Merhaba, bir derdimi sizinle paylaşıp fikir almak istiyorum, öncelikle biraz uzun olacak ama lütfen fikir verin.
Eşimle sevgiliyken farklı şehirlerde yaşıyorduk,kaçarak evlendik, benim kurumsal da evden çalıştığım çok iyi bir işim vardı,aslında söz-nişan hazırlıkları yapıyorduk, evlendiğimizde eşimin yaşadığı şehirde yaşayacaktık,süreçte eşim ailem ile tanıştı, ben annesi ve kız kardeşi ile tanıştım, ailem eşimi tanıdıkça sevdiler evlenmemize sıcak bakıyorlardı eşimin ailesi tanışmaya gelecekler diye evde düzen oluşturuyorlardı (yeni kıyafetler alıyorlar,mobilyaları yenileyip şehir dışından gelecekler diye kalabalık bir menü ve rahatça kalacakları yer ayarlıyorlardı) biz ailem ile eşimin ailesini beklerken, ailesi eşimle aralarında ki anlaşmazlık yüzünden ona tavır olsun diye benim ailem ile tanışmaya gelmedi, bize bu haftasonu geleceğiz diye diye 1,5 ay hep oyaladılar bizde geleceğiz dediler diye bekledik, benim ailemde bunlar bizimle dalgamı geçiyor bir daha geleceğiz derlerse kabul etmiyoruz, çocukmu eğlendiriyoruz diye sert bir tavır koydular, ailesinin zaten geleceği yoktu ama babam eşim için o sana yalan söyleyip seni oyalıyor ben senin onunla görüşmeni istemiyorum,seviyorum görüşücem dersen saygı duyarım dedi, eşim çok iyi bir insandır, hiçbir suçu da yok aslında tamamıyla anne-babasının keyfi üzerine yaşanıyor bu sorunlar,eşimle ben çok yıprandık. Ailesini bir türlü ikna edemedi tanışma için, bizim tarafta annem ve kardeşimde eşimin iyi bir insan olduğunu ve eşim tarafında yaşanan sorunları detaylı bildikleri için babamı eşime tavır yapmama, küsmeme konusunda ikna ettiler. Babam evlenecekseniz o bizim yaşadığımız şehire gelsin ben sizin düğününüzü de yaparım evinizi de yaparım, sen o aile ile anlaşamazsın başka şehirde de yapamazsın burada olun işine de devam et her iki aileden de uzak olun yuvanız mutlu huzurlu olsun dedi. Eşim babamın bu düşüncesine yanaşmadı, hayır ben o şehirde yapamam benim işimde iyi burada yaşayalım dedi, bende evden çalıştığım için başka şehirde yaşayabilirdim, babamı yine ikna ettik. Biz neyi nasıl yapacağız diye düşünürken bu süreçte tek destekçimiz kardeşim,eşi,annem ve babamdı, hayatımızı yönlendirmeden siz nasıl istiyorsanız öyle yapalım diye bize yardımcı oluyorlardı, tabi eşimin ailesinin dünyadan haberi yok, annesiyle annemi tanıştıralım madem dedik annesi tanışmaya gelmek istemedi, müsait olamıyordur kaç saatlik yol dedik, telefondan tanıştıralım dedik, annesi ona da yanaşmadı. annesiyle ben hayatımda bir defa görüşmüşüm ne telefonda benimle konuşuyor ne annemle. Artık son noktayı eşimin evde yaşadığı huzursuzluk bozdu ve ailem memlekete gittiği bir gün biz kaçtık, kaça kaça da eşimin yaşadığı şehire kaçtık
ailem öğrenince şok oldular benimle 4-5 ay hiç konuşmadılar, ben bu süreçte işimden oldum,eşimin ailesi ile oturduk neden kaçtığımızı onların kabahatlerini üslubunca kızarak anlattım, sadece nikah ile evlendik. Bana nikahımda kaynanam altından çeyrek altınlı bileklik taktı. Başka birşey takmadı,bende istemedim zaten birşey, beni altınmı kurtaracak ben zaten takı takmayı vs sevmiyorum dedim. Eşimin ailesi ailemi arayıp konuşmak istediler “çocuklar böyle birşey yapmış,düğün yapalım diye” benim ailem bu süreçte çok öfkeli oldukları için ben aramalarına müsade etmedim, siz aylarca bir telefon açmamış oyalamışsınız bu insanları, tanışmak istememişsiniz şimdide aramayın, öfkeliler ne konuştuklarını bilmezler, önce ben barışayım sonra konuşursunuz