- 27 Nisan 2012
- 14.828
- 17.262
-
- Konu Sahibi kalbenruhen
- #61
dediniz ya kendiniz param için benle evlendi
ee paranız içinde barışmaya çalışıyordur o yüzden
bütün yollar buna çıkıyor malesef
dediniz ya kendiniz param için benle evlendiadam boşanmaya gelmedi.. ben çirkef ve bulaşılmayacak biriysem niye ayrılmıyor?
benim farkında olduğum şey: eşimin ablasının arayım talebinde bulunmasının eşimin bir yalanı olması..
gereksiz fedakarlığı eşiim için yaptım ve umduğum şey eşimin benim yanımda olması idi..Sizde normal değilsiniz farkında mısınız?
Gereksiz fedakarlık yapmıssınız sonra umduğunuzu bulamayınca da sınırları zorlamışsınız. Küfür kayınpederinize attığınız mesaj, olmaması gereken şeyler. Onlar size hata yapmışsa sizde aynı şekilde karşılık vermişsiniz, birde kalkıp esinizden ailesiyle görüşmesini istememe gibi bir hakkınızda yok zaten.
Bence artık bu ilişki toparlamaz ama tek suçlu eşiniz ve ailesi değil.
biri hakkına düşünden fedakarlık yapma hakkına sahiptir..dediniz ya kendiniz param için benle evlendi
ee paranız içinde barışmaya çalışıyordur o yüzden
bütün yollar buna çıkıyor malesef
Valla eşin iyi yapmış ayrılmayın fakat ailesine büyük bir mesafe koyun.anlaşmalı boşanma duruşma tarihini dilekçeyle öne çektirmiştim. 14 aylık bir oğlum var ve ikinci bebeğime hamileyim. eşim duruşmaya gelmedi. gece de kapalı olan tellerini açıp mesaj attı. dün gelemedim. hepiniz aramışsınız telimi kapatmıştım. yapamadım. çocuklarımdan ayrı kalmaktan korkuyorum. öfken bir gün dinecek ve sen pişman olacaksın gibi yazmış.. çekişmeliye götürmüycem diye söz vermişti bana. benim eşimle ilgili problemim sadece ailesi sebebiyle oldu. yoksa eşim çok saygılıdır, sabırlıdır, temizliğe yardımcı olur.. evet sevmediğim, kızdığım bir çok konu oldu ama bunlar dert edilecek şey değildi benim için. bu sabah annem ile babamın yanına gitmiş, benim size karşı yanlışım olduysa özür dilerim demiş. ben yuvamın bozulmasını istemiyorum deyip oturmadan ayaküstü konuşup çıkmış. sonra ben aradım telefonda baya konuştuk. ben ailesini affedemiyorum.
eşimin ailesiyle düğün arifesinden başlayan ve bebeğimi doğurana kadar devam eden, ama asıl suçlu benim ki yapılanlara hiç ses çıkarmayan, içine atan, hep misafirperver olan, hiç kırmayan ben oldum. çocuk olduktan sonra da patladım.
1. eşimin ailesi çekirdek dahi almadı bana. eşim kredi kartıyla babsına bilezik alıp düğünde tak diye verdi ve ben ödedim.
2. eşimle gelirlerimiz arasında ciddi fark vardı, ben bunu problem etmemiştim ne zaman ki, ben çalışmayıp para kazanmasaymışım eşim benimle evlenmeyecekmiş hissiyatının farkına varana kadar.
3. eşimin babası ve abisi beni dolandırmaya kalkıştı. paramı kurtardım ama doğumdan sonra ettiğim küfürlerle ve sülalasini de olaya dahil ederek onları rezil etmekle bu parayı kurtarabildim. amcası araya girmseydi paramı geri alamazdım.
4. eşim sürekli ailesini iyi niyetli göstermeye çalışıyor buna uyuz oluyorum. sabah telefonda bana diyorki, ablalarım seni aramak istedi ama ben duymadığınız küfürleri duyarsınız dedim siz karışmayın dedim diyor. bizim yuvamızın bozulmasını istemiyor diyorlar.
5. yaklaşık 15 aydır beni ailesinden kimse aramadı. bu iyi niyetli olarak gösterdiği ablalarının evinde kaldı. biri de senin karın hamile,i bir de küçük çocuğunuz var. biz bu kız ile bir kez yüzyüze konuşsak, küfür edecekse etsin o da onun terbiyesizliği olur mu dedi ? evlerine mahkeme kağıdı gitti duruşma tarihinin yazdığı ona rağmen aramadılar.
