- 19 Mart 2019
- 516
- 446
- 36
-
- Konu Sahibi asyazeynep01
- #21
Amin teşekkür ederim
Amin teşekkür ederimEğer eşinizi seviyorsanız ve gideceğiniz yerde de iş bulma imkanınız varsa evliliginiz için deneyin bence.Belki gerçekten uzak olunca çok rahat edeceksiniz,cok mutlu olacaksınız.bence denemeye değer.eger hala huzursuz ve mutsuzsaniz o zaman ayrılırsınız.tabi ailesinin gelip uzun uzun kalma durumu olabilir ama belki gelmezler en azından sık sık gelmeyebilirler. Burda işlerini yaptiriyorlarmis o yüzden istenmedikleri yere gelmeyebilirler.belki siz de uzak olunca arada gelmeleri bile rahatsız etmeyecek burada olduğunuz kadar.hakkınızda hayırlısı olsun yinede.
Evet senın için gittim diyor; eğer gitmeseydim kavgalarımız çok daha büyüyecekti diyor. Yanı buradayken sanki ailesinin evinin reisi gibiydi. Babası da sağ ama hiç biseyle ilgilenmez veya kararları buna bırakır falanEşiniz maşallah işleri yokuşa sürmek için elinden geleni yapmış. Resmen aynı şehirde başka eve taşınmamak için adam şehir değiştirmiş ya olacak iş değil. Nasıl bir mantalitedir bu. Üstüne sizi de yalnız bırakıyor, evliliğini riske atıyor ya da gözden çıkarıyor. Yeterki ailesi kırılmasın. E peki siz kim oluyorsunuz acaba gözünde. Ailesi mi değil mi. Eşinize çok kızdım kesinlikle toy davranıyor, evlenen erkek biraz net olmalı, eşiyle mutluluğunu en başta tutmalı. Belli ki eşinizin yanına giderseniz bir şansınız daha olacak evliliği kurtarmak için ama onun dışında eşiniz gitmiş zaten. Ne kadar bu şekilde ayrı sürebilir ki.
Eğer sizin için gittiğini söylüyorsa belli ki o da bıkmış bu durumdan. Yanına gitmelisiniz bu durumda. Zaten kendine iş bulmuş düzen kurmuş. Daha fazla aranızı soğutmayın. Umarım düzelirsiniz.Evet senın için gittim diyor; eğer gitmeseydim kavgalarımız çok daha büyüyecekti diyor. Yanı buradayken sanki ailesinin evinin reisi gibiydi. Babası da sağ ama hiç biseyle ilgilenmez veya kararları buna bırakır falan
Umarım. TeşekkürlerEğer sizin için gittiğini söylüyorsa belli ki o da bıkmış bu durumdan. Yanına gitmelisiniz bu durumda. Zaten kendine iş bulmuş düzen kurmuş. Daha fazla aranızı soğutmayın. Umarım düzelirsiniz.
