Çevreme bir derdimi anlattığımda sanki ileride bana kullanacaklar veya vefa borcu oluşturacakmışım gibi hissettiriyor o yüzden birilerinin benimle bu tarz konuları konuşmasının gerektiğini düşündüğümde yazıyorum. Ben geçen sene güzel bir üniversitede güzel bir bölüm kazandım ama istediğim, hayal ettiğim üniversite değildi. O yüzden binbir emekle 3 üstü ortalama yapıp istediğim, hayal ettiğim o üniversiteye yatay geçiş yaptım ve asil grubuna girmiştim. Erkek arkadaşım ise mezuna kaldı. Şansına hiç gelmez dediğimiz ve öylesine yazdığımız benim üniversitem ona da çıktı. Onun bir üst dönemi olmak, okulda bir arada olmak beni çok daha rahatlatacağından (Çok sosyal biri değilim yanında rahat durabileceğim ve iyi bir kütüphane arkadaşı, dost olabileceğini düşündüğümden) yatay geçişimi yaptırmadım. Kesin kayıt olmadım. Ben mi yaptım o salaklığı? Evet, fakat ben kayıt yaptıracağım dediğimde “Senin yüzünden oraya girdim, bana hayal sattın şimdi de tek başıma bıraktın. Beni enayi yerine koydun”demeleri esas sebebimdi. Biliyorum salağım. Kesin kayıt olmadığım ve evde üzüntüden ağladığım vakitte ise o erkek diğer “agalarıyla” bilet almış benden habersiz. Bense o bilet alıp diğer arkadaşlarıyla gezme planları yaparken babama benimle şehre gelmesin, sevgilimle gideyim diye diller döküyordum. Bana hiç ben bilet aldım şunla şunla gidicem demedi (Gideceği kişiler de benim yakın arkadaşlarım hepsine aynı yurt çıktı onlar da bir şey demedi) Dün bunları öğrendim. “Neden böyle bir şey yaptın? Birlikte gitmek için neler yaptığımı görmüyor musun?” dediğimde o diğer arkadaşlarının ondan habersiz bilet kestiğini, onun haberininin olmadığını zırvaladı. Diğerlerine sorunca direkt mesajlarını gösterdiler. Çocuk tc kimliğini vermiş, taksiler ayarlanmış vs vs.
Direkt ayrıldım. Kendimi o kadar salak hissediyorum ki, hayallerimi sattın laflarıyla beni kandırıp benim önüme engel olması o kadar üzdü ki. Bana daha öncesinde böyle şeyler yapsaydı yoluma bakardım zaten. Enayi gibi hissediyorum
Ek olarak benim yurdumun dibinde bir erkek yurdu var; gayet rahat, konforlu ve üniye ulaşımı daha kolay. Birlikte gider geliriz diye oraya nakil almasını istedim, sabahın köründe okul için çıkıyoruz ve çok geç dönüyoruz tek gitmek benim için bazen ürkütücü oluyor. Bana saçma sapan sebepler sıraladı: ben burayı da keşfetmek istiyorum, arkadaşlarımla aynı yurtta kalıcam gibisinden.
Bu sinirimi nasıl atabilirim? Yardım eder misiniz okulda nasıl tavır takınmalıyım? Arkadaşlarımı kendine çekti, diğerleriyle de mi görüşmesem?
Bu sene için evet, seneye daha sıkı çalışıp daha iyi notlar alıp tekrar başvuracağımDiğer okul için tüm hakkını kaybetmiş mi oldun?
Doğru diyorsunuzAllah akıl fikir versin deyip çekiliyorum.
Çok güzel ders oldu bana haklısınızÇocuk sizin için bir yurt tercihini bile değiştirmemiş, siz üniversite hayallerinizden vazgeçmişsiniz.
Olan olmuş bir daha kimseyi hayatınızın merkezine koymamanız gerektiğini öğrenmiş oldunuz.
Yani 2 sene aynı yerde okuyup çevre yaptıktan sonra ben olsam değiştirmezdim. O da zor olmayacak mi? Bir de herkes kaynaşmış olur, sonradan gelenlere de hep soğuk olurlar. Bu sene yapacaktiniz bence geçmiş olsun artık önünüze bakın.Bu sene için evet, seneye daha sıkı çalışıp daha iyi notlar alıp tekrar başvuracağım
Umarım hayalinizi gerçekleştirirsiniz. Hayati kararları asla bir erkeğe bağlamayın.Bu sene için evet, seneye daha sıkı çalışıp daha iyi notlar alıp tekrar başvuracağım
Bence sonradan gelenlere karşı bir merak oluyor. Sosyal biri olunca herkesle daha hızlı tanışıp kaynaşma ihtimali var. Bir de yardım etme güdüsü oluyor diğerlerinde. Bizim zamanımızda öyleydi tabi şimdikiler nasıl bilmiyorum.Yani 2 sene aynı yerde okuyup çevre yaptıktan sonra ben olsam değiştirmezdim. O da zor olmayacak mi? Bir de herkes kaynaşmış olur, sonradan gelenlere de hep soğuk olurlar. Bu sene yapacaktiniz bence geçmiş olsun artık önünüze bakın.
