- 5 Nisan 2019
- 5.413
- 6.152
- 33
-
- Konu Sahibi kalbenruhen
- #41
Esınızle barısın bence ama aılesıyle gorusmeyın bence esınız sızı sevıyor cok uzuldum
Esınızle barısın bence ama aılesıyle gorusmeyın bence esınız sızı sevıyor cok uzuldumanlaşmalı boşanma duruşma tarihini dilekçeyle öne çektirmiştim. 14 aylık bir oğlum var ve ikinci bebeğime hamileyim. eşim duruşmaya gelmedi. gece de kapalı olan tellerini açıp mesaj attı. dün gelemedim. hepiniz aramışsınız telimi kapatmıştım. yapamadım. çocuklarımdan ayrı kalmaktan korkuyorum. öfken bir gün dinecek ve sen pişman olacaksın gibi yazmış.. çekişmeliye götürmüycem diye söz vermişti bana. benim eşimle ilgili problemim sadece ailesi sebebiyle oldu. yoksa eşim çok saygılıdır, sabırlıdır, temizliğe yardımcı olur.. evet sevmediğim, kızdığım bir çok konu oldu ama bunlar dert edilecek şey değildi benim için. bu sabah annem ile babamın yanına gitmiş, benim size karşı yanlışım olduysa özür dilerim demiş. ben yuvamın bozulmasını istemiyorum deyip oturmadan ayaküstü konuşup çıkmış. sonra ben aradım telefonda baya konuştuk. ben ailesini affedemiyorum.
eşimin ailesiyle düğün arifesinden başlayan ve bebeğimi doğurana kadar devam eden, ama asıl suçlu benim ki yapılanlara hiç ses çıkarmayan, içine atan, hep misafirperver olan, hiç kırmayan ben oldum. çocuk olduktan sonra da patladım.
1. eşimin ailesi çekirdek dahi almadı bana. eşim kredi kartıyla babsına bilezik alıp düğünde tak diye verdi ve ben ödedim.
2. eşimle gelirlerimiz arasında ciddi fark vardı, ben bunu problem etmemiştim ne zaman ki, ben çalışmayıp para kazanmasaymışım eşim benimle evlenmeyecekmiş hissiyatının farkına varana kadar.
3. eşimin babası ve abisi beni dolandırmaya kalkıştı. paramı kurtardım ama doğumdan sonra ettiğim küfürlerle ve sülalasini de olaya dahil ederek onları rezil etmekle bu parayı kurtarabildim. amcası araya girmseydi paramı geri alamazdım.
4. eşim sürekli ailesini iyi niyetli göstermeye çalışıyor buna uyuz oluyorum. sabah telefonda bana diyorki, ablalarım seni aramak istedi ama ben duymadığınız küfürleri duyarsınız dedim siz karışmayın dedim diyor. bizim yuvamızın bozulmasını istemiyor diyorlar.
5. yaklaşık 15 aydır beni ailesinden kimse aramadı. bu iyi niyetli olarak gösterdiği ablalarının evinde kaldı. biri de senin karın hamile,i bir de küçük çocuğunuz var. biz bu kız ile bir kez yüzyüze konuşsak, küfür edecekse etsin o da onun terbiyesizliği olur mu dedi ? evlerine mahkeme kağıdı gitti duruşma tarihinin yazdığı ona rağmen aramadılar.
6. eşim bana ailesi konusunda hep yalans öyledi. ben eşimin eniştesine mesaj attım. enişte benim sizinle sorunum yok gelip çocuğumu görebilirsin dedim 14 ay önce yani.. o bana hakaret etti, utanmaz kadın ne yüzle bzi evine çağırıyorsun dedi. eşim 4 hafta evden gidiğ geri döndüğünde, bana demişti ki ablamlar çocuğu görmek istiyorlar ama senin tepkinden korkuyorlar demişti. bende ona istinaden atmıştım mesajı ( görümceme atamadım mesajı beni engellemişti). dolayısıyla eşim beni kandırmıştı. ve eniştesine de sen karıma nasıl öyle bir mesaj atarsın dememişti.
