• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim...

Bana kalırsa tum bunlarin ötesindeki en vahim sorun boyle agir bir durum yasayana kadar esinizin her seyi kendi duygu dunyasinda yasamasini sorun etmemeniz. Ben yakin cevremde esiniz gibi biri oldugunda direkt acmak icin caba gösterirken buluyorum kendimi, suana kadar da elhamdülillah olumlu sonuclandi çabalarım. Kaldi ki bahsi gecen insan esiniz, bunca yil her seyi ic dunyasinda yasamasina izin vermeniz ancak deli bir bencillikle aciklanabilir. Sizi yargılamak, kirmak, uzmek istemiyorum yardim icin acmissiniz konuyu canınız yaniyor farkindayim. Ama ben anlattiklarinizda cok bencil bir kadin profili gordum, bu bencilligi astiginiz zaman ortada sorun falan kalmayacagini düşünüyorum.
 
Lorentz .!.:
Arkadaşlar ben 5 kez tüp bebek tedavisi denedim. Biri kimyasal gebelik oldu. Birini 30 haftalıkken agir help geçirerek erken doğum yaptım kaybettim ikisi de negatif oldu.

Evliliğimin kriz noktaları hep bu tedavi süreçleri. En büyük kavgalarımızı bu zamanlarda yaptık.

Bu evin delisi benim. Eşim şimdiye kadar hep beni idare etti diyebilirim. Bu zamana kadar bana hic derdini anlatmadı mesela. İş yerinde hakkında soruşturma açılsın ben başkalarından öğrenirim, bi sağlık problemi olsa bana anlatmaz, kaza yapsa haberim bile olmaz yani bunun gibi bir sürü şey birikti 11 yılda. Hep içe dönüktür. 12 yaşından beri tek başına yaşamış ve bu zamana aile destegi olmadan gelmiş biri. Devlet parasız yatılıda okumuş. Üniversiteyi de yatılı okudu askeri öğrenci olarak. Paraya bile hic ihtiyaç duymamış.

Ama ben elime kıymık batsa dünyayı ayağa kaldıran biriyim. Karin ağrısı yüzünden ambulans çağırıp gaz teşhisi ile eve gönderilen biriyim o kadar vahim durumum.

En son kavgamız çok büyüktü. Embriyo transferi öncesi esim sinir krizi geçirdi. Bana tokat attı. Ortada da bi sorun yok. O gün çok gergindi. Araba kullanmayı öğretiyordu bana. Bi araba üzerime doğru gelince korktum ve yan tarafa bakmadan şerit değiştirdim. Bana bağırınca ben de yol kenarında arabayı bırakıp eve ağlayarak geldim. Küstüm doğal olarak. Sonra gönlümü almaya falan çalıştı ama çok sinirliydim. Birden terlemeye basladi. Öfke patlaması yaşadı çok korktum ve kendimi odaya kapattım. Kollarımdan tuttu hırpaladı. Ben de çığlık atmaya başladım imdat diye. Korkudan elim ayağım boşaldı. O da bana tokat attı.

O gün hayatımızın en kotu gününü yaşadık. Yani bi sinirle eşime 200 milyarlık tazminat davası açmış ve sinirim geçince boşanma davasını geri çekmiş biriyim. Biz bunları bile atlattık ama bu olay beni daha fazla sarstı.

O gün salonda yattı. Yüzüne bile bakmadim. Sabah kendime gelince darp raporu alıp polise gitmeyi düşünüyordum. Onu hapse atsinlar falan diye kafamdan bir sürü şey planladım. Ama sonra aile terapistine gitmeye karar verdik. Psikolog ikimizi de dinledi. Eşime bir kaç günlüğüne evden uzaklaşmasını tavsiye etti. Bana da darp raporu alman ve polise gitmen sorunu çözmez çünkü onu cok seviyorsun ve ayrılmaya hazır değilsin o da sağlıklı değil zaten dedi. ( 2 yıldır düzenli gittiğim bir psikolog)

sonra eşimden bahsetti. İçine bunca şeyi atması sağlıklı değil dedi. İçine attıkça patlama her zaman olur ve şiddet eğilimli birey haline gelir dedi. Bi de eşim son zamanların gerginliği yüzünden agir bir antidepresan kullanıyordu. Şu ölü balık haline getiren cinslerden. Psikiyatrist bebeğimiz vefat ettikten sonra vermişti o ilacı. Bu donem kullanmaya başlamıştı tüp bebek tedavisi yüzünden. O ilaç da öfke kontrolü saglayamamasinda etkiliymiş.