6. eşim bana ailesi konusunda hep yalans öyledi. ben eşimin eniştesine mesaj attım. enişte benim sizinle sorunum yok gelip çocuğumu görebilirsin dedim 14 ay önce yani.. o bana hakaret etti, utanmaz kadın ne yüzle bzi evine çağırıyorsun dedi. eşim 4 hafta evden gidiğ geri döndüğünde, bana demişti ki ablamlar çocuğu görmek istiyorlar ama senin tepkinden korkuyorlar demişti. bende ona istinaden atmıştım mesajı ( görümceme atamadım mesajı beni engellemişti). dolayısıyla eşim beni kandırmıştı. ve eniştesine de sen karıma nasıl öyle bir mesaj atarsın dememişti.
15 ayına girecek oğlum, psikolojim çok kötü, çalışıyorum ve hamileyim. sürekli ağlıyorum. içime sinmiyor. affedemiyorum. ilk doğumumda ne lohusalığımı anladım ne anneliğimi sürekli ağlamıştım. ikinci bebeğimde de hamilelikte başladı. ben o çirkef insanların beynimi meşgul etmesini istemiyorum. bana diyor ki eşim problemimizi çözelim. sen de haklısın ama affetmiyorsun. affetmezsen çözüm üretemeyiz, yılda bir kez olsun gelsinler diyor. biz gidelim siz telefonla görüşün demiyorum diyor. ama ben bunu yapabileceğimi sanmıyorum inanılmaz bir öfke var. kontrol edemiyorum. şuanda karşıma çıksalar tekme tokat dalasım, canlarını yakasım var. tek kurtuluşu boşanmakta görüyorum. zaten 3 ay oldu ayrılalı.. dedim verdim seni tepe tepe kullansınlar. asla iyi niyet gösterdiklerini düşünmüyorum burunlarından kıl aldırmaz bunlar. bir çıkar yol aklıma gelmiyor. samimi bir arkadaşım diyor ki, evlilik fedakarlıktır. esneyebileceğin kadar esne de ki yılda bir gün gelebilirler, sınırlarını çiz diyor. ama eşimin o sınırla yetineceğini kaldı ki benim sınır çizebilecek kadar düzgün düşünen öfkesi dinen bir insan olmadığım gerçeği var.
gereksiz fedakarlığı eşiim için yaptım ve umduğum şey eşimin benim yanımda olması idi..
bardak dolarken ve taşmadan önce eşim biliyordu.. herşeyi.. ama benim o gereksiz fedakarlıklarıma devam etmemi istedi..
benim ailesinden umduğum birşey yok.. onlar benden umduklarını bulamadıkları için sınırları zorladılar zaten.. uyanık çıktı biz bunu yiyemeyeceğiz dediler..
daha öncede belirttim bu suçlu diyebileceğimiz bir olay anlatmadım. suçlu ve suçsuz kim aramadım. tüm yaşananlara rağmen.. çözüm olabilir mi ve ben ne kadar esneyebilirimi sorgulamaya çalıştım.
çok mu hukuksal yazdım sadece siz değil bir çok kişi suçlu yu aramaya çalışmış. o suçlu bu suçlu demiş..
size bu konu anlamsız gelebilir.. tepkiler abartılı veya olay saçma gelebilir..
merakınız yüzünden mi konuyu başka yere sürüklemeye çalışıyorsunuz nedir.. derdiniz
olsun duyayım, ben alttan almak zorundayım,
Ailesinin aramaması niye dert oldu? Ben de eşimden 9 ay ayrı kaldım. K.v dışında kimse aramadı. Yani onlar önemli değil. Ayrıca sizin sanki eşinizin size değer vermediği gibi bir takıntınız var.anlaşmalı boşanma davası açıldığında protokolü imzalaması için mesajlaşmıştım yaklaşık 2.5 ay önce.. 3 aydır ayrıyız bu arada. o zaman bana 1 saatte boşanırım sorun değil ama ortada çocuk var sen kullanırsın onları bana göstermezsin demişti. protokole her hafta 5 saat görüşme süresi 3 yaşına kadar diye yazmıştım. 3 yaşından sonra hakimin takdirine bırakılmıştı.
eşimin sevgisinden ziyade benim eşime olan sevgim var kaldı mı diye sorguluyorum.. bana sahip çıkmaması, kullanması, kullandırtması.. hamileyken bile ablasının yüzünden kavga çıkarma cesareti göstermesi..
