Kendiniz edip kendiniz bulup , kendiniz çekmişsiniz. Adam hiç değişmemiş . Sizin bırakmadığınız kocanız değil , evli olmanın konforu.
Yani eşiniz ne yaparsa yapsın, seçim hep sizindi , bu evliliği yürüten sizdiniz.
Kendiniz edip kendiniz bulup , kendiniz çekmişsiniz. Adam hiç değişmemiş . Sizin bırakmadığınız kocanız değil , evli olmanın konforu.Merhaba Hanimlar, 20 yildan fazla evliyim. Çocuklarım ergen. Severek evlendik. Ancak evliligimin ilk zamanlarindan beri esimin ailesi yuzunden bir yigin kavgamiz oldu. Kavgalar sirasinda esim beni hicbir zaman ailesine karsi savunmadi. Hep kabahatli, hep suçlu ben oldum. Benim de genclik hatalarım vardi. Mesala esime ve ailesine politik olamadim. Bu kavgalar sirasinda esim benden cok uzaklasti. İkinci hamileligimde esimin beni aldattigini ogrendim. Hamilelik sureci, bebek derken, ilk cocugumun kucuk olmasi vs. Esimi terk edemedim ama kavgalarimiz cocugumuz dogduktan sonra azaldi. Annelik ic gudusu ile cocuklarima odaklandim. Cocuklar büyüdü. Zaman zaman esimin beni sevmedigimi hissediyordum. İlgisiz, samiyetsiz ama yine de birakamadim. Kavgalar oluyor, o bagirip çağırıp, evi terk ediyor sonra ne kadar hatali olsa da sanki suclu benmisim gibi bir sekilde yalvar yakar esimin dönmesini sagliyordum. Neden mi cocuklar kucuk, tek basina vir evi idare etmek zor geliyor, esimi bir gun sonra affediyorum, öfkem diniyordu. Belki yalniz kalamamak bosanma korkusu vs denebilir. Esimin gizli narsist olduğunu soyleyen psikoloji egitimi almis arkadaslarim da oldu. Ben de ozguveni yikilmis, bagimli bir eşe dondum. Bir meslegim var ama yasimin ilerlemesi, isteksizlik, cocuklar vs derken ev hanimi gibi oldum. Problem su ki, dun fark ettim senelerce ayni seylerden esime duydugum ofke bir turlu bitmiyor. Surekli sucluyorum. Neden beni ailesine karsi korumadi, neden bana karsi bu kadar aci cektirdi, her defasinda herseye ragmen ailesini savundu. Benim 20 yillim ofke ve depresyonla gecti. Dun yine ablasıyla mesajlarini gordum gule oynaya oysa gecen sene ablasi yuzunden evimizde huzur kalmamisti. Demek ben uzuldugumle kaliyorum. Bir yigin suclama yaptim. Kendimi haksizliga ugrasmis hissediyorum. Gecmisim bu hesabi hic bitmiyor. O da ofkelendi esyalarini toplayip gitti. Sabah mesaj attim biranlik kararla gittin diye gelemem diye dusunme benim icin sorun yok diye. Arkadaslar, yoruldum bu donguden benim ofkemin bitmemesi onun inatla ofkemi dindirmemesi, beni degersiz hissettirmesi, samiyetsizligi, adeta benden kacar gibi olmasi ve ben hala bunu kabullenemmiyorum. Bosanmak da istemiyorum ama bir taraftan ofkem bir kac gune dinse de olur olmaz bir zamanda ben yine patlama yasiyorum.Beni sevmedigine, deger vermedigine dair o kadar cok olay oldu ki, neden kabullenemiyorum, neden kendimi bu duruma düşünüyorum. Ne yapacagimi bilmez haldeyim. Sesimi cikarmasam sinirlenmesen evliligimiz devam ediyor gibi ama bu defa da bana ne kadar ilgisiz, sevgisiz oldugunu fark ediyorum bu defada buna ofkeleniyorum. Yalanlarini yakaliyorum yine kabahatli ben oluyorum. Oysa bir taraftan yaşım itibariyle bunlarla ugrasmak istemiyorum, egitimlere katiliyorum, aciktan ikinci universitemi okuyorum, bu saatten sonra 20 yilin adaletsizliginin altinda ezilmek istemiyorum ama kendime de mani olamiyorum, gecmise ofkelenmedigimde de donup dolasip esimin bana deger vermedigini dusunduren bir yigin olayla yuzlesiyorum. Kararsiz kaliyor, kafam karisiyor vesaire, bu defa kendisi kesin bitireceğim söyledi sanirim o da sorumluluk almaktan korkuyor belki gelecek hafta bir bosanma davam olur kimbilir. Kendimi cok aciz hissediyorum.