Neyse eşim evden gitti otelde kaldı 2 gün. Ama benim ona olan sinirim geçmedi bi türlü. O halde embriyo transferine gittik. Vücudum perişan hale geldi transferden sonra.Bagirsaklarim yavaşladı, göğüslerim kaskatı oldu, mide kramplari , ödem falan... Sonuç negatif.

Simdi birbirimize sarılıp saatlerce ağladık neden birbirimize zarar veriyoruz diye. Eşime hala çok sinirliyim o başka ama ben anne olmak istiyorum. Bu ruh haliyle anne olamam.

Eşim artik nasıl duygularını ifade edebilir hale gelir sizce ? Ona da kendime de yardim etmek istiyorum.

Siz de bana yardim edin lütfen.

Dipnot : daha önceki söylediğiniz her seyi yaptım. Eşime dert anlatmıyorum , her şeyi söylemiyorum , kendi işlerimi kendim halledebiliyorum (%80) , ehliyet bile aldım , kaybolmuyorum artik, onun yanında ağlamıyorum vb....
Genişletmek için tıkla...
Sizin bence tedavi olmanız gerek, eşinizde sorun olduğunu zannetmiyorum. Adam fıttırmış.
Benim eşimde sizin eşiniz gibi çok zor şartlarda büyümüş. Hatta iki yıl yurtta kalmış.
Eşimin sakinliğini hayatıma kattım.
Bu tarz insanlar çok güzel sever, hatta dokunmaları bile başkadır.
Bence eşinize suçlar gibi yada hayata yaklaşımı olaylara yaklaşımını ve sorunlarını size yansıtmamasını sorun değilde olabilecek tüm olumlu yönlerini hayatınıza katın.
Karın ağrısı için ambulans yada sorun olmadığı halde büyütme huyumuzdan vazgeçin.
Bence esinizi cok yormus ve bitirmissiniz.
Aile ortamında büyümüş bir adam olsaydı inanın bu kadar uzun sürmezdi iliskiniz.
Bizde tüp bebek için uğraşıyoruz olumsuz sonuç aldığımda hic umursamiyorum bile.
Bu yol uzun ve çok zor biz savaşıcaz sonuç ne olursa olsun. Nasip kısmet.
 
Bazilari yanindaki guzellikleri gormezmis.Ne kadar sanslisiniz ki size bunca zaman tahammul eden ,esiniz oldugu icin. Illa cocuk sart mi yani . Esinize sahip cikip mutlu olmayi deneseniz nasil olur. Yada adamcagiz ne kadar daha size tahammul edebilcek. Biriktirip en sonunda oda bikicaktir. Zaten yillarca yanliz yasamis adamin kaybedicek neyi var. Hic birsey.. kendinize gelmelisiniz.
 
Ne kadar aci esin sana hic guvenmiyor... hic kendine donup baktin mi? Ne kadar bencil ve simarik oldugunun farkinda misin?
Bunlari seni yermek ic8n soylemiyorum ama biran once anne olmadan once aile olmanizi oneriyorum.
 
Çocuk psikolojisi diye bi bölüm mü varmış????
He tamam.. şu psikolojiden çok iyi anlayan, burda zaten iyi olmadigini söyleyen kadına çatan ama ilişkisine çözüm bulamayip kötü gidiyo diye falcı ya gitmeyi düşünen güçlü kadın. Tamamdır :)
 
Son düzenleme:
- çevremde duyduğm gördüğüm tanıdığım bütün insanlar “kimden araba dersi alırsan al eşinden alma. Boşanma aşamasına geldik “ diyorlar erkekler sinirli ve sabırsız oluyor bu konuda.. sende hocalardan ders al eşinden öğrenme.

