Eşim kedilerimi istemiyor

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

lotus89

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
12 Haziran 2011
622
959
Hanımlar merhaba,

eylül ayında kapımın önünde beslediğim anne kedi ölünce, 10 günlük yavrularını eve aldım. 4 tanelerdi, 1 tanesi malesef yaşayamadı. Birini arkadaşım sahiplendi, ben de şuan 2 tane var.
Tam bir senelik evliyim, onlar da 8 aylarını bitirdiler.
Ancak eşim bu yaşa kadar evde hiç evcil hayvan beslememiş, herşeyleri gözüne batıyor ve ciddi sorun yaşamaya başladım.
Bugün bana hayal ettiğim evlilik bu değildi, ben tüy istemiyorum, kuma giriyor tuvaletini yapıyor, kuma basıp yatağa geliyor katlanamıyorum dedi.
Hatta bu sebeple ben çocukta istemiyorum onlar varken dedi.
Kendini çok sıkışmış hissettiğini, aslında onları çok sevdiğini ancak bu durumlara katlanamadığını belirtti. 2 kardeş hem birbirlerine hem de bana çok düşkünler.
Ben onları veremem.
10 günlüklerdi çocuğum gibi büyüttüm baktım.
Eşimin de böyle hissetmesi beni çok üzdü, ne yapacağımı bilmiyorum.

Böyle çare ararken ve düşünürken akılma onunla henüz paylaşmadığım fikir geldi. Şuan için kullanmadığımız, 8 metre uzunluğunda bir balkonumuz var. Bu balkonu onlara tüm şartları sağlayacak şekilde onlara tahsis etsem (kışın evde uyuymak şartıyla) salona da girip çıksalar, hatta hole kadar sizce çözüm olur mu? yatak odası, mutfak ve çocuk odasına (şuan çalışma ve giyinme odası orası) almamak şartıyla bu şekilde gezinseler?

Ben hep hayvanlarla büyüdüm, benim gözüm görmüyor bile. Tik yapmış kendine gece uyurken bile ağzında tüy var sanıyor.
Başım çok ağrıyor, onlara da kuyamıyorum, eşime de

Eşim bana çok düşkün, bir dediğimi iki etmeyen, hatta bana söylemeden beni düşünen, her şeyi yapan biri. Onu da istemediği bu duruma 15-20 sene mahkum edip evliliğimize zarar gelsin istemiyorum. Fikirlerinizi alabilirsem çok memnum olurum.
 
Benim esimde asla istemiyordu, şimdi babam babam diye geziyor evde
 
Benim esimde asla istemiyordu, şimdi babam babam diye geziyor evde
İnanın o da öyle, gider çeşit çeşit mama alır, onlaroı sever öper sarılır. Akşamları iştemn geldiğinde salona gelmezlerse , kendilerini sevdirmezlerse söylenir, kızar.
Ama bu tüy ve kum konusuna alışamadı.
Ben de ne istediğimi bilmiyorum ama çok mutsuzlaşmaya başladım, vicdanım ile yaşam tercihlerim arasında kaldım diyor
 
En başında birlikte mi karar vermiştiniz?
Anneleri onları bir çukura saklamıştı, o çukurdan çıkaran da o. Birlikte aldık ama başta amacımız sadece yaşamalarını sağlamaktı sonra evde kaldılar. Oturup kalsınlar kalmasınlar diye üzerine düşünüp karar vermedik, gelişen bir süreçti
 
Bence eşinize saygı duyun o 3vde sadece siz yasamıyorsunuz, adam uyuyamıyor bile belli ki psikolojik olarak kaldıramıyor, ben bu durumda kedileri iyi bir aileye sahiplendirirdim, bence balkon da çözüm değil illa ki içeri girerler ...
 

8 ayda düşünceleri değişmediyse bundan sonra da değişmez. Kedilerin de yaşam alanını daraltmak kedilere kötülük olur. Kedileri iki kardeşi beraber vermek şartıyla sahiplendirebilirsiniz.
 

Anladım.
Eşim de ben de kedilerle büyüyen insanlardık. Dediğiniz gibi zor durumdaki bir kedi sahibi çıkmaması sebebiyle bizim oldu. Kedimiz yatakta, mutfakta, her yerde.
Kızımız da arkadaşı gibi kardeşi gibi görerek büyüyor.
Bir insanın istemediği bir şeye zorunlu kalması gerçekten yorucu ama bunu 8 ayda evinize alışmadan önce keşke konuşsaydı.
Şu aşamada ya güzellikle ikna edeceksiniz yada sahiplendireceksiniz. Sizin bahsettiğiniz gibi evin bir kısmında nasıl olur bilemiyorum. Evinizin planına bağlı.
 
