O konu sahibineydi. :) bence ispanyolca değil doğu dillerine yönelsin diye. Adamlar 1 sayfa çeviriden dünyanın parasını kazanıyorlar. Bir saat toplantılarda sözlü çeviri yapsalar paraya para demezler. :)Iyide burda konu ispanyolca dogu ne alaka:)
Ha ok ek bilgi verdin:)O konu sahibineydi. :) bence ispanyolca değil doğu dillerine yönelsin diye. Adamlar 1 sayfa çeviriden dünyanın parasını kazanıyorlar. Bir saat toplantılarda sözlü çeviri yapsalar paraya para demezler. :)
Bence amacı kaçmak.Ha ok ek bilgi verdin:)
Adamin derdi dil mi bakalim:) ispanyolcayi ingilizceye benzettigine gore ne ogrenmek istediginden haberi yok:)
bir de hanımlar şöyle bir gerçek var, son yıllarda erkeğe muhtaç değiliz anlayışı güçlenmeye başladı evet çok doğru asla muhtac değiliz özgürüz kendi başımıza yaşayabiliriz ölmeyiz fakat, kimse de eşinden o kadar süre ayrı kalmak için evlenmiyor (asker polis eşlerini tenzih ederim) hayat zaten yeterince zor ve siz hayatın yükünü birlikte göğüsleyeceğiniz sevdiğiniz bir adamla ortak bir yaşam tercih ediyosunuz... eşimi çok seviyorum onunla isteyerek evlendim ama zorunluluk halleri dışında onu yurtdışına güle oynaya göndermek istemem, kimse istemez... özgür kadın heveslisi rolü oynamam çünkü öyle değilim :) herkesin yapısı ve dünya görüşü farklıdır
sen gittiğinde ben de şunları şunları yapıcam diyorum zaten mesela arkadaşlarımla karadeniz gezisi doğu ekspresiyle seyahatten falan bahsettim, o zaman da huzursuz oluyor, bütün kış evimde oturup bişey yapmadan onu beklemem gerektiğini düşünüyor içten içe
Para biriktiriyor kendi karşılayacak her masrafı, ama evin çoğu masrafı da bende şu an
ispanyolca
Eşin hiç kusura bakmasın benimkide dil eğitimi için defalarca aynı teklifle bana geldi hayır dedim bak sennn, ben iki çocukla uğraşıp onu bekliycem o dil eğitimi ne gidecek oldu canim kostekmisim yemişim eğitimini evlenmeden önce gitseymismeraba hanımlar, önceden üye olmadan takip ederdim, tecrübe ve fikirlerinizden yararlanırdım ama dert sahibi olunca üye olmaya karar verdim...
eşimle 1.5 senelik evliyiz, henüz çocuğumuz yok... eşim turizmci, ve dil öğrenmek için 6 aylığına yurtdışına(avrupaya) gitmek istiyor, istiyor ama benim fikrimi hiç sormadan... bu fikir de birden yaz ortasında bi kavgamız sonrasında ortaya çıktı... normalde evlenmeden önce de istiyordu ama henüz gündemimizde yoktu bu yaza kadar... sorun şu ki eşimin gitmesine bi sözüm yok mesleğinden ötürü dil öğrenmesi onun yararına olacak kendini geliştirmek istiyor fakat süresi benim canımı sıkıyor... ingilizce biliyor ve öğrenmek istediği yeni dil ingilizceye çok benzer bir dil, yani öğrenmek için illa uzaklara gidip 6 ay kalmasına gerek yok, 3 ayda da halledilebilecek bir mevzu... 6 ay çok 3 ay git deyince bana kızıyor köstek oluyorsun destek olmuyosun diyor herşey bizim geleceğimiz için diyor, en az 6 ay kalmalıyım ki iyice öğrenmeliyim diyor... iyice öğrenmek istiyorsan o zaman evde kendin kitaplardan ön hazırlıklara başla ders çalış diyorum sen ona karışamazsın bana ne yapacağımı söyleyemezsin ben kendimi tanıyorum burdayken çalışmam yerine gidip öğrenmem gerek diyor... kendini geliştirmek istemesine saygı duyuyodum ilk başta fakat şöyle bir konuşma gecti aramızda, ben birkaç aydır çocuk sahibi olmak istiyodum kendisi erken diye istemiyodu, yurtdısına gidip gelmeden çocuk yapmıycaz unut onu demeye başladı, hayallerimizi yarıştırmaya başladı sanki... sen bana evlenmeden önce söz vermiştin evlendikten sonra gidersin demiştin şimdi niye sorun cıkarıyosun demeye başladı, 6 ayın çok keyfi