- eşin depresyon ilacı kullanmasın kesinlikle daha kötü yapıyor bu ilaçlar.

- tüp bebek uzun zor bi süreç Allah yardımcınız olsn.

Eşine sinirlendiğnde sadece susarak tepkini göstermeyi dene. Kavga gürültüsüz en etkili yöntem bu.

Çok stres yapmamaya çalış biliyorum zor ama bu süreçte stresden uzak durmalısın rahat olmalısın..
 
Meraba burda yeniyim konuyu okudum ve gercekten ailen adina uzuldum tavsiye vermeye gelince bencede bu ara cocuk icin tedaviden uzaklas biraz aileni toparlamaya calis sonucta saglikli bi hamilelik ve saglikli bi birey yetistirmek icinde saglikli bi ortam ve saglikli iliskileri olan evebynler olmak gerekir
 
Anamnez .!.:
Pek çok kişi bu farkindalikta olmaz, kendi çıkarı için karşısındaki kisinin saglikli olmayan tutum ve davranışlarını överek besler...sizin icin bu gece dua edicem:emir_bebek:
Genişletmek için tıkla...

tesekkur ederim. Allah dualarınızı kabul etsin :KK200:
 
Lorentz .!.:
Arkadaşlar ben 5 kez tüp bebek tedavisi denedim. Biri kimyasal gebelik oldu. Birini 30 haftalıkken agir help geçirerek erken doğum yaptım kaybettim ikisi de negatif oldu.

Evliliğimin kriz noktaları hep bu tedavi süreçleri. En büyük kavgalarımızı bu zamanlarda yaptık.

Bu evin delisi benim. Eşim şimdiye kadar hep beni idare etti diyebilirim. Bu zamana kadar bana hic derdini anlatmadı mesela. İş yerinde hakkında soruşturma açılsın ben başkalarından öğrenirim, bi sağlık problemi olsa bana anlatmaz, kaza yapsa haberim bile olmaz yani bunun gibi bir sürü şey birikti 11 yılda. Hep içe dönüktür. 12 yaşından beri tek başına yaşamış ve bu zamana aile destegi olmadan gelmiş biri. Devlet parasız yatılıda okumuş. Üniversiteyi de yatılı okudu askeri öğrenci olarak. Paraya bile hic ihtiyaç duymamış.

Ama ben elime kıymık batsa dünyayı ayağa kaldıran biriyim. Karin ağrısı yüzünden ambulans çağırıp gaz teşhisi ile eve gönderilen biriyim o kadar vahim durumum.

En son kavgamız çok büyüktü. Embriyo transferi öncesi esim sinir krizi geçirdi. Bana tokat attı. Ortada da bi sorun yok. O gün çok gergindi. Araba kullanmayı öğretiyordu bana. Bi araba üzerime doğru gelince korktum ve yan tarafa bakmadan şerit değiştirdim. Bana bağırınca ben de yol kenarında arabayı bırakıp eve ağlayarak geldim. Küstüm doğal olarak. Sonra gönlümü almaya falan çalıştı ama çok sinirliydim. Birden terlemeye basladi. Öfke patlaması yaşadı çok korktum ve kendimi odaya kapattım. Kollarımdan tuttu hırpaladı. Ben de çığlık atmaya başladım imdat diye. Korkudan elim ayağım boşaldı. O da bana tokat attı.

O gün hayatımızın en kotu gününü yaşadık. Yani bi sinirle eşime 200 milyarlık tazminat davası açmış ve sinirim geçince boşanma davasını geri çekmiş biriyim. Biz bunları bile atlattık ama bu olay beni daha fazla sarstı.

