- 12 Temmuz 2006
- 55.860
- 214.691
- 52
Düşüncemi sizinle paylaşmak istiyorum. Sizin açınızdan düşünüce haklısınız. Sonuçta site yöneticisisiniz ve kurallarınız var. Benim açtığım konu da bunu biraz tetikliyor. Eğer kapatılması gerekiyorsa tabi ki de üzülürüm ama gereğini yapmanızı isterim. Çünkü ben sadece farklı fikirleri de duymak istedim :)Nesini anlamıyorsun ablacım? Ben olsaydım kesin banlanırsın diyorsun da, şu topikte yazanlar bir yazsınlar bakalım, ben kaç tanesini seni uyardığım kadar özelden uyardım? Aman geyiğe girme Bilgece, polemiğe girme Bilgece diye kaç özel mesajım var sana?
Burda açık söylüyorum, ne kadesa, ne Surrender, ne Adam olacak kız'a birgünden bir güne özelden yazmayınnnn demedim, Çat banlanıverdiler ne olduğunu bile anlamadan, sana yazıyorum tamam abla söz diyorsun, arkamı dönüyorum ya geyik ya polemik, yalansa yalan de.
Burda iltimas mı geçiyorum, hiç sanmıyorum zira ben şurda şunca sayfa polemiklerin hepsini incelesem en az 10 kişi gider, bildirimlerle kalmam yani.
Neredesiniz siz? Farklı ülke galiba, merak ettim. :)Tabi gelin, cikin cikin gelin, buralar cok guzeldir. Seve seve misafir ederim :)
Sorularınızı cevaplarım tabiki de. Saçma gelmiyor. İlk başta annemden bile gizlerken kurtulma fikirlerim yoktu ama kendimi kabul edemiyordum. Şimdi kendimi kabul ediyorum ve dünya üzerinde benim gibi insanların olduğunu fark ettim. Evet babam yaşıyor. Bana söylemiyor sağlık sorunlarını. O da üzülmemi istemiyor. Fakat tedavisine devam ediyor.Empati kuramadığım için ve şimdiden sorum saçma gelecekse özür dilerim.
Bu durumdan kurtulma düşüncesi var mı kafanızda ? Mesela ; acaba tedavisi var mı diye düşünceler geçiyor mu kafanızdan yoksa memnun musunuz duygularınızdan ?
Birde babanız yaşıyor mu ?
Zaten bu hayatı seçtiğimden beri güvendiğim insanları tekrar gözden geçirdim. Hiç bir arkadaşım beni bilmiyor. Hoşlandığım kızın da arkadaşlarına söylediğini pek zannetmiyorum yoksa onların da davranışları değişirdi ama bilemem tabii söylemişte olabilireşcinsellik hormon bozukluğu diye düşünüyorum bu senin suçun değil ama hayatın zor olacak, yalnız burda bile dertleşeyim derken seni kullanmak isteyenler çıkabilir herkese güvenme derim
Onu biliyorum da eğer sanırsam testosteron hormonuna bakıyorlar ama o yüksek olsaydı kendimi erkek gibi hissetmem ve normalden daha fazla kıllanma olması gerekmez miydi?
Benim dilim çok iyidir. İngilizceyi yaşıtlarıma göre daha iyi biliyor ve konuşuyorum. Sayısalım da iyi fakat kat sayısı yüksek olan dersler de sözelde :)Kıyamam ya. Cok uzuldum. Uzulmemı asagılama veya acıma olarak algılama, Türkiye gıbı bır ülkede böyle hıslere sahıp oldugun ıcın uzuldum sadece. Evlılık oncesi cinsel ılıskıye bıle kötu gözle bakılırken eşcinsel ilişkiyi dusunemıyorum... Sayısal derslerım ıyı demıssın, benım sana tavsiyem dılını de gelıstır ve Kanada'ya git. Atıyorum endüstri Muhendıslgı okuyabılırsın.
