Herkese iyi geceler
Biriyle konuşmak istiyorum içimi dökmek ve hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum ama yapamıyorum. 2 çocuğum var biri 2 yaşında diğeri 6 aylık. Bir anneyim çocuklarım için güçlü olmak zorundayım…
İçimde ki şeyleri buraya dökmezsem boğulacakmışım gibi hissediyorum. Ne olur bana bir akıl verin hiç iyi değilim…
eşim dün oğlumu parka götürdü hava çok sıcak olduğu için tişört ve şort giydirdim, eşim o anda bunu giydirme düşüyor dizi kanar felan dedi… tecrübeli her park sonrası mutlaka çocuğa bir zarar geliyor … dün parka giderken kapıda annem babam ve kardeşimle karşılaştılar. Babamlar otururken 10 dk sonra kapı çaldı kapıyı açtığımda oğlum bas bas bağırıyordu acıdan, düşüp dizini kanatmıştı. Panik halindeydim. Bir yandan eşim avazı çıktığı kadar bana bağırmaya başladı babamın yanında. Sana söyledim şort giydirme diye felan , saçma sapan şeyler söyledi o anda babam dayanamadı ona bağırdı terbiyesizlik yapma benim yanımda çocuğuma bağıramazsın onun ne suçu var dedi sonra ipler koptu … ikisi arasında bağırış yükselmeye başladı babamı zor tutuyordum bıraksam öldürecekti. Oda dönüp aileme Birdaha evime gelmeyin dedi… bu cümle içime işledi, sanki içimden birşeyler koptu gitti. Ailem öylece evimden gittiler, saçma sapan bir olay yüzünden … tabi onlar gittikten sonra eşime çok ağır şeyler söyledim oda , görmüyor musun evimde beni dövecek neredeyse dedi. Ailem diğer yandan çok üzgün gece hiç uyuyamamışlar üzüntüden. Ben odamı ayırdım , bebeğimi yanıma aldım. Artık ne birlikte oturuyoruz ne de konuşuyoruz. Aynı ortamda bile durmuyoruz. Bir yanım çık git diyor bir yanım çocuklarım var nereye diyor…? O kadar zor durumdayım ki.. o kadar kırgınım ki . Ne dışarı sığıyorum ne içeri. Kendi içimde boğuluyorum
