Bence de garip insanlar ama bosver, takma. Yani cocuk da ailesinin tuhaf oldugunun farkinda bence evlenince cok da muhattap olmazsiniz diye dusunuyorum cocuk zaten ayri yasiyormus. Belli ki kendi hayatini kurmus cocuk ailesiyle alakasi yok.
İnşallah böyle olur ama ben hiç katılmıyorum buna. Kendi tecrübemi anlatayım size fikir versin.
Benim eşim de yaklaşık 8 yıldır ailesinden farklı şehirde hatta bir ara farklı ülkede ayrı yaşayan ve onlara hiç mi hiç benzemeyen bir adam.
Kv ve kp ayrı. Kayınvalidemi çok severim ama bazı kötü huyları var. Kötü niyetinden de değil ama patavatsız ve nerede nasıl konuşacağını ve konuşmayacağını bilmeyen biri.
Kendi aile sırlarını, eşimin babasını falan ilk tanıştığı insana çarşaf çarşaf anlatır. Eşim uyarınca da küser.
Bizim isteme, söz, nişan, çeyiz, düğün hepsinde hiç tanımadığı akrabalarıma bile bütün mahrem sırları açtı. Şimdi ne olduklarından bu anonim ortamda bile bahsetmek istemiyorum.
Bir de hareketleri çocuk gibidir değişik yani adab-ı muhaşerete aykırı. Mesela çeyiz almada kahve ikram ediyorum gelip elimden tepsiyi almaya çalıştı ve bana popo attı arkadaşlar. Ben yorulmuşum o yapsınmış. Ve cidden kötü niyetli değil, seviyorum ama böyle.
Şimdi yeni bir işe başladım. Sosyal ilişkilerin önemli olduğu bir meslek. Yeni bir şehre taşındım. Ziyaretimize geldi. Herşeyi komşulara da anlatmış. Komşularım arasında ilerde beraber çalışmamın gerekebileceği veya amirim olabilecek insanlar var.
Neyse yani aile mühim. Maaaleseff... Bu arada hem kendi ailemden hem eşiminkinden başka şehirde oturuyoruz ona rağmen böyle dert ediyorum bazen. Sene de 1 kez görsem de sıkıntı
gerçeklerle yüzleşmek çok yıkıcı oluyor sonra.
şöyle diyim bizim yaşayacağımız şehir de bi evleri var gelir orda kalır giderler 
