- 9 Ağustos 2021
- 15.785
- 54.438
- 548
- Konu Sahibi dalinkokusu23
-
- #221
Pisekar hiç öyle düşünüyorum ya .
Pisekar hiç öyle düşünüyorum ya .bir ihtimal kaydeden kisi dayidan habersiz kaydetmis olabilir, isi bozmak icin de kiza dinletmistir.
Tekrar merhaba yeni yazabiliyorum şimdi. Gün içinde mesajları okuyamadım ancak şimdi okuma imkanı buldum. Tabi konuyu buraya açarak sizlerden yorum isteyen bendim herkes kendi düşüncülerini yazacak. Konu fake diyenler için bir şey diyemem durumu tam olarak özetleyemediğim için bu şekilde düşünmüş olabilirler canları sağ olsun. Ama bir bilmeyen bizim saftirik oğlan, ahu bakışlar, ortalığı karıştırmışsın, artık sen istesen bile o seni istemez vb. yazanlara anlam veremedim. Herkesin yolu ve seçimleri farklı siz umarım yerimde olmazsanız ama olsaydınız her şeyin doğrusunu bilen, duygularından arınmış, çelikten yapılmış sinirleri olan doğruluk abideleri olarak hallederdiniz değil mi? Maalesef ben öyle değilim bu süreçte elbette yanlış davranmış olabilirim. Kendimi ve hatalarımı, hayatımı sevmeye ve anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ayrıca bütünüyle yanlış bir durum olduğu için ben ne yaparsam yapayım bu doğru olan diyemeyecektim, demeyecektiniz. Biraz uzun olacak ama okumak isteyenler için neler olduğunu anlatmadan önce birde teşekkür etmek istiyorum. Olayların bu noktaya sakinlikle gelebilmesinde ve benim süreci yönetmemde bazılarınızın katkısı çok büyük hatta onların sayesinde diyebilirim. Gerçekten çok minnettarım. Konuyu anlatmadan önce söylemek istiyorum; bunları buraya yazıyorum çünkü yazmak bana iyi gelecek kendim de tüm olanların üzerinde düşünebilme imkanı bulacağım. Başka türlü sadece bir iki kişiye açıklar bu konudan ve hesaptan tamamıyla çıkardım. Dün olanlarla ilgili yazdıklarım da yanlış anlaşılmış annem hiçbir açıklama yapmadan yarın bize geleceksiniz demedi tabi. Özellikle aile büyükleriyle konuşmak istediği bir konu olduğunu telefonda konuşmak istemediğini yarın bir araya gelmenin doğru olacağını söylemişti. Bu sabah erkenden geldiler. Annem konuyu olabildiğince (ne kadar olabilirse) kibar ve anlaşılacak bir şekilde anlattı. Anne çok ağladı perişan oldu desem yeridir. Anneanne şok olmadı ama çok üzüldü o da ağladı. Asla inkar etmediler yalan söylüyorsunuz vs. demediler. Daha doğrusu anne üsteleyecek gibiydi ama anneanne izin vermedi gibi hissettim. Yani tabi ağızlarıyla söylemediler ama biz hepimiz anneannenin bildiğini düşündük. Genel olarak söyledikleri şey şu oldu: siz kimseye söylemeyin, biz aile içinde çözeceğiz, bir daha kimseden duymayacaksınız, görmeyeceksiniz, bize ve ailemize yakışmaz. Kesinlikle erkek arkadaşıma söylemememi istedi anneanne kabul etmedim. Önce size söylememizin nedeni gençleri doğru yönlendirebilecek olmanız ama erkek arkadaşıyla ayrılık olsa bile bu konuyu konuşacak dedi annem. Annemle herhangi bir konuda karar vermediler genel olarak annem ve teyzelerim biraz yüklendi onlara ama alttan aldılar. Karar verdikleri tek şey nişanın planladığımız tarihte olmayacağı oldu. Aslında belki onlar da bize çıkışsalardı annemler kestirip atacaktı ama öyle yapmadılar. Bu arada dün annemin benden yüzüğü aldığından bahsetmiştim. Onlar gelmeden önce yüzüğü biraz da olsa tartışarak geri aldım. Geri verilecekse bile benim erkek arkadaşıma vermem gerekir dedim. Kızdılar ama sonra verdiler. 2 saat kadar kalıp gitti anne ve anneanne. Erkek arkadaşımı aradım öğlen arası bitmişti ama yine de geldi konuşmak için. Anlatmaya çalıştım, yüzlerce kez sordu belki emin misin diye. Yani en başından beri hepinizin beni yargıladığınız konu ona anlatmamamdı ama haklı olduğumu hissettim. Çok fazla kayıp vermiş biri, sevdiği herkesin gözünün içine bakar, hayatındaki insanlara inanılmaz bağlıdır. Böyle bir şeyi ondan çekindiğim için değil çok çok üzüleceğini bildiğim için paylaşmak istememiştim öyle de oldu. Kimlerin bildiğini sordu bende söyledim. Bir daha onlarla görüşmeyeceğimizi söyledi. Başka şeyler daha konuştuk ama özel kalmasını tercih ediyorum. Sadece ilk olarak ona anlatmamamla ilgili şunları söyledi: Ben evlilik kararı alana kadar çok düşündüm, bu kararı atacağımız her adımda birbirimizi düşüneceğimizden emin olduğumda aldım. Seni düşünmeden bir şey yapmayacağımı bilmen gerekirdi dedi. Ayrıca şunları söyledi: bütün bunlara sebep olan benim ailem seni suçlayacağım bir konu yok tarzı şeyler işte. Bir daha asla dayı ve ona yakın olan kişilerle (2. dereceden akrabalara kadar olanlar hariç) görüşmeme kararı aldık. Nişanı erteleyeceğiz çünkü ikimiz de manevi olarak çok yıprandık. Ayrılık kararı almadık fakat bütün bunlara rağmen devam edip edemeyeceğimizi, edeceksek nasıl olacağını gözlemlemek istedi. Aceleye getirmemiz gereken bir şey yok sonuçta. Eve yeni geldim annemler biraz daha sakinlemişlerdi tabi onun ailesinin tavrından dolayı inanılmaz alttan aldılar özellikle anneanne. Ben çözeceğim, buradan göndereceğim, siz üzerine düşünüp üzülmeyin deyip durdu. Annemlere anlattım neler konuştuğumuzu nişanı erteleme şartıyla zamana bırakarak eğer ayrılmak istemiyorsam devamında olan şeyleri gözlemlememi istediler. 20.00 gibi tekrar konuşmak için çıkacağız. Konu şimdilik böyle. Herkese çok teşekkür ederim tekrar daha fazla kimseyi de meşgul etmek istemem. Bu süreçte kimseye anlatamazken yalnız olmadığımı hissettim. Kimine göre doğru kimine göre yanlış sonuç böyle oldu. Evleniriz veya evlenmeyiz, devam ederiz veya etmeyiz zaman gösterecek ama bütün bu kötü şeylere rağmen kurtarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sadece evlilik için biraz daha düşünmek daha doğru olacak.D dalinkokusu23 son durum nedir?