O gün salonda yattı. Yüzüne bile bakmadim. Sabah kendime gelince darp raporu alıp polise gitmeyi düşünüyordum. Onu hapse atsinlar falan diye kafamdan bir sürü şey planladım. Ama sonra aile terapistine gitmeye karar verdik. Psikolog ikimizi de dinledi. Eşime bir kaç günlüğüne evden uzaklaşmasını tavsiye etti. Bana da darp raporu alman ve polise gitmen sorunu çözmez çünkü onu cok seviyorsun ve ayrılmaya hazır değilsin o da sağlıklı değil zaten dedi. ( 2 yıldır düzenli gittiğim bir psikolog)

sonra eşimden bahsetti. İçine bunca şeyi atması sağlıklı değil dedi. İçine attıkça patlama her zaman olur ve şiddet eğilimli birey haline gelir dedi. Bi de eşim son zamanların gerginliği yüzünden agir bir antidepresan kullanıyordu. Şu ölü balık haline getiren cinslerden. Psikiyatrist bebeğimiz vefat ettikten sonra vermişti o ilacı. Bu donem kullanmaya başlamıştı tüp bebek tedavisi yüzünden. O ilaç da öfke kontrolü saglayamamasinda etkiliymiş.

Neyse eşim evden gitti otelde kaldı 2 gün. Ama benim ona olan sinirim geçmedi bi türlü. O halde embriyo transferine gittik. Vücudum perişan hale geldi transferden sonra.Bagirsaklarim yavaşladı, göğüslerim kaskatı oldu, mide kramplari , ödem falan... Sonuç negatif.

Simdi birbirimize sarılıp saatlerce ağladık neden birbirimize zarar veriyoruz diye. Eşime hala çok sinirliyim o başka ama ben anne olmak istiyorum. Bu ruh haliyle anne olamam.

Eşim artik nasıl duygularını ifade edebilir hale gelir sizce ? Ona da kendime de yardim etmek istiyorum.

Siz de bana yardim edin lütfen.

Dipnot : daha önceki söylediğiniz her seyi yaptım. Eşime dert anlatmıyorum , her şeyi söylemiyorum , kendi işlerimi kendim halledebiliyorum (%80) , ehliyet bile aldım , kaybolmuyorum artik, onun yanında ağlamıyorum vb....
Genişletmek için tıkla...
Sizde minicik bir kıvılcımdan yangın cikaran birine benziyorsunuz. Esinizden geri kalır yanınız yok..
 
Lorentz .!.:
Arkadaşlar ben 5 kez tüp bebek tedavisi denedim. Biri kimyasal gebelik oldu. Birini 30 haftalıkken agir help geçirerek erken doğum yaptım kaybettim ikisi de negatif oldu.

Evliliğimin kriz noktaları hep bu tedavi süreçleri. En büyük kavgalarımızı bu zamanlarda yaptık.

Bu evin delisi benim. Eşim şimdiye kadar hep beni idare etti diyebilirim. Bu zamana kadar bana hic derdini anlatmadı mesela. İş yerinde hakkında soruşturma açılsın ben başkalarından öğrenirim, bi sağlık problemi olsa bana anlatmaz, kaza yapsa haberim bile olmaz yani bunun gibi bir sürü şey birikti 11 yılda. Hep içe dönüktür. 12 yaşından beri tek başına yaşamış ve bu zamana aile destegi olmadan gelmiş biri. Devlet parasız yatılıda okumuş. Üniversiteyi de yatılı okudu askeri öğrenci olarak. Paraya bile hic ihtiyaç duymamış.

Ama ben elime kıymık batsa dünyayı ayağa kaldıran biriyim. Karin ağrısı yüzünden ambulans çağırıp gaz teşhisi ile eve gönderilen biriyim o kadar vahim durumum.

