Uzun yazmak istemediğim için kısa tuttum ama yanlış anlaşılan bi durum var çocuğu çok önceden beri istiyoruz yani düzelsin diye değil benim aksine şuan düşüncem düzelmeyecek ise çocuğu ertelemekÕncelikle her gun aramak neya bu ne saçmalık?Kv kb hergun aramazsanız nolucak ki egolarınımı tatmin ediyorlar napıyorlar ben anlamadım kabul etmeniz ayrı saçmalik zaten.
Ve çocuk evlilik düzeltmek için araç degil bunu bazı kadınlar anlayın artık çocukları bu işe alet etmeyın sonra boşanıyorsunuz çocuk aranızda hırpalanıyor piskolojisini mahv ediyorsunuz.Sonu olmayan güvenmediginiz bir ilişkide çoçuk yapmayın.
Maalesef gelmez çünkü eşiniz aile bağımlısı, aileye bağlı olmakla bağımlı olmak farklı şeyler.Evet şu an bile onların bi küme benimde dış bi küme olduğumu hissediyorum çocuk olunca en kıymetlimiz o olacağı için eşime o babalık aile koruma iç güdüsü gelir mi tek düşüncem buydu
Böyle ailesi ne derse yapan sözleriyle oturup duran adamlar düzelmiyor maalesef.Uzun yazmak istemediğim için kısa tuttum ama yanlış anlaşılan bi durum var çocuğu çok önceden beri istiyoruz yani düzelsin diye değil benim aksine şuan düşüncem düzelmeyecek ise çocuğu ertelemek
Üzmek istemem ama çocuk ile düzelmez daha beter olur. Bu seferde çocuğa bakmanıza karışırlar kendileri bakmak isterler günde 15 kere ararlar görüntülü, götürmek isterler vs vs. Eşinizde bişey diyemez, kavga edersiniz. Olan da ve olmayanda hayır vardır, eşiniz böyleyken ve bu anormal aile kendi saçmalıklarını normal zannederken bir çocuk doğurup psikolojinizi iyice bozmayın derim. Kocanız daha çocuk gibi zaten.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Belki de terapiyi sizin ağzınıza bir parmak bal çalmak için alıyor. Bakın torun olunca, zaten oğlu ve gelinine yapışan aile iyice yapışmaya başlıyor. Kocanız sizin üzerinize düşse bile ailesine ses etmeyecek. Etmez de. Siz kendi ailenizi aratıyor musunuz ben onu merak ettim.Evet eşimle işi sebebiyle ilk sene 6 ay ikinci sene tekrar 6 ay gemide yaşadık. O süreçte o kadar iyiydik ki o 6 ay rüya gibi geçti gerçi orda bile yine absürt şeylerden dolayı aranıp siteme uğradık ama çok minimumdu.
Evet belki de öyle olacak eşim sesini çıkarmaz çünkü bu onun için bi problem değil.
Ama o zaman belki manevi olarak kendini bize karşı sorumlu hisseder belki kaybetmekten korkup artık tamamen kendi kurduğu ailesine yönelir diye düşünüyorum ya da huylu huyundan vazgeçmez çocuk olsa da aynı mı olur bunun muhasebesini yapmaktan kafayı yiyeceğim.
Bazen kendide farkında oluyor oturup çok konuştuk boşanma lafı çok açıldı kendi de farkında kardeşi böyle değil mesela ama eşim böyle sesini çıkaramıyor tepkisi yok ailesine sitemi yok her şey ona saygısızlık olacak ailesine köpek çekmiş olacak gibi geliyor. Kendini düzeltmek istemese terapi almaz aslında çabalıyor o da ama yok bi ışık yok hala
Oyleys eşinize bu problemi aşmadan çocuk düşünmüyorum artık deyin,cocuktan önce bu problemi cozmelisiniz yoksa sonrası katmerli katmerli olacakOlmuyor zaten çok büyük bi sıkıntı olmamasına rağmen sanırım stresten sebep. Tüp bebeğe başvurmuştuk ikimizde çok istiyoruz ama belki transfer olsa bile yine olmayacak belki Allah bildi de vermiyor bilmiyorum
Burdaki yorumları dikkate al,yıllardır takip ediyorum bir kez bile yanilmadi burdaki yorumlar,hepsi tecrübe çünkü,senin yürüdüğün sokakta bu yorumlardaki çoğu kişi ,çoktaaan yürüyüp caddeye cikmis,kimisi de defalarca turlamistir sokağı.İnsanız çünkü, genelde dertler aynı, kişiler değişiyor sadeceEvet ama ben eşimle aile olmuş gibi hissedemiyorum o ne kadar inkar etse de, ama çocuk olunca artık bakması gereken bi ailesi var benimde kendi sorumluluklarım var bilincine girer mi düşüncesi @CiRiLLA