Yazan arkadaşlara katılıyorum. Haberiniz yokmuş gibi kendi ilişkinize bakın. Dayının niyetinin iyi olduğunu kesinlikle düşünmüyorum. Yanı şu açıdan, bunca zaman saklamış içinde neden şimdi ortaya biri çıkıyor da bunu ifşa ediyor ki görünen o ki aracıyı dayı göndermiş. Erkek arkadaşını gerçekten seviyorsan ve dayıyayla arana feci bir mesafe koyabileceksen devam et yoluna. Ancak ilerde aile arasında bir araya gelme gibi bi durumunuz var. Kendini geri çekersen ve erkek arkadaşın bundan rahatsız olur ve bu durumu sana belli ederse sorun olabilir. Bunu da sen bilebilirsin. Erkek arkadaşını tanıyan sensin. Zor bi durum gerçekten. Dayıya sinir oldum.Öncellikle merhaba. Ben nişanlanma arifesindeyim ve bildiğiniz üzere stresli bir süreç. Aslında stresim alışveriş, süsleme, organizasyon stresi değil. Yanlış mı karar verdim acaba diye günlerdir içim içimi yiyor ve bunun bir sebebi var. Erkek arkadaşımı çok seviyorum ve uzun zamandır beraberiz bir aile dostumuz vesilesiyle daha üniversiteye başlamadan önce tanıştık ve arkadaştık. Sonradan duygusal bir ilişkiye evrildi aramızdaki arkadaşlık. Onun çok kalabalık bir ailesi var, aralarında çok az yaş farkı olan birde dayısı var. Yıllardır garip bir şekilde yanlış bir şeyler olduğunu hissettiğim konu dayısının hal ve hareketleri. Erkek arkadaşımla ilk tanıştığımız dönemlerde aile dostumuz olduğu için bizi yemeğe davet etmişlerdi ve o zamandan beri rahatsız olduğum bir konuydu. Hatta annem bile fark etmiş olacak ki o da rahatsız olduğunu bana söylemişti. Erkek arkadaşımın dayısı aradan yıllar geçti ve evlenmedi, kimseyi istemedi, yaşadığı uzak bir köyden evimizin yakınında bir yere yerleşti. Tabi bütün bunlar olurken ara ara birbirimizi gördük ve ben ona hep güzel dileklerimi ilettim, bütün bunların altında farklı niyetleri olabileceğini hiç düşünmedim. 8 gün önce erkek arkadaşımın yakını olan ortak bir tanıdığımız benimle görüşmek istedi ve bazı şeyler söyledi. Aslında 5 yıldır bana karşı hisleri olduğunu erkek arkadaşımla beraber değilken bile söyleyemediğini şimdi asla söyleyemeyeceğini, aramızda olan eğitim, ekonomik farklardan ve ne kadar imkansız duyguları olduğundan bahsetmiş birine. Başkasıyla evlenmeyeceğini ,kimsenin hayatını yakmak istemediğini, sonunda yaşadığımız yeri terk edeceğini ve çok vicdan azabı çektiğini söylemiş. Başta inanmadım, bunları söyleyen birinin ne kadar kötü niyetli olabileceği ortada fakat bir şekilde gerçekliğini kanıtladı (konunun anonim kalması açısından bundan bahsetmeyeceğim). Şimdi ben bir çıkmazda gibiyim. Erkek arkadaşımı çok seviyorum fakat bu işten inanılmaz soğudum midem bulandı desem yeridir. Kimseye anlatamıyorum annem dahil çünkü bu tarz şeyler çabuk duyulur biliyorum. Benim bir suçum yok fakat elimde olmasa bile bir aileye zarar vermek istemiyorum. Şimdi erkek arkadaşımdan ayrılırsam ona ve kendime haksızlık etmiş olacağım. Bunu bile bile gizleyerek devam edersem vicdan azabından ölürüm herhalde. Biraz zaman istemek benim ailemi şüphelendirir bir sürü soru sorar, sorun çıkarırlar biliyorum. Sevgili ablalarım bana biraz tavsiye verseniz çok çok mutlu olurum gerçekten. Sevgilerle...
