Bence eşine dönme.. inan ki düzelmez eşine bunları yaptıran adamdan asla hayır bekleme zaten koca yerinede koyma
eşime çok öfkeliyim zaten, neden pamuklara sarmadın bizi.. neden ağlattın, en güzel, en özel anlarımı kabusa çevirdin diye, benden özürdilemesini istemiyorum artık.. bizim üzerimize titremesini, bize kimsenin zarar vermesine müsade etmemesini istiyorum, ona güvenmek istiyorum.
hadi bana kızdın, beni ezdin geçtin.. karnımdaki çocuğa ve sadece baba diyen küçük meleğime de mi acımadın..
oğlum var 15 ayını bitirdi, babasına öyle sarılıyor ki, bana bakıyor affet der gibi, ağlıyor dudaklarını titretiyor.. babası kapıya gidiyor deli gibi ağlıyor oğlum.. kıyamadım ona.. çocuğum olmasa inan dönüp bakmazdım.. atamadım kırgınlıklarımı zaten..
kendimi geçtim zaten, ailesinin bana yaptığı terbiyesizliklere ses çıkarmamasını bile kabullenmiştim ama çocuk olunca bana birşeyler oldu, onlara zarar vermelerinden çok korktum.. evet hediyenin önemi yok belki ama ben o kullanılmış kıyafetleri görünce kan beynime sıçradı inanın.. ben onun ailesine takımla, çikolatamla giderken adamların beni bir kez bile aramamasını eşim makul karşılayınca gözlerim yuvalarından çıktı..
ben böyle görmedim, kalabalık bir aileden gelmiyorum belki de makul karşılama seviyem bu sebepten ötürü zayıf ama ben sadece eşimin arkamda durmasını bekledim..
gelinliğimle ben bu kredi kartı borçlarını nasıl öderim diye ağladım,
bebeğim oldu anneliğime sevinemedim eşim evden gitti 40'ım çıkmamıştı..
ikinci hamileliğimde hemen hemen 4 ay yine gitti.. bu sefer ben kilo alamama, stres yüzünden bebeğime zarar verdim, çok az hareket ediyor, doğduğunda benim bütün stresimi çekmiş olarak nasıl tepki verecek acaba.. elimde değil mücadele ediyorum ama çocuklar zarar görüyor..
bütün bunları düşündükçe en özel günlerim en mutlu anlarım zehir oldu diyorum.
sevdiğim adamla evlendim, bir güzel bebeğim var, kimseye muhtaç değilim, iyi bir işim var, annem babam kardeşim hep yardımcı yapıcı olmaya çalışıyorlar.. annemle babam çocuğuma el bebek gül bebek bakıyorlar.. siz paranızı biriktirin eviniz barkınız olsun diye ellerinden gelen her yardımı gösteriyorlar.. kocan sıkıntı çıkarıyorsa bizi görmesin yeter ki siz mutlu olun diyorlar..
kimse ailesini atamaz bunun farkındayım..
benim kızdığım nokta, eşimin ailesinin beni kullanması..
bir kere kuzeni herkesin içinde bana sordu, sen daha çok kazanıyorsun, evin idaresi senden mi sorulur dedi.. ben dondum kaldım. yeni evliydim.. bi benim bordromu istemedikleri kaldı. en küçük görümcem durumu düzeltmeye çalıştı ( bir tek aralarında mantıklı davranan bana göre o) araya espiri soktu ben olayın şokunu atlatamadım. eve geldik eşimle kavga ettim. eşim de abim öyledir, ona herkez patavatsız der. sizin kiler de şöyle dedi filan dedi. bizimkilerin söylediğiyle abisinin yaptığının hiç bir alakası yokken.( babam parti hakkında konuşmuş, diğer partilere saygsızca davranmış eşim hiç cevap vermemiş ki ben eşime diyordum ben babama kızıyorum konuşma politika diyorum ne yapayım haberlerde görüyor tutamıyor kendini eşimin yanında bile babama, baba politika konuşmak yok diyorum ki eşim idare etmeye çalıştığımı ona hak verdiğimi anlasın diye).
4 ay'lık bir ayrılık hamile ve çocuklu eşini bırakan bir adam.. tabiki onunla konuşunca farklı bir penceren bakıyorsun.. ailesini özlemişti, ablaları toplanıp buna gel diye baskı yapıyordu, ailesini benim gördüğüm gibi değerlendiremez bunu beklemiyorum ondan beklentim bize verdiği zararları görmeleri ve artık bize zarar vermelerini önlemesi..
