konu çok karışık canım özet: ben şuan çalışmıyorum görümcem 2-3 ay şzfrn hastası erkek (30) kardeşi gelsin bende kalsın diyor. yani eşim yokken onunla yalnız kalmama da bir sakınca yokmuş
evet doğru işte beddua demiş. ben beddua etmedim. ama benim yerime kendi kızını koysun istedim. kimbilir nasıl anlattı. eşimide aynı şekilde aramış tartıştık ama düzelir umarım.
tek anlayan eşim canım oda artık tartışa tartışa anlamaya başladı.. ama ona da abi ve abla baskısı öyle çok ki. hergün arar konuşurlar eşimle. onlar 39- 43 yaşında. daha biz 2 yıllık evliyiz ve çok genciz. herşeyi geçtim önce bunu düşünmeleri gerekir. daha ben evliliğimi oturtmuş değilim. bu güne kadar herşeye müdahele ettiler. bir de böyle yük yüklemeye çalışıyor görümcem. ben bu yükün altında artık ezildim.
aramı açmamak işin ailesiyle okadar çok çaba harcadım ki, eşimi üzmemek için, ama artık bardak taştı. ben elimden geleni yapıyorum. ben memlekete gideyim 15 gün gelsin dedim. tarih ayarladık eşimle. bi sınava girmem gerek hem o, hemde düşük yaptım ben canım 9 ay oldu hala bebek olmuyor, memlekete gitmeyi ovulasyona göre ayarladık. bu kadar yük var zaten başımda.
eşim ben çalışmıyorsam evet karşı, ama ben çalışmaya başlayınca 2-3 aya karşı değil açıkçası. bir de ben daha sert bir şekilde bunun yanlış olduğunu ablasına söylemesini beklerdim.ama öyle yumuşak söyledi ki eşim, duydum. ve ben kendi hakkımı kendim aramaya kalktım. eşim beni biliyorsun ben sert usluptan hoşlanmıyorum diyorr, haklı olabilir ama söz konusu yuvamız daha kararlı olmalı.
Karismasi gayet dogal annenin sonucta kizinin huzurunu dusunuyor dogal olarak.