Hızlı okudum anlamadım yaTekrar merhaba yeni yazabiliyorum şimdi. Gün içinde mesajları okuyamadım ancak şimdi okuma imkanı buldum. Tabi konuyu buraya açarak sizlerden yorum isteyen bendim herkes kendi düşüncülerini yazacak. Konu fake diyenler için bir şey diyemem durumu tam olarak özetleyemediğim için bu şekilde düşünmüş olabilirler canları sağ olsun. Ama bir bilmeyen bizim saftirik oğlan, ahu bakışlar, ortalığı karıştırmışsın, artık sen istesen bile o seni istemez vb. yazanlara anlam veremedim. Herkesin yolu ve seçimleri farklı siz umarım yerimde olmazsanız ama olsaydınız her şeyin doğrusunu bilen, duygularından arınmış, çelikten yapılmış sinirleri olan doğruluk abideleri olarak hallederdiniz değil mi? Maalesef ben öyle değilim bu süreçte elbette yanlış davranmış olabilirim. Kendimi ve hatalarımı, hayatımı sevmeye ve anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ayrıca bütünüyle yanlış bir durum olduğu için ben ne yaparsam yapayım bu doğru olan diyemeyecektim, demeyecektiniz. Biraz uzun olacak ama okumak isteyenler için neler olduğunu anlatmadan önce birde teşekkür etmek istiyorum. Olayların bu noktaya sakinlikle gelebilmesinde ve benim süreci yönetmemde bazılarınızın katkısı çok büyük hatta onların sayesinde diyebilirim. Gerçekten çok minnettarım. Konuyu anlatmadan önce söylemek istiyorum; bunları buraya yazıyorum çünkü yazmak bana iyi gelecek kendim de tüm olanların üzerinde düşünebilme imkanı bulacağım. Başka türlü sadece bir iki kişiye açıklar bu konudan ve hesaptan tamamıyla çıkardım. Dün olanlarla ilgili yazdıklarım da yanlış anlaşılmış annem hiçbir açıklama yapmadan yarın bize geleceksiniz demedi tabi. Özellikle aile büyükleriyle konuşmak istediği bir konu olduğunu telefonda konuşmak istemediğini yarın bir araya gelmenin doğru olacağını söylemişti. Bu sabah erkenden geldiler. Annem konuyu olabildiğince (ne kadar olabilirse) kibar ve anlaşılacak bir şekilde anlattı. Anne çok ağladı perişan oldu desem yeridir. Anneanne şok olmadı ama çok üzüldü o da ağladı. Asla inkar etmediler yalan söylüyorsunuz vs. demediler. Daha doğrusu anne üsteleyecek gibiydi ama anneanne izin vermedi gibi hissettim. Yani tabi ağızlarıyla söylemediler ama biz hepimiz anneannenin bildiğini düşündük. Genel olarak söyledikleri şey şu oldu: siz kimseye söylemeyin, biz aile içinde çözeceğiz, bir daha kimseden duymayacaksınız, görmeyeceksiniz, bize ve ailemize yakışmaz. Kesinlikle erkek arkadaşıma söylemememi istedi anneanne kabul etmedim. Önce size söylememizin nedeni gençleri doğru yönlendirebilecek olmanız ama erkek arkadaşıyla ayrılık olsa bile bu konuyu konuşacak dedi annem. Annemle herhangi bir konuda karar vermediler genel olarak annem ve teyzelerim biraz yüklendi onlara ama alttan aldılar. Karar verdikleri tek şey nişanın planladığımız tarihte olmayacağı oldu. Aslında belki onlar da bize çıkışsalardı annemler kestirip atacaktı ama öyle yapmadılar. Bu arada dün annemin benden yüzüğü aldığından bahsetmiştim. Onlar gelmeden önce yüzüğü biraz da olsa tartışarak geri aldım. Geri verilecekse bile benim erkek arkadaşıma vermem gerekir dedim. Kızdılar ama sonra verdiler. 2 saat kadar kalıp gitti anne ve anneanne. Erkek arkadaşımı aradım öğlen arası bitmişti ama yine de geldi konuşmak için. Anlatmaya çalıştım, yüzlerce kez sordu belki emin misin diye. Yani en başından beri hepinizin beni yargıladığınız konu ona anlatmamamdı ama haklı olduğumu hissettim. Çok fazla kayıp vermiş biri, sevdiği herkesin gözünün içine bakar, hayatındaki insanlara inanılmaz bağlıdır. Böyle bir şeyi ondan çekindiğim için değil çok çok üzüleceğini bildiğim için paylaşmak istememiştim öyle de oldu. Kimlerin bildiğini sordu bende söyledim. Bir daha onlarla görüşmeyeceğimizi söyledi. Başka şeyler daha konuştuk ama özel kalmasını tercih ediyorum. Sadece ilk olarak ona anlatmamamla ilgili şunları söyledi: Ben evlilik kararı alana kadar çok düşündüm, bu kararı atacağımız her adımda birbirimizi düşüneceğimizden emin olduğumda aldım. Seni düşünmeden bir şey yapmayacağımı bilmen gerekirdi dedi. Ayrıca şunları söyledi: bütün bunlara sebep olan benim ailem seni suçlayacağım bir konu yok tarzı şeyler işte. Bir daha asla dayı ve ona yakın olan kişilerle (2. dereceden akrabalara kadar olanlar hariç) görüşmeme kararı aldık. Nişanı erteleyeceğiz çünkü ikimiz de manevi olarak çok yıprandık. Ayrılık kararı almadık fakat bütün bunlara rağmen devam edip edemeyeceğimizi, edeceksek nasıl olacağını gözlemlemek istedi. Aceleye getirmemiz gereken bir şey yok sonuçta. Eve yeni geldim annemler biraz daha sakinlemişlerdi tabi onun ailesinin tavrından dolayı inanılmaz alttan aldılar özellikle anneanne. Ben çözeceğim, buradan göndereceğim, siz üzerine düşünüp üzülmeyin deyip durdu. Annemlere anlattım neler konuştuğumuzu nişanı erteleme şartıyla zamana bırakarak eğer ayrılmak istemiyorsam devamında olan şeyleri gözlemlememi istediler. 20.00 gibi tekrar konuşmak için çıkacağız. Konu şimdilik böyle. Herkese çok teşekkür ederim tekrar daha fazla kimseyi de meşgul etmek istemem. Bu süreçte kimseye anlatamazken yalnız olmadığımı hissettim. Kimine göre doğru kimine göre yanlış sonuç böyle oldu. Evleniriz veya evlenmeyiz, devam ederiz veya etmeyiz zaman gösterecek ama bütün bu kötü şeylere rağmen kurtarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sadece evlilik için biraz daha düşünmek daha doğru olacak.