Adam gittikten sonra benim icin sorun yok mu dediniz?Merhaba Hanimlar, 20 yildan fazla evliyim. Çocuklarım ergen. Severek evlendik. Ancak evliligimin ilk zamanlarindan beri esimin ailesi yuzunden bir yigin kavgamiz oldu. Kavgalar sirasinda esim beni hicbir zaman ailesine karsi savunmadi. Hep kabahatli, hep suçlu ben oldum. Benim de genclik hatalarım vardi. Mesala esime ve ailesine politik olamadim. Bu kavgalar sirasinda esim benden cok uzaklasti. İkinci hamileligimde esimin beni aldattigini ogrendim. Hamilelik sureci, bebek derken, ilk cocugumun kucuk olmasi vs. Esimi terk edemedim ama kavgalarimiz cocugumuz dogduktan sonra azaldi. Annelik ic gudusu ile cocuklarima odaklandim. Cocuklar büyüdü. Zaman zaman esimin beni sevmedigimi hissediyordum. İlgisiz, samiyetsiz ama yine de birakamadim. Kavgalar oluyor, o bagirip çağırıp, evi terk ediyor sonra ne kadar hatali olsa da sanki suclu benmisim gibi bir sekilde yalvar yakar esimin dönmesini sagliyordum. Neden mi cocuklar kucuk, tek basina vir evi idare etmek zor geliyor, esimi bir gun sonra affediyorum, öfkem diniyordu. Belki yalniz kalamamak bosanma korkusu vs denebilir. Esimin gizli narsist olduğunu soyleyen psikoloji egitimi almis arkadaslarim da oldu. Ben de ozguveni yikilmis, bagimli bir eşe dondum. Bir meslegim var ama yasimin ilerlemesi, isteksizlik, cocuklar vs derken ev hanimi gibi oldum. Problem su ki, dun fark ettim senelerce ayni seylerden esime duydugum ofke bir turlu bitmiyor. Surekli sucluyorum. Neden beni ailesine karsi korumadi, neden bana karsi bu kadar aci cektirdi, her defasinda herseye ragmen ailesini savundu. Benim 20 yillim ofke ve depresyonla gecti. Dun yine ablasıyla mesajlarini gordum gule oynaya oysa gecen sene ablasi yuzunden evimizde huzur kalmamisti. Demek ben uzuldugumle kaliyorum. Bir yigin suclama yaptim. Kendimi haksizliga ugrasmis hissediyorum. Gecmisim bu hesabi hic bitmiyor. O da ofkelendi esyalarini toplayip gitti. Sabah mesaj attim biranlik kararla gittin diye gelemem diye dusunme benim icin sorun yok diye. Arkadaslar, yoruldum bu donguden benim ofkemin bitmemesi onun inatla ofkemi dindirmemesi, beni degersiz hissettirmesi, samiyetsizligi, adeta benden kacar gibi olmasi ve ben hala bunu kabullenemmiyorum. Bosanmak da istemiyorum ama bir taraftan ofkem bir kac gune dinse de olur olmaz bir zamanda ben yine patlama yasiyorum.Beni sevmedigine, deger vermedigine dair o kadar cok olay oldu ki, neden kabullenemiyorum, neden kendimi bu duruma düşünüyorum. Ne yapacagimi bilmez haldeyim. Sesimi cikarmasam sinirlenmesen evliligimiz devam ediyor gibi ama bu defa da bana ne kadar ilgisiz, sevgisiz oldugunu fark ediyorum bu defada buna ofkeleniyorum. Yalanlarini yakaliyorum yine kabahatli ben oluyorum. Oysa bir taraftan yaşım itibariyle bunlarla ugrasmak istemiyorum, egitimlere katiliyorum, aciktan ikinci universitemi okuyorum, bu saatten sonra 20 yilin adaletsizliginin altinda ezilmek istemiyorum ama kendime de mani olamiyorum, gecmise ofkelenmedigimde de donup dolasip esimin bana deger vermedigini dusunduren bir yigin olayla yuzlesiyorum. Kararsiz kaliyor, kafam karisiyor vesaire, bu defa kendisi kesin bitireceğim söyledi sanirim o da sorumluluk almaktan korkuyor belki gelecek hafta bir bosanma davam olur kimbilir. Kendimi cok aciz hissediyorum.