Bız bır erkek ıcın imkansız seyler hıssedıp üzülüyoruz kendımızı harap edıyoruz, senın durumunu hıc dusunemıyorum. Ama ben bu dusuncelerının degısecegını dusunuyorum. Belkı de aıle ıcınde yaşadığın sorunlar sonucu böyle bır seye yöneldın. Namaz kılmaya dua etmeye devam et canım... Allah elbet bır çıkış yolu gosterecek
Siz de haklısınız. Anneme bu isteğimi söyledim zaten yazın gidiyoruz :)Evet tatlım benim bildiğim kadarıyla da öyle ama yine de bu işin egitimini alan insanlardan daha iyi bilemeyiz diye düşünüyorum. Bizimki sadece fikir yürütmek olur
Canım SAT ve TOEFL a gir mutlaka. Cok ıyı bır okula gırersen burs alırsan belkı yurtdışından aılen kabul eder mı gondermeyı?Benim dilim çok iyidir. İngilizceyi yaşıtlarıma göre daha iyi biliyor ve konuşuyorum. Sayısalım da iyi fakat kat sayısı yüksek olan dersler de sözelde :)
Insanlar bunları istese de istemese de kabullenmek zorunda çünkü hepimizin ya evladı var ya evlat sahibi Olmayı düşünüyoruz, bu benim Başıma gelmez diye birşey yok bu Dünya'da, bunun ne çocuğa verilen Eğitimle, ne inançla, ne kültürle ilgisi yok, bir insan eşcinselse bu Tümüyle östrojen ve testesteron hormonlarına bağlıdır, her insanda her iki hormonda vardır, hangisi ağır basarsa o cinsel kimlik oluşur.Düşüncemi sizinle paylaşmak istiyorum. Sizin açınızdan düşünüce haklısınız. Sonuçta site yöneticisisiniz ve kurallarınız var. Benim açtığım konu da bunu biraz tetikliyor. Eğer kapatılması gerekiyorsa tabi ki de üzülürüm ama gereğini yapmanızı isterim. Çünkü ben sadece farklı fikirleri de duymak istedim :)
Siz de haklısınız. Anneme bu isteğimi söyledim zaten yazın gidiyoruz :)
Tam bursla gidebilirim. Ama o da çok zor.Canım SAT ve TOEFL a gir mutlaka. Cok ıyı bır okula gırersen burs alırsan belkı yurtdışından aılen kabul eder mı gondermeyı?
Hakkında hayırlısı olur ınsallahcanım.Tam bursla gidebilirim. Ama o da çok zor.
Tabi ki. Ame ben şimdi ne düşünmeliyim. Ben kendimi göz ardı edip bir tiyatro mu oynamalıyım aileme ve herkese karşı? Ya da buralardan gitmeli kendime daha iyi bir hayat mı bulmalıyım? Annem üzülmesin diye bitti ben artık heteroseksüelim mi demeliyim? Hormon testine girmeli miyim? Siz burada bir anne olarak duygularınızı yazdınız. Annem de öyle hissetti. Ona daha fazla yüklenmeli miyim? Onu gereğinden fazla üzdüğümü düşünüyorumDokunmatiğin azizliği, bitiremeden gönderdi Mesajı
O çocuklar belli bir zaman sonra hormon değerlerine göre ameliyat oluyor, düşünsenize kızım oldu diyorsunuz ama testesteronu ağır bastığı için birden bu erkek ona göre ameliyat edilmeli diyor, onlar çocuklarını atıyor mu?
Böyle konular yoruma kapatmayla yok sayılmıyor, var ve olmaya devam edecek, konuyu ancak çığrından çıkarsa kapatırız.