Tek tek cevap veremiyorum enerjim cidden yok ama bu yazdıkların çok çirkin. Yani bunca üzüntü ve stresi onu yok saydığım için mi yaşadım sence? Aile bağlarına zarar vermek istemedim. Sevdiklerine karşı ne kadar hassas olduğunu bildiğim için. Ortalığı karıştırmaya çalışsam bir hafta kimseye söylemeden beklemezdim herhalde. Ayrıca seni istemeyecek ne demek yani? Birbirimizi severek yola çıkmışsak ve hatalı olan onun ailesiyse sen bana söylemedin ıh ben gidiyorum mu diyecekti? demedi zaten. Senin ilişki dinamiklerin nasıl bilmiyorum ama hayatta başarılar sanaOrtalığı karıştırmaya gerek yoktu. Aileleri çağırmam büyük yanlış. Daha ortada nişan bile yok. Sevgilini büyük yok saydın. Bu saatten sonra sen istesende sevgilin seni istemeyecek
Sapık dayının annesine, akrabalarına söyleyerek kızın ailesi dayının ileride rahatsız etmesinin önüne geçmek istemiş olabilir, iki oğlan arasındaki iletişimi ailenin sağlamasına yardımcı olabilir ailenin buluşması . Kızın ailesinin amacı bu. Ayrılsa bile diğer pislik yakınına ev taşınmış, sakince defolup gitme derdinde değil. Belli ki ailenin küçüğü diye şımartılmış, yaşları yakın diye yeğeni olan oğlanı kıskanmış olabilir, kendi eğitimsiz diğer çocuk üniversite mezunu az çok kendini geliştirmiş kendini onunla kıyaslıyor. Sessizce kız sevgilisinden ayrılsın istemiş ve diğer kadını göndermiş. Sessizce olayı bitirirse kendi yamanacak küçük aklıyla. Oğlanın yakın zamanda babası ve abisi ölmüş. Üzücü olan küçük kardeş gibi sahip çıkıp destek olması gerekirken bir de oğlanın arkasında kimsenin durmayacağını düşünüp bir de kız arkadaşının üstüne düşüyor. Dayıda en ufak empati ve insaniyet yok demek ki. Kız korkmakta haklı.Yani ayrılacaksa da gerekçe göstermeye gerek yok bence. Bitti der bırakırım. Diğer konulara girmeye gerek görmek şahsen.
tamam da hic bi sey soylemese, dayi o zaman ben de gonlu var vs deyip kafayi takarsa?Ama bakın şöyle bir detay var
Belli ki söylense de olayın üstü kapatılacak. Tam da benim dediğim gibi konu sahibi suçlu bulunacak,ben olsam hiçbir açıklama yapmadan bırakırdım bu işi. Yarın vay biz aileyiz siz kötüsünüz diyecekler,dayıyı bağırlarına basacaklar. Böyle saçma bir şeyin içinde olmak istemem,ayrılırım. Sebebi de kendileri bulsun bana ne elalemin ailesinden
cok cok akilli bir kizsin, annenler de cok akilliymis, cok guzel yonetmisler sureci. bence annenlerin konusmasi cok harika olmus... Allah yolunu acik etsin. bu ailenin icine girmek senin icin hayirli degilse, bir sekilde uzaklastirsin sizi insallah.Tekrar merhaba yeni yazabiliyorum şimdi. Gün içinde mesajları okuyamadım ancak şimdi okuma imkanı buldum. Tabi konuyu buraya açarak sizlerden yorum isteyen bendim herkes kendi düşüncülerini yazacak. Konu fake diyenler için bir şey diyemem durumu tam olarak özetleyemediğim için bu şekilde düşünmüş olabilirler canları sağ olsun. Ama bir bilmeyen bizim saftirik oğlan, ahu bakışlar, ortalığı karıştırmışsın, artık sen istesen bile o seni istemez vb. yazanlara anlam veremedim. Herkesin yolu ve seçimleri farklı siz umarım yerimde olmazsanız ama olsaydınız her şeyin doğrusunu bilen, duygularından arınmış, çelikten yapılmış sinirleri olan doğruluk abideleri olarak hallederdiniz değil mi? Maalesef ben öyle değilim bu süreçte elbette yanlış davranmış olabilirim. Kendimi ve hatalarımı, hayatımı sevmeye ve anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ayrıca bütünüyle yanlış bir durum olduğu için ben ne yaparsam yapayım bu doğru olan diyemeyecektim, demeyecektiniz. Biraz uzun olacak ama okumak isteyenler için neler olduğunu anlatmadan önce birde teşekkür etmek istiyorum. Olayların bu noktaya sakinlikle gelebilmesinde ve benim süreci yönetmemde bazılarınızın katkısı çok büyük hatta onların sayesinde diyebilirim. Gerçekten çok minnettarım. Konuyu anlatmadan önce söylemek istiyorum; bunları buraya yazıyorum çünkü yazmak bana iyi gelecek kendim de tüm olanların üzerinde düşünebilme imkanı