Çevreme bir derdimi anlattığımda sanki ileride bana kullanacaklar veya vefa borcu oluşturacakmışım gibi hissettiriyor o yüzden birilerinin benimle bu tarz konuları konuşmasının gerektiğini düşündüğümde yazıyorum. Ben geçen sene güzel bir üniversitede güzel bir bölüm kazandım ama istediğim, hayal ettiğim üniversite değildi. O yüzden binbir emekle 3 üstü ortalama yapıp istediğim, hayal ettiğim o üniversiteye yatay geçiş yaptım ve asil grubuna girmiştim. Erkek arkadaşım ise mezuna kaldı. Şansına hiç gelmez dediğimiz ve öylesine yazdığımız benim üniversitem ona da çıktı. Onun bir üst dönemi olmak, okulda bir arada olmak beni çok daha rahatlatacağından (Çok sosyal biri değilim yanında rahat durabileceğim ve iyi bir kütüphane arkadaşı, dost olabileceğini düşündüğümden) yatay geçişimi yaptırmadım. Kesin kayıt olmadım. Ben mi yaptım o salaklığı? Evet, fakat ben kayıt yaptıracağım dediğimde “Senin yüzünden oraya girdim, bana hayal sattın şimdi de tek başıma bıraktın. Beni enayi yerine koydun”demeleri esas sebebimdi. Biliyorum salağım. Kesin kayıt olmadığım ve evde üzüntüden ağladığım vakitte ise o erkek diğer “agalarıyla” bilet almış benden habersiz. Bense o bilet alıp diğer arkadaşlarıyla gezme planları yaparken babama benimle şehre gelmesin, sevgilimle gideyim diye diller döküyordum. Bana hiç ben bilet aldım şunla şunla gidicem demedi (Gideceği kişiler de benim yakın arkadaşlarım hepsine aynı yurt çıktı onlar da bir şey demedi) Dün bunları öğrendim. “Neden böyle bir şey yaptın? Birlikte gitmek için neler yaptığımı görmüyor musun?” dediğimde o diğer arkadaşlarının ondan habersiz bilet kestiğini, onun haberininin olmadığını zırvaladı. Diğerlerine sorunca direkt mesajlarını gösterdiler. Çocuk tc kimliğini vermiş, taksiler ayarlanmış vs vs.
Direkt ayrıldım. Kendimi o kadar salak hissediyorum ki, hayallerimi sattın laflarıyla beni kandırıp benim önüme engel olması o kadar üzdü ki. Bana daha öncesinde böyle şeyler yapsaydı yoluma bakardım zaten. Enayi gibi hissediyorum
Ek olarak benim yurdumun dibinde bir erkek yurdu var; gayet rahat, konforlu ve üniye ulaşımı daha kolay. Birlikte gider geliriz diye oraya nakil almasını istedim, sabahın köründe okul için çıkıyoruz ve çok geç dönüyoruz tek gitmek benim için bazen ürkütücü oluyor. Bana saçma sapan sebepler sıraladı: ben burayı da keşfetmek istiyorum, arkadaşlarımla aynı yurtta kalıcam gibisinden.
Bu sinirimi nasıl atabilirim? Yardım eder misiniz okulda nasıl tavır takınmalıyım? Arkadaşlarımı kendine çekti, diğerleriyle de mi görüşmesem?