En son kavgamız çok büyüktü. Embriyo transferi öncesi esim sinir krizi geçirdi. Bana tokat attı. Ortada da bi sorun yok. O gün çok gergindi. Araba kullanmayı öğretiyordu bana. Bi araba üzerime doğru gelince korktum ve yan tarafa bakmadan şerit değiştirdim. Bana bağırınca ben de yol kenarında arabayı bırakıp eve ağlayarak geldim. Küstüm doğal olarak. Sonra gönlümü almaya falan çalıştı ama çok sinirliydim. Birden terlemeye basladi. Öfke patlaması yaşadı çok korktum ve kendimi odaya kapattım. Kollarımdan tuttu hırpaladı. Ben de çığlık atmaya başladım imdat diye. Korkudan elim ayağım boşaldı. O da bana tokat attı.

O gün hayatımızın en kotu gününü yaşadık. Yani bi sinirle eşime 200 milyarlık tazminat davası açmış ve sinirim geçince boşanma davasını geri çekmiş biriyim. Biz bunları bile atlattık ama bu olay beni daha fazla sarstı.

O gün salonda yattı. Yüzüne bile bakmadim. Sabah kendime gelince darp raporu alıp polise gitmeyi düşünüyordum. Onu hapse atsinlar falan diye kafamdan bir sürü şey planladım. Ama sonra aile terapistine gitmeye karar verdik. Psikolog ikimizi de dinledi. Eşime bir kaç günlüğüne evden uzaklaşmasını tavsiye etti. Bana da darp raporu alman ve polise gitmen sorunu çözmez çünkü onu cok seviyorsun ve ayrılmaya hazır değilsin o da sağlıklı değil zaten dedi. ( 2 yıldır düzenli gittiğim bir psikolog)

sonra eşimden bahsetti. İçine bunca şeyi atması sağlıklı değil dedi. İçine attıkça patlama her zaman olur ve şiddet eğilimli birey haline gelir dedi. Bi de eşim son zamanların gerginliği yüzünden agir bir antidepresan kullanıyordu. Şu ölü balık haline getiren cinslerden. Psikiyatrist bebeğimiz vefat ettikten sonra vermişti o ilacı. Bu donem kullanmaya başlamıştı tüp bebek tedavisi yüzünden. O ilaç da öfke kontrolü saglayamamasinda etkiliymiş.

Neyse eşim evden gitti otelde kaldı 2 gün. Ama benim ona olan sinirim geçmedi bi türlü. O halde embriyo transferine gittik. Vücudum perişan hale geldi transferden sonra.Bagirsaklarim yavaşladı, göğüslerim kaskatı oldu, mide kramplari , ödem falan... Sonuç negatif.

Simdi birbirimize sarılıp saatlerce ağladık neden birbirimize zarar veriyoruz diye. Eşime hala çok sinirliyim o başka ama ben anne olmak istiyorum. Bu ruh haliyle anne olamam.

Eşim artik nasıl duygularını ifade edebilir hale gelir sizce ? Ona da kendime de yardim etmek istiyorum.

Siz de bana yardim edin lütfen.

Dipnot : daha önceki söylediğiniz her seyi yaptım. Eşime dert anlatmıyorum , her şeyi söylemiyorum , kendi işlerimi kendim halledebiliyorum (%80) , ehliyet bile aldım , kaybolmuyorum artik, onun yanında ağlamıyorum vb....
Genişletmek için tıkla...
Boyle yipratici srylerin sizi ve esinizi bu hale getirmesi cok normal.Normalde kadina siddette ben de mangalda kul birakmam ama bu ozel bir durum siz ofkeyle ilgiyle biraz daha hafif atlatiyorsunuz onunki coj daha zor ve yipratici ona iyilestirici anne sefkatiyle yaklasin goreceksiniz nasil degisecek iliskiniz siz de onu daha kolay affedeceksiniz soyle dusunun hep onu kaybetsem naparim ona bir sey olursa naparim vs.Herkesin bir imtihani var sizin de bu.Cok saglikli beslenin ikinizde psikoljik olarak da strese girmeyin huzurlu bir aile ortamo yaratmaya calison bakin esiniz bunca zaman sizi idare etmis simdi sire sizde
 
Konu sahibinin gerçekten de içsel farkındalığı yüksek zaten bence kendi hatalarını farkedip açıkça yazdığı için bu kadar eleştiri alıyor.