ve uzun bir süre oldugunu düşündüğümü söylemeye çalıştım sürekli ama hiç anlamadı beni, ben devlet memuruyum o gittiğinde evi çekip çevirebilirim o anlamda sıkıntı yok çok da güzel idare edebilecğimin farkında ve çok rahat davranıyor yani gitsin tamam ama bu gidişi benim gönlümü yaparak bekle sabret karıcım diyerek yapması beni anlaması gerekmez mi? bazen aklıma gelip ağladığım oldu konuyu açtım türkiyede dil kursuna giderek halletsen sonra 1-2 aylığına pratik yapmak için yine yurtdısına cıksan olmaz mı dedim hayır dedi naparsan yap ben gidicem oraya dedi, yani orta yolu bulma konusunda hiç ılımlı davranmadı, zaten fazlasıyla bencil bi yapısı var, ufak da bir güven problemi yaşatmıştı bana evlenmeden önce, işin içinde temelde baska sıkıntılar da olunca gidişini gitmek isteyişini karısını onca süre uzakta bi başına bırakma ihtimalinin onun hiç canını yakmayacak gibi davranmasını yediremiyorum kendime, beni bırakıp gitmeyi göze alıyosa bırak zaten gitsin diyorum kendi kendime... evet hasretini çekecek olmanın verdiği huzursuzluk elbette var ama sorun tek başıma kalmak falan değil sorun onun sanki hiç ama hiç beni evini düşünmeden gidiyo olması... yani manevi anlamda kötü hissediyorum kendimi... bunun kavgalarını yaparken erken evlenmeyi sen istedin ben yoksa bekarken gidecektim demeye getiriyor bazen. ama ne olursa olsun artık evlendik ve birbirimize karşı sorumluluklarımız var hem maddi hem manevi anlamda... bu sorumlulukların bilincine varamamış birisi eşim malesef, yaşımız da henüz genç 27 yaşındayız... para kazanma hırsı çok fazla var eşimde, herşey geleceğimiz için diyor ama hep fazlasını istiyor hızlı olsun kolay olsun istiyor sabretmesini bilmiyor... bu sonbaharda gitmeyi planlıyodu ben de kendimi o yönde alıştırmaya başlamıştım ki euro dolar artınca masraflar artacağı için gidişim bidahaki seneye kaldı dedi. bu da demek oluyo ki ben cocuk sahibi olmak için 1 yıl daha beklicem bide gidişi dönüşü belki hemen çocuk olmuycak en az 2 sene demek bu... vay be dedim gitmek isterken sormadın Euro yükseldi diye 1 sene erteliyosun yine fikrimi almıyosun dedim, erteleyemezsin yoksa ben senin planlarını hayallerini durup bir köşede seyirci gibi gerçekleştirmeni bencillik yapmanı beklemek istemiyorum medenice ayrılalım dedim, o zaman geri adım attı tamam 1 sene ertelemem parayı denkleştirdiğim an giderim demeye başladı, şu an ne zaman gideceği belli değil ama kafasına koymuş gidecek illa ki, bide yakınlarına bahsederken eşin ne diyor bu işe dediklerinde ciddiye almıyor sanki izin vermişim gibi davranmıyor, o ne derse desin ben gidicem kafasında... en çok da bu üzüyor beni, haa bir de benim çocuğu onun gitmesini engellemek elini kolunu bağlamak adına istediğimi düşünüyor. Bu da çok üzücü oldu benim için, madem öyle çocuk lafını etmiycem diye söz verdim kendime ama kendime yalan söyleyemiyorum anne olmayı istiyorum, fakat asla onun elini kolunu bağlamak için değil... ailemden uzakta başka şehirde evliyim burda da arkdaslarım cevrem var ama gercekten istediğim ve biraz da canım sıkılıdğı için bebeğimle oyalanırım diye istemeye başlamıştım cocuk sahibi olmayı... ben kendime güvenip onun cocugunu dogurmak istemişim onun yaptığına bak beni yetersiz ve aciz görüyor kurnazlık ettiğimi düşünüyor, çok kızıyorum eşime ama saygı da duyuyorum, hislerim çok dengesizyaşayıp görcez diyorum düşünmemeye calısıyorum buraya yazarsam fikirleriniz belki rahatlatır diye düşündüm, belki de benim düşncelerim hatalıdır eşim haklıdır farkındalık yaratırlar diye size danışmak istedim...
