Kardeşim kendine bakmaktan bile aciz olduğu için, bu kesin böyle olur gibi geliyor bana da. O yüzden de köprüleri yakıp yıkmak, ilişkilerin kökünü dinamitlemek istemiyorum bir yandan. Babam zaten hasta, hastalık süreçlerinde de annemi çok yıprattı şimdiden… Anne babalar çocuklarını koşulsuz karşılıksız sever denilir ya hep. Ben buna hiç inanmıyorum. Ben hep koşullu sevildim çünkü. Uslu olursam, başarılı olursam, kardeşime sahip çıkarsam seviliyordum. Sorun çıkarmadığım sürece yani
Asıl çocuklar anne babalarını koşulsuz seviyor, bağlanıyor bence. Başka türlüsünü bilmediklerinden ve sevgiyi ebeveynlerinden öğrendikleri için belki.
Yardimi dokunmuştur umarim.
yoksa 34 yaşında kadınım. Ekstradan bir kavga çıkarmama gerek yok, olan kavga ilişkimizi bitirmek için yeterliydi benim için artık son damla oldu zaten… Görüşmeyi düşünmüyorum. Ailem de kendi bilir bu saatten sonra istemezlerse onlar da görüşmesinler benimle, napayım. Sadece çok üzülüyorum böyle olduğu için.
