının başka bir ailesi olduğunu kabul edemeyip sürekli beklenti içinde oluyorlar. Aileye yardım tabi ki yapılır yapılmalı ama bunun senin çekirdek aileni sarsmıyor olması gerekir.
Ha aile ile ortak bir şey yapmamak da çözüm olmuyor bazen. Biz eşimle her şeyi kendimiz yaptık, borca girmemek için sade bir nikah töreni yapıp evlendik. Eşyaları markaya bakmadan aldık. Ailelerden tek kuruş almadık, beklemedik de. Ama daha nikahtan iki gün sonra kayınailenin beklentileri başladı, bize şu kadar para yollayın diye ve bu her ay az ya da çok miktarlarla devam etti. Bu artık aileye yardımın çok ötesinde bir durum. Bizi bankamatik gibi görüyorlar, biz de hiç para bitmez gibi düşünüyorlar. Defalarca bunun ile ilgili tartışma yaşadık eşimle, ki bence en büyük sorun yine eşimde. Çünkü hayır diyemiyor, set çekemiyor ve bu süreklilik haline geliyor. Bu arada bizim ne evimiz ne arabamız var, ama daha 50li yaşlalarında olan kayınvalide ve kayınpeder çalışmayıp ( emekli de değiller çünkü hiç düzenli çalışmamışlar) onların da kirasını, faturalarını ödememizi bekliyorlar. Eşim dışında da çocukları var ama onlardan beklentileri yok , çünkü onlar kız evlat. Yani saçma ve can sıkıcı bir durumun içindeyim, kendimce çözüm yöntemleri bulup uyguladım.
Benzer şeyler yaşadığım için sanırım arkadaşı çok haksız bulamadım. Sürekli para vermek arkadaşların dediği gibi aileye yardım etmenin ötesinde bir durum. Mesela aile tatile gönderilecek peki abi de tatil parasına destek veriyor mu yoksa sadece sizden mi isteniyor? Ya da emekliler para yetmiyorsa abiye de çıkın evi kiraya vereceğim geçinemiyorum , ölünce zaten sizin deniyor mu ? Ya da onlardan da maddi yardım alınıyor mu ? Hepsini tek bir çocuğa yüklemek haksızlık yapmak dışında bir şey değil.
Oyle geç gelen değeri napayim ben. 