Siz çocuğunuzu özgüvenli ve bağımsız bir birey olarak, kararlarına saygı duyarak yetiştirmişsinizdir. Anlatılan konuda ki anne de bağımlı, sözünden çıkmayan, karar almasına izin vermeyen bir yapıda yetiştirmiştir. Her türlü sizin kızınız diyorumMerak ettiğim şu; aileler bu evlatlarını kendilerine bukadar bağımlı yetiştirmeyi nasıl başarıyorlar? Benim 9 yaşındaki kızım bile Lisede yurtdışında okumak istediğini söylüyor şuan. Lisede hemdeKoskoca adamlar ailesinden bir semt ileri taşınmayı kabul etmiyorlar. İlginç yani. Napiyorlar çok merak ettim
Duygu sömürüsü.. Annesinin şunu dediğini duydum; bir tane oğlum var, o da giderse kimsem yok dediğini kulaklarımla duydum. Ama tabi sevgili ya da nişanlılık döneminde böyle konuşmalar yoktu. Ne isterseniz onu yapın cok rahat olun kimse size karışmaz, herkes iyiliğinizi ister gibi konuşmalar; evlendikten sonra bu durumlara döndüMerak ettiğim şu; aileler bu evlatlarını kendilerine bukadar bağımlı yetiştirmeyi nasıl başarıyorlar? Benim 9 yaşındaki kızım bile Lisede yurtdışında okumak istediğini söylüyor şuan. Lisede hemdeKoskoca adamlar ailesinden bir semt ileri taşınmayı kabul etmiyorlar. İlginç yani. Napiyorlar çok merak ettim
Duygu sömürüsü.. Annesinin şunu dediğini duydum; bir tane oğlum var, o da giderse kimsem yok dediğini kulaklarımla duydum. Ama tabi sevgili ya da nişanlılık döneminde böyle konuşmalar yoktu. Ne isterseniz onu yapın cok rahat olun kimse size karışmaz, herkes iyiliğinizi ister gibi konuşmalar; evlendikten sonra bu durumlara döndü
Damdan peki neden abisi tamam biz de kal diyemedikikardeşini düğüne götürdü ise alacağı da aşikar değil mi
yani götürmek daha erken saatte dönüş daha geç saatte
ben olsam ben de kızarım da elden bir şey gelmez
eviniz aynı şehirde uzak semtte de olsa bu tarz çağrılar devam edecekti zaten köklü çözüm ile taşınmış adam
bir de eşinizle tartışmak yerine farklı çözümler önerdiniz mi
ne bileyim gece kardeşi korkuyor mu yalnız kalamaz imajı neden var
o zaman bize gelsin dediniz mi vs vs
bir seferinde görümcem iş için sabah 5 te bri yere gidecekmiş
o şehrin bir ucunda gideceği yer öbür ucunda ve onların oturduğu semtte 7/24 taksi yok
bir arkadaşında kalacakmış onunda annesi rahatsızlanmış eşime gelip sizde kalayım sizden taksi ile giderim demiş bizim ev daha yakın
eşim de olmaz sen evinde kal ben seni gece gelir alır bırakırım demiş
gece 3 te gidip alıp geri dönmüştü mesela
bu nadir olur tolere edilir
çözümünüz eşinizle gidip yeni bir hayata başlamak
Bunu söyleyemıyor. Zaten onlar koloni şeklinde yaşamaya alışmış bir aile. Bunlar aslında hep isteme zamanları konusuldu. Bende konuştum, ailemde ailesiyle konuştu. Kızımız yalnız kalmayı sever; öyle çat kapı gelip gitmeler, habersiz şeylerden çok hoşlanmaz mesafelidir vb.. o zaman herseye tamam bizim için sıkıntı yok; onlar zatn ayrı evlerini kuruyorlar diyorlardı. Kısacası en basında yaptıkları iki yüzlülük, sonrasında daa eşimin dengesizliği bu duruma getirdi. Sizin yaşadıklarınıza da üzüldüm; aileler de düşüncesiz olunca böyle oluyor demekkiBaşka şehre taşınmak yerine anne babasını karşısına alıp “bakın ben de bir aile kurdum, sınırlarımızı çizemediğimiz için kendi yuvam sallantıda, lütfen bir müddet ben yokmuşum gibi yaşamaya çalışın “ diyebilirdi.
Öte yandan sizinle evliliğini kurtarmak için başka şehre taşınmış. Bence bu önemli bir adım. Bunu da yapmayabilirdi.
Benzer şey başıma geldi. Aile sınırları çizilmediği için bir gün ben “tayinimi alıp gidiyorum, sen ne yaparsan yap” dedim. 1500 km uzağa gittim. Benimle geldi ama sonra ne oldu, annesi geldi 3 ay kaldı. Yalnız kaldığımızda “bak ben konuşursam annen kırılır, sen sakince annene; anne sıkıldıysan götüreyim seni de, götür” dememe rağmen tınlamadı. Sonra kavgalar, çekip gitmeler.