bulacağım. Başka türlü sadece bir iki kişiye açıklar bu konudan ve hesaptan tamamıyla çıkardım. Dün olanlarla ilgili yazdıklarım da yanlış anlaşılmış annem hiçbir açıklama yapmadan yarın bize geleceksiniz demedi tabi. Özellikle aile büyükleriyle konuşmak istediği bir konu olduğunu telefonda konuşmak istemediğini yarın bir araya gelmenin doğru olacağını söylemişti. Bu sabah erkenden geldiler. Annem konuyu olabildiğince (ne kadar olabilirse) kibar ve anlaşılacak bir şekilde anlattı. Anne çok ağladı perişan oldu desem yeridir. Anneanne şok olmadı ama çok üzüldü o da ağladı. Asla inkar etmediler yalan söylüyorsunuz vs. demediler. Daha doğrusu anne üsteleyecek gibiydi ama anneanne izin vermedi gibi hissettim. Yani tabi ağızlarıyla söylemediler ama biz hepimiz anneannenin bildiğini düşündük. Genel olarak söyledikleri şey şu oldu: siz kimseye söylemeyin, biz aile içinde çözeceğiz, bir daha kimseden duymayacaksınız, görmeyeceksiniz, bize ve ailemize yakışmaz. Kesinlikle erkek arkadaşıma söylemememi istedi anneanne kabul etmedim. Önce size söylememizin nedeni gençleri doğru yönlendirebilecek olmanız ama erkek arkadaşıyla ayrılık olsa bile bu konuyu konuşacak dedi annem. Annemle herhangi bir konuda karar vermediler genel olarak annem ve teyzelerim biraz yüklendi onlara ama alttan aldılar. Karar verdikleri tek şey nişanın planladığımız tarihte olmayacağı oldu. Aslında belki onlar da bize çıkışsalardı annemler kestirip atacaktı ama öyle yapmadılar. Bu arada dün annemin benden yüzüğü aldığından bahsetmiştim. Onlar gelmeden önce yüzüğü biraz da olsa tartışarak geri aldım. Geri verilecekse bile benim erkek arkadaşıma vermem gerekir dedim. Kızdılar ama sonra verdiler. 2 saat kadar kalıp gitti anne ve anneanne. Erkek arkadaşımı aradım öğlen arası bitmişti ama yine de geldi konuşmak için. Anlatmaya çalıştım, yüzlerce kez sordu belki emin misin diye. Yani en başından beri hepinizin beni yargıladığınız konu ona anlatmamamdı ama haklı olduğumu hissettim. Çok fazla kayıp vermiş biri, sevdiği herkesin gözünün içine bakar, hayatındaki insanlara inanılmaz bağlıdır. Böyle bir şeyi ondan çekindiğim için değil çok çok üzüleceğini bildiğim için paylaşmak istememiştim öyle de oldu. Kimlerin bildiğini sordu bende söyledim. Bir daha onlarla görüşmeyeceğimizi söyledi. Başka şeyler daha konuştuk ama özel kalmasını tercih ediyorum. Sadece ilk olarak ona anlatmamamla ilgili şunları söyledi: Ben evlilik kararı alana kadar çok düşündüm, bu kararı atacağımız her adımda birbirimizi düşüneceğimizden emin olduğumda aldım. Seni düşünmeden bir şey yapmayacağımı bilmen gerekirdi dedi. Ayrıca şunları söyledi: bütün bunlara sebep olan benim ailem seni suçlayacağım bir konu yok tarzı şeyler işte. Bir daha asla dayı ve ona yakın olan kişilerle (2. dereceden akrabalara kadar olanlar hariç) görüşmeme kararı aldık. Nişanı erteleyeceğiz çünkü ikimiz de manevi olarak çok yıprandık. Ayrılık kararı almadık fakat bütün bunlara rağmen devam edip edemeyeceğimizi, edeceksek nasıl olacağını gözlemlemek istedi. Aceleye getirmemiz gereken bir şey yok sonuçta. Eve yeni geldim annemler biraz daha sakinlemişlerdi tabi onun ailesinin tavrından dolayı inanılmaz alttan aldılar özellikle anneanne. Ben çözeceğim, buradan göndereceğim, siz üzerine düşünüp üzülmeyin deyip durdu. Annemlere anlattım neler konuştuğumuzu nişanı erteleme şartıyla zamana bırakarak eğer ayrılmak istemiyorsam devamında olan şeyleri gözlemlememi istediler. 20.00 gibi tekrar konuşmak için çıkacağız. Konu şimdilik böyle. Herkese çok teşekkür ederim tekrar daha fazla kimseyi de meşgul etmek istemem. Bu süreçte kimseye anlatamazken yalnız olmadığımı hissettim. Kimine göre doğru kimine göre yanlış sonuç böyle oldu. Evleniriz veya evlenmeyiz, devam ederiz veya etmeyiz zaman gösterecek ama bütün bu kötü şeylere rağmen kurtarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sadece evlilik için biraz daha düşünmek daha doğru olacak.
