- 25 Aralık 2022
- 317
- 185
- 29
-
- Konu Sahibi pembeciceksi
- #161
Eşin annemi ara diye baskı yapmıyorsa ailesi istediği kadar konuşsun. İşim var, vaktim yok de geç. İpleri onların eline vermişsin. Ne zaman arayacagina sen karar ver.Ama size söylüyorlar sadece eşimin ailesi bana da söylüyor malesef
Bu şartlarda çocuğunuzun olmaması bir lütuf bence.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Evet belki de. Hep Allahım bana yardım et diye dua ederim belki böyle olaylar ile bana yardım ediyor ve ben görmüyorum diye bile düşünüyorum.Bu şartlarda çocuğunuzun olmaması bir lütuf bence.
Onu kırabilirsin işte. Büyük bir patlama ile herşey değişebilir. Asla şiddet demiyorum ama eşini sen tanırsın onun anlayacağı şekilde çizgini çiz ilerde çok çok pişman olursunEvet çevremde ki evliliklere bakınca asla böyle değil eşime sürekli örnek veriyorum arkadaşlarının evliliklerini kimse bizim gibi değil. Ben normal bi hayatım olmasını istiyorum çok mu şey bu hakkım değil mi bilmiyorum. Baştan çok taviz verdim eşimi sevdiğim ve kırılmamasını istediğim için şu an onların ceremesini çekiyorum bence. Bir de öyle bi büyüleri var ki bi yerden sonra aman istedikleri olsun da tadım kaçmasına giriyorsun ben kendimi hep öyle buluyorumNooneathome9
Evet haklısınız tam olarak öyle durum. Ağlamalarım da normal değil eşimin ya sen ağlama ben herşeyi halledeceğim diyememesi de normal değil herşeyin farkındayım benim tüm korkularım buraya tüm yazılanların gerçek olacak olmasızeynones
Neden zorunda olacaksınız.Bende tedavi sürecinden geçtim o ilaçlar,tedavi süreci zaten zor birde böyle şeylerle hiç uğraşılmaz.Gerçi normal dönemde de uğraşılmaz.İnanın herşeyı yakıp yıkma noktasındayım belki ciddiyetimi daha bile iyi anlar şu süreçte. Evet onun sitemini bende ediyorum benim en stres olmamam gereken zamanlarda uğraştığım şeylere bak diye niye ben annesinin egosunu tatmin etmek zorundayım bilmiyorum N Nergizolsun
Bacım sen aklını peynir ekmekle mi yedin.Düzelmeyi bırak daha beter içiçe geçeceksiniz.Eşin denge kurmayı öğrenecek.Siz artık ayrı bir ailesiniz.Bu kadar içiçe olunmaz.Eşiniz dengeyi kuramamış.Dediğim yanlış anlamanıda istemem.Evlilikte erkek ailesi kadın ailesi farketmez bu kadar içiçe olunmaz herkes ayrı aile olduğunu bilmeli ve kök ailesiyle dengeyi ona göre kurmalı.Öncelik kök aile değil çekirdek aile olmalıdır.Bu hem kadın hem erkek için geçerli.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Hayır eşiniz bir ana kuzusu baba kuzusu siz hep ikinci planda olacaksınız. Hep onların peşine koşacaksınız ama razı da olmayacaklar. Eşinizde memnun olmayacak. İğrenç bir durum. Allah kurtarsın. Anlayacak biriyse eşinizle bu konuyu konuşun. Baktınız ters ters ailem diye diye anırıyor. Çizin yolunuzu.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Maalesef hayır, aksine üzgünüm ki bebeğinizi de istediğiniz gibi büyütemez istediğiniz gibi sevemezsiniz, eşiniz ve ailesi kendilerine anne baba çocuk torundan oluşan bir aile kurup sizi de dışlarlar.Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ?
Allah yardımcın olsun. Eşin ile ailesi arasında çok yanlış bir ilişki var . Bu ne saçmalık her gün aramak nedir ya ? Kendilerine bağımlı bi çocuk yetştirmişler sonunda seni de bu düzene çekmişler . Sen sabretmeseydin, uyum sağlamasaydın emin ol onlar sana asla sabretmezdi. Bu ilişki senin bunları yutman sayesinde yürüyor. Eşin nasıl biri bilmem ama bu konuda tavır koy, tedavi sürecini öne sür yavaş yavaş değiştir tavrını . Eşin asla değişmez kimse değişmez beklemeyin. Sen aramasan buna ses etmeseler bu da kazanımdır . Bak bakalım eşim yanında duracak mı ? Seni mi ailesini mi tercih edecek yoksa arada denge mi kurmaya çalışacak?merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Evet eşim malesef kuramadı öyle yetişmiş öyle devam ettirdi dolayısıyla bende kuramadım hiç öyle bi şansım olmadı kendimi onlar mutlu olsun da derken buldum hep. Ben kız evladı olduğum halde aileme onun kadar düşkün değilim bu bile çok yıpratıcıBacım sen aklını peynir ekmekle mi yedin.Düzelmeyi bırak daha beter içiçe geçeceksiniz.Eşin denge kurmayı öğrenecek.Siz artık ayrı bir ailesiniz.Bu kadar içiçe olunmaz.Eşiniz dengeyi kuramamış.Dediğim yanlış anlamanıda istemem.Evlilikte erkek ailesi kadın ailesi farketmez bu kadar içiçe olunmaz herkes ayrı aile olduğunu bilmeli ve kök ailesiyle dengeyi ona göre kurmalı.Öncelik kök aile değil çekirdek aile olmalıdır.Bu hem kadın hem erkek için geçerli.