Konu açılınca bende böyle yapıyorum hahahaBenim eşim de ilk evlendiğimizde yurt dışına dil kursuna gideceğim falan diyordu. Tabi ki hayatım git dedim. E sen ne yapcan falan diye sormaya basladı. Bir çok arkadaşım bekar onlarla gezer tozarım sen beni merak etme dedim. Nereye gitceniz ki ne yapcanız ki diye sormaya başladı sonra kendi vazgeçti.:)
Bekarken gidecekmis ama hanimefendi evlenelim diye diretmis. Şimdi burda adami sucluyor. Bence haksiz.Bu tip şeylerin bekarken halledilmesi gerektiğini düşünüyorum. 6 ay ayrı kalmak için uzun bir süre zira. Yeni mi aklına gelmiş dil öğrenmek. Eğitimi her zaman desteklerim ama bu şekilde olması doğru gelmiyor.
E evlenmeseymiş yahu, koca adam. Ben bu işi halletmeden evlenemem deseymiş. İkisi de çocuk gibi davranıyor. Senin yüzünden erken evlendik şimdi 6 ay gideceğim demek hiç olgun bir davranış değil.Be
Bekarken gidecekmis ama hanimefendi evlenelim diye diretmis. Şimdi burda adami sucluyor. Bence haksiz.
Bir akrabam turizimci pek çok dili günlük olarak konuşabiliyor. Yurt dışına falan da gitmedi. Hem gereksiz masraf yapacak eşiniz hem de aile birliğiniz için saçma bir adım.meraba hanımlar, önceden üye olmadan takip ederdim, tecrübe ve fikirlerinizden yararlanırdım ama dert sahibi olunca üye olmaya karar verdim...
eşimle 1.5 senelik evliyiz, henüz çocuğumuz yok... eşim turizmci, ve dil öğrenmek için 6 aylığına yurtdışına(avrupaya) gitmek istiyor, istiyor ama benim fikrimi hiç sormadan... bu fikir de birden yaz ortasında bi kavgamız sonrasında ortaya çıktı... normalde evlenmeden önce de istiyordu ama henüz gündemimizde yoktu bu yaza kadar... sorun şu ki eşimin gitmesine bi sözüm yok mesleğinden ötürü dil öğrenmesi onun yararına olacak kendini geliştirmek istiyor fakat süresi benim canımı sıkıyor... ingilizce biliyor ve öğrenmek istediği yeni dil ingilizceye çok benzer bir dil, yani öğrenmek için illa uzaklara gidip 6 ay kalmasına gerek yok, 3 ayda da halledilebilecek bir mevzu... 6 ay çok 3 ay git deyince bana kızıyor köstek oluyorsun destek olmuyosun diyor herşey bizim geleceğimiz için diyor, en az 6 ay kalmalıyım ki iyice öğrenmeliyim diyor... iyice öğrenmek istiyorsan o zaman evde kendin kitaplardan ön hazırlıklara başla ders çalış diyorum sen ona karışamazsın bana ne yapacağımı söyleyemezsin ben kendimi tanıyorum burdayken çalışmam yerine gidip öğrenmem gerek diyor... kendini geliştirmek istemesine saygı duyuyodum ilk başta fakat şöyle bir konuşma gecti aramızda, ben birkaç aydır çocuk sahibi olmak istiyodum kendisi erken diye istemiyodu, yurtdısına gidip gelmeden çocuk yapmıycaz unut onu demeye başladı, hayallerimizi yarıştırmaya başladı sanki... sen bana evlenmeden önce söz vermiştin evlendikten sonra gidersin demiştin şimdi niye sorun cıkarıyosun demeye başladı, 6 ayın çok keyfi ve uzun bir süre oldugunu düşündüğümü söylemeye çalıştım sürekli ama hiç anlamadı beni, ben devlet memuruyum o gittiğinde evi çekip çevirebilirim o anlamda sıkıntı yok çok da güzel idare edebilecğimin farkında ve çok rahat davranıyor yani gitsin tamam ama bu gidişi benim gönlümü yaparak bekle sabret karıcım diyerek yapması beni anlaması gerekmez mi? bazen aklıma gelip ağladığım oldu konuyu açtım türkiyede dil kursuna giderek halletsen sonra 1-2 aylığına pratik yapmak için yine yurtdısına cıksan olmaz mı dedim hayır dedi naparsan yap ben gidicem oraya dedi, yani orta yolu bulma konusunda hiç ılımlı