Bence siz ne istediğinizi bilmiyorsunuz. Davayı açarsa diyorsunuz yani açmazda devam öyle mi? Niye sizin kendi isteğiniz fikriniz yok mu da ona bırakıyorsunus zaten 20 sene geçmiş. Adamın umrunda bile değil . Avukat size maddi olarak zaten yol gösterecek avukatlar bunun için var ama öncelik olarak kararını vermiş bir insan lazımŞu aşamada ben artik bosanma bosanmama konusunu gectim. Bosanma davasi acarsa surec baslar zaten. Ben kendimi iyilestirmek istiyorum. Bu olanlari kabullenmek ve ofkemi yenmek istiyorum acikcasi. Psikolojik saglamligim olursa zaten rahatlikla onume bakabilirim. Bir de isin maddi kismi var. Yıllar icinde calisarak edindigimiz malvarliklari. Tum bunlara ek olarak onlarin da yanina kar kalmasını istemiyorum.
O zaman uzun uzun niye yazdınız? Bu hayatı kendinize reva görüyorsanız boşuna nefesinizi tüketmeyin.Bosanmak da istemiyorum
Gizli narsistik böyle bir şey değil evet. Bu adamın her şeyi ayan beyan ortada. Gizli narsistleri anlamak çok zordur. Adeta bir tiyatro gibi. Güçlü olan,aklını kullanıp katlanmayan sıyrılır.Bu ara bir moda oldu herkesin eşi gizli narsist. Narsist falan değil, adam açık açık sevmiyor işte bazen de kabul etmek gerekir.
Kızılcık şerbeti fatih doğa sendromu diyorum ben bunaEvliliğinizin ilk yıllarındaki adam ne ise, gördüğünüz gibi 20 sene sonra da aynı adam, yine sizi umursamayan ve dahi üzerine sadakatsizlikler ekleyen. Siz tercihinizi yaşıyorsunuz; boşanmamayı seçmişsiniz ve devamında gördüğünüz de aynı manzara. Ne umuyordunuz? Birden adam diz çöküp tövbe edecek, beni affet çok hakkına girdim diye sizden hüngür şakır özürler dileyecek ve 20 sene öncenin hesabını dönüp ailesine parmak sallayarak "Siz benim karımı çok üzdünüz" diyerek kesecek miydi? Bozuk bir psikolojiyle hayatınızı sürdürmek, sürekli bir depresyon ve öfkenin elinde yanmak, boşanmanızdan daha korkunç ve katlanılmaz gelmemiş ki harekete geçmemişsiniz. Eşinizden göremediğiniz değer ve sevgiyi, siz kendinize göstermiş olsaydınız şimdiye çoktan boşanmış olurdunuz "Çocuğum küçük" vb. bahanelerin ardına sığınmadan.
Adam dışarda sevisiyor,eve geliyor yemek hazır ,donlar yıkanmış , mis gibi düzeni var.Evdeki kadın ayrılmayan affeden bir ezik siz neden ayrılmadığını sanıyorsunuz?? Çok sert yazıyorum ama kusura bakmayın Adam dışarda gonlunce hovardalık edip eve gelince yeni yikanmiş carsaflarda uyuyor.Boşanırsa düzeni bozulacak o zaman eli kolu bağlanacak......Ben durumu anlamanlandirmaya calisiyorum, gercegi ariyorum o sebeple ne dusunuyorsaniz yazabilirsiniz. Bu bana yardımcı olur tesekkur ederim. Evet tam dediginiz gibi bosanmayi bir yenilgi olarak hissediyorum. Zaman zaman evet tam da dediginiz gibi acaba esimi bu evlilikte ben mi zorla tutuyorum diye dusunup ona haksizlik mi yapiyorum diye dusunuyorum. Yine de eşim de okumus etmis bir insan kendi hakkini arayabilir. Ve madem bende kurtulmak istiyor o zaman bunu aldatma gibi kapali yollarda degil davasini acarak durutce sorumluluk alarak yapmasi gerekir diye dusunuyorum. Sonucta elini kolunu baglamis degilim ki. Gizli narsit degilim ama ozguveni dusuk, bagimli bir kisilige donustum yıllar icinde. Hep boyle degildim.
