- 23 Kasım 2013
- 868
- 155
- 31
Merhaba,
Konu buzun olacak, kısa kesmeyi isterdim ama kısa anlatılabilecek birşey değil . O yüzden kusura bakmayın.
Eşimle 2buçuk yıl nişanlı kalarak evlendim. 1 yıllık evliyim. Ailesini ailem gibi gördüm.Kayınvalideme annemden daha çok saygı gösterdim,daha samimi davranmaya çalıştım.
Düğünüme kısa bir süre kala benim düğün alışverişimde kayınvalidem ve eltim kavga etti. Eltimler küsüp gittiler, kayınvalidem bayıldı ( numaradan bayılması çoktur ) , hastaneye götürdük psikolojik vs. dediler, yatıralım psikiyatri bölümüne dediler yatmak istemedi.
Düğünüm olana kadar gün aşırı hastaneye gidiyor,bazen sabahlıyorduk.Doktorlar her seferinde psikolojik olduğunu söylüyordu. Bu sırada kayınvalidem defalarca intihar etmeye ettikten hemen sonra da haber veriyordu. Doktoru dikkat çekmeye çalışıyor diyordu. Bu sırada arada biz kaynıyoruz diye eşimin kardeşi ve eltimle tartıştık, bu süreçte hastaneye gelmediler onların da problemleri vardı vs. , evlendik yeni evlendiğimizi anlayamadan haftada iki kez kayınvalidemin sinir krizleri için hastaneye gidip geliyorduk,evde huzurumuz hiç kalmadı.
Birbirimize sarmaya başladık. Benim de psikolojim bozuldu iyice. Geçen ay kayınvalidem hasta oldu, bir süre ben baktım ki gocunmam.Hastaneye yattı hergün yanındaydım,bizden başka doğru düzgün kimse ilgilenmedi. Taburcu oldu,olduğu gün teyzem ( evimizden 500 km uzakta oturuyor ) ve eşimin yeğeni bize kalmaya geldi. 2 gün aramadım diye aradı duymadığım lafları duydum, tepki olarak ben de bağırdım. Bu saatten sonra görüşmek istemediğimi söyledim. Diğer gelini doğru düzgün aramamasına rağmen hep ben mecburmuşum gibi davranıldı. Sonra annem babamın evine gidip beni şikayet etmiş, köydeki akrabaları arayıp anlatmış vs. , eşim de kızdı bir süreliğine mesafe koydu ama ben kesinlikle konuşmamayı düşünüyorum.
Tam bunu atlattık derken eşimin yurt dışından kuzenleri geldi. 6 gün oldu geleli, her yıl gelirler, geçen yıl kaç kere davet ettim gelmediler,geleceğiz deyip ektiler, whatsapp tan mesaj attım görüp cevap atmadılar, ben de bu yıl hiç yazmadım. Dün gece ağıza alınmayacak sözler, neymiş aramak zorundaymışım. Suçu hep eşime atıyormuşum. Ona cevap vermek zorundaymışım. Geziyormuşuz çağırmıyormuşuz, o mahalleye adım atmayacakmışım vs. bir sürü terbiyesizlik, ben alttan aldım olmadı engelledim. Eşim biraz ağır konuştu.
Annem kayınvalidemi aramış bugün, sürekli sizin akrabalardan biri kızıma hakaret etme cesaretini buluyor, lütfen uğraşmayın artık diye.
Kayınvalidem tekrar eşimi aramış ,ben aramak zorundaymışım, neden aramamışım? Ben de arkadan "Aramak zorunda mıyım,babamın oğlu mu?" dedim.
Yine bağrındı bir sürü. En son kriz geçiyordu. Ben yoruldum artık. Eşime bu durumları engelleyemiyor diye de kızıyorum. Benim akrabalarımdan kimse böyle çirkinlik yapmıyor kaldı ki yapamaz.. Ben benden gittim , yaşım daha 23. Çok yoruldum. Bu aile ne yaparsam yapayım üzerime ekşiyor sürekli, kafama aşırı takıyorum .. Eşimle sürekli tartışıyoruz, o da hepinizden bıktım diyor. Hakkınızı helal edin çok uzun oldu .
Konu buzun olacak, kısa kesmeyi isterdim ama kısa anlatılabilecek birşey değil . O yüzden kusura bakmayın.
