daha evliligimizin 2 senesi dolmadi ve bu aralar cok problemli bir dönem geciriyoruz...arada bazen olurdu normal tartismalar ama ya ben ya esim konusurduk ve bi, iki gün sonra barisirdik ve olanlari unuturduk...
bu sefer sanki cok baska bir boyut aldi:
esimin kendi ailesi (annesi, babasi, kardesleri) cok iyi ve cok iyi anlasiyoruz ama akrabalari beni cok cildirtiyor...
1. özellikle amcasinin karisi, yani yengesi, sanki ben gelin oldum olali kafasini takti bana, herseye bi laf sokuyor, hep beni provoke etmeye calisiyor, herkesin yaninda rezil etmeye calisiyor...
ben pek aldiris etmiyordum, yari saka yari ciddi cevaplari yapistiriyordum ve bi keresinde esime "yengen beni cok üzüyor dedim", o da "aldiris etme" dedi...
hatta bi keresinde anneme gitmis demis ki bu kadin "senin bi kizin var, gittigi yerde ortaligi karistiriyor"...ben naptim allah askina?
bundan sonra tabi iyice sinirlendim bu kadina ama kimseye bisey demedim...bi aksam kayinvalidemlerde oturuyoruz hep birlikte, cay ictik, sohbet ediyoruz, bos cay bardaklari da masada duruyor, ve ben cok yorgunum, ayaklarimin alti agriyor, eyüp'te gezmekten, birden bana döndü herkesin icinde "daha ne oturuyorsuuuuun, kalksana sunlari bi kaldir" diye nerdeyse bagirdi...benim o an basimdan kaynar sular döküldü...kipkirmizi oldum, ne dicemi sasirdim ve " aaaaaaa, seni mi gerdi derdim. sen gittikten sonra kaldiririm, yapmadigim bi sey degil zaten" dedim (hay dilim kopsaydi da demeseydim) ama bardagi tasiran son damla oldu, dayanamadim artik....
2. biz simdi eve gectik...esim basladi bagirmaya "sen senden büyük birisine nasil böyle dersin, saygisizsin iste, terbiyesizsin iste vs. rezil ettin hepimizi vs. cik git bu odadan gözüm seni görmesin", ben tabi basladim kendimi savunmaya ama nafile "bana acitasyon" yapma diye bagirdi...
gittim yattim, sonra dayanamadim yanina gittim "evet yanlis yaptim" dedim "özür dilerim", agladim öylece uyuduk kaldik...
3.bi kac gün sonra esim aradi ve "benim icin ara ve özür dile yengemden" dedi ben de tamam dedim, aksam aradim özür diledim, cahilligime ver dedim...yengesi "özür dilenecek bisey yok, cahilligine veriyom zaten" dedi...
ama kayinvalidemle de konusmus ve gercekten affetmedigi ortada, ayni zamanda bu olayi herkese yaymis...kayinvalidem bile o kadini kinadi ve "evet kizim, olmasa iyiydi, hata ettin" dedi "ama insan hakliyim diye de bu kadar abartmaz ki, onlar bana da cok cektirdi" dedi " bi daha saygisizlik yapma, kafi" dedi...
4. ama esim böyle degil...o kadin beni gercekten affetmedigi icin, hala bana her gün trip atiyor, tavir yapiyor, her ufak bi olay icin bana bagiriyor, yatagini ayiriyor, küslük yapiyor, konusmak isteyince itiyor...
ve dün gece gercekten barisalim diye kac saat ugrastim sonra cok agir sözler söyledi "senin kurallarina göre bu oyunu oynamami istiyorsan, cok iyi oynarim, merak etme", "sen hic sevmedigim seyler yapiyorsun, bizim hata yapma gibi bi lüksümüz yok", "benim pis bi huyum var hic biseyi unutmuyorum", " artik her yaptigin sey bana batiyor" dedi ve ben orda patladim "naptim ben sana? baska kadinlar gibi aldattim mi seni? hirsizlik mi yaptim?söyle bana dedim....madem hersey sana batiyor o zaman bosanalim dedim, seni sevdigim güne lanet olsun" dedim sonra nerdeyse tüm gece aglayarak lavaboda gecirdim, ölmeyi bile istedim, kendimi öldürmeyi bile istedim, gitmeyi istedim ama burda ailemden kimse yok, bi yere gidemiyorum, hic gelip de "aglama git yatagina yat" demedi...evlilik yüzügümü kirdim...
beni cok derinden üzdü, psikolojim cok bozuldu, insandir hata yapar elbet, pisman olur ama hic mi affedilmez ya? hep ben suycluyum, hep ben bariscam, hep ben özür dilicem, cok yoruldum coook...ben sadece hep beni seven bi kocam olsun, bi cok cocugum olsun istedim, mutlu olalim istedim...
ayrica cocugu cok istiyor, ben de istiyorum ama olmadi bi senedir onun da stresi var galiba, sanki hamile kalsam hersey cözülcek, bana dua edin lütfen...
uzun oldu hakkinizi helal edin...
eşin neden bu kadar abartıyor anlam da veremedim hani kendi anasına babasna yapmış olsan neyse gerçi yaptıgın da da bişi yok hak etmiş yenge hanım