İşin kolayına kaçıyorsunuz. Adam 20 yıldır açsa açardı. Neden kurulu düzeni bozsun ki? Zaten fingirdemesini dışarıda yapıyor. Eve gelince hazır yemek,yıkanmış don varken neden kendini yorsun?Ama herseyden onemlisi bunlarin artik beni acitmamasi icin guclu olmak istiyorum. Ne yazik ki, duygu durumum degisiyor, ruh halimi stabil tutmak istiyorum. Kendisi sorumluluk alip davasini acarsa acsin.
Evliligin konforundan vazgeçemediğimi de dusundum elbette. Bunun da payi var.Kendiniz edip kendiniz bulup , kendiniz çekmişsiniz. Adam hiç değişmemiş . Sizin bırakmadığınız kocanız değil , evli olmanın konforu.
Yani eşiniz ne yaparsa yapsın, seçim hep sizindi , bu evliliği yürüten sizdiniz.
Eşinizin sizi boşamamasından bile anlam çıkaracak yere kadar düştünüz mü gerçekten mi ? Ben eşiniz olsam bende boşamam niye boşayım ki aldatıyorum susuyo evden gidiyorum gel diye yalvarıyo çocuklarımı vakit gün sıkıntısı olmadan görüyorum evim temiz kıyafetlerim temiz yemeğim var e istediğim zaman birlikte de olurum boşanma bana fayda değil zarar sağlar zaten bütün bunlarla birlikte bekar hayatı yaşıyorum ne diye boşanıp bir de temizlik yeme içme çocuk bakımı için yalandan para harcicam eşiniz eşek mi boşansın yani dava açmama sebebi sizin gitmenize dayanamaması falan değilBen durumu anlamanlandirmaya calisiyorum, gercegi ariyorum o sebeple ne dusunuyorsaniz yazabilirsiniz. Bu bana yardımcı olur tesekkur ederim. Evet tam dediginiz gibi bosanmayi bir yenilgi olarak hissediyorum. Zaman zaman evet tam da dediginiz gibi acaba esimi bu evlilikte ben mi zorla tutuyorum diye dusunup ona haksizlik mi yapiyorum diye dusunuyorum. Yine de eşim de okumus etmis bir insan kendi hakkini arayabilir. Ve madem bende kurtulmak istiyor o zaman bunu aldatma gibi kapali yollarda degil davasini acarak durutce sorumluluk alarak yapmasi gerekir diye dusunuyorum. Sonucta elini kolunu baglamis degilim ki. Gizli narsit degilim ama ozguveni dusuk, bagimli bir kisilige donustum yıllar icinde. Hep boyle degildim.
Zaten mesele o ne yapacagimi bilemiyorum.Bence siz ne istediğinizi bilmiyorsunuz. Davayı açarsa diyorsunuz yani açmazda devam öyle mi? Niye sizin kendi isteğiniz fikriniz yok mu da ona bırakıyorsunus zaten 20 sene geçmiş. Adamın umrunda bile değil . Avukat size maddi olarak zaten yol gösterecek avukatlar bunun için var ama öncelik olarak kararını vermiş bir insan lazım
Hanimefendi niye sizi biraksin?Ben durumu anlamanlandirmaya calisiyorum, gercegi ariyorum o sebeple ne dusunuyorsaniz yazabilirsiniz. Bu bana yardımcı olur tesekkur ederim. Evet tam dediginiz gibi bosanmayi bir yenilgi olarak hissediyorum. Zaman zaman evet tam da dediginiz gibi acaba esimi bu evlilikte ben mi zorla tutuyorum diye dusunup ona haksizlik mi yapiyorum diye dusunuyorum. Yine de eşim de okumus etmis bir insan kendi hakkini arayabilir. Ve madem bende kurtulmak istiyor o zaman bunu aldatma gibi kapali yollarda degil davasini acarak durutce sorumluluk alarak yapmasi gerekir diye dusunuyorum. Sonucta elini kolunu baglamis degilim ki. Gizli narsit degilim ama ozguveni dusuk, bagimli bir kisilige donustum yıllar icinde. Hep boyle degildim.
Allah aşkına ya bırakın. Ne demek çıkamıyorum ya? Çocuklar büyümüş. Dünyada neler var neler. İnsanlar yaşama tutunuyor. Siz uğraşmak,hayatın yükünü omuzlarıniza almak istemiyorsunuz. Hakaret duymak, aldatılmak daha kolay geliyor.İnanin yazdiklarinizda çok haklisiniz. Kendimde bunlarin cogunu dusundum. Mesele işte guclenip cikamiyorum bu donguden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?