15 ayına girecek oğlum, psikolojim çok kötü, çalışıyorum ve hamileyim. sürekli ağlıyorum. içime sinmiyor. affedemiyorum. ilk doğumumda ne lohusalığımı anladım ne anneliğimi sürekli ağlamıştım. ikinci bebeğimde de hamilelikte başladı. ben o çirkef insanların beynimi meşgul etmesini istemiyorum. bana diyor ki eşim problemimizi çözelim. sen de haklısın ama affetmiyorsun. affetmezsen çözüm üretemeyiz, yılda bir kez olsun gelsinler diyor. biz gidelim siz telefonla görüşün demiyorum diyor. ama ben bunu yapabileceğimi sanmıyorum inanılmaz bir öfke var. kontrol edemiyorum. şuanda karşıma çıksalar tekme tokat dalasım, canlarını yakasım var. tek kurtuluşu boşanmakta görüyorum. zaten 3 ay oldu ayrılalı.. dedim verdim seni tepe tepe kullansınlar. asla iyi niyet gösterdiklerini düşünmüyorum burunlarından kıl aldırmaz bunlar. bir çıkar yol aklıma gelmiyor. samimi bir arkadaşım diyor ki, evlilik fedakarlıktır. esneyebileceğin kadar esne de ki yılda bir gün gelebilirler, sınırlarını çiz diyor. ama eşimin o sınırla yetineceğini kaldı ki benim sınır çizebilecek kadar düzgün düşünen öfkesi dinen bir insan olmadığım gerçeği var.
Anladığım iyi kazanıyorsunuz. Sorunlar da sanki ailesinin sizi sömürmeye kalkışması ile ilgili olmuş. Bana da paranız olmasa evlenmez gibi geldi. Çünkü ettiğiniz hakaretlere rağmen ailem gelsin görüşün diyor. Yanılıyor olabilirim ama eşiniz rahatını özlemiş olabilir mi? Bence sizi istediğinden emin olmalısınız. Geliriniz maaş ise işi bırakacağınızı söyleyin ve inandırın. Belki gerçek niyeti belli olur.anlaşmalı boşanma duruşma tarihini dilekçeyle öne çektirmiştim. 14 aylık bir oğlum var ve ikinci bebeğime hamileyim. eşim duruşmaya gelmedi. gece de kapalı olan tellerini açıp mesaj attı. dün gelemedim. hepiniz aramışsınız telimi kapatmıştım. yapamadım. çocuklarımdan ayrı kalmaktan korkuyorum. öfken bir gün dinecek ve sen pişman olacaksın gibi yazmış.. çekişmeliye götürmüycem diye söz vermişti bana. benim eşimle ilgili problemim sadece ailesi sebebiyle oldu. yoksa eşim çok saygılıdır, sabırlıdır, temizliğe yardımcı olur.. evet sevmediğim, kızdığım bir çok konu oldu ama bunlar dert edilecek şey değildi benim için. bu sabah annem ile babamın yanına gitmiş, benim size karşı yanlışım olduysa özür dilerim demiş. ben yuvamın bozulmasını istemiyorum deyip oturmadan ayaküstü konuşup çıkmış. sonra ben aradım telefonda baya konuştuk. ben ailesini affedemiyorum.
eşimin ailesiyle düğün arifesinden başlayan ve bebeğimi doğurana kadar devam eden, ama asıl suçlu benim ki yapılanlara hiç ses çıkarmayan, içine atan, hep misafirperver olan, hiç kırmayan ben oldum. çocuk olduktan sonra da patladım.
1. eşimin ailesi çekirdek dahi almadı bana. eşim kredi kartıyla babsına bilezik alıp düğünde tak diye verdi ve ben ödedim.
