canım bi faydam dokunduysa ne mutlu bana.yok yere üzülmene,değmeyecek biri için hiç gerek yok.insanın en yakın dostu kendisidir.bak sana bi örnek veriyim.şu anda nişanlıyım nişanlımla geçen sene 1 yıla kadar ayrıldık ilişkimiz çok monotonlaşmıştı soğudum birden.neyse ilk zamanlar hatamı yaptım diye düşündüm ama kendime söz verdim hiçbir erkek beni ağlatmadı ağlatamayacakta diye.neyse birgün kuzenle çarşıdayız akşam saatleri bir parka gittik onun arabasını gördük girmek istemedim ama girdim içeriye allahtan görmedik birbirimizi.çıktık sonra bir bakktıkki kuzenimin lise yıllarındaki dostu sonraki düşmanı gidiyor kuzenime slm verdi geçti gitti.bizde uzaklaşıyoruzz.kuzen dedi yürü ben bilirim bu o.. huyunu anası bunu akşam yollamaz tek başına kesin seninkiyle buluşcak bu çünkü oda tek oturuyordu dedi.nasıl sürüyor kolumdan dedimki bırak bitti bizim aramızdaki herşey kimle isterse görüşssün dedim.inanın içimde birazcık sızlama oldu ama bunu ne kendime nede çevreme itiraf ettim.kafamı kaldırdım o an düşündüm benimde hayatıma birileri giricek elbetteki ve hiç arkasından ağlamadım.onsuzluğada alıştım.ama o bırakmadı beni zaten aramızda sorun yoktu ilişkimiz monotonlaştı diye ayrılmıştık.doğum günümde 1 yıl sonra msj attı konuşmaya başladık,aramız düzeldi,sözlendik,nişanlandık,allah nasip ederse 17 temmuzda evlenicez.demem oki seviyormuyum seviyorum ama bu demek değilki onsuzda yaşayamam.ben hayatta bir tek anneme düşkünüm en çok yani o olmassa olmaslarımdandır ilerdede çocuğum olucak.bunlar dışında kimse vazgeçilmez değildir.
sen kendinin dostu olucaksın ağlama,sen güçlüsün,bu haysiyetsizler seni yıkamaz,istersen aynı odada karşılaş hiç tanımıyormuşsun gibi davranıcaksın kim ki o??daha önce görmüşmüydün???yanii hiçbir erkek için(ilerde olursa ki oğlun dışında)bırak o güzel gözlerinden bir damla yaş akıtmaya,şu 3 günlük dünyadaki kısacık ömürlerimiz için 1 dk bile
düşünüp zamanını kaybetmeye değmez.