Sonra kendisi alıp başını gitti. Beni ve çocukları bırakıp. Annesini görmeye. 1 ay boyunca! Terör bölgesinde bırakıp. En son gidişinde ben de mahkemeye gidip boşanma davası açtım.
Yani bazen fiziksel mesafeler de çözüm olmayabiliyor. Ama sizin açınızdan “denedim, gerçekten ben de denedim bu evliliği yürütmeyi” demek için bir fırsat. Yürümese de içiniz rahat olur. Yürürse zaten güzel bir şey.
Aynen ikiyüzlülük doğru..neysen o... ben ve ailem, mesafeyi sevdiğimi, habersiz gelip gitmelerden hoşlanmadığımı, özel hayata çok müdahale edilmesini sevmediğimi evlenmeden belki 1000 kere anlattık. Ama öyle olmuyor işte sonradanBenzer şeyleri ben de kayınvalidemle yaşadım. Nişanlıyken o pozitif tavırlar değişiyor, sözler tutulmuyor. Kısacası bu ikiyüzlülük ve riyakarlık çok canımı sıkıyor. Herkes nikahı yapana kadar yalan söyleyip kendini mükemmel gösterme derdine düşmese böyle problemler olmayacak. Zaten karışmam siz mutlu olun diyenden korkacaksın.
yazık günah gerçekten eminim daha anlatamadığınız yukarıdaki gibi bir çok olay vardır. Bu tip insanlar evlenmeyecek bu kadar basitArkadaşlar;
Eşim evliliğimizin en başında beni çok ama çok zorladı. Nişanlılık dönemimizde, eşim kendisinin borçları olduğunu, bu nedenle eğer kirada oturursak çok zorlanacağını söyledi. Kredi borçları da ev yaptırmışlardı; ordan kalma.. Ailesine ait bir tane evi var, birkaç sene oturalım dedi; ben kendimi toparlıyım sonra kendi evimizi alırız dedi. Bende tabiki o sıralar aşk sarhoşu olduğumdan ve saçma sapan gözüm hiçbir şeyi görmediğinden kabul ettim. Oturduğumuz ev ailesine çok yakın. Yeni evlendik, balayından geldik çat kapı annesi geldi; ikide bir oğlunu arayıp eve çağırıyor. Gel ilacımın prospektüsünü oku, gel kombiye bak, kv ve kp bir yere gidiyorlar; kız kardeşlerin evde onlara göz kulak ol; yalnız bırakma vb..Bu arada kız kardeşleri de küçük değil; biri 25 diğeri 19 yaşında..
Mesela bir akşam evdeyiz; kız kardeşim evde yalnızmış ben onun yanına gidiyorum dedi. Ben sen gidince de ben yalnız kalıcam dedim. O kız da ben başka birsey miyim dedim ve burdan kavga çıktı. Bu olaylara en basında pek bir tepki vermezken; daha sonra ben birikme yaşadım. Eşimle çok kötü kavgalarımız oldu; çekti gitti ailesinin evinde kaldı. Annesi, kardeşleri bizim eve geldi saçma sapan kavga ettik. Yani kocam gitmiş kavgamızı onlara anlatmış, onlar da benim yanıma geliyor kavga etmeye falan.. Hepsini kovdum evden, siz karışamazsınız bizim kavgamıza diye. Kısacası benım eşim ailesi ve benım aramdaki dengeyi kuramadı. Ama evliliğin ilk yılları, oturacak; öğrenecek diye sabrettim. Keşke sabretmeseydim; şuanda çok pişmanım.