2. eşimle gelirlerimiz arasında ciddi fark vardı, ben bunu problem etmemiştim ne zaman ki, ben çalışmayıp para kazanmasaymışım eşim benimle evlenmeyecekmiş hissiyatının farkına varana kadar.
3. eşimin babası ve abisi beni dolandırmaya kalkıştı. paramı kurtardım ama doğumdan sonra ettiğim küfürlerle ve sülalasini de olaya dahil ederek onları rezil etmekle bu parayı kurtarabildim. amcası araya girmseydi paramı geri alamazdım.
4. eşim sürekli ailesini iyi niyetli göstermeye çalışıyor buna uyuz oluyorum. sabah telefonda bana diyorki, ablalarım seni aramak istedi ama ben duymadığınız küfürleri duyarsınız dedim siz karışmayın dedim diyor. bizim yuvamızın bozulmasını istemiyor diyorlar.
5. yaklaşık 15 aydır beni ailesinden kimse aramadı. bu iyi niyetli olarak gösterdiği ablalarının evinde kaldı. biri de senin karın hamile,i bir de küçük çocuğunuz var. biz bu kız ile bir kez yüzyüze konuşsak, küfür edecekse etsin o da onun terbiyesizliği olur mu dedi ? evlerine mahkeme kağıdı gitti duruşma tarihinin yazdığı ona rağmen aramadılar.
6. eşim bana ailesi konusunda hep yalans öyledi. ben eşimin eniştesine mesaj attım. enişte benim sizinle sorunum yok gelip çocuğumu görebilirsin dedim 14 ay önce yani.. o bana hakaret etti, utanmaz kadın ne yüzle bzi evine çağırıyorsun dedi. eşim 4 hafta evden gidiğ geri döndüğünde, bana demişti ki ablamlar çocuğu görmek istiyorlar ama senin tepkinden korkuyorlar demişti. bende ona istinaden atmıştım mesajı ( görümceme atamadım mesajı beni engellemişti). dolayısıyla eşim beni kandırmıştı. ve eniştesine de sen karıma nasıl öyle bir mesaj atarsın dememişti.
15 ayına girecek oğlum, psikolojim çok kötü, çalışıyorum ve hamileyim. sürekli ağlıyorum. içime sinmiyor. affedemiyorum. ilk doğumumda ne lohusalığımı anladım ne anneliğimi sürekli ağlamıştım. ikinci bebeğimde de hamilelikte başladı. ben o çirkef insanların beynimi meşgul etmesini istemiyorum. bana diyor ki eşim problemimizi çözelim. sen de haklısın ama affetmiyorsun. affetmezsen çözüm üretemeyiz, yılda bir kez olsun gelsinler diyor. biz gidelim siz telefonla görüşün demiyorum diyor. ama ben bunu yapabileceğimi sanmıyorum inanılmaz bir öfke var. kontrol edemiyorum. şuanda karşıma çıksalar tekme tokat dalasım, canlarını yakasım var. tek kurtuluşu boşanmakta görüyorum. zaten 3 ay oldu ayrılalı.. dedim verdim seni tepe tepe kullansınlar. asla iyi niyet gösterdiklerini düşünmüyorum burunlarından kıl aldırmaz bunlar. bir çıkar yol aklıma gelmiyor. samimi bir arkadaşım diyor ki, evlilik fedakarlıktır. esneyebileceğin kadar esne de ki yılda bir gün gelebilirler, sınırlarını çiz diyor. ama eşimin o sınırla yetineceğini kaldı ki benim sınır çizebilecek kadar düzgün düşünen öfkesi dinen bir insan olmadığım gerçeği var.