aşkların en güzelini yaşamışsın..Hayatım afedersiniz çok boktan. Sanki tüm dünya bana karşıymış da ben de tek başıma çırılçıplak ortada kalmış gibiyim. Hani o kadar çok yoruluyorum ki bazen. Geçen yıl babamın kanser olduğunu annemden gizli bir şekilde öğrendim. Hani düşünmüştüm ne beyinde tümörü var ne de akciğerinde atlatır diye düşünmüştüm. Geçen günlerde babam annemin yanında ağlamış. Meğersem kanser başka organlarına da sıçramaya başlamış. Tabi onun haricinde diyeceksiniz. Konu başlığı ne sen ne anlatıyorsun. Yani insanın derdi bitmiyor değil mi? Ben lise öğrencisiyim ve sizin de düşüncelerine ihtiyacım var. Ben ortaokuldayken kızlarla ilgileniyordum fakat bilmiyordum. Hep kızlar daha çok ilgimi çekerdi. Hani laf olsun diye de erkeklerden bahsederdim. Fakat liseye geçtim ve bir kızla tanıştım. Zaten görüş o görüş... Bi ilgim uyandı kıza. Hep yanında olmak istedim sarılmak istedim. Hatta neler yapmadım onun için bir bilseniz. Ben kızım tabi onu çok mutlu edemedim. Bunu anonimden yaptım. Ona kaybettiği bir kolyeyi verdim anonim olarak. (Tabi düşüneceksiniz anonim olarak nasıl verdi diye Connected diye bir site var oranın arayıcılığla koydum bir yere oraya da yazdım kolyen oradan alabilirsin diye) Açıklama istedi benden. (O kolyenin bir anlamı vardı onun için. Kolyesini kaybetmeden önce kolyesini görüp ben de almıştım. Aldığım kolyeyi ona verdim.) Ben de ona (anonimden tabiki) "Ben bunu taşıdım aylarca. yanımda olduğunu düşünerek taşıdım. sana veriyorum şimdi. sen de her zaman seni seven biri ve hep yanında olacak biri olduğunu düşünerek taşı dedim. Çok sevindi. Sonra onun yaptığı spora gittim ben de kaydımı yaptım. Tabi akademik başarıyı bırakmadım. Bana soru sordu cevapladım. Konu anlatmamı istedi anlattım. Sınavda çıkacak soruları tek tek attım. Ben herkesten gizli şarkı söylerdim. Annem eşcinsel olduğumu öğrendi bu sırada. Psikologlara gittik fakat ben bir süre sonra bıraktım. Annem beni 20 yaşıma kadar kabul etmeyeceğini ve fikirlerin değişeceğini söyledi. Çok zor bir yolu seçtiğimi ve Türkiye de yaşayamayacağımı söyledi. Ne diyeyim daha. Türkiye gibi bir yerde benim ne hakkım ne de birini sevebilme şansım vardı. Ben bir gün bununla spor çıkışı öğlen şarkı mırıldanıyordum. Bana neden sesli söylemiyorsun dedi. Sesli söyledim ve sesimin güzel olduğunu söyledi. Ondan sönra özgüvenim arttı ve insan içinde şarkı söylemeye başladım ve herkesten aynı şeyi duyuyordum. Sesin güzel. Ama hiç biri bana yetmiyordu. Hiç biri sesin güzel demesin sadece o duysun. Söylediğim şarkılardaki anlamı bir tek o anlasın istedim. Sonra yaz geldi. Bunların sınıfı sürekli dışarı çıkmaya başladı. Ben de buna bizim sınıfın camından bakmaya başladım. Yani sürekli bakışıyorduk. Anlamsızca. Onu bana bakarken yakalıyordum bazen. O da beni ona bakarken. Her neyse camdan bakıyordum. Beni görmüş herhalde. O sınıftan bir arkadaşım yanıma geldi ve onun, en yakın arkadaşına Şu camdaki (ismim) mu? dediğini duymuş. Ondan sonra da bana ters davranmaya başladı. Benimle ne konuştu ne de yanımda durmak istedi. Ama ben ona doğum günüde bir kolye almıştım. Kar tanesi ve ona kar tanesi kadar özel bir arkadaş olduğun için diye verdim. Bana sen iyi ki varsın dedi. Ben ne yaptım ki ona. Dokunmadım bile 3.5 yıldır sadece uzaktan sevdim onu. Çok güzel sevdim hem de. İncitmedim onu. Kırmadım. Sevgilileri oldu. Karşımda öpüştüler. İçim kan ağladı ama dokunmadım bile. Ben onu sevmeyi sevdim. İlla benim olacak diye bir şartım yoktu ki. Şimdi de farklı bir şehre gidecek. Tabi sadece o değil en yakın arkadaşım şu dünyada beni tek anlayan kişi de farklı bir şehre gidecek. Sadece onunla kalmadım. Artık o kadar bunaldım ki çareyi Allah'ta aradım. Yalvardım. Namaza başladım. Ben o kadar kötülük yaptım da mı bunlar başıma geliyor. Bana yardım edin. Lüfen çünkü insanlarla bunu konuşamamaktan o kadar yoruldum ki...
Sadece benden daha tecrübeli yaşça büyük kişilerin fikirlerini merak ettim. Bana yol gösterebileceklerini düşündüm.