Çok doğru bir harekette bulunduğunu düşünüyorum. Hiçbir ilişki yalan ve sırlar üzerine kurulmamalı. Bitecekse de böyle bitsin, sen dürüst kal. Hakkınızda hayırlısı olsunTekrar merhaba yeni yazabiliyorum şimdi. Gün içinde mesajları okuyamadım ancak şimdi okuma imkanı buldum. Tabi konuyu buraya açarak sizlerden yorum isteyen bendim herkes kendi düşüncülerini yazacak. Konu fake diyenler için bir şey diyemem durumu tam olarak özetleyemediğim için bu şekilde düşünmüş olabilirler canları sağ olsun. Ama bir bilmeyen bizim saftirik oğlan, ahu bakışlar, ortalığı karıştırmışsın, artık sen istesen bile o seni istemez vb. yazanlara anlam veremedim. Herkesin yolu ve seçimleri farklı siz umarım yerimde olmazsanız ama olsaydınız her şeyin doğrusunu bilen, duygularından arınmış, çelikten yapılmış sinirleri olan doğruluk abideleri olarak hallederdiniz değil mi? Maalesef ben öyle değilim bu süreçte elbette yanlış davranmış olabilirim. Kendimi ve hatalarımı, hayatımı sevmeye ve anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ayrıca bütünüyle yanlış bir durum olduğu için ben ne yaparsam yapayım bu doğru olan diyemeyecektim, demeyecektiniz. Biraz uzun olacak ama okumak isteyenler için neler olduğunu anlatmadan önce birde teşekkür etmek istiyorum. Olayların bu noktaya sakinlikle gelebilmesinde ve benim süreci yönetmemde bazılarınızın katkısı çok büyük hatta onların sayesinde diyebilirim. Gerçekten çok minnettarım. Konuyu anlatmadan önce söylemek istiyorum; bunları buraya yazıyorum çünkü yazmak bana iyi gelecek kendim de tüm olanların üzerinde düşünebilme imkanı bulacağım. Başka türlü sadece bir iki kişiye açıklar bu konudan ve hesaptan tamamıyla çıkardım. Dün olanlarla ilgili yazdıklarım da yanlış anlaşılmış annem hiçbir açıklama yapmadan yarın bize geleceksiniz demedi tabi. Özellikle aile büyükleriyle konuşmak istediği bir konu olduğunu telefonda konuşmak istemediğini yarın bir araya gelmenin doğru olacağını söylemişti. Bu sabah erkenden geldiler. Annem konuyu olabildiğince (ne kadar olabilirse) kibar ve anlaşılacak bir şekilde anlattı. Anne çok ağladı perişan oldu desem yeridir. Anneanne şok olmadı ama çok üzüldü o da ağladı. Asla inkar etmediler yalan söylüyorsunuz vs. demediler. Daha doğrusu anne üsteleyecek gibiydi ama anneanne izin vermedi gibi hissettim. Yani tabi ağızlarıyla söylemediler ama biz hepimiz anneannenin bildiğini düşündük. Genel olarak söyledikleri şey şu oldu: siz kimseye söylemeyin, biz aile içinde çözeceğiz, bir daha kimseden duymayacaksınız, görmeyeceksiniz, bize ve ailemize yakışmaz. Kesinlikle erkek arkadaşıma söylemememi istedi anneanne kabul etmedim. Önce size söylememizin nedeni gençleri doğru yönlendirebilecek olmanız ama erkek arkadaşıyla ayrılık olsa bile bu konuyu konuşacak dedi annem. Annemle herhangi bir konuda karar vermediler genel olarak annem ve teyzelerim biraz yüklendi onlara ama alttan aldılar. Karar verdikleri tek şey nişanın planladığımız tarihte olmayacağı oldu. Aslında belki onlar da bize çıkışsalardı annemler kestirip atacaktı ama öyle yapmadılar. Bu arada dün annemin benden yüzüğü aldığından bahsetmiştim. Onlar gelmeden önce yüzüğü biraz da olsa tartışarak geri aldım. Geri verilecekse bile benim erkek arkadaşıma vermem gerekir dedim. Kızdılar ama sonra verdiler. 2 saat kadar kalıp gitti anne ve anneanne. Erkek arkadaşımı aradım öğlen arası bitmişti ama yine de geldi konuşmak için. Anlatmaya çalıştım, yüzlerce kez sordu belki emin misin diye. Yani en başından beri hepinizin beni yargıladığınız konu ona anlatmamamdı ama haklı olduğumu hissettim. Çok fazla kayıp vermiş biri, sevdiği herkesin gözünün içine bakar, hayatındaki insanlara inanılmaz bağlıdır. Böyle bir şeyi ondan çekindiğim için değil çok çok üzüleceğini bildiğim için paylaşmak istememiştim öyle de oldu. Kimlerin bildiğini sordu bende söyledim. Bir daha onlarla görüşmeyeceğimizi söyledi. Başka şeyler daha konuştuk ama özel kalmasını tercih ediyorum. Sadece ilk olarak ona anlatmamamla ilgili şunları söyledi: Ben evlilik kararı alana kadar çok düşündüm, bu kararı atacağımız her adımda birbirimizi düşüneceğimizden emin olduğumda aldım. Seni düşünmeden bir şey yapmayacağımı bilmen gerekirdi dedi. Ayrıca şunları söyledi: bütün bunlara sebep olan benim ailem seni suçlayacağım bir konu yok tarzı şeyler işte. Bir