sevmediğim bir söz vardır hani derler ya "EEE YAPMASAYDIN"34 yaşındayım. burada suçlu kim aramıyorum. olanları tüm çıplaklığıyla anlattım. biri beni suçlu biri eşimi suçlu biri aileyi suçlu görebilir.. herkes yaşadıklarıyla şekillenir. ben kendimi suçlu hissediyorum ama neden biliyormusunuz? bana yapılan terbiyesizliklere 2 yıl sonra tepki verdiğim için. başta hayır diyecektim. sınır çizecektim ki bu kadar zarar görmeyecektim.
düğünden sonra eşimin babasına kredi kartıyla bilezik aldığını, kına gecesinde abisinin bizim kartımızı alarak 5.5 milyarlık alışveriş yaptığını öğrendim..
bunların terbiyesizlikte ne kadar ileri gidebileceğini düğünden sonra idrak ettim. ben balayına gitmedim. dayımdan borç istedim. mesailere kaldım. sahaya inmek için müdürüme yalvardım. maddi durumumun kötü olduğunu anlatmak zorunda kaldım. bütün borçları sırtlandım. eşim de nasıl olsa toparlayan sorumlulukları üstlenen biri var deyip, alın evin kirasını yeyin dedi.
görümcelerim allaha şükür ikinizde çalışıyorsunuz düğününüzü de yaptınız kimseye muhtaç değilsiniz dedi.
eşim her hafta sonu köyü gitmek istedi.. ( köyleri ankaranın içinde) bize gelirken şu alışverişi yapın diye whatsapptan ihtiyaç listesi atıldı..
ben kendi evimin geçimine düşmüştüm.. borçları ödemeye uğraştım ve bana kayınbabam ile üvey kaynanamın mutfak masraf yüklenmeye çalışıldı..
eşimle bu alışveriş yapılmayacak deyip evliliğimizin ilk aylarında birbirine girdik.. şirkef biri olmuşum ben.. ayıpmış elin boş gidilmesi..
bana ypılan terbiyesizlikler, ayıplar ayıp olmadı ama benim köye elim boş gitmem mi ayıp oluyor?
buraya neden bunları yazıyorum.. yazdıkça aslında daha daha neler yapılmış bana ve bu adama 2 çocuk vermişim halen acaba diyorum .. çözüm arıyorum diyorum.
bunları yazdıkça.. daha fazla kendine yazık etme.. bırak başka ellerde başka vücutlarda anlasın bu yazdıllarının kıymetinin farkına varamadığını. diyorum..
anlaşmalı boşanma davası açıldığında protokolü imzalaması için mesajlaşmıştım yaklaşık 2.5 ay önce.. 3 aydır ayrıyız bu arada. o zaman bana 1 saatte boşanırım sorun değil ama ortada çocuk var sen kullanırsın onları bana göstermezsin demişti. protokole her hafta 5 saat görüşme süresi 3 yaşına kadar diye yazmıştım. 3 yaşından sonra hakimin takdirine bırakılmıştı.Anladığım iyi kazanıyorsunuz. Sorunlar da sanki ailesinin sizi sömürmeye kalkışması ile ilgili olmuş. Bana da paranız olmasa evlenmez gibi geldi. Çünkü ettiğiniz hakaretlere rağmen ailem gelsin görüşün diyor. Yanılıyor olabilirim ama eşiniz rahatını özlemiş olabilir mi? Bence sizi istediğinden emin olmalısınız. Geliriniz maaş ise işi bırakacağınızı söyleyin ve inandırın. Belki gerçek niyeti belli olur.
1- Geliriniz eşinizden iyi diye adamı satın alamazsınız, istediğiniz gibi manipüle edemezsiniz. Baştan kabul ettiyseniz ima dahi etmemeniz gerekir.
2- Evlenmeden alınan ev eşinizindir, sizin üstünde söz söyleme hakkınız bulunmaz. Eşiniz ister abisine verir, gönlü ister alakasız bir yere hibe eder. Yani siz hakkınız olmayan bir şeye göz dikmiş oluyorsunuz. Bir de kalkıp beni dolandırmaya kalktılar diyorsunuz.