daha önce de ayrılıktan döndüğümüzde.. alınan kararlar havada kaldı... 1 sene bile dayanamadı o kuralları ezmeye..
kurallar: ailesinin varlığını bana hissettirmeyecekti..
hafta sonumda, özel günler de görüşme yapılmayacaktı ( bayramlarda filan)
bana yanlış yapıldığında bireysel olarak alınmayıp ikimize yapılmış sayıcaktı...
yani davranışlar matematikselleştirip kurallara dökülemiyor..
eşimin beni sevmesi ya da benden nefret etmesi arasında duygusal olarak bende fark yaratan bir durum oluşmuyor. ben kendimi huzura odaklamıştım. bunca yapılan yanlışlar artık hata değil tamamen gözden çıkarılmak ile ilgili..
eşimin neden geri dönmek istemesi, boşanmaktan korkmasıyla ilgili.. benim gibi bir enayi daha çıkmayabilir karşısına, beni de duygusal olarak zayıf gördüğünden halen blörf yaptığıma inanıyordu..
bunların ailecek kuyrukları çok diktir. görgü nedir bilmezler.. birazda boynumuzu eğelim kız tarafıdır bi konuşalım arayı bulayım demezler.. ailem de halen buna şaşkın idi zaten.. biri de mi aramaz demişlerdi..
özetle.. eşimin beni sevdiği için döndüğüne inanmaya çalışmıyorum esasen.. benim içim cam kırıklarıyla dolu, affedemiyorum, içime sinmiyor, güvenmiyorum.. bir daha kendimi yıpratma sürecine dahil etmek istemiyorum. 10 tane çocuğum olsa da ama demek istemiyorum.. sadece sabah aileme gitmesi beni şaşırttı..
Bana k.p kullanılmış eşya getirse mesaj yazardım. Şuan eşya alabilecek imkânınız var hediyeleri ihtiyacı olan bir çocuğa verdim. Hayrınız oldu. Bilginize. Hakarete ne gerek var anlamadım.Konular hep maddiyata bağli. Ailesinin cidden size karşi yaptiği birşey yok. O dolandirma olayi ne ki? Tüm aileye rezil olmuşlar, elbette senin ile irtibata geçmezler.
Ne demek "eşim sadece benim ile caliştiğim için evlendiği hisini aldim"? Maaş farki varmiş. Tek maaş ile geçinilmeyeceğine göre..
Bana hikayede çok kopuklar varmiş gibi geldi. Onlardan bu hikayeyi dinlesek, acaba ne derler çok merak ettim.
işte bunu diyorum ya tabiki sorarım ama eşimebiri hakkına düşünden fedakarlık yapma hakkına sahiptir..
bekardır, sorumlulukları yoktur, ailesine destek olmak ister, kendi elinde olanla yetinir vb... ve kendi hakkından vazgeçer bundan da gram rahatsız olmaz.
ama düğünü derneği evi eşyayı karısı sırtlandığında, kendi maaşı bir eve geçindirmeye yetmeyecek durumdayken, eşine bu kadar yüklenmnişken bir de onların durumu iyi değil derse.. siz bizimki niye iyi.. ben kazanıp borçları sırtlandığım için mi diye sormazmısınız?
etrafıma bakıyorum.. ( sosyal medya değil).. havadan nem kapan insanlar.. burada sen para için mi pul için mi laf saydın amann deyip kestirip atıyor..
konu eşimin rahatlığı ve ailesini düşünmesi.. beni kullandırtması ve yedirmesi..
--Eşim "Ablam seni arayacaktı ama ben duymadığınız küfürleri duyarsın" dedim dese o an kahrımdan ölürdüm.
--"olsun duyayım, ben alttan almak zorundayım, yine de küfür edecekse kendi görgüsüzlüğüdür sizin yuvanızın bozulmasından daha kötü olamaz. baksana mahkeme kağıdı bile geldi.. dön yuvana bizim yüzümüzden bozma..
demediği için eşimin kahrından ölmesi gerekirdi
Konuyu neden başka yere sürüklemeye çalışayım?
Eşimin ailesi sebebiyle boşanma davası açtım diye yazıp, ayrıntıları vermişsiniz bende o yazdıklarınızdan yola çıkarak bu noktaya gelmede sizin de payınız olduğunu yazdım.
Bir evlilik tekrar denenecekse, aynı hataların yapılmaması gerekir. Sizde eğer denemeye karar verirseniz aynayı kendize tutmalısınız ilk önce.
Gereksiz fedakarlık derken bende eşiniz için yaptığınızı kastettim zaten. Evlilik içinde olsa bu kadar fedakarlık yapmanın bir manası yokmuş sizde görmüş oldunuz.