dedim, ailem zaten bu insanlara kırgın ve kızgınlardı, kaynanam haberim yokken eşimden annemin numarasını almış aramış. Çocuklarımız kaçmış düğün yapalım demiş annemde ben onlara çok kızgınım birkaç ay seslerini duymak istemiyorum sonra konuşalım ben şeker hastasıyım kaldıramıyorum, önce hazmedeyim sonra konuşalım demiş, kaynanam basmış gaza anneme beni kötülemiş, benim oğlum sigara içmiyodu hayatına kızın girdi sigaraya başladı bana öf bile demezdi kızın girdi bizimle tartışıyo kavga ediyo diye annem müsait değilim demiş kapatmış. nikahımızdan aylar sonra ben hamile kaldım,ailem ile barışınca eşimin babası tanışmaya gidelim dediler. Ailemi zar zor ikna ettim o evde yine hazırlık ortamı hakimken bir baktım eşimin babası 7 sülalesine haber salmış tanışmaya 20-25 kişi çoluk çocuk gideceklermiş. Tanışmak için değil beni istemek için gidiyormuş akjsjsjs benim babamda bunlar dalga geçiyolar gelmesinler kapıda vururum onları, kaçmış hamile kalmış bi kızı isteme niyetiylemi geliyorlar dedi. Yine ikna ettik sadece ben eşim ve 4 kişilik ailesi geleceklerse kabul ediyorum dedi babam. Kayınpederim de bunu kabul etmedi, yine tanışamadılar. Ben artık sıkıldım bunaldım bu durumlardan, evimiz ayrı ve biraz uzak ama eşimin ailesi bize her geldiğinde saygıda hürmette kusur etmedim ailemden ne gördüysem onu yaptım, yedirdim içirdim sohbet muhabbet ettim hep iyi davrandım, aynı karşılığı kaynanamdan göremedim, kayınpederle aramız iyi oldu, hala iyidir, açık açık konuşur gırgır şamata ederiz saygısızlık yapmam. Ben 6 aylık hamileyken maddi durumumuz yetmiyor kirayı karşılayamıyoruz diye ev taşımak durumunda kaldık, taşındığımız evde kaynanamların iki sokak altında eşimin babanesinin evi, kimse yaşamıyor diye kayınpederim kira vermeyin diye oraya taşıttı bizi allah razı olsun. Ama bu süreçte benim ailemle aramız iyi bize maddi yardım da bulunuyorlar, çalıştıkları ve işten izin alamadıkları için gelemiyorlar yaşadığımız şehre. Taşınacağımız ev kurulu düzen, benim karnım çıkmış,belimde rahatsız eğilip kalkamıyorum çok iş yapamıyorum. Biz eşimle önce taşınacağımız evi boşalttık dip köşe temizledik, sonra kendi eşyalarımızı buraya taşıdık yerleştirdik. Tam 10 gün sürdü yerleşmemiz, yemek yapıp yiyemiyoruz üstümüz başımız leş gibi oluyor, eşim sabah işe gidiyor akşam geliyor ben o gelene kadar yapabildiğimi yapıyorum, komşular yemek getiriyor yardım edelim diyorlar saolsunlar, kabul edemiyoruz yardımı. Bize burada iki sokak mesafede oturmalarına rağmen kv ailesinden kimse yardım etmedi. Annem telefonda ağlıyor siz ikiniz bunca şeyi nasıl yapıcaksınız sen hamilesin ben sana para atayım tut birini yaptır diyor, durumları da çok iyi olmadığı için kabul etmedim ben yaparım dedim ki yaptımda allaha şükür kimseye muhtaç olmadık eşimle. Bizim işimiz bitti yerleştik çat kapı kaynanam ailesini topladı geldi, ben ses etmedim kalktım çeşit çeşit yemek hazırladım, yiyip içip gittiler, sonra ben hasta oldum tam 6 gün kalkamadık yataktan, ağrılarım sancılarım 6.ayımda şiddetlendi doktorum gebeliğin riskli çok yorma kendini dedi. Ailem buldukları ilk fırsatta evime ziyarete geldiler. Canım annemle canım kardeşim evlerinde hazırladıkları ile buzluğumu doldurdular etler köfteler sarmalar börekler çörekler, babam ve kardeşimin eşi evimizde tamir edilecek yerleri kontrol edip tamir ettiler, evimizin eksik gediklerini tamamladılar, hiçbirinden ne benim ne eşimin haberi yok ama, kendi gördükleri eksikleri kendilerince tamamlamışlar saolsunlar, 