3- Edep diye bir şey var, ne olursa olsun kimseye küfür edemezsiniz. Daha geçen gün burada "eşim küfretti" diyen arkadaşa gerekirse aylarca surat yap, burnu sürtsün diye yazıldı.
Eşim "Ablam seni arayacaktı ama ben duymadığınız küfürleri duyarsın" dedim dese o an kahrımdan ölürdüm.
sürdürmenin işe yaramayacağı gerçeğinden emin olmaya çalışıyorum..İlk mesajınızi okudum sadece..
Bence bu evlilik yürümez Ama madem düşünüyorsanız sürdürmeyi
Ailesiyle ne olursa olsun hiçbir şekilde görüşmeyin.
Evin ekonomik yönetimi siz de olsun
Ailesi ile hiçbir şekilde borç alma borç verme durumları olmasın..
Çocuklari da eşinizle haftada bir görsünler.
Bu şartları kabul ederse barışin.. uymazsa da boşanin..
Sorun sadece eşinizde ya da ailesinde değil. Siz kendinizin farkında mısınız? Eşinizin babasına konuştuğunuz laflar yenilir yutulur değil.hamilelik iznine girdiğimde görümcelerimin çocukları bana geldi. beni çok sevdikleri için yalnız bırakmak istemediler.ben görümelerimin çocuklarını çok severdim.. doğumum için hastaneye yattım. görümcelerimden biri geldi 1 hafta bana bakmak için izin almıştı işinden. annem de ilgilenecekti ama görümceme de gelme sen diyememiştim. hastaneme eşimin ailesinden kimse gelmedi ( kayınbabam, 100 km mesafe var.. düğüne derneğe uçarak gelir ama hastaneye gelmedi). görümcem yanımda 1 hafta kaldı hiç problemimiz yoktu onunla. ( 3 görümcem var bu arada). kayınbabam görümcemi götürmek için geldi üvey kaynanayla birlikte, bana dedi ki süt satmaya geldik gelin, çocuğu da bir görelim dedik dedi. bende zahmet etmişsiniz dedim. elime bir poşet tutuşturdular ve gittiler. poşeti açtım ki kullanılmış kıyafetler.. sonra mesaj attım. bana düğün sırasında yaptığınız çirkinliği çocuğuma da yapıyorsunuz. haram zıkkım olsun hakkımız kursağınızdan geçiyor. karaktersiz.. şere..ler gibi hakaret mesajı attım. kayınpedere de hakaret ettim. eşimle ortak mal almışlardı ama karına değil borcuna ortak etmişlerdi bizi.. durumları yok değil var ama pislik yaptılar bize.. yani ben o mesajları attım bebeğim 1 haftalıktı ve ondan beri zaten hiç birinin yüzünü görmedim. sorun eşimin görmesi. eşimin ailesiyle görüşmesini problem ettim. hişç bir şey olmamış gibi.. maddi haklarından vazgeçmesinden, onları haklı görmesinden, beni ezdirmesinden, kullandırtmasından dolayı..
Şunu anlamıyorsun ama.--Eşim "Ablam seni arayacaktı ama ben duymadığınız küfürleri duyarsın" dedim dese o an kahrımdan ölürdüm.
--"olsun duyayım, ben alttan almak zorundayım, yine de küfür edecekse kendi görgüsüzlüğüdür sizin yuvanızın bozulmasından daha kötü olamaz. baksana mahkeme kağıdı bile geldi.. dön yuvana bizim yüzümüzden bozma..