daha asla dayı ve ona yakın olan kişilerle (2. dereceden akrabalara kadar olanlar hariç) görüşmeme kararı aldık. Nişanı erteleyeceğiz çünkü ikimiz de manevi olarak çok yıprandık. Ayrılık kararı almadık fakat bütün bunlara rağmen devam edip edemeyeceğimizi, edeceksek nasıl olacağını gözlemlemek istedi. Aceleye getirmemiz gereken bir şey yok sonuçta. Eve yeni geldim annemler biraz daha sakinlemişlerdi tabi onun ailesinin tavrından dolayı inanılmaz alttan aldılar özellikle anneanne. Ben çözeceğim, buradan göndereceğim, siz üzerine düşünüp üzülmeyin deyip durdu. Annemlere anlattım neler konuştuğumuzu nişanı erteleme şartıyla zamana bırakarak eğer ayrılmak istemiyorsam devamında olan şeyleri gözlemlememi istediler. 20.00 gibi tekrar konuşmak için çıkacağız. Konu şimdilik böyle. Herkese çok teşekkür ederim tekrar daha fazla kimseyi de meşgul etmek istemem. Bu süreçte kimseye anlatamazken yalnız olmadığımı hissettim. Kimine göre doğru kimine göre yanlış sonuç böyle oldu. Evleniriz veya evlenmeyiz, devam ederiz veya etmeyiz zaman gösterecek ama bütün bu kötü şeylere rağmen kurtarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sadece evlilik için biraz daha düşünmek daha doğru olacak.
Hakkınız da hayırlısı neyse o olsun inşallahTekrar merhaba yeni yazabiliyorum şimdi. Gün içinde mesajları okuyamadım ancak şimdi okuma imkanı buldum. Tabi konuyu buraya açarak sizlerden yorum isteyen bendim herkes kendi düşüncülerini yazacak. Konu fake diyenler için bir şey diyemem durumu tam olarak özetleyemediğim için bu şekilde düşünmüş olabilirler canları sağ olsun. Ama bir bilmeyen bizim saftirik oğlan, ahu bakışlar, ortalığı karıştırmışsın, artık sen istesen bile o seni istemez vb. yazanlara anlam veremedim. Herkesin yolu ve seçimleri farklı siz umarım yerimde olmazsanız ama olsaydınız her şeyin doğrusunu bilen, duygularından arınmış, çelikten yapılmış sinirleri olan doğruluk abideleri olarak hallederdiniz değil mi? Maalesef ben öyle değilim bu süreçte elbette yanlış davranmış olabilirim. Kendimi ve hatalarımı, hayatımı sevmeye ve anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ayrıca bütünüyle yanlış bir durum olduğu için ben ne yaparsam yapayım bu doğru olan diyemeyecektim, demeyecektiniz. Biraz uzun olacak ama okumak isteyenler için neler olduğunu anlatmadan önce birde teşekkür etmek istiyorum. Olayların bu noktaya sakinlikle gelebilmesinde ve benim süreci yönetmemde bazılarınızın katkısı çok büyük hatta onların sayesinde diyebilirim. Gerçekten çok minnettarım. Konuyu anlatmadan önce söylemek istiyorum; bunları buraya yazıyorum çünkü yazmak bana iyi gelecek kendim de tüm olanların üzerinde düşünebilme imkanı bulacağım. Başka türlü sadece bir iki kişiye açıklar bu konudan ve hesaptan tamamıyla çıkardım. Dün olanlarla ilgili yazdıklarım da yanlış anlaşılmış annem hiçbir açıklama yapmadan yarın bize geleceksiniz demedi tabi. Özellikle aile büyükleriyle konuşmak istediği bir konu olduğunu telefonda konuşmak istemediğini yarın bir araya gelmenin doğru olacağını söylemişti. Bu sabah erkenden geldiler. Annem konuyu olabildiğince (ne kadar olabilirse) kibar ve anlaşılacak bir şekilde anlattı. Anne çok ağladı perişan oldu desem yeridir. Anneanne şok olmadı ama çok üzüldü o da ağladı. Asla inkar etmediler yalan söylüyorsunuz vs. demediler. Daha doğrusu anne üsteleyecek gibiydi ama anneanne izin vermedi gibi hissettim. Yani tabi ağızlarıyla söylemediler ama biz hepimiz anneannenin bildiğini düşündük. Genel olarak söyledikleri şey şu oldu: siz kimseye söylemeyin, biz aile içinde çözeceğiz, bir daha kimseden duymayacaksınız, görmeyeceksiniz, bize ve ailemize yakışmaz. Kesinlikle erkek arkadaşıma söylemememi istedi anneanne kabul etmedim. Önce size söylememizin nedeni gençleri doğru yönlendirebilecek olmanız ama erkek arkadaşıyla ayrılık olsa bile bu konuyu konuşacak dedi annem. Annemle herhangi bir konuda karar vermediler genel olarak annem ve teyzelerim biraz yüklendi onlara ama alttan aldılar. Karar verdikleri tek şey nişanın planladığımız tarihte olmayacağı oldu. Aslında belki onlar da bize çıkışsalardı annemler kestirip atacaktı ama öyle yapmadılar. Bu arada dün annemin benden yüzüğü aldığından bahsetmiştim. Onlar gelmeden önce yüzüğü biraz da olsa tartışarak geri aldım. Geri verilecekse bile benim erkek arkadaşıma vermem gerekir dedim. Kızdılar ama sonra verdiler. 