içim çok yanıyor Allah rızası için bana akıl verin yoksa ruh ve akıl sağlığımı kaybedicem.
eşimle birbirimizi çoook severek evlendik benimle bir gün küs kalsa o akşam yüz kere arardı mesaj atardı. her şey evlendikten sonra değişti..
biz yurtdışındayız ve eşimin ailesi TR de, eşimle her gün konusuyorlar. bazen saatlerce babasıyla kardesleriyle annesiyle konusuyor. eşim sürekli para gönderiyor. benden kısmasa belki gözüme bu kadar takılmazdı. bizden kısıyor kiramızı zor ödüyoruz ama bütün kardesslerine babasına para yolluyor halbuki durumları çoook iyi binaları arsaları arabası her şeyi var eşimin babasının. çoğunuda eşim evlenmeden önce burada çalıştı herşeyini bütün kazancını babasına yolladı. çünkü ailesi konusunda çok çok saf ve çok merhametli biri. babası onu kullanıyor resmen. babası asla direkt para istemez sadece der şu şu borçlarımız var çünkü kendi oğlunu tanıyor biliyor para göndereceğini. takı parasının yarısından fazlasını da aldı gitti. paraya ihtiyacımız var diye ilk aydan bileziklerimin hepsini bozduk ev ihtiyaçlarına harcadık gitti kardeşlerini gezdirdi falan burdaydılar. düğün masraflarını da benim amcam karşıladı normalde erkek tarafı karşılar.
biz evlendik bizim evde 3 ay kaldılar bi kere demediler Allah razı olsun.
görümcelerim bana bir ton hakaret etti bana iftira attı haksızlık etti. eşim önce onlara bi kere kızdı sonra yine canım cicim oldular hemen. melek olarak görüyor onları. hepsinin yaşı benden büyük hatta evli de var. ben demiyorum kardeşlerini atsın ama bir hafta mesafe koysaydı onlarda bidaha aynı şeyi yapmazdı.
sürekli sürekli onları düşünüyor maddi manevi ve ben artık çok bunaldım. tam bir ANA kuzusu.
KIZLAR bu adam evlenmeden önce ailesi bunu takmıyordu bile ayda 1 konuşuyordular. ben o yüzden ŞOKtayımm. Evlenince neden birden değerli oldu? hepsi şu an eşimin ağzının içine düşüyor.
babası her gün arıyor her şeyi didikliyor ve tam bir aç gözlü paragöz..
ben eşime bir soru sorsam seni ilgilendirmez der babası bir soru sorsa 20 tane cevap verir.
kendimi hep 2. planda ve çok değersiz hissediyorum. eşime sorsan ben nankörüm değer verdiğini görmüyomuşum her istediğimi alıyomuş yok bilmem buzdolabı doluymuş saçma saçma konuşmalar yapıyor.
bir insan bana değer verse ben zaten hissederim onu. hissetmedikten sonra ne anlamı var. yemin ederim evlenmeden önce bal gibiydik o kadar iyiydik ki. yoksa ben böyle olacagını bilsem hayatta evlenmem.
kendimi bir ÇÖP kadar değerli hissetmiyorum. eşim beni kendi ailesi gibi görmüyor. sadece annem babam der başka bişey demez.
sakince karşıma alıp kaç defa konuştum televizyonda dinlemediğim psikolog kalmadı. ama eşim anlamıyor, onlar benim ailemdir onlara laf söyleyemzsin diyor problem sende bütün sorunları sen çıkarıyorsun diyor bana.
yine gelicekler buraya yeşil pasaportla 3 ay kalacaklar. ben nasıl dayanacam bilmiyorum güler yüz göstermek hiç içimden gelmiyor.
var mı bana akıl verebilecek olan yuvamı kurtarıp, eşimin kendi evimize daha düşkün olmasını istiyorum