demediği için eşimin kahrından ölmesi gerekirdi
hamilelik iznine girdiğimde görümcelerimin çocukları bana geldi. beni çok sevdikleri için yalnız bırakmak istemediler.ben görümelerimin çocuklarını çok severdim.. doğumum için hastaneye yattım. görümcelerimden biri geldi 1 hafta bana bakmak için izin almıştı işinden. annem de ilgilenecekti ama görümceme de gelme sen diyememiştim. hastaneme eşimin ailesinden kimse gelmedi ( kayınbabam, 100 km mesafe var.. düğüne derneğe uçarak gelir ama hastaneye gelmedi). görümcem yanımda 1 hafta kaldı hiç problemimiz yoktu onunla. ( 3 görümcem var bu arada). kayınbabam görümcemi götürmek için geldi üvey kaynanayla birlikte, bana dedi ki süt satmaya geldik gelin, çocuğu da bir görelim dedik dedi. bende zahmet etmişsiniz dedim. elime bir poşet tutuşturdular ve gittiler. poşeti açtım ki kullanılmış kıyafetler.. sonra mesaj attım. bana düğün sırasında yaptığınız çirkinliği çocuğuma da yapıyorsunuz. haram zıkkım olsun hakkımız kursağınızdan geçiyor. karaktersiz.. şere..ler gibi hakaret mesajı attım. kayınpedere de hakaret ettim. eşimle ortak mal almışlardı ama karına değil borcuna ortak etmişlerdi bizi.. durumları yok değil var ama pislik yaptılar bize.. yani ben o mesajları attım bebeğim 1 haftalıktı ve ondan beri zaten hiç birinin yüzünü görmedim. sorun eşimin görmesi. eşimin ailesiyle görüşmesini problem ettim. hişç bir şey olmamış gibi.. maddi haklarından vazgeçmesinden, onları haklı görmesinden, beni ezdirmesinden, kullandırtmasından dolayı..
psikolağa gidiyorum. çocuklarım için mücadele ediyorum inanın. ben ilk hamileliğimde eşime hamile olduğumu süprizle dile getirmiştim. ikinci gebeliğimi ağlayarak söyledim. çok vicdan yaptım. benim bu karnımdaki çocuk 26 haftalık halen hareket etmiyor. ben hamileliğim süresince 10 kilo verdim. yemek yiyemiyorum.. bir ara salgından hasta oldum. anasağlığından rapor almaya gittim. dobler cihazıyla baktılar çocuğun kalbi atmıyor dediler.. ağlaya ağlaya acil ultrasona girdim. şükürler olsun ki atıyordu kalbi..Eşiniz halen bildiğini okuyacak belliki. Yani hiç akıllanmamış.Biz neden bu hale düştük?Neden ben kendi evimde çoçuğumla ,karımla değilde,ablamın evinde kalıyorum diye,kendine sormuyor hiç.Enayi yerine konmak ona hiç dokunmamış demekki.Hakkını savunabilen bir insanda değil.Kendi basiretsizliği yüzünden ortada herkesle kötü olan siz olmuşsunuz.Afetmiyorsun diyorda,sizden af dileyen yok ki zaten.Herkes kendini haklı,sizi haksız görüyor.Neyi.kimi,neden affedeceksiniz.
Eşinize söyleyin.Boşanmak istemiyor,evliliğin devam etmesini istiyorsa,bu sefer sizin şartlarınızı kabul edecek.Her sorun çözülmüş,tek dert ablasının size gelip gitmesi,görüşmesi mi kalmış sanki?Adam halen ailesi yüzünden uğradığı zararın farkında değil.Şartlarım bunlar bunlar deyip,siz isteklerinizi sıralayın.İşine gelmiyorsa,bir ömür kendine ait bir hayatı olmasın,ablalarının,abisinin,eniştesinin gölgesinde yaşasın dursun.Siz daha fazla canınızı bu insanlar için sıkıp durmayın.Ailesini,evini dağıtmak istemiyorsa,eşiniz kendine bir ayar versin öncelikle.
bunu bir görümce diyecek--Eşim "Ablam seni arayacaktı ama ben duymadığınız küfürleri duyarsın" dedim dese o an kahrımdan ölürdüm.