Konu sahibi içini dökmek istemiş gibi geldi. Eleştiri yada tavsiye istemiyor bence.Konuyu neden başka yere sürüklemeye çalışayım?
Eşimin ailesi sebebiyle boşanma davası açtım diye yazıp, ayrıntıları vermişsiniz bende o yazdıklarınızdan yola çıkarak bu noktaya gelmede sizin de payınız olduğunu yazdım.
Bir evlilik tekrar denenecekse, aynı hataların yapılmaması gerekir. Sizde eğer denemeye karar verirseniz aynayı kendize tutmalısınız ilk önce.
Gereksiz fedakarlık derken bende eşiniz için yaptığınızı kastettim zaten. Evlilik içinde olsa bu kadar fedakarlık yapmanın bir manası yokmuş sizde görmüş oldunuz.
siz şaka mısınız ya.. bir poşet kıyafet ve altın için küfür eden kim??..
siz yazılanları vücudunuzun farklı bir uzvuyla mı okuyorsunuz..
bende toplumdan ırak diyorum sizin gibilerine..
yorum yazdığınız için teşekkür ederim. gerçekten. çünkü objektif olduğunuza inandım. ne kadar karşı safta olmanın yarattığı üzüntüyü dile getirseniz de sizi anladım.. ama sizin bende yanlış anladığınız noktalar var.yazdıklarınızdan çıkardığım kadarıyla sizinle benzer karaktere sahip olduğunu düşündüğüm bir yengem var malesef, abimin eşi. sadece maddiyat olarak eşit şartlarınız yok. ve bu yenge daha önce aileme, anneme, babama, diğer abilerime, bana türlü hakaretler etti. bir gün iyi olduysa 5 ay kötü oldu. evine bir gittiysek 10 gidemedik. anneme evime gelemezsiniz diye bağırıp evden kovdu -ki annem görümceniz gibi hastalık durumunda ona yardımcı olmak için gitmişti- babama aptallar vs diye bağırdı, bana ve diğer abilerime türlü çeşitli beddualar, hakaretler etti. bir abim bu hakaretlerden dolayı onu düğününe çağırmayınca döndü yine bizi suçlu çıkardı -sizin bebek görmesi mevzusunda olduğu gibi- her neyse. şu an bir yeğenim var aramızda sadece kan bağı olan. ilk okula gidiyor ve doğduğundan beri toplasanız 1 yıl görmemişizdir belki de. çok üzgünüm ama abimi her ne kadar çok da sevsem annesinden dolayı asla çocuğu sevemiyorum. sizin 15 ay boyunca çocuklar için aranmamanızın sebebi emin olun bu. o aile her ne kadar kendi evlatlarını sevip önemsese de sizin davranış ve tutumlarınızdan dolayı eminim ki sizin çocuğunuzu benimseyemediler.
ikinci olarak üstte yazdığınız mesaja gelecek olursam, bu bahsettiğim yengem ve abim bir dönem boşancaz diye bir laf attı ortaya. bırakın "aman arayayım, o hakaret ederse etsin, yeter ki yuvanız bozulmasın" demeyi bayram ettim resmen. aileme türlü çeşitli hakaret eden birini alttan alamam. burda hata eşinizin. sizin hakaretlerinize göz yummuş, ailesi ile sizin aranızda denge kuramamış tıpkı benim abim gibi. ama eşinizin denge kuramaması sizi melek yapmıyor, boşanma yıpratıcı bi süreç olabilir, bunun arkasında geçip ben zaten kötü durumdayım diyerek hatalarınızı yok sayamazsınız.
sizin ne olursa olsun içiniz soğumuyor. yarın barışsanız dahi tüm bu konularda patlaklar vermeye devam edeceksiniz gibi gördüm ben. bu durumda evliliği sürdürmeniz ne kadar mantıklı bi hareket size soruyorum.
Ailesinin aramaması niye dert oldu? Ben de eşimden 9 ay ayrı kaldım. K.v dışında kimse aramadı. Yani onlar önemli değil. Ayrıca sizin sanki eşinizin size değer vermediği gibi bir takıntınız var.