2 gün kaldılar evimde, bizi her gün arayıp oğlumu özledim gelelim yada siz gelin diyen kaynanam ve ailesi iki sokak gelip aileme bir hoşgeldin demediler bir telefon bile açmadılar, ailem sen ses edip sorun yapma biz onlarla aile değiliz ama sende artık o ailenim bir parçasısın diye beni susturdular. Ailem evden gidince gittiler diye kaynanamlar pat bize damladı çay içmeye geldik diye. 2 yaşında erkek yeğenim var, benim bebeğim de erkek olacak ve durumumuz yok diye biz bebeğimize pek fazla birşey almadık, yeğenimin kıyafetlerini aldık kardeşimden. Sadece biberonuydu şampuanıydı emziğiydi bunları biz aldık. Neyse benim doğumuma kalmış 10 gün kaynanam alakasız bir şekilde, benim babamın söylemediği bir lafı söylemiş gibi konuşup iftira attı babama, sen benim babamı hayatında bir kere görmemişsin sesini duymamışsın ne yalan yanlış konuşuyorsun hadi ben neyse de sen benim aileme dil uzatamazsın diye ben bunla tartıştım. Doğuma kadar aramadı sormadı. Doğuma gideceğimiz günden bir gece önce ailem geldi tekrardan, hastanede birbirlerini ilk defa görecekler. Benim ailem tam kadro yanımda, eşimin sadece annesi var ne babası ne iki kardeşi (yaşları 17-19) yoklar. Sabah doğum oldu akşam ezanında geldiler, ben hastanede bir kolumda babam bir kolumda kocam yürürken kayınvalide ve kayınpeder odada bebeğimin kulağına ismini okumuşlar sonrada gittiler, siz yoldan geldiniz gelin bir yemek yiyelim çay içelim vs yok, kardeşim saolsun evimde birşeyler hazırlamış babamla göndermiş biz karnımızı yine benim ailem sayesinde doyurduk. Ertesi gün ailem mecburen dönecekler ben lohusayım daha dün doğurmuşum, biz evde kocamla yanlız kalıcaz, ikimizde çok yorgunuz, artık dayanamadım sinirle kaynanamı aradım ee artık size zahmet olmazsa iki sokak yürüyün gelin de annemler gidecekler yanlız kalmayalım dedik, ee iyi gelelim bari dedi ajjsjsjs geldiler, birbirleri ile ilk defa konuşacaklar. Ben diyorum ki sen iki sokak yandasın 1 hafta bizde kal biz bebeğin sesine kalkamayız yıkayamayız vs alışana kadar yardım et, o zamanlarda kaynanamın annesi ve babası köyden bunun yanına geldiler 1-2 ay kalmaya, benim annem babam var kalamam diyor gelirim severim giderim diyor. Bize insan gece lazım gel diyorum yok diyor bende en son karar olarak dedimki ben burda yanlızım eşimde işe gidecek. Ben annemlerin yanına gideyim orada insan çok yardım edecek, eşimin ailesi diyorki yok gidemezsin biz izin vermiyoruz torunu bir yere götüremezsin. Ailelerimiz tartıştı kavga ettiler sonra benim ailem şehirlerine eşimin aileside evlerine döndü. Biz eşimle 1 hafta sırayla uyuduk kaynanam gelmiyor gelse bile 5-10 dakika durup gidiyor,baktım olacağı yok ben ailemin yanına gittim eşimle, yol paramız yok, kardeşimin eşi bize para gönderdi gelebilelim diye atladık arabamıza gittik. 40 gün kalacaktım. Bebeğim 35 günlükken hastalandı 6 gün hastanede yattı annemlerin yaşadığı şehirde. Eşim evimizde ben annemlerdeyim. Eşim atladı uçağa geldi hastaneye, eşimin ailesi de eşimin arabasıyla 1-2 saatliğine gelip geri döndüler. Ben perişan haldeyim yüzüm şişmiş ağlamaktan artık gözlerim değil, eşimin ailesi gelince hoşgeldiniz dedim oturduğum yerden kalkamadım. Kardeşim ve eşi ayaklarında döndü,açmısınız gelin yemek yiyelim,bize gidelim dinlenin falan diye,kabul etmediler. (Sonra kaynanam iki bacı pop*larını kaldırıp hoşgeldiniz diyemedi diyemediniz diye yalan söyledi.) Annemler günde 3 defa bize yemek kıyafet vs getirmek için hastaneye geliyorlar kaynanam beni