Aynı sorun bende var, tıpa tıp aynısı. Ben eşimle tanıştığımda 57kiloydum, bir sene sonra evlemdiğimizde 60 kilo, ama sonraki sene 66 kiloya çıktım, sonra 70 şimdi 5,5 yıldır evliyiz ve 77 kiloyum. Sizin sonunuz da benim gibi olmasın. Bana eşim dahil herkes, "sen kendine istediğim yemeği pişir, sen diyet yapmak istiyorsan yap, çık spor yap" diyorlar. Ama olmuyor, eşim o abur cuburları çıkartıyor ortaya, ben kendime diyet yemeği yapıyorum o kendisine makarna yapıyor, bu sefer hem kendi yemeğimi hem de onun makarnasını yiyorum. Ben evde sebze yemeği yaptığımda, o yağlı seviyor belki o da yer diye bol yağ kullanıyorum ama ağzına sürmüyor, hepsini yağlı yağlı yine ben yiyorum, yanında da kendine pişirdiği makarnadan yiyorum. Olmuyor. Tek başıma çıkıp spor da yapmıyorum, üşeniyorum, tek başıma motive olamıyorum, eşim bir de çok dağınık bir insan, ev işi vs derken pek spor yapmaya vakit ayırmıyorum.
Size öneride bulunmak isterim ama kendi kafam da kel. Merhemim olsa kendi kafama sürerdim. Kendimiz için bir şeyler yapmalıyız ama demesi kolay, uygulaması zor. Sanırım iradeli olmak zorundayız. Ben eşime söylüyorum, "bu abur cuburları ortada bırakma sakla onları. Kendin yiyeceğin zaman da bana verme" diyorum. Bize biraz motivasyon gerekiyor, bak aynı şeyleri yaşıyormuşuz, siz daha yolun başındasınız, benim gibi olmayın. Zararın neresinden dönersek kar. Sağlıklı beslenmeye ve sağlıklı yaşamaya başlayalım. Eşlerimiz bize katılmayacaklardır ama onlara rağmen bunu başarabiliriz. Gerçi daha bu sabah kahvaltıda eşim tavada sucuk kızartmış, elimle somon ekmeğini kopara kopara daldım içine
. İrade lazım. Biraz gayret başarırız yahu, ben sizi, siz beni, birbirimizi motive edelim, ne dersin?