Neyse ben sürekli taşınmak istedim; oradan çünkü ailesi herşeye müdahildi. Eşim yeni iş değiştirmişti; altına araba verdiler ama arabayla 40-45 dk mesefade iş yeri. Bende dedim ki o zaman senın iş yerine yakın bir yerde ev bakalım dedim. Bunu kabul etmedi. Bence kabul etmemesinin sebebi, ailesi. Sonuçta altında araba var gidip gelebilirsin; bizim yanımızda oturmak istemiyorsun veya karın istemiyor o sebeple taşınıyorsun demeleri. Ben kalabalık yerde oturmak istemiyorum burdan gidip gelicem dedi. Bir süre de böyle idare ettik; ama ben her gün neredeyse ailesi yüzünden kavga çıkarıyordum yalan değil. Örneğin bir keresinde kardeşi düğüne gitmişti; onu bıraktı, eve döndü Eşimle birlikte olduk. Telefonu çaldı; abi gel düğün bitti benı al diye kardeşi aradı. Adam beni yatakta bırakıp kardeşini almaya gitti ya.. Kavga ediyorum yine değişmiyor; napıyım kardeşimi gece yarısı sokakta mı bırakayım diyor.
Bu kavgalar sonucunda eşim gidip başka bir şehirde iş buldu. Bulduğu şehir benım memleketime çok yakın.. Sırf ailesine ben başka yerde yaşamak istiyorum diyemediği için, şehir değiştirdi. Şuan farklı şehirlerdeyiz; o ordaki işini oturtmaya çalışıyor. İşlerim oturunca seni yanıma alcam diyor. Bende burda çalışıyorum. Kendi işimi çalıştığım yeri çok seviyorum. Ama bu sebeplerden dolayı belli bir süre sonra işten ayrılıp onun yanına taşınmam lazım.
Aslında sorunum şu; eşim ilk başta denge kuramaması; bu kavgaları; bu ailesine aşırı düşkünlüğü; adeta ailesinin uşaklığını, şoförlüğünü yapması (gece yarısı dahi); benım sinirlerimi çok bozdu. Kendimi ondan uzaklaşmış hissediyorum. Hatta çoğu kez evet onu seviyorum ama bu huyları yüzünden ailesi yüzünden keşke evlenmeseydim diyorum. Aynı şekilde sevdiğim işimi bırakmak zorunda olmak da benım psikolojii bozuyor. Adam aynı şehirden ailesi alınmasın diye onlardan uzağa taşınamıyor. Bazen acaba herseyi bırakıp; bütün bunlardan kurtulsam mı diye de düşünmüyor değilim. İşimi seviyorum, ailem her zaman destekçim, maddi durumum iyi; bir taraftan da acaba uzakta olsak nasıl daha iyi oluruz; orda iş bulup çalışabilirim diyorum. Çok kararsızım Siz olsanız nasıl davranırdınız.
2,5 yıllık evliyim. Çok sorun yaşadıgımız için çocuk düşünmedim. Şehir değiştirme işi, benım nerdeyse her gün bu konulardan dolayı onunla kavga etmem ve artık taşınmazsak boşanacaktık. Başka bir yere taşınalım dedim; ilk başta tamam dedi ama sonra ben burda ev varken bosuna kira vermek istemiyorum dedi vb.. ama ben asıl nedenın bu olmadıgını, eğer uzaga tasınırsa ailesiyle sıkıntı yaşacagını, sanki onları bırakmış gibi olacagını falan hissettim. Açıkçası davranışları, kaçamak cevapları, geçiştirmeleri bana bunu hissettirdi. Şu an en baştaki kadar kötü değil, ama yinede içim rahat değil işteBen nedense şöyle bir gelecek sezinledim.
İşinizi bırakacaksınız, eşiniz ile aynı şehirde iş bulup düzen kurmaya başlayacaksınız.
Pat kayınvalideniz kalkıp "oğlumu özledim ben" diyerekten oraya gelecek.
Uzun süreli kalmalar, sizi uzaktan uzağa rahatsız etmeler vs.
Sonra bunun hakkında konu açıp bol bol pişmanlıklarınızı yazacaksınız.