hiç aramıyor vs derken kaynanam eşimle görüntülü konuştuğu esnada bana ay sende çok rahatsın çocuğun hastanede yatıyor senin neşen yerinde maşallah diye laf soktu.bende ee bebeğime ve bana moral lazım sizden gelmediği için bende kendime moral veriyorumdedim . Benimle birkaç gün konuşmadı. Hastaneden çıktık artık evimize döneceğiz ama arabamız eşimin ailesinde, aradı babasını arabamı aldın ben bebekle gelicem bizi almaya gel yada arabayı kardeşimle gönder diye,adam gelememotobüsle gelin dedi kapadı. Kaynanam eşime benim için, o kızın ailesi kendi çalıyo kendi oynuyo altlarında arabaları var getirsinler sizi dedi üstüne benimle ilgili şikayetlerde bulundu, (benim duyduğumu bilmiyor) kapadı. Benim annem ve babam bizi şehrimize evimze getirip ertesi gün döndüler. Ev tam takır, yine aileme karşı bir hoşgeldin diye ne aradılar ne geldiler. Ailem gidince akşam yine damladılar çocuğu özledik diye. Bende içimdekileri döktüm sakince kırıp dökmeden, kaynanam benden çok doluymuş, ailemle planlar yaptığımı, çocuğum doğdundan sonra bile isteye onlardan uzak tutmak için ailemin yanına gittiğimi falan söyledi, eşim ve annesi telefonda her konuştuğunda onları dinlediğimi eşimi onlara karşı doldurduğumu falan söylesi. Ben sadece neden böyle yaptıklarını öğrenmek ve sorunu çözmek için konuşmuştum oysaki. Ben bunca olaylardan sonra inanın konuşmak görüşmek hatta çocuğumu göstermek istemiyorum ama eşim ailesinden uzak kalmasın çocuğum büyüklerini bilsin ben kötü davranmayayım diyorum. Neyse çocuğum iki aylık, eşimin kız kardeşi sigara içiyor evinde içemediği için bizim evi mesken tuttu, sürekli bizde kalıyor, ben odamda çocuk emzirirken geliyor bizim yatağımızda uzanıyor bazen uyuyor, kaynanamlar çocuğuma hiçbirşey almıyorlar yapmıyorlar, çevresinde çocuğu büyümüş kim varsa biberonunu suluğunu ıvır zıvırını getiriyor, (yeni alabilir durumları iyi veya hiç almasın önemli değil) tanımadığım kimsenin birşeyini kullanmam diyorum hala getiriyor. Müsaitmiyim evdemiyim sormadan çat kapı geliyorlar hala. Eşimin kız kardeşinin arkasını topluyorum sürekli, çok dağınık sanki benim işim gücüm yokmuş gibi birde onun kirli donlarını yediğini içtiğini topluyorum. Evimde ne var ne yoksa yiyor içiyor bana çok batıyor artık. Eşim bana içecek alıyor ertesi gün içicem bakıyorum kız içmiş. Kayınailemin çocuğuma yapmasını istemediğim ne varsa uyarmaya yapmayın dememe rağmen yapıyorlar. Geçen gün kayınpeder çocuğuma 3,5 aylık çocuğuma yoğurt verdi verme dediğim halde. Çocuğu kucağından alıp odama geçince ben yine kötü oluyorum. Çocuğumla ilgili kararlarıma saygıları yok, ben mesafe koymak için arayıp sormuyorum,kaynana eşimi arayıp sitem ediyor beni kötü ilan ediyor, eşimle çok rahat ve açık konuşuyorum oda rahatsız oluyor ama ailesine hiçbirşey söylemiyor. Buraya kadar anlattıklarımda benim tek kusurum bazı olaylarda surat asmak, ben ne saygısızlık yaptım nede başka kötü birşey. Her gördüğümde ellerini öperim sarılırım, sıcak davranırım. Çocuğumu esirgemem onlardan ama artık dayanamıyorum. Bize bu zamana kadar yaptıkları nikahımda taktığı bileklik ve sadece bir doğumumda birde çocuğumun mevlüdünde 20 gramdan iki bilezik vermek oldu. Allah razı olsun kira vermiyoruz borçlarımızı ödüyoruz bu konuda asla hakkını yiyemem kayınpederin ama kaynanamda bizim yaptığımızı hangi aile yapar biz çok iyiyiz egosu ve söylemleri var. Buraya kadar okuduysanız çok uzun oldu kusura bakmayın fikir verir yorum yaparsanız çok sevinirim.
annelik yolunda