Odanıza ve mutfağa almazsanız artı olarak da dediğiniz çözümü yaparsanız olur gibi geldi bana.

Ama her gün 2 odayı kedilerden sakınarak yaşamak da emin olamadım ya zor mu olur acaba
 
Bende evde hayvan asla istemem.
Evlenirken bu konu konuşulmalı bence.
Evlenmeden önce eşimle bu konuyu konuştum ve ben evde hayvan istemediği söyledim.

Hatta geçen youtube de bir kadın var çocuğu yok kediler var. Bi konu vardı; Keşke çocuklarınız ölse de kediler yaşasa dedi.
Bu ruh halide bana gayet delirmiş bir ruh hali olarak geliyor.

Eşiniz balkon fikrini kabul eder inşallah .
 
Esinizle aynıyım. Cok cok severim hayvanları evun onjmde bakarim ama eve almam. Yasayamam kulfet olur bana. Kapı önunde bakilamaz mı tekrar bahceli falansa. Ya da sahiplendirmek son secenek. Ama çözum sart uzgünüm
 
Benim köpeğim vardı küçük ırk, o bizimle gelecekti dolayısıyla biliyordu evde muhakkak bir hayvan olacağını. Ancak köpeğim bizim evde çok mutsuz oldu, çünkü annemin evi büyük bahçeli, oraya alışıktı. Mecbur annemde bıraktım.

Velhasıl evet denedim olmuyor, yavrulara da kıyamıyorum, içim eriyor. Eşimi de anlıyorum ona saygı da duyuyorum, zorlayamam.
Bugünlük konuyu açmayacağım, sakinleşmesini bekleyeceğim. Sonra onunla güzellikle konuyu tartışıp artık çözüme kavuşturacağım

İşin en zor kısmı sıradan tekir kediler oldukları için, hem 2sini bir arada sahiplenmek isteyecek, hem de en ufak zorlukta sokağa salmayacak güvenilir birilerini bulmak.
Normal tekirler gibi değiller, çok sakin, sevecen bebekler. Ne tırmalamaları var, ne sağa sola zarar vermeleri, hırçınlıkları var.
İnşallah bir çözüm yolu bulabilirim, söylediklerinizi de dikkate alacağım
 
Balkonda kedi mi bakılır, kedi dediğin kapalı kapı düşmanıdır. İlle her yere girebilmek ister. Hele ki eve alismis kedi, küçücük balkonda yaşayamaz.
Bence eşin merhametsizlik etmiş. Kendi de seviyor , oynuyor diyorsun. İnsan kendi baktığı sevdiği - kendisine bağlı olduğunu bildiği canlı için nasıl "at sokağa" diyebilir? Bilmiyor mu kediyi başkasına sahiplendirseniz sizi özler, ağlar?
Tam boşandıktan sonra çocuğunu unutan erkek tiplerinden bence eşiniz
 
Bence alışmıştır o kediler eve
alıştılar tabiki hele bitanesi çok duygusal bir kedi, kucağımdan inmek istemez, kardeşini ya da beni 5 dk evde göremese, bulamasa ağlamaya başlar. Bilmiyorum hata benim, keşke baştan alıştırmasaydım eve. Ama karşılıklı alıştık birbirimize.
Evden çalışıyorum ve bana yoldaş, arkadaş oldular.
 
Benimde eşim çok istiyor fakat ben kabul etmiyorum. Eşinizi anladım. Kedileri çok seviyorum fakat aynı evde yapamam kedili eve bile gitsem hiç kokmuyor dedikleri o kokuyu alıyorum ayrıca sürekli öksürüyorum boğazıma kıl yapışmış gibi. Gece uykumda her an tetikteyim yanıma yatar diye vs vs. Sürekli huylanıp kaşınıyorum kedili evde. 1 ay kalmışlığım da var ama yok alışamadım. Çok seviyorum gerçekten ama o huylanmam gitmiyor.
Başta amaç sadece yaşamalarını sağlamakmış.eşiniz tamam dese ve sonra vazgeçse yorumum farklı olurdu. Bu durumda sizin gibi bakacak birine sahiplendirebilirsiniz bence.
 
Olmaz adam haklı bende severım ama uzaktan ..giderım beslerım ..ama evde olsa yapamam zaten korkarımda
Oyle bır evdede yaşamak ıstemem
Adam mutlu olmadıgı bır ortamda bulunmak ıstemez .
Nekadar temız olsada bana gordıgım evde o koku o mama kokusu bıle kotu gelıyor
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…