Sakın çocuk yapma.
Õncelikle her gun aramak neya bu ne saçmalık?Kv kb hergun aramazsanız nolucak ki egolarınımı tatmin ediyorlar napıyorlar ben anlamadım kabul etmeniz ayrı saçmalik zaten.merhaba arkadaşlar
Benim eşim ve ailesiyle ilgili sorunlarım var. Aslında kendini sevgililik ve nişanlıkta göstermeye başlamıştı ama böyle olacağını tahmin etmedim. Evliliğimizin 3. Yılındayız ama ilk günlerden beri eşimin ne bizim evimizi benimsediğini düşünüyorum ne de beni.
Bu konu sebebiyle o kadar çok olay yaşadık ki o kadar isyan ettim ki çocuk istiyoruz ve olmuyor inanın çocuk yapacak kadar bile bir özel hayat bırakılmadı bize sürekli görüşmek aynı ilçede yaşadığımız halde her hafta oraya gidip iki gün kalmamız ya da onların bize gelip kalması tüm bunlar o kadar saçma ki .. her gün kayınvalidemi arıyorum çünkü bu da bir kural haline gelmiş farkında olmadan bende aman ne isterlerse yapayım kafam rahat olsuna girmişim. Şimdilerde her gün aramamız da yetmiyor kayınvalidemi arıyorsak babanız size alındı onu da arayın diyor (kaldı ki sürekli konuşuyoruz daha dün aradık ) geçen kayınpederimi aradık kahvedeymiş eve geçince konuşalım dedi tamam dedik sonrasında doğal olarak kayınvalidemi aramadık çünkü akşam babamı aradığımızda zaten konuşacağız. Sonra akşam bir telefon babası arıyor anneniz size çok alınmış bugün beni aradınız onu aramadınız diye. Ya ben artık ne yapacağımı şaşırdım. O gün biraz da olsa eşimde tepki gösterdi aradan 10 gün geçti yine aynı muhabbet.
Bunların haricinde o kadar çok şey var ki ve eşim hiç tepki gösteremiyor diyorum ki biz çocuk muyuz ? Ben her gün aramak zorunda değilim ki kaldı ki her gün arıyorum şimdi o da yetmiyor.
Tüp bebek sürecindeyiz stres olmamam gerekiyor ama ağlamadığım tek bir gün yok anne olmak çok istiyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizce çocuğumuz olursa eşim bizi artık bi aile olarak görmeye başlar mı ? Artık önceliği biz olur muyuz tüm bu saçmalıklardan kurtulur muyuz ? Yoksa bu hiç bi şey değiştirmez mi ? Eşimle bu ailesi hakkında ki tüm konular haricinde çok iyiyiz ama son zamanlarda tahammül sınırım bitti düzelsin istiyorum psikoloğa gitmezsen çocuk yapmayacağım dedim ve iki aydır terapi alıyor ama hiç bi fayda yok. Transferimize 15 gün kaldı karar vermem gerekiyor lütfen fikir verir misiniz ?
Gerçekten iğrenç bi durum bazen keşke başka türlü sorunumuz olsaydı diyorum çünkü anne babasını atıp satamaz kendi de değişir mi bilinmez hep menipüle oluyorHayır eşiniz bir ana kuzusu baba kuzusu siz hep ikinci planda olacaksınız. Hep onların peşine koşacaksınız ama razı da olmayacaklar. Eşinizde memnun olmayacak. İğrenç bir durum. Allah kurtarsın. Anlayacak biriyse eşinizle bu konuyu konuşun. Baktınız ters ters ailem diye diye anırıyor. Çizin yolunuzu.
Evet şu an bile onların bi küme benimde dış bi küme olduğumu hissediyorum çocuk olunca en kıymetlimiz o olacağı için eşime o babalık aile koruma iç güdüsü gelir mi tek düşüncem buyduMaalesef hayır, aksine üzgünüm ki bebeğinizi de istediğiniz gibi büyütemez istediğiniz gibi sevemezsiniz, eşiniz ve ailesi kendilerine anne baba çocuk torundan oluşan bir aile kurup sizi de dışlarlar.
Amin çok sağolun inanın daha o kadar çok şey var ki bu çok küçük bi detay en son bu akşam bu konu ile tartıştık diye bunu yazdım yoksa olayın maddi kullanma boyutu da var .Allah yardımcın olsun. Eşin ile ailesi arasında çok yanlış bir ilişki var . Bu ne saçmalık her gün aramak nedir ya ? Kendilerine bağımlı bi çocuk yetştirmişler sonunda seni de bu düzene çekmişler . Sen sabretmeseydin, uyum sağlamasaydın emin ol onlar sana asla sabretmezdi. Bu ilişki senin bunları yutman sayesinde yürüyor. Eşin nasıl biri bilmem ama bu konuda tavır koy, tedavi sürecini öne sür yavaş yavaş değiştir tavrını . Eşin asla değişmez kimse değişmez beklemeyin. Sen aramasan buna ses etmeseler bu da kazanımdır . Bak bakalım eşim yanında duracak mı ? Seni mi ailesini mi tercih edecek yoksa arada denge mi kurmaya çalışacak?