Nedense böyle bir hissiyat doğdu içimde...
Evet erkekler evliliklerinin ilk yıllarında çok zor oluyorlar.
Ailevi bağlarını bir kadın gibi dengeleyemiyorlar malesef.
Birden anne-baba kaybetme korkusuna mı kapılıyorlar, yoksa kendi düzenlerini kurabilmekte mi zorlanıyorlar bilemiyorum.
Eşiniz tam olarak neden işini bıraktı? Önemli olan mevzu bu, eğer sadece ailesine "ben farklı bir noktada oturacağım" diyememesiyse, bu ciddi bir problem. Bunu diyemediği için hayatını bu kadar ciddi bir kararla değiştirmez bir insan bence.
Kız kardeşini gecenin bir vakti herhangi bir yerde yalnız bırakmaması mantıklı, sizi yatakta bırakıp gitmiş olsa bile, mantıklı bir davranış, var sayınki o kişi sizin kardeşinizdi...
Bu nokta haricindeki konularda haklsınız, ona birşey demiyorum, malesef erkek aileleri ellerinden geldiğince oğullarını sömürüyorlar.
Her evlenen kadının başından geçiyor bu ve benzeri hikayeler.
Ancak burada erkeğin bunu nasıl ele aldığı ve sorunlar ile nasıl mücadele ettiği, eşine ne kadar yansıttığı ile alakalı.
O düzeni kuramayan bir adam, daha sonrasında kurabilecek düşüncesi de yanlış...
Bu güne kadar öğrenemeyen insan bu günden sonra nasıl öğrenecek?
Çocuğunuz yok sanırım.
Ne kadar zamandır evlisiniz? Bu da önemli bir unsur.
Ben de farklı konularda çok fazla kayınvalide ve kayınpeder sorunu yaşadım.
Evliliğimi tam anlamıyla oturtmak 5-6 senemi aldı, hamd olsun bu günümüze.
Gerçi o 5-6 senede benden giden de çok oldu malesef ama, buna şükür.
Daha kötü de olabilirdi.
Şimdi mutlu ve huzurluyum, eşim dengeleri öğrendi ve nasıl davranması gerektiğini.
Belki sizin eşinizde öğrenir diyeceğim ama, kısmet, pek öğrenecekmiş gibi gelmedi bana.
Hakkınızda hayırlısı olsun, boşanın diyemem.
Ancak iyi düşünün, hayatınızda şehir değişikliği, iş değişikliği gibi ciddi kararlar almak kolay değil.
evet daha çok sadece örnek verdm. Yine evlendikten sonra ilk doğum günümde kız kardeşini mezunıyetşne götürüp aksam benı yalnız bırakmıştı vb.. Eve gelince yine bir dünya kavga etmiştik. Bu tarz şeyleri sorun yapmayan; sürekli iç içe yaşamayı seven kızlar da var ama ben onlardan değilim asla olamıcam dayazık günah gerçekten eminim daha anlatamadığınız yukarıdaki gibi bir çok olay vardır. Bu tip insanlar evlenmeyecek bu kadar basit
inanın kimse sevmez eşiniz daha aile kavramını anlayamamış eş ne demek bilmiyor. Ama şunu da söyleyeyim keşke kv niz aklı selim br insan olsaydı da eşinizi bu kadar kullanmasa ve kullandır masaydı. siz biraz geri çekirinde görsün baksın kıymetli anası ve kardeşleri kaç gün bakacaklar ona. Anlasın anyayı konya yıevet daha çok sadece örnek verdm. Yine evlendikten sonra ilk doğum günümde kız kardeşini mezunıyetşne götürüp aksam benı yalnız bırakmıştı vb.. Eve gelince yine bir dünya kavga etmiştik. Bu tarz şeyleri sorun yapmayan; sürekli iç içe yaşamayı seven kızlar da var ama ben onlardan değilim asla olamıcam da