Eşimle 2buçuk yıl nişanlı kalarak evlendim. 1 yıllık evliyim. Ailesini ailem gibi gördüm.Kayınvalideme annemden daha çok saygı gösterdim,daha samimi davranmaya çalıştım.
Düğünüme kısa bir süre kala benim düğün alışverişimde kayınvalidem ve eltim kavga etti. Eltimler küsüp gittiler, kayınvalidem bayıldı ( numaradan bayılması çoktur ) , hastaneye götürdük psikolojik vs. dediler, yatıralım psikiyatri bölümüne dediler yatmak istemedi.
Düğünüm olana kadar gün aşırı hastaneye gidiyor,bazen sabahlıyorduk.Doktorlar her seferinde psikolojik olduğunu söylüyordu. Bu sırada kayınvalidem defalarca intihar etmeye ettikten hemen sonra da haber veriyordu. Doktoru dikkat çekmeye çalışıyor diyordu. Bu sırada arada biz kaynıyoruz diye eşimin kardeşi ve eltimle tartıştık, bu süreçte hastaneye gelmediler onların da problemleri vardı vs. , evlendik yeni evlendiğimizi anlayamadan haftada iki kez kayınvalidemin sinir krizleri için hastaneye gidip geliyorduk,evde huzurumuz hiç kalmadı.
Birbirimize sarmaya başladık. Benim de psikolojim bozuldu iyice. Geçen ay kayınvalidem hasta oldu, bir süre ben baktım ki gocunmam.Hastaneye yattı hergün yanındaydım,bizden başka doğru düzgün kimse ilgilenmedi. Taburcu oldu,olduğu gün teyzem ( evimizden 500 km uzakta oturuyor ) ve eşimin yeğeni bize kalmaya geldi. 2 gün aramadım diye aradı duymadığım lafları duydum, tepki olarak ben de bağırdım. Bu saatten sonra görüşmek istemediğimi söyledim. Diğer gelini doğru düzgün aramamasına rağmen hep ben mecburmuşum gibi davranıldı. Sonra annem babamın evine gidip beni şikayet etmiş, köydeki akrabaları arayıp anlatmış vs. , eşim de kızdı bir süreliğine mesafe koydu ama ben kesinlikle konuşmamayı düşünüyorum.
Tam bunu atlattık derken eşimin yurt dışından kuzenleri geldi. 6 gün oldu geleli, her yıl gelirler, geçen yıl kaç kere davet ettim gelmediler,geleceğiz deyip ektiler, whatsapp tan mesaj attım görüp cevap atmadılar, ben de bu yıl hiç yazmadım. Dün gece ağıza alınmayacak sözler, neymiş aramak zorundaymışım. Suçu hep eşime atıyormuşum. Ona cevap vermek zorundaymışım. Geziyormuşuz çağırmıyormuşuz, o mahalleye adım atmayacakmışım vs. bir sürü terbiyesizlik, ben alttan aldım olmadı engelledim. Eşim biraz ağır konuştu.
Annem kayınvalidemi aramış bugün, sürekli sizin akrabalardan biri kızıma hakaret etme cesaretini buluyor, lütfen uğraşmayın artık diye.
Kayınvalidem tekrar eşimi aramış ,ben aramak zorundaymışım, neden aramamışım? Ben de arkadan "Aramak zorunda mıyım,babamın oğlu mu?" dedim.
Yine bağrındı bir sürü. En son kriz geçiyordu. Ben yoruldum artık. Eşime bu durumları engelleyemiyor diye de kızıyorum. Benim akrabalarımdan kimse böyle çirkinlik yapmıyor kaldı ki yapamaz.. Ben benden gittim , yaşım daha 23. Çok yoruldum. Bu aile ne yaparsam yapayım üzerime ekşiyor sürekli, kafama aşırı takıyorum .. Eşimle sürekli tartışıyoruz, o da hepinizden bıktım diyor. Hakkınızı helal edin çok uzun oldu .
Esinede sikayet etmiyorum cozum bulmanida istemiyorum annen hasta ama bu kadar yasadiklarima stresimi atmami sagla sana icimi annene olan kinimi kusmam lazim beni yargilamadan anneni savunmadan dinlemek zorundasin de.Aslinda biz kadinlar desarj olmak hakli bulunmak istiyoruz yalanmi