--"olsun duyayım, ben alttan almak zorundayım, yine de küfür edecekse kendi görgüsüzlüğüdür sizin yuvanızın bozulmasından daha kötü olamaz. baksana mahkeme kağıdı bile geldi.. dön yuvana bizim yüzümüzden bozma..
demediği için eşimin kahrından ölmesi gerekirdi
Onlar nasil laflar! Gerçekten eşin adina üzüldüm. Bir poşet kiyafet için, altin için bu kadar hakatet küfür eden bir eşi var. Görümceye yazik, bide 1 hafta izin almiş ve babasina ettiğin küfüre bak. Sanki izin almak kolay. Eşin ve görümcenin zerre değiri yokmuş sende.
Evlerden irak diyorum sizin gibilerine. Umarim eşin boşanir. Yazik ona.
Sen kayınpederine kaynanana şerefsizler karaktersizler dedin , hakkımız haram zıkkım olsun dedin ve ondan sonra bir daha görüşmedin, ama hala evlisiniz ve kocan görüşüyor diye mi çığırtkanlık yapıyorsun. Kocan olup olunabilecek en büyük töleransı gösterip o lafları ağzınıza tıkmadığı için olması gerekenden fazla şanslısınız. Hayır ne istiyorsun size hiçbirşey yapmadılar diye babalıktan mı reddetsin. Haksız dahi olsa mesafe koyarlar haklıyı haksızı ayırt ederler ama kimse babasına şerefsiz diyemez.Eşim ne şartta olursa olsun babama o lafın yarısını söylese o ağzını büzer onu kapının önüne koyarım. herkes haddini bilecek bilmeyene de bildirmek lazımhamilelik iznine girdiğimde görümcelerimin çocukları bana geldi. beni çok sevdikleri için yalnız bırakmak istemediler.ben görümelerimin çocuklarını çok severdim.. doğumum için hastaneye yattım. görümcelerimden biri geldi 1 hafta bana bakmak için izin almıştı işinden. annem de ilgilenecekti ama görümceme de gelme sen diyememiştim. hastaneme eşimin ailesinden kimse gelmedi ( kayınbabam, 100 km mesafe var.. düğüne derneğe uçarak gelir ama hastaneye gelmedi). görümcem yanımda 1 hafta kaldı hiç problemimiz yoktu onunla. ( 3 görümcem var bu arada). kayınbabam görümcemi götürmek için geldi üvey kaynanayla birlikte, bana dedi ki süt satmaya geldik gelin, çocuğu da bir görelim dedik dedi. bende zahmet etmişsiniz dedim. elime bir poşet tutuşturdular ve gittiler. poşeti açtım ki kullanılmış kıyafetler.. sonra mesaj attım. bana düğün sırasında yaptığınız çirkinliği çocuğuma da yapıyorsunuz. haram zıkkım olsun hakkımız kursağınızdan geçiyor. karaktersiz.. şere..ler gibi hakaret mesajı attım. kayınpedere de hakaret ettim. eşimle ortak mal almışlardı ama karına değil borcuna ortak etmişlerdi bizi.. durumları yok değil var ama pislik yaptılar bize.. yani ben o mesajları attım bebeğim 1 haftalıktı ve ondan beri zaten hiç birinin yüzünü görmedim. sorun eşimin görmesi. eşimin ailesiyle görüşmesini problem ettim. hişç bir şey olmamış gibi.. maddi haklarından vazgeçmesinden, onları haklı görmesinden, beni ezdirmesinden, kullandırtmasından dolayı..
adam boşanmaya gelmedi.. ben çirkef ve bulaşılmayacak biriysem niye ayrılmıyor?bunu bir görümce diyecek
+ babasına hakaret edilmiş bir görümce.. güldürmeyin beni :)
eşiniz orda "öyle çirkef yani abla sakın bulaşma" demek istemiş farkında mısınız?