2 saat kadar kalıp gitti anne ve anneanne. Erkek arkadaşımı aradım öğlen arası bitmişti ama yine de geldi konuşmak için. Anlatmaya çalıştım, yüzlerce kez sordu belki emin misin diye. Yani en başından beri hepinizin beni yargıladığınız konu ona anlatmamamdı ama haklı olduğumu hissettim. Çok fazla kayıp vermiş biri, sevdiği herkesin gözünün içine bakar, hayatındaki insanlara inanılmaz bağlıdır. Böyle bir şeyi ondan çekindiğim için değil çok çok üzüleceğini bildiğim için paylaşmak istememiştim öyle de oldu. Kimlerin bildiğini sordu bende söyledim. Bir daha onlarla görüşmeyeceğimizi söyledi. Başka şeyler daha konuştuk ama özel kalmasını tercih ediyorum. Sadece ilk olarak ona anlatmamamla ilgili şunları söyledi: Ben evlilik kararı alana kadar çok düşündüm, bu kararı atacağımız her adımda birbirimizi düşüneceğimizden emin olduğumda aldım. Seni düşünmeden bir şey yapmayacağımı bilmen gerekirdi dedi. Ayrıca şunları söyledi: bütün bunlara sebep olan benim ailem seni suçlayacağım bir konu yok tarzı şeyler işte. Bir daha asla dayı ve ona yakın olan kişilerle (2. dereceden akrabalara kadar olanlar hariç) görüşmeme kararı aldık. Nişanı erteleyeceğiz çünkü ikimiz de manevi olarak çok yıprandık. Ayrılık kararı almadık fakat bütün bunlara rağmen devam edip edemeyeceğimizi, edeceksek nasıl olacağını gözlemlemek istedi. Aceleye getirmemiz gereken bir şey yok sonuçta. Eve yeni geldim annemler biraz daha sakinlemişlerdi tabi onun ailesinin tavrından dolayı inanılmaz alttan aldılar özellikle anneanne. Ben çözeceğim, buradan göndereceğim, siz üzerine düşünüp üzülmeyin deyip durdu. Annemlere anlattım neler konuştuğumuzu nişanı erteleme şartıyla zamana bırakarak eğer ayrılmak istemiyorsam devamında olan şeyleri gözlemlememi istediler. 20.00 gibi tekrar konuşmak için çıkacağız. Konu şimdilik böyle. Herkese çok teşekkür ederim tekrar daha fazla kimseyi de meşgul etmek istemem. Bu süreçte kimseye anlatamazken yalnız olmadığımı hissettim. Kimine göre doğru kimine göre yanlış sonuç böyle oldu. Evleniriz veya evlenmeyiz, devam ederiz veya etmeyiz zaman gösterecek ama bütün bu kötü şeylere rağmen kurtarmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sadece evlilik için biraz daha düşünmek daha doğru olacak.
Çok az konuşabildik. Annesi ve anneannesi ile çok az konuşmuş dayı ve akrabaları bir daha görmek istemediğini, görmek zorunda kalırsa sorumluluğun onlara ait olacağını söylemiş. Birde işte bu konu bir daha açılmasın asla duymak istemiyorum tekrar demiş ama mümkün değil dedi. Annemler de çok üzgünler dedi ama pek iyi değildi tahmin edeceğiniz üzere bende eve git dinlen dedim.8 gibi tekrar konusucaz demişsiniz, konuştunuz mu? Annesi ve anneannesi ile ne konuşmuşlar, bi karar alınmış mı?
Annem söyledi hem de birkaç kez. Aynı şeyleri söylediler siz muhatap olmayın yapılan şey çok yanlış biz çözeceğiz vs. dediler. Annem o ne hakla bunları söylüyor sizin ses kaydı alma alışkanlığınız var benim kızımı kaydetmediği, kaydetmediğiniz ne malum dedi birde kızım güvenip davetine icabet etmiş bu nasıl bir aile yapısı dedi bayağı üsteledi ama anneanne biz onunda hesabını soracağız en büyük suçlulardan biri o falan dedi. Bilmiyorum ne yaparlarsa yapsınlar sadece benden uzak olsunlar yeterliO lafı getiren, ses kaydı dinleten, kardeşi kardeşe kırdırma diye ültimatom veren kadına ne oldu peki D dalinkokusu23 ? Onun hakkında ne konuşuldu?
teşekkürler, yazmaya çalışacağım.Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun inşallah. Bi gelişme veya durum olursa konuyla alakalı paylaşın, habersiz bırakmayın lütfen.
Annem söyledi hem de birkaç kez. Aynı şeyleri söylediler siz muhatap olmayın yapılan şey çok yanlış biz çözeceğiz vs. dediler. Annem o ne hakla bunları söylüyor sizin ses kaydı alma alışkanlığınız var benim kızımı kaydetmediği, kaydetmediğiniz ne malum dedi birde kızım güvenip davetine icabet etmiş bu nasıl bir aile yapısı dedi bayağı üsteledi ama anneanne biz onunda hesabını soracağız en büyük suçlulardan biri o falan dedi. Bilmiyorum ne yaparlarsa yapsınlar sadece benden uzak olsunlar yeterli
annenin kafasina sinmeyen seyler oldugundan bahsetmistim, aileyi cok istemediginden.. nelerdi onlar?teşekkürler, yazmaya çalışacağım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?