Bunları hala yapabilirim daha 2. sınıfa yeni geçtim. Ben birlikte ders çalışıp sohbet edebilecek, kafama uygun bir arkadaş bulamamıştım bu sene. Herkes not için, bir çıkar için arkadaşlık yapıyor özellikle okuduğum bölümde. Esasında onun için yıllardır tanıdığım birini kütüphaneye çağırdığımda benden not istemez veya ders çalışmama engel olacak hareketlerde bulunmaz en azından diye düşünmüştüm. Açıkçası iyice hırslandım en başarılı olup onun ise bir kesere sap olamadığını görmek istiyorum. Umarım arkadaşınızın yaptığı şeyleri ben de yapabilirimGeçiş yapacağınız okul sanıyorum çok daha iyi bir okul ve iyi bir okuldan mezun olma şansınızı kaybettiniz? Yani daha kolay iş bulma imkanınızı çöp ettiniz.
Böyle hayati meselelerde babamı bile takmam, başkası kim oluyor? Kendinize yazık etmişsiniz.
Benim bir arkadaşım yatay geçiş gelmişti, bölüm birincisi mezun oldu. Yüksek lisansa da bilinen en iyi okullardan birine girdi. Başarı merdivenlerini adım adım çıkarsınız. Birini elde etmek, diğerine zemin hazırlar.
Eski erkek arkadaşınız zaten kapağı üniversiteye atınca yüksek ihtimal sizden ayrılıp başkasını bulacaktı. Değer miydi?
Adamı kocan gibi belleyip, ona göre niye rota çizdin?Çevreme bir derdimi anlattığımda sanki ileride bana kullanacaklar veya vefa borcu oluşturacakmışım gibi hissettiriyor o yüzden birilerinin benimle bu tarz konuları konuşmasının gerektiğini düşündüğümde yazıyorum. Ben geçen sene güzel bir üniversitede güzel bir bölüm kazandım ama istediğim, hayal ettiğim üniversite değildi. O yüzden binbir emekle 3 üstü ortalama yapıp istediğim, hayal ettiğim o üniversiteye yatay geçiş yaptım ve asil grubuna girmiştim. Erkek arkadaşım ise mezuna kaldı. Şansına hiç gelmez dediğimiz ve öylesine yazdığımız benim üniversitem ona da çıktı. Onun bir üst dönemi olmak, okulda bir arada olmak beni çok daha rahatlatacağından (Çok sosyal biri değilim yanında rahat durabileceğim ve iyi bir kütüphane arkadaşı, dost olabileceğini düşündüğümden) yatay geçişimi yaptırmadım. Kesin kayıt olmadım. Ben mi yaptım o salaklığı? Evet, fakat ben kayıt yaptıracağım dediğimde “Senin yüzünden oraya girdim, bana hayal sattın şimdi de tek başıma bıraktın. Beni enayi yerine koydun”demeleri esas sebebimdi. Biliyorum salağım. Kesin kayıt olmadığım ve evde üzüntüden ağladığım vakitte ise o erkek diğer “agalarıyla” bilet almış benden habersiz. Bense o bilet alıp diğer arkadaşlarıyla gezme planları yaparken babama benimle şehre gelmesin, sevgilimle gideyim diye diller döküyordum. Bana hiç ben bilet aldım şunla şunla gidicem demedi (Gideceği kişiler de benim yakın arkadaşlarım hepsine aynı yurt çıktı onlar da bir şey demedi) Dün bunları öğrendim. “Neden böyle bir şey yaptın? Birlikte gitmek için neler yaptığımı görmüyor musun?” dediğimde o diğer arkadaşlarının ondan habersiz bilet kestiğini, onun haberininin olmadığını zırvaladı. Diğerlerine sorunca direkt mesajlarını gösterdiler. Çocuk tc kimliğini vermiş, taksiler ayarlanmış vs vs.
Direkt ayrıldım. Kendimi o kadar salak hissediyorum ki, hayallerimi sattın laflarıyla beni kandırıp benim önüme engel olması o kadar üzdü ki. Bana daha öncesinde böyle şeyler yapsaydı yoluma bakardım zaten. Enayi gibi hissediyorum
Ek olarak benim yurdumun dibinde bir erkek yurdu var; gayet rahat, konforlu ve üniye ulaşımı daha kolay. Birlikte gider geliriz diye oraya nakil almasını istedim, sabahın köründe okul için çıkıyoruz ve çok geç dönüyoruz tek gitmek benim için bazen ürkütücü oluyor. Bana saçma sapan sebepler sıraladı: ben burayı da keşfetmek istiyorum, arkadaşlarımla aynı yurtta kalıcam gibisinden.
Bu sinirimi nasıl atabilirim? Yardım eder misiniz okulda nasıl tavır takınmalıyım? Arkadaşlarımı kendine çekti, diğerleriyle de mi görüşmesem?