Eşinizden ziyade sizin ciddi tepki vermeniz gerekiyor eşiniz çizdiğiniz sınırlara karismayacak gibi geldi bana,sanki siz ondan ( ki doğrusu da bu zaten)o sizden bekliyor.Resti çekin bundan sonra böyle diyin,ucunda ölüm yok ya az kararli olun ya.Uzun konuşmalar olmuyor zaten bende bunu yasak savmak için sırf surat yememek için yapıyorum kimi zamanda gerçekten aramamız gerekiyor atıyorum bi şey sormak için etmek için öyle .. yoksa kendi aileme karşı böyle değilim böyle yetişmedim ve onlar aksine hiç dert etmez ama eşimin ailesi öyle değil bende kendimi onlara uydurmaya çalışırken buldum ve bataklığa battım çıkamıyorum @Pembekoala35
Konuşmaya gitme sakın. Eşin seni çok iyi tanıyor, orda saygısızlık olmasın diye sessiz kalacağını biliyor. Aslında sen konuş anlat diye değilde ailesi seni ikna edip sustursun diye götürmek istiyor oraya. Kendi gidip konuşsun.Gerçekten iğrenç bi durum bazen keşke başka türlü sorunumuz olsaydı diyorum çünkü anne babasını atıp satamaz kendi de değişir mi bilinmez hep menipüle oluyor
Eşim zaman zaman anlıyor ama bi şey değişmiyor en son bu gece boşanmayı dile getirdim ve ailesiyle gidip herşeyi konuşmayı istedi sen de gel sen de anlat bunları dedi ama ben istemiyorum
Aynı problem bendede var canım eşi terapiye gitmeyi kabul etmiş neyse o degismeşler sen kendini yıpratma yaşın gençse çocuğu ertele bende aynı tüp bebeğe basliyacagim onlar yüzünden mutlu olduğum bir gün yok kafayi yicek insan bir düşsünler yakamizdanmerhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Eşiniz baba olmaktan ziyade anne babasına torun vermek istiyor. Ben sizi çok bencil buldum. Siz bile isteye böyle saçma sapan durumları kabul ediyorsunuz, eğer olursa doğacak çocuğunuzu da bunlara maruz bırakacaksınız. Hayırdır, sizinkiler anne baba değil mi, eşiniz niye onları arayıp sormuyor? Ben 18 yıl olacak evliyim, ilk gün nasılsa bugün de öyle. Ya ikimiz de birbirimizin ailelerini ararız ya da aramayız. Ailesiyle konuşmaya bile beraber gidelim anlatalım diyor korkusundan. Yetişkin bir kadın olarak böyle korkak bir erkeği nasıl kocanız olarak görebiliyorsunuz?Olmuyor zaten çok büyük bi sıkıntı olmamasına rağmen sanırım stresten sebep. Tüp bebeğe başvurmuştuk ikimizde çok istiyoruz ama belki transfer olsa bile yine olmayacak belki Allah bildi de vermiyor bilmiyorum
Niye, eşinizinki de aileye bağımlılık? Kusura bakmayın da sizin sorununuz da bunlarla yarışır. Nişanlıyken yapmıycam olmuycak, dikkat edicem... bir sürü yalan söylemiş size. Düzeltti mi kendini ve ailesine olan bağımlılığını? Hayır devam ediyor işte. Alkol almıycam deyip de içen adamdan ne farkı var kocanızın? Ben düzeltemedim, çocuk yapayım da o düzeltsin, bütün yükü çocuğun sırtına vereyim kafası sizinki. İleride daha beter olunca da ayrılmamak için yine çocuğu bahane edersiniz, senin için boşanmadım sen babasız büyüme diye çektim dersiniz.aldatma kumar uyuşturucu böyle şeyler değil bizim sorunumuz,
O yüzden çocuk yapma.Şimdi iki günd geliyorlarya kalmaya falan.O zaman hep sende olacaklar.Eee torunu özledik geldik hadi uyutalım beraber sonra saat geç oldu kalıverelim.Ya da hep onlara gitmek zorunda kalacaksınız biz torunumuzu özlüyoruz işte siz rahat uyuyun uyanmayın hadi uyumaya bize gelin diyecekler.Gelmedikleri zaman gece gündüz saat farketmeksizin görüntülü aramalar açmadığında tripler.Hele lohusalıkta 40 güne yakın kaynanan sende kalır.Bunlar sadece başlangıç.Eşinle bu konuda tartışıyormusunuz.O yapmanızı mı istiyor.Evet eşim malesef kuramadı öyle yetişmiş öyle devam ettirdi dolayısıyla bende kuramadım hiç öyle bi şansım olmadı kendimi onlar mutlu olsun da derken buldum hep. Ben kız evladı olduğum halde aileme onun kadar düşkün değilim bu bile çok yıpratıcı
her gun ariyorsunuz, bir de uzerine hala trip ve azar yiyorsunuz.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Kesin ve kesin değişie hatta ilk bebede değişmezse ikinci de kesinlikle değişirmerhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?