Daha önceki bir konuda bana göre konu sahibinin eşinin de çok sağlıklı olmadığını sevdiklerini kaybetme korkusu yaşadığını yazdığımı hatırlıyorum. Kaza ihtimali sonrası aşırı gerilip sinir krizi geçirmesi de bu fikrimi doğruluyor bence.
 
Gercekten cok uzuldum ikinize de.. Kendinizi bu denli elestirmenizi de takdir ettim ama sinirlenince bu denli kin gutmeyin lutfen.Esinize de helal olsun sizi cok seviyo ki bu kadar dayanmis ama ikinizin de bu durumu bebekten oturu bu kadar yipranmissiniz belli ki insallah en yakin zamanda Rabbim kucaginizi doldursun..
 
Allah sabir versin, insallah rabbim kucaginizi bebeklerle doldurur.
Ama onun öncesinde sizin tedavi olmaniz gerekiyor cünki sorunlu birisiniz gibi. Ayni zamanda esinizinde tedavi olup sonrasindads beraber evlilik terpostine gidip iliskinizi rayuna koymaniz gerekli diye düsünüyorum ben. Cünki siz bu ruh halindeyken anne olsaniz bile cocugunuza cok fazla bursey veremezsiniz. Önce tedavi olun problemlerinizi cözün sonra insallah bebeklerinizi saglikli bir ortamda büyütürsünüz.
 
Bakın yaşadıklarınız size nekadar zor gelmiş.psikolojiniz bozulmuş.ama düşünün bunları eşinizde yasamış ve o acısını sizin gibi bile yasıyamamış içine atmış hep.biraz empati yapın üstüne gitmeyin bukadar.birlikte bi tatile gitme imkanınız varmı? Bebek olayını bi süre erteleyin yani takıntı yapmayın eşinizle güzel vakit geçirmeye çalışın çünkü stres ve psikoloji çok etkiliyor yaa ne zaman kafa rahatlıyor ozaman oluyor diye çok örnek var ya.dilerim en kısa zamanda sizde güzel haberler alırsınız
 
Lorentz .!.:
şımarık değilim çok zayıf bir insanım. Güçlü olmaya çalışıyorum. 8 yıllık evliyiz ve ilk defa bu sene beraber bir çatı altında yaşıyoruz. Evlerimizi yeni birleştirdik şartlar yüzünden.
Genişletmek için tıkla...
Anladığım kadarıyla Eşiniz asker mi
 
2.5 sene geçmiş üzerinden biraz da olsa toparlanman gerekirdi diye düşünüyorum. İnsanlar 18 yaşında evladını kaybediyor, zamanla biraz olsun sakinleşiyorlar. sanki bu olayı kendine biraz kalkan gibi kullandığını hissettim. Yazılardan ne kadar hissedilirse o kadar tabi. Kırılgan ve hemen pes eden bir karakter yapın olduğunu söyledin. Bazen ben de böyle oluyorum, kötü bir şey mi yaşadım tamam bırak her şeyi, sal kendini, anlamı yok zaten yaşanılanların moduna girdiğim zamanlar oluyor. Nadir olmasına rağmen çok zaman kaybettiriyor bana. Sen ise genelinde böyle olduğunu söylüyorsun. Ayrıca kırmak için yazmıyorum ama gerçekten sabretmesi zor bir kişiliğin var. Sürekli küsen, kırılan, olayları büyüten insanla olmak çok zor. Devam etmeyi bilmen, öğrenmen gerekli.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Eşimin davranışı tuhaf mı sizce?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
1K
ruhay
R
littleemom
Rahat mı batıyor, haklı mıyım abartıyor muyum?
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
698
littleemom
littleemom
B
neden böyleyiz?
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
545
bunalimkadin
B
M
Eşimin sözleri çok sinirliyim
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
2K
Bir Eylul Aksami
Bir Eylul Aksami
Z
Eşimin ailesi ile görüşmüyorum bunu kafaya takıyorum
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
kokosssa1
K
Back