Aynen.. Alternatif üretmeye çalıştım ben de ama dediklerimin ne Türk filmliği kaldı ne de hayal aleminde olması. Yurtdışından, Türkiye`nin halini bilmeden yazmış gibi bile oldum, halbuki İstanbuldayım. Yaşanan yer de önemli değil aslında. Kafalarda sorun.
Elif hanım ne yapar bilemem ama bu tartışma bitmez. Zannederler ki sırf din böyle emrettiği için karşıyım. Zannederler ki erkek egemen bu dünyada kadının erkeğine-kaderine-durumuna boyun eğmesinin doğru olacağı, tek fonksiyonunun çocukları ve kocasına bakması olduğu görüşündeyim... Zannederler ki eğitimsiz, cahilim de bu yüzden kürtaja karşıyım.
İnsandır esas olan. Çocuk istemiyorsan önlemini alacaksın. Ama kaza, şu bu sebeple bu olmuşsa da sağlık sorun olmadığı sürece buna müdahale etmeyeceksin. O çocuk istemedi çünkü dünyaya gelmeyi, siz ilişkide bulunduğunuz için rahme düştü. Ve bu yüzden yaşamaya hakkı var. İlişkiye girene kadar bu hak sizdeydi. Önlem alır, korunurdunuz. Bu noktadan sonra onun elinden yaşama hakkını almaya kimsenin hakkı yok. Anne babası dahil.
Belki çok kötü bir insan olacak. Katil olacak, hırsız, haris...Veya çok iyi biri olacak; yeni şeyler bulacak.. Bunu hiçbirimiz bilemeyiz. Nasıl şu an doğmuş olanların iyi mi kötü mü olacağını bilmiyorsak.
Belki zor bir hayatı olacak. Fakirlik içinde büyüyecek, hatta belki de hayatı bu şekilde bitecek. Peki hangimiz hayatı 4 4 lük yaşıyoruz ki? Hiç mi büyürken zorluk çekmemiş buradakiler? Herkes imkanı bol ailelere mi doğmuş? Annesini-babasını hatırlamayacak kadar küçük yaşta kaybeden yok mudur? Hani babasız ortamda doğmasın daha iyi diyenler var ya...
Dünyada yaşayan insanlardan %1lik bir mutlu azınlık dışında herkesin sıkıntıları var. Sağlık, para, aile, eş, iş... Yeterince hayatımızı incelersek kötü durumdayız hepimiz
Sadece ileriye dönük bir umudumuz varsa hayata tutunabiliyoruz. Yoksa depresyondayız, hatta intihar ve ölüm var sonunda.
İşte o bebek için de böyle bir umut var. Benim ön kabulüm bu. Sizler de biraz umutlu olun hayattan. Belki dediğim gibi sonuç kötü de olabilir, bilemeyiz. Ama böyle negatif yaklaşırsak hayat savaşını zaten baştan kaybetmişiz demektir.
a.s.