- 10 Haziran 2018
- 1.399
- 2.346
- Konu Sahibi hayatcokyorucu
- #161
20 yaş ne ki, insanlar üniversitesi sınavına hazırlanıyor o yaşta. Kaybınız için üzgünüm ama bu evliliğe bir çocuğun olmaması büyük lütuf olmuş.Merhaba burada yeniyim. Afedersiniz delirmeme ramak kaldı hemen konuya girmek istiyorum. Ben 1 yıllık evli bir kadınım. Daha yeni olmamıza rağmen 1 gün kavga etmiyorsak 2.gün mutlaka ediyoruz. Balayım bile zehir oldu bana. Nişanlıyken terk edildim affettim sinirliydi dedim bilerek yapmadı dedim evlilik yoluna girdik. Şöyle ki eşim çok bencil. Empati anlayışı yok ve "ben ne dersem o olmalı" "ben yaparım ama sen yapamazsın" düşüncesinde asla söz dinlemeyen biri. Hamilelik sürecimde de çok asabiydi çekemiyordu beni isteyerek yapmamıştık öyle bir anda sürpriz olmuştu, ağlamaktan gözlerim şiştiği oldu aşerdim 1 hafta git al ben geç gelirim dediği oldu, gitme dememe rağmen şehir dışına gitmişliği oldu. Çok stresliydim yardımcı olmuyordu düşük tehlikem olduğunu söyledi doktor ve eşim bana "4 ay yap işini sonra yapamazsın", "ablam da hamile ama yapıyor", "çok abartıyorsun her şeyi" vs diyordu sürekli. 5 aylıkken maalesef erken doğum sebebiyle kaybettik oğlumuzu. Doğumdan sonra ilk 1 hafta gayet iyiydi bana karşı, ama sonra cehennem başladı sürekli ağlıyorum gece ağlayarak uyanıyorum diye azarlamalar başladı. Ben ne zaman kırılsam üzülsem ağladığımda hep azar işittim. Bağırdı lanet olsun ya yine neye ağlıyorsun allah kahretsin vs demeler. Çok asabi beni delirtene kadar uğraşıp sonra ben sinirlenince abartıyor oluyorum. Sussam tepeme çıkıyor susmasam kalbimi paramparça ediyor. Hastalandığında başında dört dönüyorum ama benim başıma bir şey gelince sorumlusu ben oluyorum, beni hiç çekemiyor. Şımaramam nazlanamam hemen laf ediyor. Gülerek bir şey anlatıyorum duymamazlıktan geliyor, komik bir şey gösteriyorum telefondan kafasını kaldırmıyor. O gün bir olay yaşadıysam ve eşimle paylaşmak istiyorsam kendisi beni azarlayıp laf edecek bir bahane üretiyor ve her ne konuda olursa olsun konuşmak istediğimde hevesim mutlaka kursağımda kalıyor. Arkadaşlarına karşı böyle değil. Hepsine çok kibar aman kırılmasınlar yanlış anlamasınlar. Çok maçkolik. Gitme bu hafta beraber geçirelim diyorum mutlaka gitmem gerek diyor sanki ameliyattan bekliyorlar çok mühimmiş gitmeliymiş. Evin içinde zaten kumar videoları izliyor, telefona her gün en az 50 tane bahis sitesinden mesaj geliyor. Kumara para atarken sorun etmez kaybetse de güler geçer ama 2 yıldır 1 tane tişörtle yazı bitiriyorum. 2000 kredi ödüyor, 1000 mutfak alış verişi, 2000 ıvır zıvır eksikler ve kedilerin masrafları. 1500 de ailesine veriyor. 1000 tl bize kalıyor ay sonunu geçireceğimiz 500 ü bana atıyor ve ben o bana verdiği parayla kendime bir şey alınca laf ediyor. Sorsalar paranın lafını etmez ama lazımmış. Lazımsa neden bana veriyor yarısını al diyor. Madem ben kendime bir şey alamayacağım kendinde kalsın. 1000 tl ye ay sonu mu gelir? Üstelik o 1000 tl den 300 ünü bahis sitesine atmak istiyor belki kazanırmış falan. Maaşını alıyor dışarı bile çıkamıyoruz, gezemiyoruz, bir kafeye gidemiyoruz. Kırk yılın başı çıkarız babası başlar nereye gidiyorsunuz, niye gidiyorsunuz, evinizde otursanıza, boşa para harcıyorsunuz. Ya parayı kocam kazanıyor o çalışıyor uğraşıyor üstelik evli barklı artık sanane bizdeki paradan bu eşimden sonra sadece beni ilgilendirir yanlış mı düşünüyorum? Gidip otursak bir yere başlıyor nerdesiniz, geç oldu gelin, ne yapıyorsunuz gittiniz de, kalkın geç oldu. Sanki aynı evde yaşıyoruz evimiz ayrı ayrı girişleri var yatın uyuyun sizene biz kaçta geldik kapımızı siz açmıyorsunız ya? Annesi zaten her gün mutlaka gelir kapıya vurur napıyonuz kapıyı açın demeye. Ya