- 30 Aralık 2013
- 22
- 4
- 16
arkadaşlar merhaba. günlerdir hatta aylardır beni yiyip bitiren sorunumu burada birçok kişiden görüş alarak çözmek istiyorum. etrafımda paylaşıp görüşünü alacağım insan sayısı az çünkü.
3 buçuk senelki ilişkim var. ilişkimin ilk 6 ayı sorunluydu. karşı tarafın aldatması, bana değer vermemesi vs birçok sorunla karşılaştım. 18 yaşımdaydım. bu sebepten yaşadığım ilk uzun dönemli bu şeyi bitirmek istemedim. ve erkek arkadasıma deli gibi sarıldım. ayrılmak istemiyordum. ama ayrıldık 6 aydan sonra. sonrasında 2 ay kadar ara ara konustuk. bir yerde checkin yaptığımda neden oraya gittin tarzı sahiplenici şeyler söylüyordu. ben bu arada gerçekten aşk acısı çektiğimi düşünüyordum. ve ona hiçbir zaman karşı koyamadım. gel buluşalım dedi koşarak gittim. 2 aydan sonra yine bir gün buluşmak istedi. bana ne benimle ne de bensiz yapamayacağını söyledi. ben de barısmak için can atıyordum. görüşmeye basladık tekrardan ve sevgili olduk.
benim için ilişkimizin en güzel bir o kadar da en zor dönemleriydi. benden ayrıyken hayatına yeni kızlar almıs, evine aldattığı kızı çağırmıs bir gece kalmıslardı. benim acı içinde kıvrandığım zamanlarda kızlarla gününü bitiriyormuş. ben bunları öğrendikçe yıkıldım. ama hala bırakmamak için diretiyordum. çok uğraş verdim. kendisi de değişmişti. ayrılmadan önce it gibi davranıyorsa barıstıktan sonra on katı daha iyiydi. baya değişmişti. hayatında benden baska kız kalmadı. hayatının merkezini ben yaptı. benim de çevremde arkadasım kalmadı. ben de tuttum merkezimi o yaptım. günler güzel geçiyordu. mutluydum. o benden daha mutluydu. ve eminim ki benden daha fazla seviyordu.
günümüze gelirsek, bende eksik olan bir şeyler oldugunu farkındaydım.
sorumsuzluklarına, en ufak ilgi eksikliğine dahi tepkiliyim. tahammülsüzüm. ve yaşım 21. 3 bucuk senelik ilişkim var ve cevremdeki herkes evleneceğiz gözüyle bakıyor.
onun okulunun bitmesine 3 sene var. o mezun olana kadar ben okulumu bitirmiş iş hayatına girmiş olacağım çoktan.
diğer yandan da yaşanan milyon tane şey var ve bunların hiçbirini başkalarıyla yaşayamayacağımı, yaşasam bile aynı heyecanı alamayacağımı düşünüyorum.
ilkim ve de sonum olmasını istiyorum.
ama benim hislerim bu konuda yardımcı olmuyor ne yapmalıyım cok kötü hisediyorum
çıkmazdayım gibi sonu görünmeyen bi yoldayım gibi.
eskileri düşünmek istemedikçe yaptıkları, o kızlar, çektiğim acılar aklıma geliyor. aradan geçen yıllar acımı söndürmeye yetmedi.
o benim için imkansızken kendi kendime yaşadığım aşk daha mı güzeldi, o imkansızken daha mı güzeldi bilmiyorum.
bu düşünce bile üzüyor beni, eğer böyle hissediyorsam gerçekten bu onun için de çok acı verici olacaktır çünkü.
içinden cıkamıyorum arkadaşlar.
tecrübeli olanınız özellikle bir yol göstersin lütfen
3 buçuk senelki ilişkim var. ilişkimin ilk 6 ayı sorunluydu. karşı tarafın aldatması, bana değer vermemesi vs birçok sorunla karşılaştım. 18 yaşımdaydım. bu sebepten yaşadığım ilk uzun dönemli bu şeyi bitirmek istemedim. ve erkek arkadasıma deli gibi sarıldım. ayrılmak istemiyordum. ama ayrıldık 6 aydan sonra. sonrasında 2 ay kadar ara ara konustuk. bir yerde checkin yaptığımda neden oraya gittin tarzı sahiplenici şeyler söylüyordu. ben bu arada gerçekten aşk acısı çektiğimi düşünüyordum. ve ona hiçbir zaman karşı koyamadım. gel buluşalım dedi koşarak gittim. 2 aydan sonra yine bir gün buluşmak istedi. bana ne benimle ne de bensiz yapamayacağını söyledi. ben de barısmak için can atıyordum. görüşmeye basladık tekrardan ve sevgili olduk.
benim için ilişkimizin en güzel bir o kadar da en zor dönemleriydi. benden ayrıyken hayatına yeni kızlar almıs, evine aldattığı kızı çağırmıs bir gece kalmıslardı. benim acı içinde kıvrandığım zamanlarda kızlarla gününü bitiriyormuş. ben bunları öğrendikçe yıkıldım. ama hala bırakmamak için diretiyordum. çok uğraş verdim. kendisi de değişmişti. ayrılmadan önce it gibi davranıyorsa barıstıktan sonra on katı daha iyiydi. baya değişmişti. hayatında benden baska kız kalmadı. hayatının merkezini ben yaptı. benim de çevremde arkadasım kalmadı. ben de tuttum merkezimi o yaptım. günler güzel geçiyordu. mutluydum. o benden daha mutluydu. ve eminim ki benden daha fazla seviyordu.
günümüze gelirsek, bende eksik olan bir şeyler oldugunu farkındaydım.
sorumsuzluklarına, en ufak ilgi eksikliğine dahi tepkiliyim. tahammülsüzüm. ve yaşım 21. 3 bucuk senelik ilişkim var ve cevremdeki herkes evleneceğiz gözüyle bakıyor.
onun okulunun bitmesine 3 sene var. o mezun olana kadar ben okulumu bitirmiş iş hayatına girmiş olacağım çoktan.
diğer yandan da yaşanan milyon tane şey var ve bunların hiçbirini başkalarıyla yaşayamayacağımı, yaşasam bile aynı heyecanı alamayacağımı düşünüyorum.
ilkim ve de sonum olmasını istiyorum.
ama benim hislerim bu konuda yardımcı olmuyor ne yapmalıyım cok kötü hisediyorum
çıkmazdayım gibi sonu görünmeyen bi yoldayım gibi.
eskileri düşünmek istemedikçe yaptıkları, o kızlar, çektiğim acılar aklıma geliyor. aradan geçen yıllar acımı söndürmeye yetmedi.
o benim için imkansızken kendi kendime yaşadığım aşk daha mı güzeldi, o imkansızken daha mı güzeldi bilmiyorum.
bu düşünce bile üzüyor beni, eğer böyle hissediyorsam gerçekten bu onun için de çok acı verici olacaktır çünkü.
içinden cıkamıyorum arkadaşlar.
tecrübeli olanınız özellikle bir yol göstersin lütfen