davranmadı, zaten fazlasıyla bencil bi yapısı var, ufak da bir güven problemi yaşatmıştı bana evlenmeden önce, işin içinde temelde baska sıkıntılar da olunca gidişini gitmek isteyişini karısını onca süre uzakta bi başına bırakma ihtimalinin onun hiç canını yakmayacak gibi davranmasını yediremiyorum kendime, beni bırakıp gitmeyi göze alıyosa bırak zaten gitsin diyorum kendi kendime... evet hasretini çekecek olmanın verdiği huzursuzluk elbette var ama sorun tek başıma kalmak falan değil sorun onun sanki hiç ama hiç beni evini düşünmeden gidiyo olması... yani manevi anlamda kötü hissediyorum kendimi... bunun kavgalarını yaparken erken evlenmeyi sen istedin ben yoksa bekarken gidecektim demeye getiriyor bazen. ama ne olursa olsun artık evlendik ve birbirimize karşı sorumluluklarımız var hem maddi hem manevi anlamda... bu sorumlulukların bilincine varamamış birisi eşim malesef, yaşımız da henüz genç 27 yaşındayız... para kazanma hırsı çok fazla var eşimde, herşey geleceğimiz için diyor ama hep fazlasını istiyor hızlı olsun kolay olsun istiyor sabretmesini bilmiyor... bu sonbaharda gitmeyi planlıyodu ben de kendimi o yönde alıştırmaya başlamıştım ki euro dolar artınca masraflar artacağı için gidişim bidahaki seneye kaldı dedi. bu da demek oluyo ki ben cocuk sahibi olmak için 1 yıl daha beklicem bide gidişi dönüşü belki hemen çocuk olmuycak en az 2 sene demek bu... vay be dedim gitmek isterken sormadın Euro yükseldi diye 1 sene erteliyosun yine fikrimi almıyosun dedim, erteleyemezsin yoksa ben senin planlarını hayallerini durup bir köşede seyirci gibi gerçekleştirmeni bencillik yapmanı beklemek istemiyorum medenice ayrılalım dedim, o zaman geri adım attı tamam 1 sene ertelemem parayı denkleştirdiğim an giderim demeye başladı, şu an ne zaman gideceği belli değil ama kafasına koymuş gidecek illa ki, bide yakınlarına bahsederken eşin ne diyor bu işe dediklerinde ciddiye almıyor sanki izin vermişim gibi davranmıyor, o ne derse desin ben gidicem kafasında... en çok da bu üzüyor beni, haa bir de benim çocuğu onun gitmesini engellemek elini kolunu bağlamak adına istediğimi düşünüyor. Bu da çok üzücü oldu benim için, madem öyle çocuk lafını etmiycem diye söz verdim kendime ama kendime yalan söyleyemiyorum anne olmayı istiyorum, fakat asla onun elini kolunu bağlamak için değil... ailemden uzakta başka şehirde evliyim burda da arkdaslarım cevrem var ama gercekten istediğim ve biraz da canım sıkılıdğı için bebeğimle oyalanırım diye istemeye başlamıştım cocuk sahibi olmayı... ben kendime güvenip onun cocugunu dogurmak istemişim onun yaptığına bak beni yetersiz ve aciz görüyor kurnazlık ettiğimi düşünüyor, çok kızıyorum eşime ama saygı da duyuyorum, hislerim çok dengesizyaşayıp görcez diyorum düşünmemeye calısıyorum buraya yazarsam fikirleriniz belki rahatlatır diye düşündüm, belki de benim düşncelerim hatalıdır eşim haklıdır farkındalık yaratırlar diye size danışmak istedim...
Gereksiz büyütmüşsünüz demişsiniz ama evliyken 6 ay boyunca mecburi bir durumda değil üstelik yalnız kalacak olmak bence çok da küçük bir konu değilİkiniz de birbirinize kendi isteklerinizi dayatıyorsunuz, eşiniz yurtdışı meselesinde siz çocuk meselesinde.
Bırakın gitsin eşiniz, siz karşı çıktıkça sizden uzaklaşacaktır. Bir kez istemediğinizi dile getirirsiniz ama gidemezsin diyemezsiniz. Ayda birkaç hafta sonu atlar yanına gidersiniz. Konuyu çok ve gereksiz büyütmüşsünüz.