bir ara sor müsait miyiz? Belki birbirimize ayırdığımız özel bir anda geldin? Biz her an sana ne yaptığımızı söylemek kapıyı her zaman açmak zorunda mıyız? Zaten yan yanayız her gün görüyorsun oğlunu biliyorsun yanında. Afedersiniz sorun etmesem evin anahtarını istiyor. Eşim de diyor ki " ne olacak sabah girer uyandırır bizi" oldu yanımıza da yatsın gece ne yapıyorsak izleyip değerlendirsin. Tövbe yarabbim bakın ne kadar sinirlendiğimi anlıyorsunuzdur belki de. Benim ailem burası benim de evim olmasına rağmen haber vermeden gelmez, müsait misin diye yazmadan aramaz, arayınca napıyonuz göreyim demez. Ben de kimseyi aramadan gitmem müsait misin demeden aramam doğrusu bu değil midir zaten?. Delireceğim ya. Ailesi görmüyor ne zorluklar çektiğimizi ben en başında gidelim dedim ben de çalışırım 2 maaşla geçiniriz hiç olmazsa kafamız rahat olur dedim dinlemedi beni. Bahis oyunlarını oynamasını engellemeye çalışıyorum kızıyor. Lafını edip ailesine söyleyeceğimi söylüyorum kavga çıkıyor. Bana evin içinde sürekli küfür ediyor ve bunu komik sanıyor. Afedersini bilmem ne karısı, bilmem neyimin başı diyip gülüyor ama bunlar komik değil söyleme desem kızsam yalan mı diyor trip atıp abartıyorsun diyor. Sabah işe giderken çorabından tutun pantolonuna kadar getirmemi istiyor. Uyanmak nedir bilmiyor, bin tane alarm kuruyoruz, 1 saat erken kalkıp sabahın köründe tepesinde köy horozu gibi seslenmem gerekiyor. Ev işlerinde yardım etmek nedir bilmez her şey ayağına gelsin ister ağzını açar yemek bekler bilseler anasının karnından doğmamış bir bebek. Bana isteyerek kalkıp bir kahvaltı hazırlamışlığı yoktur. Çöp atmaz yardım lazım mı diye sormaz. Oturur "şu evi bi süpürsen mi", "şu küllüğü bi boşaltsana", "acıktım" vs söylenir ister durur. Ailemin yanında bile diken üstündeyim her şeye gözüme bakıyor eve dönerken de kavga başlıyor ayda 1 defa gidebilirsek gidiyoruz tek başıma göndermiyor halbuki otobüsle gidebileceğim yerdeler. Ve ailemin yanında ne kadar eol yaptığını anlatamam sanarsınız harikalar abidesi karısına ölüp biten bir koca. Ben eşime ailemin yanında aşkım diyorum canım diyorum asla onu rencide etmiyorum, eşimin ailesi ile aynı yerde yaşıyoruz kafama vuruyor salak mısın mal mısın diyor bildiğim şeyi bilmiyormuşum gibi eziyor. Kayınbabam da böyle kaynanama karşı. Bazen sinirlenince eşim canavara dönüşüyor. Haklı olduğum bir konuda kavga çıktı ben artık delirdim saçımı tuttu ben de çenesine vurdum ve dönüp ağzıma yumruk atıp dudağımı patlattı dişim sallanıyor ağzım kan içinde. Beni hastaneye bile götürmedi. Bir de şöyle bir huyu var. Evli olduğunu saklar gibi dışarıdan gören kanka sanar bizi el ele değiliz sarılmaz yanıma oturmaz karşıma oturur elinde telefon yaslanır arkasına öylece durur. Çift olarak buluşuyoruz karşımızdakiler el ele yanak yanağa evli barklı insanlar olarak eşim asla yanaşmıyor bana sanki karısı değilim. Fotoğrafımızı paylaşmaz ama ben paylaşmadam neden diye sorar. Telefonda konuşurken eşime seslensem sus der deli deli hareketler yapar sus sus sus diye. Eşiyim ben neden evimde eşime seslenemiyorum. Yardıma ihtiyacım var desem bekle der. Beni sinirlendirene kadar uğraşıp sinirlenince eline telefonu alıp yatıp kumar videoları izliyor ben neden noluyor diye sorarken sesi çıkmıyor, kafasını kaldırmaya tenezzül edip yüzüme bile bakmıyor. Çok hassasım çok kırılganım ve eşimden yeteri kadar ilgi görmüyorum. O ilgiyi sevgiyi cinsellik sanıyor. İsterken ne kadar kibar ama istediğini alınca eski haline geri dönüyor. Yaklaşmasam tavır yapıp bir ton laf ediyor. Sadece o istediğinde yapıyoruz ve benim hiç hoşuma gitmiyor sadece onun hoşuna gidiyor. Sağlık sorunlarım var kaybetmekten hiç korkmuyor. Safra kesesi ameliyatı