Hiç bir erkeği odak noktan yapma ne kadar sevsen de. Acilen kendine bir sosyal çevre edin kursa falan yazıl. Onu yoksay.Çevreme bir derdimi anlattığımda sanki ileride bana kullanacaklar veya vefa borcu oluşturacakmışım gibi hissettiriyor o yüzden birilerinin benimle bu tarz konuları konuşmasının gerektiğini düşündüğümde yazıyorum. Ben geçen sene güzel bir üniversitede güzel bir bölüm kazandım ama istediğim, hayal ettiğim üniversite değildi. O yüzden binbir emekle 3 üstü ortalama yapıp istediğim, hayal ettiğim o üniversiteye yatay geçiş yaptım ve asil grubuna girmiştim. Erkek arkadaşım ise mezuna kaldı. Şansına hiç gelmez dediğimiz ve öylesine yazdığımız benim üniversitem ona da çıktı. Onun bir üst dönemi olmak, okulda bir arada olmak beni çok daha rahatlatacağından (Çok sosyal biri değilim yanında rahat durabileceğim ve iyi bir kütüphane arkadaşı, dost olabileceğini düşündüğümden) yatay geçişimi yaptırmadım. Kesin kayıt olmadım. Ben mi yaptım o salaklığı? Evet, fakat ben kayıt yaptıracağım dediğimde “Senin yüzünden oraya girdim, bana hayal sattın şimdi de tek başıma bıraktın. Beni enayi yerine koydun”demeleri esas sebebimdi. Biliyorum salağım. Kesin kayıt olmadığım ve evde üzüntüden ağladığım vakitte ise o erkek diğer “agalarıyla” bilet almış benden habersiz. Bense o bilet alıp diğer arkadaşlarıyla gezme planları yaparken babama benimle şehre gelmesin, sevgilimle gideyim diye diller döküyordum. Bana hiç ben bilet aldım şunla şunla gidicem demedi (Gideceği kişiler de benim yakın arkadaşlarım hepsine aynı yurt çıktı onlar da bir şey demedi) Dün bunları öğrendim. “Neden böyle bir şey yaptın? Birlikte gitmek için neler yaptığımı görmüyor musun?” dediğimde o diğer arkadaşlarının ondan habersiz bilet kestiğini, onun haberininin olmadığını zırvaladı. Diğerlerine sorunca direkt mesajlarını gösterdiler. Çocuk tc kimliğini vermiş, taksiler ayarlanmış vs vs.
Direkt ayrıldım. Kendimi o kadar salak hissediyorum ki, hayallerimi sattın laflarıyla beni kandırıp benim önüme engel olması o kadar üzdü ki. Bana daha öncesinde böyle şeyler yapsaydı yoluma bakardım zaten. Enayi gibi hissediyorum
Ek olarak benim yurdumun dibinde bir erkek yurdu var; gayet rahat, konforlu ve üniye ulaşımı daha kolay. Birlikte gider geliriz diye oraya nakil almasını istedim, sabahın köründe okul için çıkıyoruz ve çok geç dönüyoruz tek gitmek benim için bazen ürkütücü oluyor. Bana saçma sapan sebepler sıraladı: ben burayı da keşfetmek istiyorum, arkadaşlarımla aynı yurtta kalıcam gibisinden.
Bu sinirimi nasıl atabilirim? Yardım eder misiniz okulda nasıl tavır takınmalıyım? Arkadaşlarımı kendine çekti, diğerleriyle de mi görüşmesem?
Bu sene okulda dereceye girdim. İlk dönem notlarımı gören yeni tanıdığım insanlar 2. dönem bana bildiğim şeylerin yanlış olduğunu söyleyip yanlış notlar attılar sınavlardan düşük almam için. Ders çalışmamam için hususi olarak odama dalıp dışarı çıkartmaya veya benim odamda sohbet etmeye çalışıyorlardı ve her gün oluyordu bu. Kendime benim önümü kesmeyecek bir insan gerek diyordum. En azından kıskançlık sezmeyeceğim biri olur sandım. Bu benim açımdan erkek meselesinden ziyade en azından okula sabah yalnız gitmem diyordum. Yalnızlık, derdini stresini paylaşamamak bazen çekilmez oluyor. Haklısınız kocam gibi tavırlar sergiledim ve güzel de ders aldımAdamı kocan gibi belleyip, ona göre niye rota çizdin?
Ben başaracağınıza inanıyorum. Bölümde çıkar ilişkisi varsa başka bölümlerden arkadaş edinmeye çalışın. İnsanlara bağlanmayın ama. Sizde biraz bunu sezdim.Bunları hala yapabilirim daha 2. sınıfa yeni geçtim. Ben birlikte ders çalışıp sohbet edebilecek, kafama uygun bir arkadaş bulamamıştım bu sene. Herkes not için, bir çıkar için arkadaşlık yapıyor özellikle okuduğum bölümde. Esasında onun için yıllardır tanıdığım birini kütüphaneye çağırdığımda benden not istemez veya ders çalışmama engel olacak hareketlerde bulunmaz en azından diye düşünmüştüm. Açıkçası iyice hırslandım en başarılı olup onun ise bir kesere sap olamadığını görmek istiyorum. Umarım arkadaşınızın yaptığı şeyleri ben de yapabilirim