Bana k.p kullanılmış eşya getirse mesaj yazardım. Şuan eşya alabilecek imkânınız var hediyeleri ihtiyacı olan bir çocuğa verdim. Hayrınız oldu. Bilginize. Hakarete ne gerek var anlamadım.
psikolağa gidiyorum. psikoloğumun tavsiyesi.. çift terapisine devam edilmesi.. belli bir süre ayrı yaşanılması.. ve şuan için kesinlikle aileyle görüşülmemesi..Önce psikolojik destek alıp sonra karar vermelisiniz. Eşiniz yüzde yüz hatalı ama siz de onlarla erken görüşmeyi kesseydiniz daha rahat olurdu. Eşiniz kopamayacak belli aslında o da destek almalı. Zaten psikolojinizin bozulduğunu yazmışsınız neden destek almiyorsunuz? Cocuklariniz için de çok önemli bu.
arkaaşım sana da iyi günler.. daha ne yazıyorsun.. lütfen artık.. başka konuları rahatsız et beni değil.Ben mesaj bile yollamazdim. Onun terbiyesizligi derim geçerim. Niye o olayi o kadar büyüteyim ki? Ayni zamanda benim yanima gelmis görümce ve evli oldugum esimin babasi. Niye bos yere olay çikartim? En fazla eger mesafeli degilsem, mesafemi alarim, olur biter. O insanlarida öyle kabul ederim. Adamlarin huyu demek ki öyle. Mesaj yollasan, sanki degisecekmi?
Ha ev islerine karisir, evlilige karisir, onlar küfür hakaret etse, cevabim farkli olurdu. O zaman tabiki tepki verilmeli. Ki bu tepki yine küfür ve hakaretli olmamli. O halde, onlardan farkin olmaz. Ancak bir poset kiyafet için bu denli herkesi ayaga kaldirmak bana çoçukça geliyor.
psikolojik yıpranmalarda allah acil şifa versin denmez.Arkadaşım azıcık dur sakin ol. Olanları tekrar tekrar anlatıp öfkeni kabartma.
Yazından anlaşılıyor ki ruh halin hiç iyi bir durumda değil.
Öfken seni ele geçirmiş. Sana hükmediyor. Kin ve nefretten hiçbir şeyi düşünemez haldesin.
Bir doktora görün öncelikle. Biraz kafani boşalt. Rahatlat.
Yani bence çözümsüz değil sorununuz.
Eşinin ailesi ile hiçbir sekilde görüşme. O gitsin gelsin. Karışma.
Bak ben de eşimin ailesine bayılmıyorum. Açıkçası pek sevmiyorum. Ama eşime de karışmam. Ablası ile saatlerce konuşur telefonda. Umrumda bile değil.
Gider gelir kalir. Para verir. Bunlara da karışmam. Parası varsa versin. Benim evimde acil bir eksik yoksa ablasını da düşünsün. Çünkü ben de ailemi çok seviyorum.
Sen de böyle yap. eşinin hickimsesi ile görüşme. Zaten işin çirkinliği görüşmeyi imkansız kılıyor.
Yani benim kv bana çok çok çirkin şeyler söyledi. Düğünüme misafir gibi geldi. Gitti. Erkek kardeşi düğüne gelmek icin yol parasi istedi. Düğüne erkek tarafından toplasan 20 kişi geldi. Kardeslerinin düğünde takacagi takıyı eşim alıp verdi.
Ama ne yapalım? Dövüşelim mi?
Ses etmedim. Çok da önemli değil. 2 buçuk senelik evliyim. Küçük eltimi hiç görmedim. Kayinbiraderimi bir kere düğünde gördüm. Şu an yolda görsem tanımam.
Büyük görümcemi de 2 kere gördüm hayatımda. 4 buçuk senedir eşimle birlikteliğim var. O kadar tuhaf bir aileleri var.
Yani sana tavsiyem sen görüşme. Gelme gitme. Arama sorma.
Eşine karışma. Gitsin gelsin.
Evinizden Para kaçırmıyorsa ailesinin köy evine giderken birşeyler almasına ses etme.
Torunlarını görmek istiyorlarsa eşin arada sirada götürsün 2 saat .
Görümcen yurtdışından gelince eşine ses etme. Ne kadar isterse o kadar kalsın. Ablasına sarilsin yatsın. sen görmedikten sonra ne yaparsa yapsın.
Eşinin ailesi öldü bil. Bu kadar zor değil. Inan bana.
Boşanmak haktır ever. Katolik nikahı yok aranızda. Hakimi avukatı imami orda. 3 boŞ ol. 1 imza. Oldu bitti boşanırsin.
Ama önce evliliği kurtarmak icin her yolu dene. Olmazsa o zamanboşan derim ben.
Çünkü şu an sağlıklı düşünemiyorsun. Yazindan da belli.
Allah acil sifalar versib.