olacağım, aylardır sürünüyorum ağrıdan allah düşmanımın başına vermesin bu ağrıyı. Ameliyata girecek doktor erkek diye bin tane laf etti sonra ben bir şey demedim ne halin varsa gör her şeyi abartıyorsun demeye başladı. Nasıl acı çektiğimi eve kaç defa ambulans geldiğini bildiği halde insan demez mi eşim kurtulsun şu illetten de iyi olsun gerisi önemli değil diye. 1 aydır ayağı kırık bir dediğini iki etmedim inanın her gğn yemek hazırlıyorum acıktım acıktım diyor koca koca tencereler bitiyor ertesi gün tekrar aynı şey. Yemeğin peşine çay istiyor ikramlık bir şeyler istiyor. Bir kere otur karıcım dinlen demedi. Işığı kapat, yastığımı getir, dizi aç, su getir, çay getir. Annesi çok pohpohluyor ve hep oğullarını haklı görüyorlar. Babası çok patavatsız babasının kızıymışım gibi değişik değişik konuşuyor. Suyu elektriği ayıramadığımız için kayınbabam bana "suyu çok açıyorsunuz yazık değil mi" diye soruyor, doğalgaz sobası kullanıyoruz evde 1 tane var ve tüm evi ısıtmıyor odada buz gibi donuyoruz ama bana "doğalgazı bu ay ne kadar açtın" çok fazla geliyor biz yakmadık ödeyemiyorum" diyor. Bizden daha iyi geçiniyorlar kendisinin emekli maaşı var kaynanam da çalışıyor bizim dolabımız dolu değil bize fatura soruyor. Daha bebeğimize mezar yaptıramadık kalkıp demiyorlar ki siz bu ay vermeyin onu halledin sonra verirsiniz. Babasına laf edince ağlamaya başlıyor ben duygusalım diyor hasta diyorlar babasına ama iş paraya gelince beni sıkıştırıp on tane soru soruyor. İnternetten siparil veriyorum kayınpederim pat diye gelip ne aldın ne kadara aldın diyor. Kurye geliyor ben daha gitmeden almış paketi inceliyor. Benim özel bir şeyim olamaz mı? Belki pakette benim özelim var. Göstermek söylemek zorunda mıyım? İade için kurye geliyor kuryeyi darlıyor ne var içinde? ne kadar fıyatı? Parayı verecekler mi? Kurye en son geldiğinde babanız yok galiba işime rahat döneceğim dedi kuryeyi bile çileden çıkartmış adam ben ne yapacağım bilmiyorum. Ağzımı açınca suçlu ben oluyorum ve her seferinde eşim beni el üstünde tutması gereken yerde ailesini koruyup bana laf ediyor. Ya çok şey var dayanamıyorum kaç kere boşanmanın eşiğinden döndük. Kapıları kırdı misafir alamıyorum eve utancımdan. Noldu dese ne diyeceğim. Evlenmeden önce babam hasta dedi nolur nolmaz dedi üzüldüm kabul ettim ailesiyle yaşamaya ve evi ikiye böldüler arada sadece 1 duvar var 1+1 kutu kadar ev ben güzelleştirmeye çalışıyorum eşim sinirleniyor dağıtıyor. Ben yapsam affetmeyeceği şeyler yapıyor. İnanın ben yapsam kapının önüne koyar. Ne dualar ettim, ne hocalardan yardım istedim evde bakara suresi açtım saatlerce dinledim okudum ağlaya ağlaya. Olmuyor düzelmiyor her şeyi yapıp edip yarım saat sonra hiç bir şey yapmamış gibi dalga geçiyor takılmaya çalışıyor tartışınca sus kes sesini kapa çeneni diyor kırdıkça kırıyor asla özür dilemiyor canım çok yanıyor görmüyor akıl sağlığımı yitirmek üzereyim bana bir yol gösterin nolur nasıl düzelir bu adam 20 yaşımdayım o ise 26 yaşına aramızda 6 yaş var hala gelişememiş olgunlaşamamış psikolojim çok bozuldu ilaç kullanmaya başlamayı düşüniyorum artık.
Şimdi size çocuksuzken boşanmanin sevgiliden ayrılmak gibi olduğunu söylesem. Bu evliliğe devam edip bir de çocuğunuz olursa o zaman anlayacaksiniz, çocuk olmadan boşanmanin ne kadar kolay olduğunu.
Eşiniz değişmez. Herkes herşeye emek veriyor ama bir senelik evlilik için çok emek verdim diye dolaşmaya gerek yok. İnsanlar kaç kere sıfırdan başlıyor hayata. Sizin yaşınız çok küçük. Okuyun, çalışın, gezin... 20 yaşında dayak yemeyi kendinize hak mı görüyorsunuz?
Ben sizin yerinizde olsam aileme herşeyi anlatır, yanlarına dönerdim. Kendimi biraz toparladiktan sonra da bosanma davasını açardım
